28.หอมกลิ่นอุบล ยลดวงจำปา

ไกด์บอกว่า น้ำแห้งจ่ะ นี่หล่ะ น้ำแห้งของเขาหล่ะ น้ำยังแรงขนาดนี้เลย.....

 

​

​

​

วันที่ ๓ ของการเดินทาง เช้าตื่นขึ้นมา เหมือนเดิม อาบน้ำแต่งตัว คว้ากล้องไปถ่ายรูปแก่งสะพือต่อ มีรูปแก่งสะพือเยอะกว่ารูปอื่นๆ เพราะมีเวลาถ่ายมากกว่าที่อื่น

​

​

​

​

วันนี้จะมาเล่าเรื่อง ตำนานเล็กๆ น้อยๆ ของเจ้าแม่พระพือ ที่แก่งสะพือเจ้าแม่พระพือเป็นที่นับถือของชาวบ้านนานามาแล้ว กล่าวกันว่าเป็นเจ้าแม่ที่สิงสถิตย์อยู่ที่แก่งสะพือแห่งนี้แต่โบราณกาล สะพือ ซึ่งชาวส่วยอยู่ที่นี่แต่โบราณกล่าวว่า เจ้าแม่ซำพืด หรือ เจ้าแม่งูใหญ่ หรือ พญานาค ครั้นต่อมาชาวไทยอิสานก็กล่าวเปลี่ยนจาก ซำพืด เป็น แก่งสะพือ ดังนั้นแก่งอันสวยงามแห่งนี้ จึงเปลี่ยนจากเดิมจากแก่งเจ้าแม่ซำพืดเป็นเจ้าแม่สะพือแต่นั้นมา วันนี้ย้ายโรงแรมไปนอนในตัวเมืองอุบลราชธานี ถ่ายรูปเสร็จก็มาเก็บสัมภาระ หิ้วไปไว้ที่ลอบบี้ ขึ้นรถประมาณ ๘ โมงเช้า วันนี้พวกเราจะไป ผา แต้ม กัน....

​

​

​

​

รูปแก่งสะพือยังมีอีกมาก เดี๋ยวจะนำมาลงในช่วงเก็บตกนะจ๊ะ.....​

.........................................​

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.950648/[/MUSIC]

............................................
​

 

ดูน้องเค้าเขินๆนะครับ เจอคนสวยกว่ารึไง








ไข่เจียวชิ้นนี่เหลือไว้ทำไม

 

ขอเก็บตังค์ซื้อกล้องใหม่ก่อนนะ เที่ยวหน้าจัดทริปไปหัดถ่ายรูป ตะเองสอนเค้าหน่อยละกัน..

 

ภาพนี้ก็งามนะ..สุดยอดมั่ก ๆ เลยจ้า..

 

<TABLE class=tborder id=post3263950 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->โป๊ยเซียนสาว<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3263950", true); </SCRIPT>
สมาชิก



วันที่สมัคร: Jul 2008
ข้อความ: 1,472
Groans: 2
Groaned at 2 Times in 2 Posts
ได้ให้อนุโมทนา: 6,091
ได้รับอนุโมทนา 10,225 ครั้ง ใน 1,263 โพส
พลังการให้คะแนน: 243


</TD><TD class=alt1 id=td_post_3263950 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- google_ad_section_start -->สร้อยฟ้าพาเที่ยวต่างแดนแระสินะ ^___________^

แล้วได้ไปทานน้ออ้อยที่ตลาดรึป่าวเด้อแม่สร้อย ที่นั่นน้ำอ้อยแสนถูกจริงๆ เมื่อครั้งที่พี่ไปเยือนมา 6-7 ปีที่แล้วน่ะค่ะ ป่านฉะนี้คงแพงโลดแระหละ ^ ^"



.<!-- google_ad_section_end -->
__________________
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->แม้มิได้เป็นนุชสุดสะอาง ขอเป็นนางที่มิใช่ไร้ความดี<!-- google_ad_section_end -->


</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ก็เหลือหลักฐานไว้หน่อยหนึ่งเดี๋ยวไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ในจาน.... ^_^

 

ไปวัดสุทัศน์ฯ กันดีกว่า ใกล้ดีเนอะ ....

 

อุทยานแห่งชาติผาแต้ม
มีพื้นที่ประมาณ ๑๔๐ ตารางกิโลเมตร ในเขตอำเภอโขงเจียม อำเภอศรีเมืองใหม่ และอำเภอโพธิ์ไทร ได้รับการประกาศเป็นอุทยานแห่งชาติเมื่อวันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๓๔ สภาพภูมิประเทศเป็นที่ราบสูง และเนิน เขามีหน้าผาสูงชันซึ่งเกิดจากการแยกตัวของผิวโลก สภาพป่าโดยทั่วไปเป็นป่าเต็งรังมีหินทรายลักษณะ แปลกตากระจายอยู่ทั่วบริเวณมีพันธุ์ไม้ดอกที่สวยงามขึ้นอยู่ตามลานหิน

การเดินทางจากอำเภอโขงเจียมใช้ เส้นทาง ๒๑๓๔ ต่อด้วยเส้นทาง ๒๑๑๒ แล้วแยกขวาไปผาแต้ม อีกราว ๕ กิโลเมตร รวมระยะทางจาก โขงเจียมประมาณ ๑๘ กิโลเมตรสถานที่น่าสนใจในอุทยานฯ ได้แก่

​

เสาเฉลียง
เสาเฉลียง ตั้งอยู่ที่ ตำบลห้วยไผ่ อำเภอโขงเจียมการเดินทางใช้ทางหลวงหมายเลข ๒๑๗ จากจังหวัดอุบลราชธานี ไปอำเภอพิบูลมังสาหารแล้วใช้ทางหลวงหมายเลข ๒๒๒๒ไปอำเภอโขงเจียม จากอำเภอโขงเจียมใช้เส้นทางสาย ๒๑๓๔ (โขงเจียม - ศรีเมืองใหม่) ประมาณ ๕ กิโลเมตร แยกขวา เข้าเส้นทางสาย ๒๑๑๒ อีกประมาณ ๙ กิโลเมตร มีทางแยกขวาไปผาแต้ม จะถึงเสาเฉลียงประมาณ ๑.๕ กิโลเมตรก่อนถึงผาแต้มซึ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์ของจังหวัดอุบลราชธานี

​

เสาเฉลียงเป็นลักษณะที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติสืบเนื่องมาจากกระบวนการกัดเซาะและกัดกร่อนด้วยอิทธิพลของน้ำและลมโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากการสึกกร่อนโดยแม่น้ำหรือธารน้ำไหลกัดเซาะเป็นเวลาชั่วนาตาปีเกิดขึ้นในชั้นหินที่วางตัวอยู่ในแนวราบหรือเกือบราบและในแต่ละชั้นมีส่วนประกอบของแร่ที่แตกต่างกันจึงทำให้มีความแข็งและทนทานที่ไม่เหมือนกัน

​

ประติมากรรมชิ้นเอกร่วมกันของหินทราย ๒ ยุค คือ หินทรายยุค ครีเตเซียสซึ่งมีอายุประมาณ ๑๓๐ ล้านปี เป็นส่วนดอกเห็ดอยู่ท่อนบน และหินทราย ยุคไดโนเสาร์มีอายุประมาณ ๑๘๐ ล้านปี เป็นส่วนต้นเสาหินท่อนล่างโดยผ่านการถูกชะล้างพังทลายอันเกิดจากสภาพอากาศฝนและลมพายุเป็นเวลาหลายล้านปีซึ่งคุณสมบัติทางธรณีวิทยาของหินทรายนั้นง่ายต่อการสึกกร่อนกว่าหินชนิดอื่นที่จัดอยู่ในกลุ่มหินชั้นเดียวกันและเมื่อผ่านการสึกกร่อนไปได้ระยะหนึ่งก็มีสิ่งที่เรียกว่ากระบวนการต้านทานทางธรรมชาติ และแรงกดทับของเม็ดฝนทำให้หินทรายแข็งยิ่งขึ้นเป็นผลให้สามารถรักษาสภาพให้คงรูปได้ดังที่เห็นอยู่ในรูปข้างๆนี้ "เสาเฉลียง" แผลงมาจาก "สะเลียง" แปลว่า "เสาหิน"

​

ลานหินแตก
ลานหินแตกเป็นลักษณะที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติสืบเนื่องมาจากกระบวนการกัดเซาะและกัดกร่อนด้วยอิทธิพลของน้ำและลมโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากการสึกกร่อนโดยน้ำหรือธารน้ำไหลกัดเซาะเป็นเวลาชั่วนาตาปี

.............................................​

 

​

^
^
ไปด้วยๆๆๆๆๆ ไปไหนไปด้วยคนเน้อ (ping-love​

 

เง้อ เห็นแล้ว คิดถึง เพื่อนๆจัง หวังว่าสักวัน คงได้ไปเที่ยวด้วยกันซะทีนะ แม่สร้อย รอ เจ๊ หน่อยนะ อิอิ (ตอนนี้ยังเท้งเต้งอยู่ต่างแดน อยู่เลย)

 

คอยได้จ้าพี่สา กลับมาอย่าลืมขนมนะ อิอิ ต้องขนมฝีมือพี่สาด้วยนะ......

 

ยอดเยี่ยมเหมือนเดิมครับ
แก่งสะพือ กับ ผาแต้ม สวยดีครับ ยังไม่เคยไป

 

​

ภาพเขียนสีโบราณ
หรือศิลปะถ้ำ คือ ศิลปะหรือภาพที่เกิดจากการวาด เขียนเป็นสี และทำรูปรอยลงบนพื้นหินมักพบตามถ้ำเพิงผา ผนังหิน ก้อนหิน ที่มักเรียกรวมๆ กันไปว่าถ้ำ จึงมักเรียกงานภาพเขียนถ้ำนี้ว่าศิลปะถ้ำ ศิลปะถ้ำที่สร้างขึ้นด้วย ๒เทคนิคใหญ่ๆ คือ

​

​

๑. การลงสี (Pictograph) หรือการสร้างภาพด้วยสี ในวิธีต่างๆ เช่น วาดด้วยสีแห้ง (Drawing Withdraw Pigment) เขียนหรือ ระบายเป็นรูป (Painting) พ่นสี (Stenciling) สะบัดสี (Paint Splattering) การทาบหรือทับ (Imprinting)
๒. การทำรูปรอยลงในหิน มีวิธีต่างๆ เช่น ฝน จาร ขูดขีดแกะหรือ ตอก ฯลฯ การใช้สีที่พบในเขตพื้นที่อุทยานแห่งชาติผาแต้ม เป็นสีแดงจะสัมพันธ์กับพิธีกรรมที่เกี่ยวกับความตายเพราะตามแหล่งโบราณคดีหลายแห่งในประเทศไทยมักจะเป็นสีแดง หรือสิ่งของสีแดงในหลุมฝังศพงานศิลปะที่ผาแต้มจึงอาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับพิธีกรรมที่เกี่ยวกับความตายของผู้ตายในสมัยนั้น

​

ภาพเขียนสีในอุทยานแห่งชาติผาแต้มที่พบ และเป็นที่รู้จัก มากที่สุดในประเทศไทยโดยมีกลุ่มภาพเขียน ทั้งหมด ๔ กลุ่ม ตามเส้นทางศึกษาธรรมชาติ ชื่อว่า "ศิลปะถ้ำ"สีที่คนในยุคนั้นใช้ จะเป็นสีจากแร่ชนิดหนึ่ง ที่มีชื่อเรียกว่า เฮมาไทด์ หรือหินเทศ ภาษาพื้นบ้านเรียกหินชนิดนี้ว่า ดินลูกรังที่จริงแล้วก็คือหินทรายชนิดหนึ่ง มีชื่อหลักว่า หินทรายแดงจะพบได้ทั่วไปในพื้นที่ประเทศไทย และจะพบมากในพื้นที่ภาคอีสานซึ่งเต็มไปด้วยภูเขาหินทราย

​

หินทรายแดงประกอบด้วยอนุภาคดินทรายแป้งที่มีความละเอียดมา มีสีเทาปนแดง แร่ที่เป็นองค์ประกอบหลักคือแร่ควอตร์ และแร่เหล็กที่เรียกว่า เฮมาไทด์ (HEMATITE)

​

คนในยุดก่อนรู้จักนำเอาหินทรายแดงมาใช้ประโยชน์โดยเฉพาะตามแหล่งภาพเขียนสีโบราณจะพบว่ามีการนำเอาหินทรายแดงหรือหินเทศมาใช้เป็นวัตถุดิบในการวาดภาพตามผนังถ้ำตามหน้าผา หรือวาดลงบนเครื่องมือเครื่องใช้ต่างๆ

..........................................​

 

ขอบคุณจ้า.........^_^............

คุณFleurdelis เคยไปถ่ายรูปวัดในกรุงเทพฯ ที่ไหนมาบ้างแล้ว...........

 

คุณสร้อย....ยอดเยี่ยมมากค่ะ ขอบคุณที่ได้แนะนำแหล่งท่องเที่ยว
ของจังหวัดอุบลราชธานีด้วยข้อมูลที่ถูกต้องและสุดยอดของภาพสวยๆ

 

จ้าพี่แอ๊ด....^^
ตอนนี้โม้มาได้ครึ่งทางแล้ว อิ อิ เดี๋ยวชมกันต่อนะจ๊ะ........

 

ภาพเขียนกลุ่มที่ ๑นี้เป็นกลุ่มภาพเขียนสีจุดแรกที่อยู่ตามเส้นทางศึกษาธรรมชาติศิลปะถ้ำอยู่ด้านใต้หน้าผาของผาขามมีความสูงจากยอดเขาถึงทางราบแนวหน้าผา ๒๖๐ เมตรภาพเขียนสีกลุ่มที่ ๑ นี้ อาจจะมองเห็นไม่ชัดเจนมากนักต้องสังเกตตามผนังหินจะปรากฏภาพที่ระบายด้วยสีแดงออกคล้ำคล้ายสีน้ำหมาก ภาพที่ปรากฏคือ ภาพปลา ภาพสัตว์ ๔ เท้า ที่ค่อนข้างเลือน จำนวน ๑ ตัว คือ ภาพช้าง โดยมีเส้นตั้ง เส้นเฉียงและเส้นนอน วาดทับบนรูปภาพเหล่านั้น ลักษณะของภาพปลาจะเป็นการแสดงภาพแบบโครงสร้างภายใน หรือเรียกว่าภาพเอกซเรย์ ขนาดของภาพจะแตกต่างกันไป

ภาพเขียนสีที่แรกนี้ต้องมองกันดีๆ เพราะสีเลือนมากแล้ว ภาพนี้ปรับแสงเลยทำให้เห็นได้ชัดขึ้น


...................................​

 

​

ภาพเขียนสีกลุ่มที่ ๒ ผาแต้ม
เป็นภาพเขียนสีกลุ่มใหญ่ที่อยู่ห่างจากเขียนกลุ่มผาขาม ๓๐๐ เมตรภาพเขียนสีในจุดนี้ เป็นกลุ่มภาพเขียนสีที่มีขนาดใหญ่ และ ยาวถึง ๑๘๐ เมตรมีหลากหลายแบบทั้งภาพคน สัตว์ และอื่นๆ กว่า ๓๐๐ ภาพ ปะปนกันบางภาพก็ซ้อนทับกันอยู่ ภาพที่พบในจุดนี้จะมีลักษณะสามารถแยกประเภทได้ชัดเจนใช้สีแดงเป็นส่วนใหญ่ มีการใช้เทคนิคทั้งการลงสีและการทำรูปรอยลงในเนื้อหินลักษณะเด่นของกลุ่มภาพเขียนสีที่ผาแต้มนี้จะเป็นภาพของฝ่ามือมนุษย์แบบทึบ และแบบโปร่ง ภาพสัตว์ที่มีขนาดใหญ่ เห็นได้ชัดเจนว่า เป็นทั้งสัตว์บกและสัตว์น้ำ ภาพเขียนที่เป็นสัตว์บก เช่น ช้าง วัว สุนัขและภาพเขียนสีที่เป็นสัตว์น้ำ เช่น เต่าหรือตะพาบปลาบึก(ซึ่งเป็นสัตว์ที่มีขนาดใหญ่ที่พบในลำน้ำโขง)ลักษณะของการวาดภาพมีทั้งการวาดโครงร่าง และการระบายสีทึบ ภาพสัตว์ต่างๆที่ปรากฏอยู่นี้ควรเกี่ยวข้องกับวิถีชีวิตของมนุษย์ในยุคนั้น

​

ภาพเขียนสีกลุ่มที่3ผาหมอนล่าง
ห่างจากจุดที่ ๒ ประมาณ ๗๐๐ เมตร หรือเราอาจเดินกลับทางเดิม แล้วนั่งรถย้อนมาทางเสาเฉียง สู่ผาหมอนก็ได้ รถจอดได้ใกล้ศาลาแล้วเดินลงสู่ กลุ่มภาพเขียนที่ ๔ และ ๓ ตามลำดับ คำว่าผาหมอน เป็นชื่อที่ชาวบ้านเรียกเพิงผาหินแห่งนี้ เนื่องจากว่ามีหินขนาดใหญ่ ๒ ก้อน เรียงคู่กัน อยู่บริเวณหน้าผาชั้นบน (ถ้ำผาหมอน) ซึ่งถ้ามองจากด้านล่างขึ้นมาจะเห็นก้อนหินทั้งสองคล้ายหมอนหิน ๒ ใบ วางเรียงอยู่ จากลักษณะของหินที่คล้ายหมอนหินดังกล่าว จึงเป็นที่มาของชื่อ “ผาหมอน” ที่ชาวบ้านใช้เรียกขานมาหลายชั่วอายุคนตราบจนทุกวันนี้

ภาพเขียนในกลุ่มที่ ๓ และ ๔ นี้ได้แก่ ภาพคน ภาพสัตว์ ภาพวาดลายเส้น และภาพฝ่ามือ เป็นต้น

ภาพเขียนสีกลุ่มที่ ๔ ผาหมอนบน
ห่างจากภาพเขียนกลุ่มที่ ๓ ประมาณ ๓๐๐ เมตรระยะทางเดิน แต่ทางเดินแคบและชันไม่เหมาะสำหรับเด็กเล็กที่จะเดินตามไปด้วย ค่อนข้างอันตราย แต่เป็นระยะที่เราสามารถเห็นภาพเขียนแค่เอื้อมมือถึง ภาพเขียนกลุ่มนี้อยู่บนแนวก้อนหินเดียวกับกลุ่มมี่ ๓ แต่อยู่ด้านบน ต้องเดินผ่านช่องเบียดสาว (ช่องทางเดินแคบระหว่างหิน ๒ ก้อน)

​

แต่สร้อยฟ้ามาลาเดินชมภาพเขียนสีได้แค่ภาพเขียนกลุ่มที่ ๑ และ ๒ เท่านั้น เพราะหมดเวลาเสียก่อนจะต้องรีบเดินทางกันต่อไป

.............................................​

 

สถานที่ต่อไปที่จะแวะกันก็คือ โขงเจียม เป็นจุดที่จะไปทานอาหารกลางวันในแพริมแม่น้ำโขง

​

แต่เดิมนั้นอำเภอนี้เป็นเมืองที่ชื่อว่า เมืองโขงเจียม ในสมัยรัชกาลที่ ๒ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ พระองค์ทรงโปรดเกล้าฯ ให้ตั้งขึ้นเมื่อ พ.ศ. ๒๓๖๔ ในตอนนั้นเมืองโขงเจียมได้ขึ้นตรงต่อเมืองนครจำปาศักดิ์ และต่อมารัชกาลที่ ๓ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ได้โปรดเกล้าฯ ให้เมืองโขงเจียมมาขึ้นตรงต่อเมืองเขมราฐในปี พ.ศ.๒๓๗๑ และในปี พ.ศ.๒๔๔๓ - ๒๔๔๕ เมืองโขงเจียมก็ได้ถูกลดฐานะลงเป็น อำเภอโขงเจียม ขึ้นตรงกับเมืองเขมราฐ จากนั้นอีกไม่นานเมืองเขมราฐได้ถูกลดฐานะจากเมืองเขมราฐเป็นอำเภอเขมราฐขึ้นกับเมืองยโสธร จึงทำให้อำเภอโขงเจียมขึ้นตรงกับเมืองยโสธรด้วย

​

สภาพพื้นที่โดยทั่วไปเป็นที่ราบ สลับกับโนน (เนิน) เตี้ย ๆ
โขงเจียมมีเขตแดนทางตะวันออกติดแม่น้ำโขง เป็นที่ซึ่งแม่น้ำมูลไหลลงมาบรรจบบริเวณท้ายวัดโขงเจียม (วัดบ้านด่านเก่า) บริเวณที่แม่น้ำทั้งสองสายมาจดกันทำให้เกิดสภาพที่เรียกว่า น้ำสองสี โดยน้ำที่ไหลจากน้ำโขงจะมีสีขาวขุ่น ส่วนน้ำที่มาจากลำน้ำมูลมีลักษณะใสหรือสีเขียวอมฟ้าเล็กน้อย บางครั้งจะเรียกกันว่า "โขงสีปูน มูลสีคราม"อยู่ตรงบริเวณดอนด่านปากแม่น้ำมูล อยู่ในเขตบ้านเวินบึกนั่งเรือจากตัวอำเภอโขงเจียมไปประมาณ ๕ นาที เป็นบริเวณที่แม่น้ำสองสายมาบรรจบกันคือ แม่น้ำโขงสีปูน แม่น้ำมูลสีคราม อยู่ห่างจากจังหวัด อุบลราชธานี ๘๔ กิโลเมตรจุดที่สามารถมองเห็นแม่น้ำสองสีได้อย่างชัดเจน คือ บริเวณลาดริมตลิ่ง แม่น้ำมูลแม่น้ำโขงหน้าวัดโขงเจียม และบริเวณบางส่วนของหมู่บ้านห้วยหมาก ในเดือนเมษายน จะเป็นเดือนที่เห็นความแตกต่างของสีน้ำได้ชัดเจนที่สุดนอก

​

​

จากนี้แล้วบริเวณใกล้เคียงยังมีบริการเรือพาล่องชม ทัศนียภาพสองฝั่งแม่น้ำหรือซื้อของที่ระลึก ที่ตลาดหมู่บ้านในฝั่งประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวอีกด้วย

ถ่ายรูปตู้ไปรษณีย์ เหมือนไปอำเภอปายเลย.....​

​

พอทานข้าวกลางวันเสร็จ ก็ถึงเวลา ช็อปปิ้งกันต่อ ตรงร้านค้าขายของที่ระลึกริมแม่น้ำนั่นแหล่ะ จากนั้นก็เดินทางมุ่งสู่อำเภอเมืองอุบลราชธานี เพื่อไปเยี่ยมชมหอศิลปวัฒนธรรมอุบลราชธานี

..................................​