อภิญญา อิทธิฤทธิ์

ปม นี่ ก้เขย ลาว

ไม่ใช่ ลาวธรรมดา เหนว่า ต้นตระกูล
เปนเชื้อจ้าว เปนลาวที่ถูกต้อนจากโยนก
นคร เขาจับร้อยหวายลากมา สร้างบ้าน
แปลงเมือง สมัยทราวดีโน้น ตอนนี้เหลือ
เปนซากเจดีย์วัดโขลง คูบัว

ที่บ้าน จึงมี ศาลผีปู่ ผีย่า ตามความ
สัทธาเก่าของลาว คนในหมู่บ้านที่
ยังไม่ลืมรากเหง้า ก้ต้องมากราบ
ไหว้ที่บ้านแม่ยาย

ตอน ปม ตกงานย้ายมาอยู่แรกๆ
นอนแทบไม่ได้ มากันทุกคืน มีหัว
บ้าง ไม่มีหัวบ้าง

สนุก

หาก ภาวนา พุทธศาสนาเปนแล้ว
สนุก ได้ทดสอบว่า เราภาวนา
ก้าวหน้า หรือ ว่า แย่กว่าเขา

หากเราภาวนาก้าวหน้า ใจมันจะ
เรียบ ตื่นเช้ามา แทบไม่มีการตรึก
ซ้ำว่า เจออะไรมา พอการภาวนา
ก้าวหน้า แฟนนานๆกลับมาบ้านที
เราไม่มีไปสะกิดชวนอีอ๋อ เขาก้
สงสัย ก้เลยต้องทวนบ้าง ว่า
อ๋อ เมื่อคืน ปยุรญาติเธอสาร
พัดมาช่วย ภาวนา แสดงนิมิต
เหมือนมาทำร้าย อย่างงั้น อย่างงี้

แต่การภาวนาพุทธ ทำให้ทราบ
ว่า พยาบาทวิตก เปนยังไง

วิหิงสาวิตกเปนยังไง

พยายบาทวิตก หาก เราไป
สาระวนหยิบมาตรึกซ้ำ ความ
พยาบาทก้จะมีมากขึ้น ลาม
ไปยังพ่อแม่พี่น้อง สารพัด

พระศาสดาตรัส รักษาตน
จึงชื่อว่ารักษาผู้อื่น เราก้
ละพยาบาทวิตกซะ ละวิหิงสา
วิตก ละการตรึกเรื่องเบียดเบียนซะ

ก้เลย ทราบชัด ว่า ความดับ
ของวิตกเปนยังไง ยกจิตพิจารณา
คุณของความตั้งอยู่ของ ความไม่
พยาบาทมีแล้วดียังไง ก้เกิดความ
วิเศษจิตมีปิติ สุข อุเบกขามีความ
วิเศษอย่างไร สุดท้ายก้เหน
ผล กามวิตกน้อยลง พยาบาท
วิตกลดลง วิหิงสาวิตกเลือน
ไปจากจิต จิตก้ผ่องไส

แฟนก้มองหน้า ไม่ว่าอะไร เพราะ
เธอก้รู้ว่า ญาติๆ ของเธอแข่งกัน
ยังไง พอเราตั้งมั่นอยู่ได้ ก้เบาใจ
( จี จี แฟน จะให้บวช แต่ตอนวัยรุ่น
เธอขอให้ผมทำสัจจ ผมก้ทำสัจจ
ปฏิญานว่าจะอยู่ดูแล ก้เลยต้อง
อนุโลมตามสัจจนั้น ถ้าตรงนี้รักษา
ไม่ได้ ที่เหลือก้ไม่ต้องกล่าวถึง
สองสลึงเรียกพี่ )

นะ

ถ้า ใส่ใจภาวนา ให้เปน พุทธ

จะภาวนาสนุก มี คนช่วยเรา
ให้ได้ ผัสสะ ในการภาวนา
หลับไม่ลงกันเลย

แต่พอเรา ภาวนาคล่องตัว

มั่นคงในรัตนไตร รู้เหตุ
ของการเกิดนิมิต ก้ ผลิก
จิตนิดเดียว นิมิตก้ดับสนิท
เอาแค่ เกิดความสว่างนวลๆ

ถึงจะมี เสื่อมบ้าง สว่างวิบวับ
ก้เอาแล้ว นานๆ มา
อีกแระ แต่ ชีวิตระหว่าง
วันนี่ เราจะไม่ลาก แม้นแต่
มหา แมว พาแล่นไปใน
พยาบาทวิตก วิหิงสาวิตก
กามวิตก ..... จิตก้ค่อยๆ
ได้รับการขัดเกลา ผ่องแผ้ว

ปลาทูเนี่ยะ แม่ยายก้จะทอด
ไว้ให้ทานบ้าง นอกจากตัก
บาตรพระ

 

จะเอาอะไรกะ ชื่อ อะฮับ

 

ร่วมจัดตั้งสมาคม เขยลาวดีไหมคับฮ่าๆ
แต่ก็ไม่ได้ลาว 100% เขามีทั้งยวญ จีน ไทย อีก เลยน่าจะเหลือสัก20% ที่เป็นลาว

แต่ส่วนมากน่าจะหนักไปทางจีน
คุณเมาได้ดูเรื่องจง ขุ๋ย ไหมครับ ที่ธาตุน้ำ กับ ไฟ อยู่กันได้
แต่ก็ดูๆไปไม่รู้ไหนเทพ ไหนมาร แต่น้ำกับไฟอยู่ร่วมกันได้เหมือนกันเลย
ผมเป็นไฟนะ เขาเป็นน้ำ พูดไม่ก็เหลือเชื่อจริงๆ เป็นแบบนั้น

การภาวนาจึงแตกต่าง ผมจะชอบทำสมาธินานๆ ทำใหัระลึกทุกกิริยา
แต่บ้านผมมีคนป่วย การเกิดการตายเห็นชัด
ผมทราประวัติคุณเมาแล้วรูสึกนับถือนะครับ
แต่เป็นผม ผมบวชไปแล้ว ตอนผมบวชนั้นยังไม่ได้เข้าเว็บพลังจิต
ตอนยังวัยรุ่นตอนนั้นยังไม่ได้สนใจมาก แค่แม่ให้บวช

ครับ

 

ยายมาสอนให้แก้กรรมแก้ปมวนเวียนไปมา ชาก็ไม่เห็นว่าชีวิตยายจะสงบสุข จะเห็นดีก็ครูอาจารย์คนที่เมตตาชาและชานับถือมีศีลธรรมจริงไม่มีนอกในแอบแฝงดีอย่างไรก็อย่างนั้น พ่อแม่ลูกหลานได้ดีทุกคน บางท่านมาจากครอบครัวแย่ๆเหมือนชา แกก็มาเล่าให้ชาฟังว่าพ้อแกก็เป็นเหมือนกันแกได้ดีเป็นดร.เป็น อาจารย์ เป็นหัวหน้าภาค พ่อแกก็ยังเมาเหมือนเดิม ด่าทอแกเหมือนเดิม ซึ่งแต่ละท่านก็มีอุปสรรคในชีวิตแต่ไม่ทุกข์ทรมาร ยายมาพูดให้ชาฟังว่าน้ำตาลมาจากไหนมาได้ยังไงซึ่งเมื่อก่อนแกไม่รู้แกคงจะรู้ว่าชาคือผู้สร้างและรู้ว่ามาได้อย่างไร การจะเป็นอะไรสักอย่างสำหรับชาไม่ใช่เรื่องยากเลย ชาสนใจว่า คนดีเป็นอย่างไร คนมีศีลธรรมจริงกับไม่จริงเป็นอย่างไร ชากลับมาช่วยแม่ก็หวังว่าแม้พ้อน่องจะเปลี่ยนพฤติกรรมที่เปลี่ยนคือทุกคนได้ฌานพฤติกรรมความคิดก็ยังเหมือนเดิม ไม่รับคำสอนไว้เป็นคติประจำใจ แต่เอาไปเป็นข้ออ้างเพื่อหาผลประโยชน์ ชารู้ว่าพูดไปก็เปล่าประโยชน์ ตลอดชีวิตชาคนที่ทำชั่วทางกายวาจาใจ ชาก็ไม่เห็นว่าจะประสบโชคดีสักคนก็มีเหตุเภทภัยร้ายแรงตลอดชาจึงกลัวการทำบาป

 

พุทธศาสนา ไม่ได้สอน ให้ไป ติดดี

จะต้อง กำหนดเหน ความดี ก้เปนเพียง
สิ่งตบแต่งจิต เปนเพียง ภาวสวะ สาสวะ

หาก ยังไม่เคยพ้น

กามสวะ

ภาวสวะ

สาสวะ

ก้จะไม้รู้ว่า พุทธนั้นสอนเรื่อง อาสวะ

พอเราภาวนาไท่ถึง การพ้น กามสวะ
ภาวสวะ ติดดี ยิ่งภาวนา ก้ยิ่งผิดพลาด
มานะ มักขะ พอกพูล หนา เหนียว

เหนแต่ ตัวเองเก่ง ตัวเองเลิส เลอกว่าเขา

ทำให้ ไม่มีพละ มากพอ จะช่วยอะไรใครได้

เพราะ ติดดี ติดภาวสวะ ก้คิอ คนจมน้ำ
เสกนั้น ปัดเป่านี้ เยี่ยงคนเมา

ดังนั้น สีล สมาธิ อีกทั้ง ปัญญาธรรม
หากภาวนาแบบพุทธ พวกนี้ต้อง
อาสัยระลึกตามเหนว่า ดับ

จนเหน สาสวะ สิ่งตบแต่งขันธ์

จนกว่าจะมีกำลังพอ เหนสาสวะ
ดับทั้งสิ้น ปฏิปทาทั้งหลาย
ดับทั้งสิ้น

มรรค เปนของเกิดดับ

อริยสัจจญาณ ก้เปนของเกิดดับ

แยบคาย ยกจิต พิจารณา
ถึงความ หมดเครื่องต่อภพ

เหน อาสวะ การพ้นอาสวะเนืองๆ

พ้นดี และ ชั่ว

จิตถึงจะอ่อน ควรแก้การงาน
น้อมไปมนญานทัสนะ โดยไม่
เกิดkuเก่ง cuแน่ ความลำพองใดๆ
ไม่มี

จะไปเที่ยวแก้จิตใคร ไม่มี

ทุกสรรพสัตวล้วนก่อ สาสวะ ภาวสวะ
ด้วยกันทั้งสิ้น หากยังไม่มี วิชชา

พอเราแจ้งแทงตลอดแบบนี้
ความเร้าร้อน ก้ไม่มี

รักษาตน จึงชื่อว่ารักษาผู้อื่น

ไม่มีสำคัญตัวผิด เก่งกว่าศาสดา
เที่ยวไปบงการ จิตผู้อื่น ให้เปน
อย่างนั้นอย่างนี้

พระศาสดา ยังทำไม่ได้

ได้แต่รักษาตนดีแล้ว เหนแจ้ง
ความดับของภพ สิ้นทุกข์
เบ็ดเสร็จเด็ดขาด เปนพยาน
ให้กับ คสามหมดอุปทาน มี
นิพพาน อยู่จริง

ผู้มีความเพียร มาเหนได้ทุกรูปนาม

สิ่งใดควรน้อมนำไปปฏิบัติ
พระศาสดาแจกแจงไว้หมดแล้ว

ไม่มี ให้เปนภาระสาวกต้องมา
รื้อฝื้นบัญญัติใหม่ เข้าใจง่ายแต่
อย่างใด

 

หากมีช่วงว่างๆก็ฟังเพลินๆได้

 

เหนื่อยจังเลยค่ะ เมื่อวานแม่มาพูดให้ชาเข้าใจว่าไสยศาสมีจริงและแกก็จะดำลงไว้ ชาก็รู้ว่ามีจริง ที่พูดเรื่องเป็นสิวไม่ได้จะลบหลู่ดูถูกอยากให้มองความเป็นจริงของโลก พิจารณาความเสื่อมความเป็นไปของสังขาร พูดอะไรออกไปคนพวกนี้จะคิดลบตลอด พอชาไม่พูดก็ว่าหวงความรู้ พอพูดเรื่องเจริญปัญญาก็ว่าดูถูก พอพูดเรื่องที่พวกเขาอยากฟังก็ว่าไร้สาระ อยู่ในลักษณะขวาง ไม่มีญานชาก็พอจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตของแม่ ชาสู้ความดำมืดอวิชชาไม่ไหวคงต้องถอยห่าง

 

เอาแบบนี้

จริงๆ พระที่ เจริญอานาปานสติ แล้ว
ผลิกเป็น กสิณแบบใกล้ชิด สนิทธรรม
จขกท ควรอ่าน หรือ ศึกษาวิธีการสอน
ของ "หลวงพ่อ...." ( ดูแย่หน่อยนะ
จะไม่ถึงระดับ ปู่ ตา เป็นแค่ พ่อ )

" หลวงพ่อลี "

หลวงพ่อลี คำสอนส่วนใหญ่ เวลาอ่าน
แล้วจะเหมือนท่าน "สอนไสยศาตร์"
เอะอะ แผ่เมตตา นิดๆหน่อยๆก็แล่น
ไปอีกแล้วเรื่องผีสาง นางไม้

ลองไปหาอ่านเอา ฮับ คำสอนหลวงพ่อลี

จะเห็นว่า การเอาไสยนำหน้า แล้วให้กำหนด
รู้ไสยว่าเป็นกิจเดียวที่ไม่ว่าง เมื่อกำหนดรู้
อยู่ซื่อๆว่า "ไสยไม่ว่าง" คือ เอะอะก็ไสย
นำหน้า ผีสางนางไม้นำหน้ากถาวัตถุ คำสอน
พุทธนั้น จะกล่าวอย่างไร

โดยที่ บัวก็ไม่ช้ำ น้ำก็ไม้ขุ่น

แต่....ถ้า จขกท มีความเป็น พุทธปัญญา
มากแค่ไหน เพราะถ้าไปอ่านคำสอนหลวง
พ่อลีแล้ว โอกาสจะไหลไปเป็น ไสย ก็จะมี

อันนี้เป็นตัวอย่าง แซมเบิ้ง!!

Spoiler: ท่านพ่อลีท่านว่า

ท่านพ่อลีท่านว่า
“...ความเหนื่อยล้า...เป็นอุปสรรคสำหรับคนเดินทางไกล
...แต่การเดินทางไกลหรือหลงทาง
ย่อมดีกว่าเดินทางผิดหรือมีจิตตั้งไว้ผิด

...เพราะการคบหากับคนที่ไม่ดี
คนที่พอจะดีได้กลับกลายเป็นคนชั่วไปเสียนี่

เปรียบเหมือนทางที่รกรุงรังเต็มไปด้วยขยะมูลฝอย
แม้จะเป็นทางตรง จะถือว่าเป็นทางที่ดีก็ไม่ได้

...ส่วนผู้ที่คบหากับกัลยาณมิตร มีพระพุทธเจ้าเป็นต้น ย่อมดียิ่งขึ้นๆ
เหมือนทางป่าที่รกรุงรังด้วยต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงาไม่ร้อน
แม้จะเป็นทางอ้อม ก็ถือว่าเป็นทางที่ดีได้”

 

อันนี้เป็น คำสอนหลวงพ่อลี แต่ จะถูก คัดคำสอน
ที่ออกแนวไสย ทิ้งหมดแล้ว

หาก จขกท ค้นหาในเว็บ หลังๆ คำสอนก็จะถูก ขุด
ออกเหลือแต่ สุภาษิต สั้นๆ

ดังนั้น หาก จขกท จะหาให้พบ คำสอนที่จะมีการ
แทรกไสยศาตร์ตลอดกัณฑเทศนา จะต้องหา
ที่เป็น เสียงพระท่าน ถ้ามี วาสนา ก็จะได้เจอ

เมื่อเจอแล้ว จะเห็นได้ว่า พุทธก็มีวิธีเทศนาแบบ
บัวไม่ช้ำ น้ำไม่ขุ่น

 

ช่วงเวลาที่ท้อแท้ หดหู่ เหนื่อยหนักใจ
การปลีกวิเวก สันโดษ เพื่อทำความสงบกายสงบใจ
นั้นถูกกาล ? คุณชาควรทำอะไร ?

ปล. ชื่อเล่นผม ป้องกัน/def

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๙ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๑
สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค

อัคคิสูตร
เจริญโพชฌงค์ตามกาล
​

[๕๖๘] ครั้งนั้น ภิกษุเป็นอันมาก เวลาเช้า นุ่งแล้ว ถือบาตรและจีวรเข้าไปบิณฑบาต
ยังพระนครสาวัตถี (ความต่อไปเหมือนปริยายสูตรข้อ ๕๔๗-๕๕๐) พระผู้มีพระภาคตรัสว่า
ดูกรภิกษุทั้งหลาย พวกอัญญเดียรถีย์ปริพาชกผู้มีวาทะอย่างนี้ ควรเป็นผู้อันเธอทั้งหลายพึงถาม
อย่างนี้ว่า ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย สมัยใด จิตหดหู่ สมัยนั้น มิใช่กาลเพื่อเจริญโพชฌงค์เหล่า
ไหน เป็นกาลเพื่อเจริญโพชฌงค์เหล่าไหน? สมัยใด จิตฟุ้งซ่าน สมัยนั้น มิใช่กาลเพื่อเจริญ
โพชฌงค์เหล่าไหน เป็นกาลเพื่อเจริญโพชฌงค์เหล่าไหน? พวกอัญญเดียรถีย์ปริพาชกถูกเธอ
ทั้งหลายถามอย่างนี้แล้ว จักแก้ไม่ได้เลย และจักถึงความอึดอัดอย่างยิ่ง ข้อนั้นเพราะเหตุไร?
เพราะเป็นปัญหาที่ถามในฐานะมิใช่วิสัย ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรายังไม่แลเห็นบุคคลในโลก พร้อม
ทั้งเทวโลก มารโลก พรหมโลก ในหมู่สัตว์ พร้อมทั้งสมณพราหมณ์ เทวดาและมนุษย์ ที่จะ
ยังจิตให้ยินดีด้วยการแก้ปัญหาเหล่านี้ เว้นเสียจากตถาคต สาวกของตถาคต หรือผู้ที่ฟังจาก
ตถาคต หรือจากสาวกของตถาคตนั้น.

[๕๖๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สมัยใด จิตหดหู่ สมัยนั้น มิใช่กาลเพื่อเจริญปัสสัทธิ
สัมโพชฌงค์ มิใช่กาลเพื่อเจริญสมาธิสัมโพชฌงค์ ข้อนั้นเพราะเหตุไร? เพราะจิตหดหู่ จิตที่
หดหู่นั้น ยากที่จะให้ตั้งขึ้นได้ด้วยธรรมเหล่านั้น เปรียบเหมือนบุรุษต้องการจะก่อไฟดวงน้อยให้ลุก
โพลง เขาจึงใส่หญ้าสด โคมัยสด ไม้สด พ่นน้ำ และโรยฝุ่นลงในไฟนั้น บุรุษนั้นจะ
สามารถก่อไฟดวงน้อยให้ลุกโพลงขึ้นได้หรือหนอ?
ภิ. ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า.
พ. ฉันนั้นเหมือนกัน ภิกษุทั้งหลาย สมัยใด จิตหดหู่ สมัยนั้นมิใช่กาลเพื่อเจริญ
ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ มิใช่กาลเพื่อเจริญสมาธิสัมโพชฌงค์ มิใช่กาลเพื่อเจริญอุเบกขาสัมโพชฌงค์
ข้อนั้นเพราะเหตุไร? เพราะจิตหดหู่ จิตที่หดหู่นั้น ยากที่จะให้ตั้งขึ้นได้ด้วยธรรมเหล่านั้น.

[๕๗๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สมัยใด จิตหดหู่ สมัยนั้น เป็นกาลเพื่อเจริญธัมม-
*วิจยสัมโพชฌงค์ เป็นกาลเพื่อเจริญวิริยสัมโพชฌงค์ เป็นกาลเพื่อเจริญปีติสัมโพชฌงค์ ข้อนั้น
เพราะเหตุไร? เพราะจิตหดหู่ จิตที่หดหู่นั้น ให้ตั้งขึ้นได้ง่ายด้วยธรรมเหล่านั้น เปรียบเหมือน
บุรุษต้องการจะก่อไฟดวงน้อยให้ลุกโพลง เขาจึงใส่หญ้าแห้ง โคมัยแห้ง ไม้แห้ง เอาปากเป่า
และไม่โรยฝุ่นในไฟนั้น บุรุษนั้นสามารถจะก่อไฟดวงน้อยให้ลุกโพลงขึ้นได้หรือหนอ?
ภิ. ได้ พระเจ้าข้า ฯ
พ. ฉันนั้นเหมือนกัน ภิกษุทั้งหลาย สมัยใด จิตหดหู่ สมัยนั้นเป็นกาลเพื่อเจริญ
ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์ เป็นกาลเพื่อเจริญวิริยสัมโพชฌงค์ เป็นกาลเพื่อเจริญปีติสัมโพชฌงค์
ข้อนั้นเพราะเหตุไร? เพราะจิตหดหู่ จิตที่หดหู่นั้น ให้ตั้งขึ้นได้ง่ายด้วยธรรมเหล่านั้น.

[๕๗๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สมัยใด จิตฟุ้งซ่าน สมัยนั้น มิใช่กาลเพื่อเจริญ
ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์ มิใช่กาลเพื่อเจริญวิริยสัมโพชฌงค์ มิใช่กาลเพื่อเจริญปีติสัมโพชฌงค์ ข้อ
นั้นเพราะเหตุไร? เพราะจิตฟุ้งซ่าน จิตฟุ้งซ่านนั้น ยากที่จะให้สงบได้ด้วยธรรมเหล่านั้น เปรียบ
เหมือนบุรุษต้องการจะดับไฟกองใหญ่ เขาจึงใส่หญ้าแห้ง โคมัยแห้ง ไม้แห้ง เอาปากเป่า และ
ไม่โรยฝุ่นลงไปในกองไฟใหญ่นั้น บุรุษนั้นสามารถจะดับไฟกองใหญ่ได้หรือหนอ?
ภิ. ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า.
พ. ฉันนั้นเหมือนกัน ภิกษุทั้งหลาย สมัยใด จิตฟุ้งซ่าน สมัยนั้นมิใช่กาลเพื่อเจริญ
ธัมมวิจยสัมโพชฌงค์ มิใช่กาลเพื่อเจริญวิริยสัมโพชฌงค์ มิใช่กาลเพื่อเจริญปีติสัมโพชฌงค์
ข้อนั้นเพราะเหตุไร? เพราะจิตฟุ้งซ่าน จิตที่ฟุ้งซ่านนั้น ยากที่จะให้สงบได้ด้วยธรรมเหล่านั้น.

[๕๗๒] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สมัยใด จิตฟุ้งซ่าน สมัยนั้น เป็นกาลเพื่อเจริญ
ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ เป็นกาลเพื่อเจริญสมาธิสัมโพชฌงค์ เป็นกาลเพื่อเจริญอุเบกขาสัมโพชฌงค์
ข้อนั้นเพราะเหตุไร? เพราะจิตฟุ้งซ่าน จิตที่ฟุ้งซ่านนั้น ให้สงบได้ง่ายด้วยธรรมเหล่านั้น เปรียบ
เหมือนบุรุษต้องการจะดับไฟกองใหญ่ เขาจึงใส่หญ้าสด โคมัยสด ไม้สด พ่นน้ำ และโรยฝุ่น
ลงในกองไฟใหญ่นั้น บุรุษนั้นจะสามารถดับกองไฟกองใหญ่นั้นได้หรือหนอ?
ภิ. ได้ พระเจ้าข้า.
พ. ฉันนั้นเหมือนกัน ภิกษุทั้งหลาย สมัยใด จิตฟุ้งซ่าน สมัยนั้นเป็นกาลเพื่อ
เจริญปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ เป็นกาลเพื่อเจริญสมาธิสัมโพชฌงค์ เป็นกาลเพื่อเจริญอุเบกขา
สัมโพชฌงค์ ข้อนั้นเพราะเหตุไร? เพราะจิตฟุ้งซ่าน จิตที่ฟุ้งซ่านนั้น ให้สงบได้ง่ายด้วยธรรม
เหล่านั้น ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวสติแลว่า มีประโยชน์ในที่ทั้งปวง.

ที่มา https://84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=19&A=3277&Z=3327

 

เมื่อวานแม้วันนี้พ้อ พ้อมันเพ่งจิตมาที่ชาพลังจิตมันสูงแต่เป็นมิจฉาสมาธิ แรงอาฆาต พยาบาท โทสะ โมหะ หนาแน่น ร้อนรน น่าขยะแขยง เขาก็ชัดเจนว่าเป็นมารค่ะ เขาชอบจดจำและทำแต่สิ่งร้ายๆแย่ๆ ชอบยั่วให้คนโกรธ สนุกเวลาเห็นคนทำชั่ว มันสอนน้องชาให้สืบต่อ มันพยายามจะกล่อมชาทุกทางให้เป็นเหมือนมัน ตระกูลนี้เกิดมาเพื่อเป็นมารจริงๆ ลูกหลานส่วนมาก เป็นเมียน้อย เป็นนักเลง เป็นโสเภณี เป็นกรรมกร มีชา ไอ้นัฐ ไอ้ขวัญ ที่ไม่เป็นแบบนั้น ตอนนี้มันยึดอุปทานไปแล้วมันประกาศชัดว่าจะเบียดเบียนชา ก็ไม่รู้นิมิตรที่เกิดชาจะเชื่อได้หรือไม่ชาเห็นตัวเองเคยเกิดเป็นโจรมาแล้วสองชาติ ชาตั้งจิตอธิฐานว่าจะทำความดีอยู่ในศีลธรรมตั้งแต่เห็นกรรมของตัวเองและผู้อื่นมาตั้งแต่เด็ก ชามองเห็นผีและเทวดามาตั้งแต่เด็ก ทำให้ชาต้องช่วยผีและคนมาตลอด สิ่งที่ชาทำได้รบกวนการใช้ชีวิตของชา ชาไปอธิฐานขอปิดตาที่สามซึ่งก็ได้ผล จนกระทั่งทำงานที่เทศบาลก็มีคนมาเปิดตาที่สามของชาอีกครั้ง วันนี้น้องชายของชามันมาแสดงให้ชารู้ว่ามันเสื่อมบารมี(เจตนาขอส่วนบุญอีกแล้ว)น้องชามันทำชั่วไม่ขึ้นก็ยังจะดันทุรังทำอยู่นั่นแหละไปที่อโคจรซวยตลอดก็ยังชอบไปทำบาปอยู่เนืองๆ ชาก็เคยหลงผิดแล้วรู้ตัวว่าทำชั่วไม่ขึ้นจึงประกอบความดีมาตลอดตอนแรกอาจยากหน่อยทำบ่อยๆเรื่อยๆก็เบาขึ้นๆ ก็ไม่รู้จะบอกมันยังไงดีใจนึงก็สงสาร ใจนึงไม่อยากทำคุณบูชาโทษอีก ไม่อยากข้องกรรมของใคร น้องรู้ไม่เท่าทันแม่ แม่รู้ไม่เท่าทันยาย ยายรู้ไม่เท่าทันหลานรัก อิรุงตุงนัง ช่วยผีช่วยคนยังไม่วุ่ยวายเดือดร้อนเท่าแก้กรรมแบบนี้ อีกสองเดือนก็จะออกจากวังวนนี้แล้ว ญานของชามาแล้ว

 

มีกรรมเป็นของๆตน//มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์//มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย//มีกรรมเป็นผู้ให้ผล///เคยเกี่ยวพันกันมา//เคยร่วมกันสร้างกรรม//อดีตอย่างไรปัจจุบันก็อย่างนั้น//ดูปัจจุบันเห็นอดีต//เมตตาเป็นหนทางที่จะช่วยทำให้กรรมนั้นเบาบางหรือสิ้นไปในปัจจุบัน//เจริญเมตตานั้นละทาง

 

ไม่ทำตามคำแนะนำก็ไม่เป็นไร//คิดเองทำเองรับเอง//ละกันนะ

 

ขี้เกียจสวดมนต์ไม่เป็นไร//คลานต่อไปละกันนะ

 

เห็นเคสนี้แล้ว//อาตมาขอแดนซ์ซิ่งไปพอ

 

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๖ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๘
สังยุตตนิกาย นิทานวรรค

๔. โอกขาสูตร
​

[๖๖๗] พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของท่าน
อนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ... พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า ดูกรภิกษุ
ทั้งหลาย ผู้ใดพึงให้ทานประมาณ ๑๐๐ หม้อใหญ่ในเวลาเช้า ผู้ใดพึงให้ทาน
ประมาณ ๑๐๐ หม้อใหญ่ในเวลาเที่ยง ผู้ใดพึงให้ทานประมาณ ๑๐๐ หม้อใหญ่ใน
เวลาเย็น ผู้ใดพึงเจริญเมตตาจิตในเวลาเช้า โดยที่สุดแม้เพียงชั่วการหยดน้ำนม
แห่งแม่โค หรือผู้ใดพึงเจริญเมตตาจิตในเวลาเที่ยง โดยที่สุดแม้เพียงชั่วการหยด
น้ำนมแห่งแม่โค หรือผู้ใดพึงเจริญเมตตาจิตในเวลาเย็น โดยที่สุดแม้เพียงชั่วการ
หยดน้ำนมแห่งแม่โค การเจริญเมตตาจิตนี้มีผลมากกว่าทานที่บุคคลให้แล้ว ๓ ครั้ง
ในวันหนึ่งนั้น เพราะเหตุดังนี้นั้น เธอทั้งหลายพึงศึกษาอย่างนี้ว่า เราจักเจริญ
เมตตาเจโตวิมุติ กระทำให้มาก กระทำให้เป็นประดุจยาน กระทำให้เป็นที่ตั้ง
อาศัย ให้มั่นคง สั่งสม ปรารภด้วยดี ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายพึงศึกษา
อย่างนี้แหละ ฯ

ที่มา https://84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=16&A=6992&Z=7005

 

ยกมาทั้ง45เล่มก็คงไม่ช่วยให้เจ้าของกระทู้จิตใจสว่างขึ้นหรอก//ก็มัวแต่อาฆาตพยาบาทไม่รู้จักขัดเกลาจิตใจตนเอง

 

อะไรทำให้พระมั่นใจขนาดนั้นว่าชาไม่สวดมนต์ ชาสวดภาวนาทุกวันโดนรบกวนโดนอ่านจิตเกือบทุกวัน อยากแนะอะไรพูดมาตรงๆก็ได้ ชาเคยคลานและเริ่มเดินตอนอายุหกเดือน แม่ว่าชาผิดแปลกจากเด็กทั่วๆไป