อมตะวาจาธรรมข้อใดของพระพุทธเจ้าที่ท่านชอบมากที่สุด?

ชอบบทนี้ค่ะ

"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย! ตถาคตเป็นใหญ่ (โดยคุณธรรม) ไม่มีใครครอบงำได้ (โดยคุณธรรม) รู้เห็นตามที่แท้จริง เป็นผู้มีอำนาจ (โดยคุณธรรม) ฉะนั้น จึงเรียกว่าตถาคต"

 

"สัพพะปาปัสะอกรณัง" ละเว้นความชั่ว
"กุสลัสสูปสัมปทา" ทำแต่ความดี
"สจิตตะปริโยทปนัง" ทำจิตใจให้ผ่องใส

 

เหมือนกับของคุณปูชิกา ค่ะ ชอบพระปัจฉิมโอวาทมากที่สุด(ในขณะนี้) เพราะทำให้ระลึกถึงมรณัสสติด้วยค่ะ "สังขารทั้งหลายเป็นของไม่เที่ยงหนอ จงยังประโยชน์ส่วนตนและส่วนท่านให้ถึงพร้อม ด้วยความไม่ประมาทเถิด"
Source: D_85


รวมทั้ง พุทธโอวาทดังต่อไปนี้ด้วยค่ะ

"อย่าถือว่ารูปร่างกายจิตเจตสิกเป็นตัวตน และอย่าเข้าใจว่าเป็นของของตน ทุกสิ่งทุกอย่างความจริง เป็นของภายนอกสิ้นทั้งนั้น" mindcyber.com!

"เราตถาคตอนุญาตตั้งศาสนธรรมคำสั่งสอนไว้นี้ ก็เพื่อว่า เมื่อผู้รู้แล้วว่าสิ่งใดเป็นโทษให้ละเสีย มิใช่ตั้งไว้เพื่ออ่านเล่น ฟังเล่น พูดเล่น เท่านั้น" mindcyber.com!

"เราตถาคตตั้งศาสนาไว้ ไม่ได้หวังเพื่อให้บุคคลผู้ใดผู้หนึ่งบำเพ็ญหาประโยชน์ อย่างอื่น ตั้งไว้เพื่อประสงค์จะให้บุคคลบำเพ็ญภาวนา เพื่อให้ระงับกิเลสตัณหาเท่านั้น" http://thai.mindcyber.com/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=271&page=11 (ชอบตรงนี้ เพราะคิดว่านี่คือแก่น สาระสำคัญ ของการก่อตั้งพระพุทธศาสนาค่ะ รู้สึกว่า สมัยนี้ มีคนหากินกับศาสนาจำนวนมาก หรือ บางคน บางกลุ่มก็เผลอหลงผิด ไปให้ความสำคัญกับพวกวัตถุ ไม่อยากให้ทำค่ะ อยากให้ระลึกถึง พุทธโอวาทข้อนี้ด้วยนะคะ) และขอส่งท้ายด้วยพุทธพจน์นี้ค่ะ

"ตัวต้องยกตัวเอง ถ้ารู้ว่า นรกและสวรรค์อยู่ที่ตัว แล้วยกตัวให้ขึ้นสวรรค์ไม่ได้ ก็ชื่อว่า เกิดมาเสียชาติ และเสียเวลาที่จะเกิดมาพบพระพุทธศาสนา น่าเสียดายชาติที่ได้เกิดเป็นรูปร่างกาย มีอวัยวะ พรักพร้อมบริบูรณ์ทุกอย่าง ทั้งได้พบพระพุทธศาสนา ด้วย สมควรจะได้สวรรค์และพระนิพพานโดยแท้ เหตุไฉนจึงเหยียบย่ำตัวเองให้จมอยู่ในนรกเช่นนั้น น่าสังเวชนัก" http://thai.mindcyber.com/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=271&page=15

 

อ่านแล้ว รู้สึกซาบซึ้งกินใจมากค่ะ สาธุ
แต่ เอ่อ อย่าใช้คำว่า "คนบาป" เลยนะคะ เกรงว่าจะฟังดูรุนแรงเกินไป ถึงยังไง มนุษย์ปุถุชน ก็ล้วนแล้วแต่มีกิเลส(หนา)กันทั้งสิ้น เอาเป็นว่า "คนที่กำลังหลงผิด" หรือ "หลงทาง" อยู่ น่าจะดีกว่านะคะ ขอให้ความปรารถนาของคุณจขกทเป็นจริงนะคะ อย่างน้อยได้ตาสว่างหรือตื่นขึ้น แม้จะเป็นช่วงเวลาไม่นานนัก ก็ยังดีค่ะ สาธุ

 

''บุคคลหว่านพีชเช่นไรย่อมได้ผลเช่นนั้น''

ชอบพระธรรมข้อนี้ครับ
เพราะทำกรรมอันเป้นเหตุเช่นใดย่อมต้องได้รับผลของกรรมนั้นๆ

 

ขอโทษด้วยค่ะ ข้อความธรรมะที่ข้าพได้นำมาโพสก่อนหน้านี้ (ยกเว้น พระปัจฉิมโอวาท) อาจจะไม่ใช่พุทธพจน์ก็ได้นะคะ เพราะนำมาจาก "พระคิริมานนทสูตร" ฉบับที่มีผู้โต้แย้งว่าอาจจะไม่ใช่พุทธโอวาท ตามข้อมูลในลิงก์นี้น่ะค่ะ ธรรมาวุธ - ทำเพื่อธรรม - ภิกษุเห็นผี

 

ปัจฉิมพุทโธวาทปาฐะ
(คำแสดงโอวาทครั้งสุดท้ายของพระพุทธเจ้า)

" หันทะนานิ ภิกขะเว อามันตะยามิ โว,
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ เราขอเตือนท่านทั้งหลายว่า

วะยะ ธัมมา สังขารา,
สังขารทั้งหลาย มีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา

อัปปะมาเทนะ สัมปาเทถะ
ท่านทั้งหลาย จงทำความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด

อะยัง ตะถาคะตัสสะ ปัจฉิมา วาจา
นี้เป็นวาจามีในครั้งสุดท้ายของพระตถาคต"


( มหาปรินิพพานสูตร ที. มหา.) <!-- / message -->

 

มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา
มโนเสฏฺฐา มโนมยา

 

สิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี
สิ่งนี้เกิด สิ่งนี้จึงเกิด
ผลย่อมเกิดแต่เหตุ

 

(good)

"ท่านทั้งหลายจงมีธรรมเป็นที่พึ่งเถิด อย่ามีอย่างอื่นเป็นที่พึ่งเลย เราตถาคตเองเป็นที่พึ่งแก่ท่านทั้งหลายไม่ได้ ตถาคตเป็นแค่เพียงผู้ชี้บอกทางเท่านั้น ส่วนความเพียรพยายามเพื่อเผาบาปอกุศล ท่านทั้งหลายต้องทำเอง ทางมีอยู่ เราชี้แล้วบอกแล้ว ท่านทั้งหลายต้องเดินเอง"


;aa24

 

ขึ้นชื่อว่าความชั่ว ไม่ทำเลยนั้นแหละดี
ผมไม่แน่ใจว่าถูกหรือปล่าวนะครับผิดพลาดประการใดขอกราบขอขมาพระรัตนตรัยด้วยครับ..สาธุ

 

วาจาธรรมที่ผมชอบ คือ
พระพุทธเจ้ากล่าวว่า
"อย่าเชื่อเพราะฟังมาว่าอย่างนี้
อย่าเชื่อเพราะเป็นประเพณีที่ทำสืบกันมา
อย่าเชื่อเพราะเราถือว่าเขาเป็นครู
อย่าเชื่อเพราะดูแล้วต้องและถูกใจเรา
อย่าเชื่อเพราะกะและคาดคะเนเอา
อย่าเชื่อเพราะเป็นสมณะหรือนักบวช
อย่าเชื่อเพราะตำราว่ามา เขียนมา ฯลฯ"
แต่ให้เชื่อความมีเหตุมีผล

อนุโมทนา ครับ

 

การจากกันเป็นความทุกข์ เเต่การจากกันเป็นธรรมดา ไม่วันใดวันหนึ่งก็ต้องจากกัน

 

"สัพเพ ธรรมา นาลัง อภินิเวสาย" ธรรมทั้งหลายทั้งปวงไม่เที่ยง

 

อตฺตาหิ อตฺตาโน นาโถ
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน


กมฺมุนา วตฺตตี โลโก
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตากรรม


มโนปุพฺพํคมา มโนมยา มโนเสฏฐา
ใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธาน ทุกสิ่งทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยใจ

อืม...เห็นกาทู้นี้แล้ว
นึกถึง สัญญาเก่า ๆ สมัยบุกเบิกโปรเจคแกว่งปากหาเท้า
และเคยคิดจะตั้งกาทู้
" คุณรู้สึกประทับใจ ข้อความไหน ใน ตะกร้าสามใบ "

จังแฮะ
เฮ้อ ไม่น่าโดนเจี๋ยนอมยิ้ม ก่อนวัยอันควรเล๊ย
ไม่งั้นคงได้โพสกาทู้แนวนี้ แย้วววว อิอิ

ทรัพย์สมบัติอยู่ที่ใด ใจเราก็อยู่ที่นั่น
For where your treasure is, there will your heart be also.
( Matt 6:21)
ขอพระเจ้าอวยพร/เจริญในธรรม ^ - ^

ปล.
อ่ะ อันนี้ แถมมมม
แบ่บว่า
อย่าคิดว่าเรามาเพื่อนำสันติภาพมาให้โลก
เรามิได้มาเพื่อนำสันติภาพ แต่มาเพื่อนำดาบมาให้
มัทธิว 10:34
นี่นะ อิอิ


http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2009/05/Y7854932/Y7854932.html

 

ที่เคยอ่านในพระไตรปิฏก(ยังไม่ครบนะ) ประทับใจซาบซึ้งทั้งหมด
ที่เคยพิสูจน์ตามไหว (ตามวาสนาปัญญาอันน้อยนิด)
เป็นความจริง
เป็นแสงสว่างแก่โลก (โลกนารถทีปนี)
ไม่ใช่ปรัชญาที่ต้องตีความ
ไม่ใช่ข้อคิดเห็น
ไม่ใช่เรื่องถูกผิด
ไม่ใช่ค่านิยม

ชาวพุทธมีลาภมหาศาล
สำนึกบุญคุณพระพุทธองค์ กันเถิด

 

ขนลุกเลย คุณถือว่าเป็นผุ้มีบุญจริงๆครับที่ได้พบพระพุทธศาสนา

 

ที่จริงชอบหมดเลยนะ ขอยกคำนี้มาละกัน

" ถ้าเรายังไม่ได้บรรลุพระสัมมาสัมโพธฺญาณตราบใด เราจักไม่ยอมลุกขึ้นตราบนั้นแม้ว่าเนื้อและ เลือดจะเหือดแห้งไปเหลือแต่หนัง เอ็น และกระดูกก็ตามที "

 

ส่วนผมๆ สนใจในการบรรลุเร็วที่สุด ด้วยข้อความที่สั้นกระชับที่สุด
จึงชอบเรื่องราวตอนที่พระพุทธเจ้าตรัสกับ
พระพาหิยะ (ตอนนั้นยังไม่ได้บวชพระ)


"พาหิยะ เธอจงอย่าสนใจในรูป"


เพียงเท่านี้ พระพาหิยะ ก็สำเร็จบรรลุอรหัตผล
และทรงยกย่องท่านในตำแหน่ง เอตทัคคะ เป็นผู้เลิศกว่าภิกษุทั้งหลาย
ในทาง "ขิปปาภิญญา" คือ ตรัสรู้เร็ว

 

สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย กรรมย่อมจำแนกสัตว์ให้เลวและประณีตได้