อยากทราบว่า เราต้อง ภาวนาแบบเสียงดีป่าวคับหรือว่าภาวนาแบบจับลมหายใจ

อยากทราบว่า เราต้อง ภาวนาแบบเสียงดีป่าวคับหรือว่าภาวนาแบบจับลมหายใจ คับ ตอนผมนั่งผมจับลมหายใจเข้าออก

 

ระลึกทำความรู้สึกว่ามีลมเข้าและออกให้หยุดที่ปลายจมูก
แต่หายใจให้ลึกถึงท้อง คือหายใจเข้าท้องพอง
หายใจออกท้องยุบครับ
ถ้าหลับตาให้โน้มสายลงมองที่ลิ้นปี่
(สังเกตุสายตาพระพุทธรูป)
เพราะว่ามันจะเป็นการตัดความคิด
จากสมองเราอัตโนมัติครับ....
ถ้าลืมตา ก็ให้ทำตานิ่งๆ ถ้าเมื่อยตาก็หลับซะ
อย่าขยับไปซ้ายหรือขวา
เพราะถ้าไปซ้าย มันจะดึงเรื่องราวในอดีตทันที
และถ้าขยับไปขวา มันจะสร้างเรื่องราวใหม่ทันทีครับ

เอาเป็นว่าจะออกเสียงปากเปล่า
หรือจะออกเสียงในใจก็ได้
ตรงนี้ไม่ใช่ประเด็นหลัก.....
เอาที่เราทำแล้วจิตเราสงบได้เร็วครับ
เพราะตรงนี้มันแล้วแต่จริตใครจริตมันครับ....
แต่ปกตถ้าถามแบบนี้
ตัวจิตจะชอบแบบออกเสียงครับ...

เพราะตราบใดที่ยังระลึกถึง
คำภาวนาได้อยู่ ไม่ว่าออกเสียงหรือในใจ
อย่างไร สภาวะสมาธิมัน
ก็ไม่เกินปฐมฌานอยู่แล้วครับ....


จนกระทั่ง จิตเห็นว่าลมหายใจ
และคำภาวนาที่เราใช้อยู่นั้น
หยาบเกินไปที่จิตจะสนใจ
ระดับสมาธิก็จะเกินปฐมฌานได้เอง...
แต่คำภาวนามันต้องหายไปของมันเองนะครับ
(จริงๆไม่หายหรอกแต่มันหยาบไปแล้ว)

ส่วนคำภาวนานั้น เป็นเครื่องเชื่อมโยง
ให้จิตสงบครับ.....

ส่วนคำภาวนาใดๆนั้น จะได้ผลก็ต่อเมื่อ
อยู่ในโหมดที่จิตทิ้งคำภาวนาแล้ว
ลงมาอยู่ในสภาวะที่จิตเป็นทิพย์ครับ...
ส่วนท้ายเล่าให้ฟังเฉยๆครับ...

พอจะมองในภาพกว้างๆออกนะครับ

 

จะมีที่ปากหรือไม่มี บริกรรมที่ใจ อะไรก็ได้ที่ทำแล้ว จิตเรารวมลงสมาธิได้ง่าย ของตนเอง