อย่ายัดเยียดกิเลสและตัณหาใส่พระสงฆ์

อย่ายัดเยียดกิเลสและตัณหาใส่พระสงฆ์
กิเลส คือ สิ่งที่ทำให้ใจเศร้าหมอง มี ๓ ประการ ได้แก่ โลภะ (ความโลภ) โทสะ (ความโกรธ) และโมหะ (ความหลง)
ตัณหา คือ ความทะยานอยาก, ความต้องการ, ความใคร่ในกาม
.................................................................
ทุกวันนี้..ด้วยปราศจากการพิจารณา ด้วยความเข้าใจผิด และการอยากได้บุญเยอะๆ ก็มักจะมีคนไปดั้นด้นค้นหาพระป่าที่ท่านอุตส่าห์หนีความวุ่นวายในเมืองไปอยู่ป่า บิณฑบาตรขบฉันเพียงมื้อเดียว..บุกเข้าไปประเคนความสะดวกสบายและความอุดมสมบูรณ์พูนสุขให้กับท่าน อาทิ
.....
- ท่านเดินบิณฑบาตรทุกวัน ก็จัดข้าวปลาอาหารไปถวายถึงที่
- กุฏิไม้เก่าๆ หรือมุงหญ้ามุงแฝก ก็ไปสร้างเป็นกุฏิคอนกรีตหรูหรา ใส่เฟอร์นิเจอร์สะดวกสบายให้
- ไฟฟ้าไม่มี ก็พยายามต่อไฟฟ้าให้ หรือซื้อเครื่องปั่นไฟ หรือโซลาร์เซลให้
- ซื้ออุปกรณ์อำนวยความสะดวกทุกอย่าง เช่น แอร์ ทีวี ตู้เย็น กาน้ำร้อน เตาไมโครเวฟ เครื่องซักผ้า เครื่องทำน้ำอุ่น ฯลฯ
- ถวายเงินทองโดยตรงกับพระ
.
แต่ผมยกเว้นเรื่องน้ำกินน้ำใช้.. อันนี้เห็นด้วยถ้าจะต้องทำให้สะดวกและสมบูรณ์เข้าไว้ให้กับท่าน
.....
เมื่อพระสงฆ์ คือ ผู้ประเสริฐ ผู้เห็นภัยจากวัฏฏสงสาร ผู้เว้นขาดจากกามารมณ์ และเป็นผู้สงบกิเลส
.
การที่ฆราวาสหรือผู้ครองเรือน ไปทำให้กิเลสตัณหาของท่านเพิ่มขึ้น ไปเพิ่มโอกาสเช่นนั้นย่อมเป็นผลไม่ดีกับตัวเอง คิดเองเออเองโดยเอาไปเปรียบกับตนเองว่า ต้องเป็นแบบนี้ ต้องได้แบบนี้ พระจะได้รับความสะดวกสบายและเราจะได้บุญมาก
.
ตราบใดที่ท่านยังเป็นสมมติสงฆ์ ยังมิใช่พระอริยะเจ้า โอกาสที่กิเลสตัณหาจะกลับมาครอบงำเป็นไปได้สูง ทำให้ผิดพระวินัยมากขึ้น
.
ก่อนจะโทษพระทำผิดพระวินัยหรือจับต้องเงินทอง... ฆราวาสอย่างเราโปรดย้อนมาดูตนเองก่อนว่า.. เรานั้นยัดเยียดกิเลสและตัณหาใส่พระสงฆ์หรือเปล่า