อัพเกรด"หลักสูตรพุทธ"สู่สากล

มหาวิทยาลัยสงฆ์ขยับนำไทยพร้อมสู่ “ประชาคมอาเซียน” ปี 2558

2 ปี หากเป็นเวลาแห่งการรอคอยก็คงจะยาวนาน

แต่หากเป็น 2 ปีที่ต้องเร่งเครื่องเตรียมความพร้อมของประเทศไทยในการเข้าสู่ประชาคมอาเซียนแบบเต็มรูปแบบ คงเป็นเวลาที่สั้นนิดเดียวและไม่ใช่เรื่องง่ายนัก

ปี 2558 คือ ปีที่ประเทศไทยต้องมีการดำเนินงานตามผลการประชุมสุดยอดผู้นำอาเซียนครั้งที่ 12 ณ เมืองเซบู ประเทศฟิลิปปินส์ ผู้นำอาเซียนได้ลงนามใน “ปฏิญญาเซบู” ว่าด้วยการจัดตั้งประชาคมอาเซียนขึ้นภายในปี 2558 ประกอบด้วยความร่วมมือ 3 ด้าน ได้แก่ ประชาคมการเมืองและความมั่นคง (APSC) ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC) และประชาคมสังคมและวัฒนธรรม อาเซียน (ASCC)นั่นหมายถึงจากนี้ไปประเทศไทยจะเหลือเวลาเพียงไม่ถึง 2 ปี ที่หน่วยงานต่างๆจะต้องเตรียมความพร้อมรองรับการเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน

เพราะผลของการเข้าสู่ประชาคมอาเซียนจะส่งผลต่อประเทศไทยในทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นด้านการเมือง เศรษฐกิจ และสังคม

หน่วยงานด้านการศึกษาถือเป็นอีกหนึ่งหน่วยงานที่เป็นหัวใจสำคัญ ในการเตรียมความพร้อมเพื่อเข้าสู่ประชาคมอาเซียน โดยเฉพาะในส่วนของการพัฒนาหลักสูตรต่างๆให้มีความเป็นสากล และสามารถดึงดูดนักศึกษาในประเทศแถบอาเซียนให้เข้ามาศึกษาต่อในประเทศไทย

และก็คงไม่เว้นแม้กระทั่งมหาวิทยาลัยสงฆ์อย่าง มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (มจร.) และ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย (มมร.) ที่จะต้องเตรียมความพร้อมในเรื่องนี้เช่นกัน

พระสุธีธรรมานุวัตร คณบดีบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาฯ กล่าวว่า ด้านสังคมและวัฒนธรรม ถือว่าเป็นหัวใจสำคัญในการยึดโยงประชาชนชาวอาเซียนให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ซึ่งในด้านนี้ได้รวมเอาเรื่องการศึกษา ศาสนา และประเพณีวัฒนธรรมของชาวอาเซียนแต่ละประเทศเข้าไว้ด้วย โดยในส่วนของบัณฑิตวิทยาลัย มจร.ก็ได้มีการเตรียมความพร้อมในการเข้าสู่ประชาคมอาเซียนไว้แล้ว ประกอบด้วย

1.ด้านหลักสูตร จัดหลักสูตรให้ผู้เรียนเข้าถึงความเป็นพุทธในเชิงวัฒนธรรมของชาวอาเซียน

2.ด้านการวิจัย ส่งเสริมความร่วมมือด้านการวิจัยทางพระพุทธศาสนาระหว่างอาเซียนด้วยกัน

3.ด้านบุคลากร ส่งเสริมความร่วมมือด้านการแลกเปลี่ยนบุคลากรทางพระพุทธศาสนา

4.ด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ ส่งเสริมให้มีเทคโนโลยีสารสนเทศที่เชื่อมโยง ข้อมูลข่าวสารด้านพระพุทธศาสนาระหว่างกลุ่มประเทศอาเซียน มีแหล่งข้อมูลทางวิชาการด้านพระพุทธศาสนาที่เป็นภาษาอาเซียนทุกภาษา

5.ด้านนิสิตนักศึกษา ส่งเสริมการแลกเปลี่ยนนิสิตระหว่างสถาบันที่จัดการเรียนการสอนทางด้านพระพุทธศาสนา และส่งเสริมกิจกรรมทางพระพุทธศาสนาร่วมกันระหว่างนิสิตภายในกลุ่มประเทศอาเซียน

ขณะที่ในส่วนของ มหาวิทยาลัยมหามกุฏฯ ก็เดินหน้าเตรียมความพร้อมเข้าสู่ประชาคมอาเซียนแล้วเช่นกัน เริ่มจากการประชุม สมาคมมหาวิทยาลัยพระพุทธศาสนาเถรวาทนานาชาติ ครั้งที่ 3 เมื่อช่วงเดือน พ.ค.ที่ผ่านมา ได้มีการหารือเพื่อการพัฒนาหลักสูตรแกนกลางพระพุทธศาสนาเพื่อให้นำไปใช้ทำการเรียนการสอนในสถาบันอุดมศึกษาต่างๆในอาเซียนด้วย

พระอนิลมาน ธมฺมสากิโย รองอธิการบดีฝ่ายกิจการต่างประเทศ มหาวิทยาลัยมหามกุฏฯ เล่าว่า ที่ประชุมดังกล่าวลงมติตรงกันว่าหลักสูตรแกนกลางของพระพุทธศาสนาควรประกอบด้วย 7 สาขาวิชา คือ1.ประวัติศาสตร์ของพระพุทธศาสนา 2.ไตรปิฎกศึกษา 3.กรรมฐานศึกษา 4.ภาษาศาสตร์ศึกษา 5.พุทธศาสนาของนิกายต่างๆ 6. วิทยาศาสตร์ จิตวิทยา สังคมวิทยา 7.พุทธศาสนาเพื่อสังคม โดยหลังจากนี้สถาบันการศึกษาด้านพระพุทธศาสนาจะต้องนำแนวทางของหลักสูตรนี้ไปพัฒนาเป็นหลักสูตรการเรียนการสอนด้านพระพุทธศาสนาของแต่ละสถาบันต่อไป ซึ่งถือว่าเป็นครั้งแรกของโลกที่มีการพัฒนาหลักสูตรแกนกลางพระพุทธศาสนาขึ้นมา

ทีมข่าวศาสนา มองว่า นับเป็นมิติใหม่ของการศึกษาพระพุทธศาสนา ที่มหาวิทยาลัยสงฆ์ทั้งสองแห่งลุกขึ้นมาเตรียมความพร้อมเพื่อรองรับการเข้าสู่ประชาคมอาเซียน ทั้งยังพัฒนาหลักสูตรการเรียนการสอนด้านพระพุทธศาสนาขึ้นใหม่ด้วย

และนับว่าเป็นโอกาสอันดีของมหาวิทยาลัยสงฆ์ในการเผยแผ่หลักสูตรทางด้านพระพุทธศาสนาไปยังชาวพุทธที่อยู่ในกลุ่มประเทศอาเซียนได้มากขึ้น

แต่สิ่งที่เราในฐานะพุทธศาสนิกชนอดห่วงไม่ได้ คือ หลักสูตรทางพระพุทธศาสนาที่ทางมหาวิทยาลัยสงฆ์ทั้งสองแห่งจะมีการพัฒนาขึ้น อาจจะมองและมุ่งเน้นความเป็นสากลรวมถึงการแข่งขันมากเกินไป โดยเฉพาะการมองแต่ด้านการตลาด ด้วยการหวังเพิ่มยอดผู้ใช้บริการหรือผู้เข้าเรียนจำนวนมากเป็นหลัก จนทำให้หลงลืมแก่นแท้ในการเรียนการสอนพระพุทธศาสนาที่มีเป้าหมายในการนำหลักธรรมคำสอนของพระพุทธองค์มาสู่การเรียนรู้เพื่อให้เกิดสติและปัญญา ในการครองตนและอยู่ในสังคมโลกอย่างมีความสุข

ดั่งคำสอนของพระพุทธองค์ที่ว่า “มัชฌิมาปฏิปทา” การเดินสายกลาง ไม่สุดโต่งจนกู่ไม่กลับ คือสิ่งที่จะนำมาซึ่งปัญญาของพุทธศาสนิกชนโดยแท้.

อัพเกรด"หลักสูตรพุทธ"สู่สากล - ข่าวไทยรัฐออนไลน์

 

คือผมสงสัยอยู่อย่างอ่ะครับ

ถ้าทำหลักสูตรให้เป็นสากลแล้ว
เรื่องบางเรื่องอย่าง นรก-สวรรค์ ภพภูมิในพระไตรปิฎกจะถูกตัดออกหรือบิดเบือนไหมครับ

ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ตัวใครตัวมันครับ

 

ขอพูดตรงไปตรงมานะ

ว่าดีแต่ปากครับ......ฝรั่งมันศึกษาพระพุทธศาสนาไปถึงชาติไหนแล้ว มหาวิทยาลัยสงฆ์ในเมืองไทยสอนพระพุทธศาสนาทางด้านความรู้นะครับ ยังสู้มหาวิทยาลัยทางโลกในเมืองไทยสอนไม่ได้เลยนะครับ ขนาดเน้นสอนเฉพาะด้านนะครับมหาวทยาลัยทางโลกมันไม่เน้นอย่างมากก็มีภาควิชาศาสนาปรัชญาเล็กๆๆ

งานวิจัยก็บรมห่วยแตก ไม่มีอะไรเลยที่เด่นและน่าภูมิใจ สู้ที่มหาวิทยาลัยทางโลกในเมืองไทยเขียนยังไม่ๆได้

แล้วนับประสาอะไรครับจะไปสู้มหาวิทยาลัยฝรั่งมันสอนพระพุทธศาสนาได้ มันศึกษามันค้นคว้าทุ่มทุนจริงจัง งานวิจัยมันนี่ คุณภาพไม่ต้องพูดถึง......มันไปถึงไหนแล้วทั้งๆๆที่มันพึ่งสนใจไม่ถึงร้อยปี เมื่อห้าหกสิบบีที่แล้วมันยังมาเรียนกับเราอยู่เลยครับ

เดี๋ยวนี้มันไปไกลแล้ว คนที่จะศึกษาพระพุทธศาสนาจริงจังเขาไม่มาไทยนะครับเขาดิ้นรนไปยุโรป ไปมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงของฝรั่ง ตัวอย่าง พระลาวท่านหนึ่งท่านมาเรียนพุทธศาสนาในเมืองไทยท่านได้เปรียญ9 ซึ่งเอาไปทำอะไรไม่ได้แล้วท่านก็ไปต่อตรี.ที่มจร. พอโทพอเอกท่านไม่ต่อ ผมถามทำไมท่านไม่ต่อท่านสนใจพระพุทธศาสนาแบบจริงจังนะเป็นพระปัยญาชนเลย ท่านบอกไม่ครับ มันไม่มีสอนแล้วที่สูงไปกว่านี้ ประเทศไทยไม่มีสอนแล้ว ครับ แล้วท่านก็ชิงทุนไปทางมหาวิทยาลัยที่ยุโรปแทนครับ

แม้กระทั้งนักศึก๋ษาที่จบพระพุทธศาสนาในเมืองไทยนี่แหละที่เขาสนใจจริงเขาดิ้นรนชิงทุนไปหมดครับ....ไปดูได้อย่างน้อยที่ทุเรศสุดๆๆก็ต้องไปอินเดียนะครับ

พระนักศึกษาไทยรออะไรรู้ไหม รออาเซียนแล้วแห่ไปเรียนพระพุทธศาสนาที่พม่าครับ(ถ้าไม่มีทุนมากนักเพราะพม่ายังมีผู้ทรงความรู้อยู่นะครับยังมีระบบที่ศึกษาทั้งปริยัติ ปฏิบัติที่ยังพอได้อยู่ )...ถ้ามีทุนมากสมองดีเขาไปยุโรปหมดครับ อ้อประเทศอื่นในเอเชียมันก็ศึกษาตีพิมพ์ผลงานมีคุณภาพกว่าเราเยอะครับ พระพุทธศาสนานี่แหละ

ฝรั่งมันมาเรียนจากเราจากนั้นนี่หมดแล้วมันไปต่อยอด ไปดูหลักสูตรมันสิมันสอนหมดครับพุทธนิกายอะไร ภาษาอะไร ที่รจนาคัมภีร์ แม้กระทั้งภาษาบางอย่างของอินเดียโบราณที่ไม่มีคนรู้จักแล้ว แต่มีหลักฐานว่ามีคำสอนจารึกอยู่ มันก็มีคนศึกษาแบบรู้จริงสอน

ไม่ได้ยกย่องฝรั่งนะครับแต่มันเป็นเรื่องจริงคุณว่านิสิตในมจร.และ มมร.อ่านหนังสือที่จะสอบวิชาพระพุทธฯศาสนาจากตำราอะไรครับ ขนาดคนที่เป็นหัวกะทิอ่านจากตำราฝรั่งทั้งนั้นเพราะตำราไทยที่มีคุณภาพมันหาไม่ได้ครับ อ.ที่สอนเขียนหนังสือขอโทษลอกมาจากตำราฝรั่งทั้งนั้น และเขียนแย่มาก เห็นชัดๆๆว่าคนเขียนไม่เข้าใจใช้วิธีเก็บความที่ฝรั่งมันสรุปไว้มาต่อๆๆเป็นตำราแล้วมาสอน แล้วมันจะไปดีได้ไง ที่สำคัญคือลอกซ้ำไปซ้ำมาจากตำราไทยด้วยกัน นี่สุดๆๆมากครับ

ดูอีกตัวอย่าง อย่าง


ภาษาพื้นบ้านบางท้องถิ่นของเราที่คนท้องถิ่นไม่สนใจจะเรียนจนมันสาปสูญไป เขาหันมาพูดภาษากลาง ฝรั่งมันมีคนที่ศึกษาเป็นศ.หลายท่านเลยนะคับที่เป็นทางด้านนี้รู้ดีที่สุดในโลก
แต่คนไทยไม่มีคนรู้แล้ว

น่าอายไหม

สรุปเหม็นขี้ปากครับ พูดตรงไปตรงมา งานวิจัยห่วย สื่อการศึกษาห่วย ตำราเรียนห่วย
คนสอนห่วยมีความรู้ไหมไม่มีครับ มีก็แบบกึ่งดิบกึ่งดี เด้กมันเรียนมันก็เลยเรียนแบบสุขเอาเผากิน อ.บางคนจบมามีความรู้เยอะครับ พวกที่ไปจบดร.ที่อินเดียทั้งหลายนี่ อย่างน้อยก็ถือว่าใช้ได้พอสมควร(แม้ว่าหลักสุตรจะห่วยแต่ดีกว่าไทยเยอะ)แต่พอไปทำงาน เดี่ยวคอยดูเถอะพวกนี้จะไปทางด้านบริหาร ม. หมด แล้วไม่มีการศึกษาต่อไม่พัฒนาต่อ มันก็หมดครับความรู้

 

นั่นแหละ ผมกลัวว่าจะโดนบิดเบือนเหมือนกัน เท่าเห็นบิดเบือนเจ้าหลักๆ ก็สยองพออยู่แล้ว เพราะพวกที่เรียนทางโลกมาดึงธรรมะที่สูงและเข้าใจยากให้ต่ำลงดินไปเลย

อยากรู้เหมือนกันว่ากลุ่มไหนจะได้ไป ระหว่างพวกที่ปฏิเสธปาบบุญ กับพวกที่สอนว่าบุญแปรผันตามเงินที่ทำ แค่คิดก็ขนชันแล้ว