อาการจากการนั่งสมาธิ

ผมได้ฝึก วิธีนั่งสมาธิ จากวัดแห่งหนึ่ง จากการกำหนดจิต ให้หยุดนิ่งตามคำสอนของ หลวงปู่ สด โดยกำหนดจิตไว้ตรงหน้าท้อง แล้วผมก็ได้ประยุกต์ โดยการกำหนดลมหายใจ เข้ามาร่วมด้วย ในวันแรก ที่ผมเริ่มปฏิบัติ
คือผมเป็นคนที่นั่งขัดสมาธิ ไม่ค่อยได้เพราะ จะรู้สึกเมื่อยและหนัก แต่วันแรกนั้นผมกลับรู้สึกว่า ขาของผมนั้น มันเบา สบาย รู้สึกเหมือนว่า ตัวไร้น้ำหนัก ผมกำหนดจิตไล่ไปตาม ร่างกาย ขา ปลายเท้า จนถึงทุกนิ้วเท้า แขนและทุกนิ้วมือ ไล่ตามหลังจนไปถึงหัว รู้สึกสบายมาก มองเห็นแสง จากที่วุ่นวายกลายเป็นสงบนิ่งและสว่าง

แล้ววันที่สองนั้น ผมก็ไม่รู้ว่า อาการ อย่างนี้มันเรียกว่าอะไร
คือผมนั่งอยู่ พอซักพัก ผมก็รู้สึกว่าตัวเบาไร้น้ำหนักเหมือนวันแรก แต่ที่ยิ่งแปลกกว่านั้น ผมรู้สึกว่า ร่างกายของผมนั้น เหมือนหัวใจจะหยุดเต้น ปลายนิ้วรู้สึกว่าเหมือนไม่มีความรู้สึก ทั้ง ปลายเท้า เลือด ไหลย้อนกลับเข้ามาอยู่บริเวณท้องน้อย มันวูบๆ เหงื่อ ออก แต่ไม่ได้รู้สึกร้อน ทั้งๆที่อยู่ในห้องแอร์ ซึ่งหนาวเย็น พอซักพัก จากที่ผมเห็นแสงสว่างนั้น มันกลับกลายเป็น เหมือน อยู่ในสถานที่มืดมากๆ แล้วก็มีหิงห้อยนับพันๆตัว บิน เร็ว ช้า สลับกัน สวยงามมาก ผมก็พยายาม ข่มให้มันสงบนิ่ง มันก็ยังบินว่อน อยู่ พอซักพัก ผมรู้สึกวูบอีกครั้งนึง หิงห้อยพวกนั้นหยุดนิ่ง แสงนั้นนิ่งลง รู้สึกเหมือนกับว่า กำลังดูช่องรายการทีวี ที่ไม่ได้ต่อเสาอากาศ แต่มันไม่วุ่นวายขนาดนั้น มันละเอียด มันสบายตา

ผมก็ไม่รู้ว่า อาการอย่างนี้เค้าเรียกว่าอะไร ครับ

 

อืม อยากทราบเหมือนกัน ก็อยากรู้นะเพราะเราก็เคยเป็น แต่เราใช้ภาวนา พุทธโธ เคยอ่านบทความของพระท่านนึง (จำไม่ได้ว่าชื่ออะไร)บอกว่าให้เลิกสงสัยอย่าไปสงสัย ช่างมัน ดูจิตเราไปเรื่อยๆ ภาวนา ของเราไป ตอนนี้รู้สึกแบบนี้นะ ก็ให้มีสติตั้งรู้แต่อย่าไปตกใจกับมัน ภาวนาต่อไป กำหนดลมหายใจเข้าออกไปเรื่อยๆ แล้วมันก็เป็นลมหายใจที่ละเอียดเหมือนไม่มีลมหายใจเลย เราเคยตกใจนะ ครั้งต่อไปก้ลองใหม่ ไม่สนใจมัน ถ้าตายก้ให้ตาย ตายในสมาธิยังงัยก็ไม่ลงนรกแล้ว คิดแค่นี้แหละ ปฎิบัติต่อ อาการเช่นนี้เป็นๆหายๆ นะ เดี๋ยวก็มีนิวรณ์ การปวดขา ปวดหลังเข้ามาเป็นระยะ จิตเราก้ บอกว่าออกเถอะจะนั่งไปทำไม แต่เราสู้กับมัน เราก็ตอบจิตอันนั้นไปว่า เราไม่ออกจากสมาธิหรอก อยากปวดใช่ไหม ปวดเลย นี่แหละคือสังขาร มันไม่ใช่ของเรา อย่าไปกังวลมัน มันปวดนะปวดจนร้องไห้เลยนะ กัดฟันอดทนกับมัน(แรกๆๆ) พอผ่านตรงนี้ไปนาน เบาหวิวเลย ปัจจุบันก็นั่งสมาธิ เข้าได้เร็วกว่าแต่ก่อนนะ และอานิสงฆ์การเจริญสมาธิ ทำให้เราเป็นคนมีสติ มีเหตุผล ใจเย็นขึ้น รู้สึกดีจัง ตอนนี้สามารถ อภัย ให้กับเพื่อนคนนึงที่เคยทำเราโกรธ เจ็บ ได้แล้ว อยากบอกคุณ zanetiz ;ว่าอย่าไปสงสัยอะไร มาก มันทำให้เราติดอยู่กับอารมณ์นี้ จะไปต่อมันก็คอยกังวลปล่อยมันซะนะ ถ้าทำได้แล้ว ผลเป็นงัย บอกกันบ้างนะค่ะ อยากทราบเหมือนกันว่าท่านอื่นๆๆ ได้รับประสบการณ์อะไรกันบ้าง

 

มีใคร ตอบ เราหน่อยได้ไหม ทำไมนั่งสมาธิ ต้องนั่งท่าขัดสมาธิด้วย มีเหตุผล... เมื่อก่อนทำนะ แต่เดี๋ยวนี้นั่งแบบสบายๆๆ หลังจากข้อเท้าห้ก กระดูกนิ้วก้อยร้าว ก็ไม่สามารถนั่งทับกันได้ แต่ ก็ยังสามารถปฎิบัติสมาธิได้เหมือนเดิมนะค่ะ มีผลอะไรไหมค่ะ ถ้าทำแบบนี้ อยากทราบ

 

ท่าไหนก้ได้ครับ อยู่ที่จิตตั้งมั่น ครับ ผมก็คล้าย ๆ คุณละครับ เพียงแต่ ครั้งสุดท้าย ตอนที่จะออกไปจากร่างมันวูปดำดิ่งไปดานล่าง กลัวเลยดึงกลับ ตกะใจเหงื่อแตก กลัวๆๆๆๆ

 

เหอๆบางครั้งนั่งๆอยู่ หน้าหงายไปข้างหลังเลยคับ ตกใจหมดเลยนึกว่าใครมาถีบ อิอิ

 

ผมก็เจอปีติหน้าหงายไปข้างหลังเหมือนกันครับ ในเบื้องต้นผมเข้าใจว่พวกเราทุกคนที่ฝึกใหม่ ย่อมต้องมีความสนใจในอาการทางกายเป็นธรรมดา

แต่พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤาษีฯ ท่านแนะนำว่า ผู้ที่หวังความก้าวหน้าในการปฏิบัติพระกรรมฐาน ซึ่งเป็นการพัฒนาจิต ตัดกิเลสนั้น ไม่ควรเลยที่จะสนใจอาการทางกายใดๆเลยที่เกิดระหว่างการปฏิบัติ เพราะจะดึงให้การปฏิบัติได้ผลสำเร็จช้าครับ

 

ดูเหตุผลการนั่งได้ที่นี่คับ

http://www.free-webboard.com/view.php?user=vipassanatipani&wb_id=26&topic=ท่านั่งสมาธิกรรมฐาน


ห้อง Reply no. 4 -6

 

ได้ยินคนอื่นเล่าแล้วสงสัยเราต้องหัดไปนั่งใหม่อีกสักครั้งหลังจากล้างรามาหลายปี

 

เขาเรียกว่า นิมิต อยู่ขั้น อุคหนิมิต มั่งครับ
เป็นได้ทั้งเรื่องจริงและเรื่องเท็จ ถ้าเรื่องเท็จอาจมีจิตไปปรุงแต่งก็อาจใช่
พระท่านว่าอย่าไปสนใจกับนิมิตที่เห็น....มั่งครับ

 

หน้าหงายก็เคยครับ ตกใจหมด 5555
แบบรู้สึกหมุนติ้วๆๆๆๆ ก็เคย

ไม่รู้เหมือนกัน

 

ผมเคยเห็นแบบนี้ครับไม่ทราบว่าคืออะไร

พอเรานั่งได้สักประมาณ5 นาทีก็รู้สึกวูปแล้วก็เหมือนไม่ได้หายใจครับ
ตัวเบาไร้ความรุ้สึกแต่ก็ตกใจนะครับเลยกับไปจับลมหายใจเหมือนเดิมแล้วก็ปรากฎ
ภาพแบบกลมหมุน ๆดวงใหญ่พอควร สีขาวนวล แล้วก็เปลี่ยนไปเป็นสีม่วง สีแดง
แต่ตอนนั้นรู้สึกดีใจเล็กน้อย ภาพเลยหายไป ไม่ทราบคืออะไรครับที่ผมเห็น

 

หากคุมสติได้ให้ทำต่อนะครับเหล่าเพื่อนสหายธรรมทุกท่านหากสะดุ้งตกใจให้ทำใหม่ให้ได้ตรงนี้แล้วคุมตัวเองให้ดีอย่าติดหากเกิดอะไรขึ้นมาอีกพิจารณาลมหายใจไปเรื่อยๆอย่างสงบต่อไปอย่าไปสนตรงนี้ครับเจออะไรเอามาเล่าด้วยนะครับเหมือนคุณผู้หญิงกล่าวเลยครับอานิสงฆ์ทำให้ชีวิตประจำวันมีสุขเท่านี้ก็เลิศแล้วครับอย่าลืมอ่านธรรมมะที่พระทุกรูปท่านแสดงไว้นะครับเพื่อเป็นแนวทางต่อไป

 

เราก็เคยเป็นนะ นั่งไปแล้วรู้สึกว่าตัวเหมือนจะลอย ก็เลยกลัว ตกใจน่ะ เลยไม่ค่อยกล้านั่งอีกเลย กลัว เคยมีคนบอกว่าถ้าไม่มีคนนำ อาจจะกลับมาเข้าร่างไม่ได้ทำนองนี้จริงอ๊ะป่าว
วานผู้รู้ช่วยตอบด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

อาการตัวลอย เป็นปิติชนิดหนึ่ง ของขั้น อุพเพ็งคาปิติ คือ เป็นปิติที่มีกำลังมาก บางทีทำให้ตัวลอยขึ้นไปในอากาศ ทำให้เนื้อเตื้อตัวหวั่นไหว เป็นต้น

นั่งต่อไปเถอะครับ มันเป็รแค่อาการของปิติเท่านั้นเอง ทำไปสักพักเดียวอาการนี้ก็จะหายไปเองแหละ สาธุ

 

โพตส์ข้อความนี้ไว้อันอื่นแล้ว ๆ เพิ่งมาเจออันนี้ ไม่รู้ผิดหรือป่าว ขอโทษด้วยค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ

นึกออกแล้ว ในตอนแรกที่โพสไว้ว่านั่งสวดพระกัณฑ์ไตรปิฏกแล้วรู้สึกว่ามีคนมาเยอะทั้งๆที่เราก็สวดในห้องนอน มีเราอยู่คนเดียว วันนั้นเป็นวันพระวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ก็สวดกลางคืนด้วย แล้วเราก็สวดครั้งแรก หลังจากไม่ได้สวดมานาน สวดไปก็รู้สึกกลัวไม่รู้ทำไม รู้สึกอีกว่าคนมาเยอะ แต่ก็สวดจนจบ หลังจากนั้นวันรุ่งขึ้นก็สวดต่อ จนทุกวันนี้ แต่ไม่ได้สวดตอนกลางคืนแล้ว สวดแต่ตอนเช้า ก็ไม่ค่อยรู้สึกอะไรมาก แต่สองสองวันก่อนลองนั่งทำสมาธิด้วย แรกๆ ก็ว่อกแว่กก็ทำใจเพราะไม่ได้ทำมานาน แต่เราตั้งใจมาก วันที่สองรู้สึกว่าแป๋บเดียวเอง นิ่งแล้วก็นั่งไปนั่งมารู้สึกมันเย็นมากๆ วันที่สองเย็นมากไม่ไหวก็เลยออก พอวันนี้ นิ่งมาก แป๋บเดียวเองใจไม่ว่อกเลย ตอนแรกก็รู้สึกว่าหนาวนะ แต่เราก็กลัวเหมือนเมือวานที่ทำไปแล้วรู้สึกว่าหนาวมากๆ จนต้องออก วันนี้ก็เลยเอาผ้ามาห่มกันไว้ก่อน ตอนแรกก็หนาว เราก็ภาวนาว่าร่างกายไม่ใช่ของเรา ไม่หนาว ขาไม่ชา หนาวกับขาชาก็หายไป แต่ทำไมรู้สึกว่าตัวเองเอียงไปข้างหลังน่ะ เหมือนมีคนมาชี้หน้าเราให้หงาย แต่ว่าค่อยๆหงายนะ ตอนแรกจะพยายามดึงตัวกลับแต่ก็ดึงไม่ได้ แต่ตอนหลังก็ดึงได้เปลี่ยนท่าใหม่ ทำแบบนี้ 3 ครั้ง คราวนี้กะว่าจะหงายก็ให้หงายไปเลย แต่เรานั่งห่างจากปลายเตียงไม่ถึงครึ่งเมตร พอปล่อยไปเรื่อยๆ ก็หงายไปชนกับเตียง หน้าตาก็หงายไปหมดเลย รู้สึกนั่งเหมือนคนตาย แต่ก็ไม่ยอมละนั่งต่อไป จนรุ้สึกว่าจับลมหายใจของตัวเองไม่ค่อยได้ แต่ใจก็นิ่งนะ เห็นสีม่วงๆ ใหญ่บ้างเล็กบ้าง หายไป ไม่มีอะไร แล้วก็กลับมาใหม่ รู้สึกว่านิ่งๆมาก จับลมหายใจไม่ได้ เพราะรู้สึกว่าหายใจเบามากๆ พอลืมตามา ตายแล้ว นัดลูกค้าไว้สิบโมง สวดมนต์ตั้งแต่8.45 นี่สิบโมงแล้วยังไม่ได้ออกจากบ้านเลย ไม่คิดว่าจะนานแบบนี้ คิดว่านั่งแค่แป๊บเดียวเอง ก็กะว่าจะทำต่อไป ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไปทำไม แต่อยากทำ แล้วบางทีก็ยังงงว่า พระรัตนตรัย มรรค 8 คืออะไร จำไม่ได้แล้ว งงๆน่ะ เราคิดว่าเรายังไม่ค่อยรู้อะไรเป็นอะไรเลย เฮ้อ กลุ้มใจ งงตัวเองเหมือนกัน ขออนุโมทนา สาธุ ขอบคุณที่อ่านจนจบ
<!-- / message -->

 

สิ่งที่อยู่กับท่านในตอนนั้นอย่ากลัวไปเลย ไม่ใช่สิ่งที่ไม่ดีหรอก เวลาท่านจะปฏิบัติธรรมสวดมนต์สมาธิภาวนา เหล่าเทพเทวดาท่านจะมาอนุโมทนากับท่านเสมอ แต่ก่อนอื่นเพื่อความไม่ประมาท ก็อาราธนาศีล 5 เสียก่อนแล้วสวดมนต์อัญเชิญพระสัมมาสัมพุธเจ้าเป็นประธาน ไม่มีอะไรมาทำร้ายเราได้หรอกครับ

ผมก็เคยเจอนะ แต่ไม่ใช่ตอนสวดแต่เป็นตอนนั่งสมาธิ มีความรู้สึกเหมือนกับมีคนมองจ้องเลยนะ กลัวเหมือนกันแต่ก็พยายามทำใจนิ่ง เราไม่ได้ทำอะไรให้ใคร แผ่เมตตาให้เขาไป สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายอยู่รอบตัวเราอยู่แล้วครับ

อนุโมทนาสาธุกับบุญที่ท่านปฏิบัติ...

 

สาธุ