อาการ จิตตื่นก่อนกาย

อยากรบกวนท่านที่สามารถอธิบายปรากฏการนี้ได้ ช่วยชี้แนะหน่อยครับ

กล่าวคือ การที่จิตตื่นก่อนร่างกาย (ไม่ทราบว่าผมเรียกถูกไหม) เราสามารถรับรู้

เรื่องราว รูป กลิ่น เสียง ที่อยู่รอบๆร่างกายเราได้ทั้งหมด รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้่าง แต่ว่า

เราไม่สามารถขยับร่างกายของเราได้ ครั้งแรกที่เป็น เข้าใจว่าผีอำครับ แต่พอเป็น

บ่อยขึ้น ๆ เริ่มเอะใจว่า ไม่ใช่ เพราะที่เราทรมาน มันเกิดจากที่เรา กลัวตาย กลัวสิ่ง

ที่กำลังเกิด จิตปรุงแต่งขึ้นทั้งนั้น แต่ที่มาถามเพราะว่า บางทีเราต้องการรีบตื่นไป

เพื่อทำกิจกรรมอื่นๆ แต่ร่างกายนี่มันไม่ขยับ ทำให้เสียเวลาไปบ้าง เลยอยาก

สอบถามพี่ๆที่สามารถอธิบาย เหตุการณ์ลักษณะนี้ได้ และรบกวนขอวิธีแก้ไข

หมายเหตุ ที่เกิดขึ้นกับผมนั้น ไม่เห็นอทิสมานกายครับ ไม่เห็นภูติ วิญาณใดใดเลย

แต่รับรู้ถึงสิ่งแวดล้อมรอบๆกายได้อย่างถูกต้องครับ จะว่าอุปทานคงไม่ใช่

รบกวนช่วยชี้แนะด้วยครับ

อยู่กับลม แต่ไม่รู้ลม คือคนที่ตายจากความดี

 

ร่างกายเหนื่อยมากเกินไปหรือเปล่าครับ

 

คิดคำได้ดีจังคับ บางครั้งผมก็เป็น ยังคิดชื่อไม่ออกเลยว่าจะเรียกอะไร
จิตตื่นก่อนกาย เหมาะสมมาก^_^

ผมว่าจะอยากรีบ หรือจะค่อยๆอยากลุก มันก็ตื่นพร้อมๆกัน
เอาจริงๆผมว่าไม่กี่นาทีหรอกคับ อาจจะไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ ตั้งสติกำหนดรู้
เเล้วค่อยๆตื่นอย่างช้าๆดีกว่า

 

อาการเช่นนี้ มีลักษณะ เหมือนคนวิตกกังวลมาก ชอบคิดมากในหลายเรื่อง

จิตจึงดำเนินไปก่อนที่กายจะขยับได้ วิธีแก้คือ ต้องวางความกังวลก่อนที่จะนอนครับ

และ คิดเรื่อง่ตางๆให้น้อยลงด้วยครับ ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง ที่มีอาการดั่งที่คุณกล่าวครับ

เขาเล่าว่าเขาเห็นสภาพรอบๆห้องในขณะที่ร่างกายยังอยู่กับที่ แต่เขาได้ลุกขึ้นนั่งแล้ว

สาธุครับ

 

เป็นประจำเมื่อก่อนโดยเฉพาะเวลาไม่สบายร่างกายอ่อนแออาการคือรู้สึกเห็นสิ่งแวดล้อมถูกต้องทุกอย่างแต่พอขยับแขนก็เห็นแขนสองแขนจะรู้ทันทีว่ากายเราไม่ยอมขยับก็ต้องรีบพยายามตื่นให้ได้เพราะตอนนั้นกายกับจิตเรายังสัมพันธ์กันไม่ได้ร่างกายอ่อนแอเกินไปและจะทำให้ก้ำกึ่งเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่นจิตจะออกก็ไม่ได้จะเข้าให้ตื่นเลยก็ไม่ได้ทำให้จิตเราอ่อนแอไปด้วยและขณะมักมีบางสิ่งฉวยโอกาสมารังควานเราที่เขาเรียกว่าผีอำนั่นแหละตอนนั้นเราจะพยายามดิ้นจนเราตื่นขึ้นมาได้ก็จะเหนื่อยมากเวลาเป็นกลัวโดนฉวยโอกาสก็จะสงบใจให้หลับต่อเลยเราก็จะออกจะฝันไปเลยหรือไม่ก็พยายามดิ้นให้ตื่นไปเลยแต่ปกติถ้าเห็นตัวเองซ้อนกันอยู่ก็จะนึกกลัวจะไม่ค่อยยอมสงบหลับต่อมักจะอยากตื่นเลยแต่เคยโดนแกล้งอำตอนที่เรียกว่าครึ่งหลับครึ่งตื่นบ่อยมีที่โมโหลุกพรวดขึ้นมาสู้กับเขาเลยตอนนั้นที่เราเป็นอิสระจากการดูดกับกายเราเราจะสู้เขาได้พร้อมด้วยความโมโหด้วยบางทีจับเขาเหวี่ยงโยนลงตึกและต่อว่าเขามากวนเราทำไมบางทีก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องไม่สบายแค่เหนื่อยเพลียมากๆก็เป็นก็คิดว่าพยายามทำร่างกายให้แข็งแรงจะได้สัมพันธ์กับจิตเราได้ดี ลองดูค่ะทั้งหมดนี่ก็เป็นความคิดเห็นและประสบการณ์เอง

 

มันเป็นโอกาสในการภาวนา นี่ครับ

ก็ทำความรู้สึก รับรู้ไปที่จิตเลยว่า กายไม่ใช่จิต จิตไม่ใช่กาย

เราแยกรูปแยกนาม ให้มันชัดๆ ก่อน ได้โอกาสพิจารณาแล้ว
ก็ให้รีบตัก น้ำขึ้นให้รีบตัก

พอ กาย กับ จิต มันแยกจากกัน อ้าว อีกอันมันหายไปไหน

อีกอันคือ เวทนา ความยินดี ยินร้าย

ความยินดี ยินร้ายอยู่ที่ไหน นี่ก็ต้อง จิกหัวมันมาพิจารณา อย่า
ให้คลาด อย่าให้มันซ่อนเราได้ กายไม่ใช่เรา เราไม่ใช่กาย

จิตไม่ใช่เรา เราไม่ใช่จิต อ้าว แล้ว เวทนาไม่ใช่เรา เราไม่ใช่
เวทนามันหายไปไหน

แหม ก็จะหายไปไหนได้ ก็ตอนนี้ ความยินดี ยินร้าย เป็นคุณ
อยู่เต็มๆ นิ

จิกหัวมันเลยครับ ความยินดี ยินร้าย นั่น นั่น นั่น ไม่ใช่ คุณหรอก

มันไม่ใช่ทำอย่างไรจะถูกต้อง แต่ คุณต้อง จิกหัว เวทนาจิต
ยินดี ยินร้าย เฉยๆ ที่กำลัง คร่อมคุณ อำว่าเป็นคุณนั่นแหละ
มาพิจารณา

พอ "กาย เวทนา จิต" มันแยกกัน 3 ตัวแล้ว ก็พิจารณา ทั้งสาม
ฐานนั้นโดยไม่เลือกได้ไหม โดยไม่เอนไปข้างไหนได้ไหม เอน
ไปเอนมา เราก็ตามดูกันไป ก็ เรายังฝึก มันก็ต้องไม่เที่ยง

เราตามเห็นความไม่เที่ยงเป็นประจำไปแบบนี้ พอได้ปัญญา
ปั๊ป!!!

โอยย เด็กๆเลยครับ "กาย เวทนา จิต ธรรม" เขาพิจารณาอย่างนี้นี่เอง

เหลืออีกอันเดียว ก็จะเป็น ผู้ใหญ่

อยู่กับลมหายใจเข้า อยู่กับลมหายใจออก หากยังเห็นเข้า ต่างกับ
ออก ก็ไม่ต่างอะไรกับ คนที่ไม่รู้จักทางทางเดียว มรรคมีหนึ่งเดียว !

 

ขอบพระคุณหลายๆท่านที่ช่วยชี้แนะครับ

 

อาการแบบนี้ แก้ได้หมูๆ คราวต่อไปถ้าเกิดขึ้นอีก เอาจิตมาจับที่ลมหายใจก่อนเลย หายใจลึกๆยาวๆ กายขยับไม่ได้ไม่เป็นไร ค่อยเรียกสติมาอยู่ที่กาย ในขณะเดียวกันก็หายใจลึกๆยาวๆ

อาการแบบนี้เกิดจากจิตไม่มารู้สึกที่กาย เนื่องจากใจไปอยู่ในภวังค์ ทำตามที่บอกบ่อยๆจะหายขาด

 

ขออนุญาติเจ้าของกระทู้ด้วยครับ อ่านแล้วมันคันไม้คันมือน่ะ

ของหมูๆ ต้องแก้อย่างหมูๆ
ช่วยบอกวิธีเรียกสติหน่อยซิว่าเราจะต้องเรียกมันว่ายังไง
ให้มาอยู่ที่กายมันจะเชื่อเราไหม?
บอกบ่อยๆจะหายขาด แล้วมันจะหายขาดไปทางไหน ?

 

ผมว่าไม่ต้องไปแก้อะไรทั้งนั้น จิตที่มันไปรู้ มันไปรู้เฉยๆไม่ได้ปรุงแต่งอะไร อย่าไปกำหนดเลยครับ
เดียวมันไปรู้บ่อยๆรู้มากๆ เดียวมันก็กลับมาเองและครับ ถ้าไปกำหนดมันจะไม่ทั่วถึง จะค้างคา
ความสงสัยนิดๆ เอาเป็นว่าปล่อยมันไปครับ ไม่ต้องไปบังคับบันชาอะไร เป็ภาวะของจิตที่ไปรับรู้
สภาวะธรรมที่เกิดขึ้นแท้จริง จะดีกว่าไปปรุงแต่ง อะไรๆมากมาย

 

นี่แหละที่ทำให้คุณ oeay เห็นโพรงสีดำๆบ่อยๆ

เพราะคุณพักผ่อนไม่เพียงพอ และคุณเป็นคนชอบทำสมาธิ และเป็นคนที่ "มีจิตใจจดจ่ออยู่กับบางสิ่งบางอย่าง" อาจจะเป็นเรื่องงาน

เลยทำให้โดนผีอำบ่อยๆ และเห็นโพรงสีดำๆบ่อยๆ