[อาชีพที่กำไรโคตรดีสำหรับคนไทย ทำกำไรเป็นร้อยๆเท่าหรืออาจเป็นพันเท่า] หน้า 4#74 ขึ้นไป

สำรองพื้นที่

 

พระแก้วกลวงเป่าด้วยปอดหน้าตักเข่าถึงเข่า 9 นิ้ว โรงงานแก้วเจษฏาเมตตาสร้างให้ผมด้วยจำนวนแค่ 500 องค์ (จำนวนน้อยมากเพราะท่านเมตตาผมครั้งเดียว) ตอนแรกจำได้ว่า เหมือนมีการคุยกันว่า ต้องฝึกช่างเป่าลูกโป่งให้รู้จักการขวั้นลูกโป่ง ซึ่งผมเองได้เคยไปดูและช่วยฝึกช่างชุดนั้นด้วย ท่านพูดถึงค่าฝึกช่างน่าจะเป็นเงินหลักแสนสองแสนบาทในเรื่องกลวงเรื่องเดียวนะครับ ในที่สุดท่านคิดราคาผมเฉพาะองค์พระแก้วองค์ละ 450 บาทรวมค่าฝึกช่าง ค่าน้ำแก้ว ค่าพ่นทราย ค่ากล่อง ค่าขนส่ง รวมหมดแล้วคิดองค์ละ 450 บาท

ถ้าหล่อขนาดใหญ่กว่าคนจริงเล็กน้อยด้วยเทคนิค Lost Wax Glass ก็จะถูกกว่าแบบเนื้อตันๆหลายร้อยเท่าครับ

 

หลังจากโรงงานแก้วเจษฏาสร้างพระแก้วเป่าด้วยปอดหน้าตัก 9 นิ้วจากแม่พิมพ์เหล็กชุดที่ผมสร้างมานี้สำเร็จเมื่อปี พ.ศ. 2548 - 9 ผมได้เคยนำแม่พิมพ์เหล็กชุดนี้ไปฝากไว้กับโรงงานแก้วหลายแห่ง ในแต่ละแห่งฝากไว้หลายเดือนก็มี ถึง 2 ปีก็มี เพื่อให้โรงงานแก้วอื่นๆได้ลองคิดหาทางสร้าง ส่วนมากก็พูดถึงการฝึกช่างลูกโป่งให้รู้จักการขวั้นแก้วที่ถูกต้องตรงกับแม่พิมพ์เหล็กชุดนี้ ซึ่งหลายแห่งบอกว่า ใช้เงินฝึกช่างทั้งทีมหลักสองแสนขึ้นไป และไม่รับประกันว่า ช่างจะฝึกสำเร็จหรือไม่ ? หากไม่สำเร็จก็จะต้องเพิ่มครั้งละ 1 - 2 แสน และก็ยังไม่รับประกันอีกเช่นกัน

หมายเหตุ
ในกระทู้นี้ใบนำส่งคืนจากโรงงานแก้วบูรพาถึงผม เป็นเพียงภาพประกอบนะครับ ไม่ได้มีส่วนเรียกร้องค่าฝึกแต่อย่างใด โรงงานแก้วบูรพาเป็นโรงงานแก้วที่ผมเคยเข้าไปวิ่งเล่นตั้งแต่อายุจำความได้ประมาณ 4 - 5 ขวบขึ้นมา

 

เมื่องานสร้างพระพุทธรูปจากแม่พิมพ์เหล็กมีความยุ่งยากพอสมควร และจำนวนคนที่ต้องการก็ไม่ถึง 2,500 องค์ ตามที่โรงงานแก้วส่วนมากเขากำหนดว่า หลังจากฝึกช่างได้แล้ว มินิมัมออร์เด้อร์ควรต้องไม่ต่ำกว่า 2,500 องค์ หรือบางโรงงานอาจต่ำกว่านั้นเล็กน้อย เช่น 2,000 องค์เป็นต้น ในขณะที่บางโรงงานที่เข้มๆเพราะงานอื่นเขาล้นมืออยู่ เขาบอกคำเดียวว่า ต่ำกว่า 5,000 องค์เขาไม่สนใจเลย อย่างนี้ก็มี

ดังนั้น ผมจึงหยุดโครงการเกี่ยวกับแม่พิมพ์เหล็กไว้ก่อน จนกระทั่งมีท่านผู้ใหญ่ท่านหนึ่งขอยืมไปนาน 6 ปี และผมเพิ่งได้ไปรับคืนมาเมื่อไม่นานมานี้ ราคาแม่พิมพ์เหล็กชุดนี้เมื่อไม่กี่เดือนก่อนเคยถามไปที่โรงงานสร้างแม่พิมพ์เหล็กบางแห่ง เขาบอกว่าอาจถึงล้านบาทแล้วขณะนี้ และผมเคยถามไปที่ไต้หวัน ทางนั้นบอกว่าประมาณ 2 ล้านบาทแล้ว

 

เมื่อผมหยุดโครงการที่เกี่ยวกับแม่พิมพ์เหล็ก หันมาสนใจและศึกษาการหล่อแก้วด้วยเทคนิค Lost Wax Glass ก็มีข่าวจากคนใกล้ตัวเข้ามาเรื่อยๆ

การหล่อ Lost Wax Glass ไม่ใช้เตาหลอมแก้วระบบเก่าๆเดิมๆ แต่ใช้เพียงเตาอบที่ใหญ่กว่าชิ้นงานนิดเดียว ไม่ต้องมีช่างอื่นนอกจากตัวเราที่ต้องมีความรู้บ้างเล็กน้อย แค่นั้นเอง ไม่ต้องฝึกช่างทั้งทีมหลายคนหรือบางทีมเกินสิบคน งาน Lost Wax Glass ไม่ต้องโรงงานใหญ่ๆ แค่ขนาดพื้นที่ใหญ่กว่าเตาอบ ให้มีพื้นที่ว่างเกินนั้นเล็กน้อยก็ทำได้แล้ว ในอเมริกาสร้างกันในโรงรถ ในห้องเครื่องมือช่าง บางแห่งวางเตาหลังบ้าน อย่างมากก็มีคนช่วยอีกแค่คนสองคนก็พอ (ขึ้นกับขนาดขององค์พระแก้ว ถ้าใหญ่มากน้ำหนักหลายร้อยกิโลกรัมในแบบเนื้อตันๆ ก็ต้องใช้คนมากและอาจต้องมีเครื่องมือยก)

 

ภาพแสดงให้เห็นขนาดเตามุมซ้ายล่าง เป็นเตาอบที่ใช้หล่อสร้างพระแก้วได้ถึงประมาณหน้าตัก 9 นิ้ว ส่วนเตาใหญ่ที่วิศวกรออกแบบให้ยกเตาอบทั้งหมดลอยขึ้นไปในอากาศได้นั้น มีขนาดพอสร้างพระแก้วหน้าตักประมาณเกือบ 30 นิ้ว โดยเตานี้เพิ่มขนาดได้ ถ้าสร้างโครงไว้ดีๆ ก็สามารถเพิ่มหรือลดขนาดได้ตามขนาดขององค์พระครับ

 

ภาพอีกมุมของเตาอบ เตาเดียวจบ ไม่ต้องหลอมทรายมาเป็นแก้วเอง

เคล็ดลับคือ มีโรงงานที่สร้างก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อจากทั่วทุกมุมโลกไว้คอยบริการ มีทุกสี ทุกเกรด

 

เตาอบขนาดใหญ่ สามารถสร้างพระนอนขนาดใหญ๋กว่าคนจริงเล็กน้อยได้ เตาแบบนี้ค่อนข้างตายตัว ขยายลำบากกว่า มีเครื่องทุ่นแรงด้วยการเข็นเข้า-ออกได้เมื่องานเสร็จ

 

เตาขนาดใหญ่ประมาณว่า สร้างพระแก้วหน้าตัก 46 นิ้วได้ ถ้าต้องการมีหลายๆเตา เขามักนำมาวางเรียงกันเพราะเหตุผลการดูแล หรือช่างเฝ้าเตาในกะกลางคืน ซึ่งความจริงไม่จำเป็นต้องเฝ้ากลางคืน เพราะมันอัตโนมัติทุกอย่าง

แต่นี่คือความเคยชินของเจ้าของโรงงานในระบบเก่า ที่เมื่อไปเซ็นต์สัญญาสร้างแล้ว เขาดันไปกำหนดเวลาแล้วเสร็จ เลยต้องเฝ้า 24 ชั่วโมง กะละหลายคนเฝ้า ช่างเฝ้าเตาอบขนาดใหญ่มักมีเกิน 1 คน ทำให้ต้นทุนส่วนนี้สูงขึ้นโดยใช่เหตุ แต่เพราะกลัวว่าแก้ไขสถานการณ์ไม่ทัน ถึงกำหนดแล้วเสร็จดันไม่แล้วเสร็จ ถ้าอบแบบเนื้อกลวงก็ง่ายเลย อบแค่ 1 - 2 วัน 2 คืนก็เรียบร้อยและได้แก้วที่อบได้ไฟ คราวนี้ถ้าเป็นแก้วตันๆขนาดใหญ่กว่าคนจริง ต้องอบต่อเนื่องไม่หยุดเลย 3 - 4 เดือน หมายความว่า ถ้าเกิดเสียหาย ต้องสร้างใหม่ก็ต้องเวลายาวขึ้นครั้งละไม่ต่ำกว่า 3 - 4 เดือน

ผมเคยเขียนไว้ที่อื่นว่า ถ้าเป็นไปได้อย่ารับงานกดดัน ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ อย่าไปเครียดครับ งานนี้ไม่ใช่คนกระทำ แต่เป็นฟ้าลิขิต เหมือนกับที่ตอนนี้ฟ้าลิขิตให้ผมเป็นผู้เขียนให้คนไทยได้รับทราบกัน ลูกหลานที่จะมาในไม่นานนี้จะเป็นผู้สืบสานต่อครับ

หมายเหตุ
ลูกหลานในที่นี้ก็ฟ้าลิขิตอีกนั่นแหละ

 

กระทั่งไม่นานมานี้เอง ลูกน้องช่างแก้วผมในเทคนิค Lost Wax Glass ได้ถูกทาบทามให้เขาชิงลาออกจากงาน เพื่อไปร่วมงานสร้างชิ้นงานแก้วยืนสูง 60 cm. จำนวน 999 องค์ โดยสัญญาว่าจะให้เงินเดือนเขาครึ่งหนึ่งจนกว่าจะถึงวันทดลองสร้าง ลูกน้องผมแนะนำให้ใช้ก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อของนิวซีแลนด์เพราะทางนั้นส่งได้ในวันนั้นเลย แต่นายจ้างใหม่ต้องการให้เมคชัวร์ว่า จะได้ต้นทุนที่ถูกที่สุดในโลก จึงเดินทางไปค้นหาแหล่งขายก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อในต่างประเทศอยู่นานประมาณ 1 ปีครึ่งโดยไม่ได้ทำตามสัญญาคือไม่ได้จ่ายเงินเดือน

เมื่อเขาซื้อก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อจากจีนมาบริษัทหนึ่ง เขาบอกว่ากิโลกรัมละ US$ 1 (กิโลละ 25 บาท) ปูนปลาสเตอร์ก็เช่นกันประมาณกิโลละ 25 บาท แต่ลูกน้องช่างแก้วผมคงถอดใจไปแล้วกับการไม่รักษาคำพูดหรือไม่ ? เขาจึงทำให้การทดลองนั้นไม่สำเร็จ โดยลูกน้องช่างแก้วผมขอก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อมาหล่อหลวงปู่ทิมหน้าตัก 5 นิ้ว 10 องค์และสำเร็จ 8 องค์

 

ก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อจากจีนบริษัทนี้ชื่อหลงไท้ ชื่อเต็มว่าจือปั๋วหลงไท้ ล็อตนี้เป็นแผ่นกลมแบน มี 20 กว่าสีให้เลือกใช้ และสั่งสีพิเศษได้หากผู้สั่งต้องการ


ก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อจากนิวซีแลนด์ยี่ห้อ Gaffer ส่วนมากแทบทุกล๊อตเป็นรูปทรงกีวีผ่าครึ่ง มีประมาณ 50 กว่าสีให้เลือกใช้ และมีสีพิเศษลิมิเต็ดเอ็ดดิชั่นอีก 3 - 4 สีให้เลือกใช้ทั้งทึบแสงและโปร่งแสง และเรืองแสงในที่มืด

 

เมื่อลูกน้องช่างแก้วผมสร้างหลวงปู่ทิมเสร็จ (แต่พระยืนสูง 60 cm. 2 องค์ไม่สำเร็จด้วยความจงใจหรือไม่?) ก็จากการกระทำของนายจ้างใหม่ที่ให้เขาออกจากงานแล้วไม่รักษาสัญญา แถมให้ช่างหล่อพระทองเหลืองมาประกบเขาอีก 4 - 5 คนทุกย่างก้าวเพื่อจะดูทุกขั้นตอนตั้งแต่หล่อแม่พิมพ์ปูนปลาสเตอร์ไปถึงหล่อรวมนับสัปดาห์โดยให้เงินค่าเดินทางหลายร้อยกิโลเมตรไปกลับเป็นพันกิโลเมตรและค่าโรงแรมเป็นสัปดาห์รวมแล้วให้มาแค่ 7,000 บาท ลูกน้องผมคงทราบได้ว่า นายจ้างใหม่เป็นคนอย่างไร ผลการทดลองจึงออกมาเช่นนั้น

ผมได้ตรวจผลงานหลวงปู่ทิมแล้วทุกองค์และขอถ่ายภาพไว้เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ลูกหลานที่จะมาใหม่ นี่คือแก้วคริสตัลจีน เป็นก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อเนื้อคริสตัลเกรด 30%PbO ตัด เจาะ เจียร คว้านได้เหมือนโลหะทุกประการ

 

ก้อนแก้วคริสตัลเพื่อการหลอมต่อจากจีนโรงงานหลงไท้กิโลละ 25 บาท องค์ละ 1 กิโลกรัม องค์ชำรุด 2 องค์นำแก้วกลับมาหลอมใหม่ได้ ค่าพลังงานในการอบต้องคิดในอัตราส่วนตามความหนา และค่าแม่พิมพ์ปูนปลาสเตอร์ก็กิโลละ 25 บาท ใช้กิโลเศษๆ รวมแล้วทั้งองค์ 317 บาท ผิวเดิมคือผิวไฟ เมื่อกระเทาะปูนปลาสเตอร์ออกก็เป็นสีฝ้าขาวนี้เลย ไม่ต้องทำอะไร ยังไม่ได้มีการตกแต่งใดๆทั้งสิ้น ดังนั้นจึงถือว่าแก้วจีนใช้ได้ ปูนจีนใช้ได้ครับ

ถูกกว่าเนื้อโลหะอื่นใดทั้งหมด ถูกกว่าทองเหลือง หรือ ทองแดงเสียอีก

 

หน้า 4 #74 ผมเปลี่ยนชื่อกระทู้ชั่วคราว เป็น [อาชีพที่กำไรโคตรดีสำหรับคนไทย ทำกำไรเป็นร้อยๆเท่าหรืออาจเป็นพันเท่า]

 

ความจริงผมไม่ค่อยอยากเขียนลักษณะเชิงเชื้อเชิญให้ทำธุรกิจแบบนี้เท่าไรนัก แต่หลายวันนี้ได้พูดคุยกับคนรุ่นใหม่ของไทยๆเรา รู้สึกสงสารและเมตตาที่คนรุ่นใหม่ของไทย คิดอะไรไม่ค่อยออก หรือไม่กล้าออกนอกกรอบนั่นเอง ผมจึงยอมเขียนในลักษณะนี้สักครั้ง เป็นการเชื้อเชิญให้คนไทยรุ่นใหม่ตื่นตัว กล้าที่จะคิดนอกกรอบ และมองดูทั่วโลกเสียบ้างว่า ปัจจุบันนี้ มีอาชีพอะไรบ้าง ถ้ากล้าคิดนอกกรอบ กล้าทำ อาชีพต่างๆมันไม่หมดหวังขนาดที่นักศึกษาหรือคนรุ่นใหม่เขากำลังเป็นอยู่บางคน ผมเน้นนะครับว่าบางคน เดี๋ยวจะถูกเท

โปรดติดตามครับ แล้วจะเข้าใจผมมากขึ้น

 

อาชีพการสร้างพระแก้วก็เหมือนกับอาชีพคนหล่อพระทองเหลือง ต่างกันตรงที่พระแก้วทำกำไรดีกว่าหลายร้อยเท่านั่นเอง โปรดติดตามครับ ผมพยายามเขียนโดยไม่อยากกระทบใครมากนักครับ

 

ภาพนี้คือภาพการตระเวณสาธิต หรือจะเรียกว่าอะไรก็ได้ เช่น เวิร์คชอพ หรืออะไรก็แล้วแต่จะเรียก แต่ที่สุดคือการที่องค์กรองค์กรหนึ่งของสหรัฐอเมริกาที่เรียกตัวเองว่า Corning Museum of Glass ได้เชิญปรามาจารย์วิชาแก้วจากทั่วทุกมุมโลกให้มาแสดงการสาธิต และมีการเปิดคลาส ชั้นเรียน เพื่อให้ประชาชนของสหรัฐอเมริกาได้มีอาชีพเป็นศิลปินแก้ว หรือช่างแก้ว ที่มีความมั่นคงสูงมาก และกำไรมหาศาลอย่างที่หลายคนนึกไม่ถึง

 

ปรามาจารย์จากทั่วโลกที่แม้ค่าตอบแทนสูงแค่ไหนก็ตาม สหรัฐอเมริกาให้ค่าตอบแทนที่สูงกว่า เชิญเข้ามาอยู่ในอเมริกาหมด แล้วให้ปรามาจารย์เหล่านั้นและปรามาจารย์ส่วนหนึ่งที่เป็นของอเมริกาเองด้วย ช่วยสอนให้ประชาชนของเขาหันมาทำกำไรอย่างมากกับการหันมาดูอาชีพศิลปินหรือช่างแก้ว ที่ทำกำไรหลายร้อยเท่าหรืออาจจะหลายพันเท่าในกรณีชิ้นงานใหญ่ขึ้นมาหน่อย จากต้นทุนแค่กิโลกรัมละหลักร้อยบาท* มาเป็นราคาขายหลักแสนบาท

หมายเหตุ
ก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อของอเมริกากิโลกรัมละหลักร้อยบาท แต่เมื่อสำเร็จเป็นชิ้นงาน ราคาชิ้นงานละไม่กี่กิโลกรัมราคาปาเข้าไปเป็นหลักหลายหมื่นหรือหลายแสนบาทได้

 

ประชนชนอเมริกาค่อนข้างมีศักยภาพสูงในแทบทุกด้าน ดังนั้น เขาจึงเชิญปรามาจารย์วิชาแก้วจากแทบทุกสาขาวิชาไปทำให้ประเทศของเขาเจริญ

แต่เมื่อผมหันมาดูประเทศไทย ผมเห็นว่า ศักยภาพของคนไทยนั้น อาจไปได้ในบางสาขาวิชาเท่านั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไปได้กับการลงทุนที่ต้องน้อยมากๆ เช่น วิชา Lost Wax Glass

ส่วนวิชาแก้วอื่นๆนั้น ถึงแม้ในประเทศไทยจะมีช่างที่เก่งแค่ไหนก็ตาม ก็อยู่ภายในคำว่ากินค่าแรงรายวัน จึงยากที่จะรวยอย่างมหาศาล ผิดกับวิชา Lost Wax Glass ที่ท่านสามารถเป็นเจ้าของธุรกิจนี้ได้โดยไม่ยาก ไม่ต้องลงทุนมากนัก และไม่ต้องใช้เวลา ไม่ต้องมีโรงงานขนาดใหญ่ แค่บ้านในทุ่งนาก็ยังทำได้เลย

 

สำรองพื้นที่