อาทิตตะ ปริยายะสุตัง

หาซี่รี่บ่อเจอ

 

ดูชีรี่ฉบับกาตูนจะละเอียดกว่า
ละครชีรี่ใส่ไข่เยอะไปหน่อย,..ฮา..

 

อ่านพุทธประวัติน่าจะเหมาะสุด
เอาตั้งแต่ได้พยากรณ์
จนถึงประกาศธรรม..คำสอน

 

สงสัยเขา ติดลิขสิทธิ์

 

คิดไปคิดมา...คำสอนเพี้ยนมันไม่ได้พึ่งมีมาแทรก แต่มันมีมาตั้งแต่แตกแยกเป็นหลายๆนิกายแบ้วละ ยิ่งรู้แบบนี้ ยิ่งกลุ้มแทนนักอ่่านนักม่องจำ.....

 

จำแต่ วิธีทำก้พอ จะบอกรอยเท้าโค ว่าไปทางไหน

อยากรู้รอยเท้าโค มีจริงไหม ก้แค่ ลอง
แล้วจะเห็นรายละเอียดในรอยเท้าโคอีกตังหาก

แนะนำคนอื่นให้มาดูรอยเท้าโคก็ได้ด้วย
ถ้าเขามาดูก็จะเห็นรอยโค และเห็นรายละเอียดเหมือนกัน
แล้วก็จะ อ๋อ ไม่มีพยักหน้าตามกัน

แล้วบอกใช่ๆ โดยที่ยังไม่ได้ลอง มีแต่ กูรู้แล้ว ว๊าวๆ อย่างนี้ นี่เอง

ปัญหามันอยู่ที่ ลองมะ ลองมะ นี่ละ

ฉะนั้น วิธีมันง่าย
มันยากที่ความ ขยัน หมั่นเพียร



ไก่ ไหมครับไก่ ขายถูกๆ กับไม้เสียบไก่
กระดูกเอาไปชิงโชค ได้เที่ยวรอบโลก กะคนปิ้งไข่

 

ยุคปัจจุบัน การฟังธรรมสะดวก
มีทั้งตำรา เทป วีดีโอ

ด้านตำราที่แปลเป็นภาษาไทย
หลวงปู่ พระป.อ.ประยุตโต ท่านเป็น
ประธานทีมทำงานแปลพระไตรฯ45เล่ม
ท่านบอกไว้ กำชับไว้

ใช้ในการศึกษาพอเป็นแนวทางเท่านั้น
อย่าเอาไปอ้างอิง

เพราะมันมีปัญหาหลายอย่าง

 

หลวงปู่เสาร์ เทศน์ก้ไม่เก่ง ปริยัติก้ไม่ได้เรียน แต่มีข้อวัตรสะอาดสวยงาม

วิธีก็มีอย่างเดียว ภาวนาพุทโธไปซิ แค่นี้เอง

มันอยู่ที่คนรับนิสัย ว่าจะ มีความใฝ่ อยากรู้อยากลอง ในพุทโธ มั้ย

แต่ถ้าพวกลูกศิษย์ ไปถามต่อ พุทโธแปลว่าอะไร
ก็จะได้คำตอบว่า ถามหา หอก อะไร บอกให้ไปภาวนาพุทโธ ก้ไปภาวนาพุทโธซิ

ของอย่างนี้อยู่ที่ คนใฝ่ด้วย ว่าตั้งใจจริงไหม

 

อย่างท่านปราบ
เอาคำสอนหลวงพ่อพุธมาแปะไว้

แบบนี้ผมชอบนะ
ครูบาอาจารย์ ท่านบันทึกเสียงเก็บไว้
แล้วมีคนรุ่นต่อไป นำมาแผ่แพร่ต่อ

ครูบาอาจารย์ เล็งเห็นประโยชน์ จึงบันทึกไว้

แต่ก็มีพวกจ้องจะทำลาย
ครูบาอาจารย์ภาวนากว่าจะได้ธรรมมาแทบตาย..
มันอ่านฟังแล้วเอาไปขยี้ ด้วยฏิฐิอันลามกของมัน
น่าสังเวทจริงๆๆ

 

เสียงครูบาอาจารย์ เช่น หลวงปู่มั่น หลวงปู่ดุลย์ หลวงปู่พุธ หลวงปู้หล้า หลวงปู่มหาบัว
หลวงปู่สิม หลวงพ่อเยื้อน ฯ เป็นต้น

ถ้าฟังเทศน์ วิธีทำทุกวัน ไฟล์ใด ไฟล์นึง

จิตวิญญาณมันจะถูกปลุก กระตุ้นไปในตัว

ใครไม่เชื่อก็ลองได้

 

ฉวีฝึกกรรมฐานกะ ลพ. พอฝึกได้ประมาณนึง ไม่มี ลป. ลพ. รูปใดๆ เลยอ่ะ มันทะลุพระที่สอน เข้าหาธรรมของพระพุทธเจ้าเลยอ่ะ ประมาณว่า เออ มีแต่ธรรมพระศาสดาจริงๆแฮะ แต่เคารพพระที่สอนเหมือนเดิมนะ เพราะท่านสอน แต่ไม่ยึดในตัวท่านอ่ะ แบบนี้ฉวีจิบาปไหมเจ้าคร๊ะ

 

ไม่จิฮับ

ก็เหมือน พ่อแม่ ที่ให้กำเหนิด ก็เหมือน
ปัจจัยของ ชีวิตาอย่างหนึ่ง

พอละจาก พ่อแม่ เข้าหาธรรม ก็เปรียบ
ดั่งออกบวช สละแล้วซึ่ง ญาติ แล้วได้
ครู(คนประกาศาสนา) อาจารย์(อันนี้
หมายเอาเข้าไป ปรนนิบัติใกล้ชิด
เพื่อขอนิสัย ขอข้อวัตร) ก็จะเป็น
ชีวิตาอีกอย่างหนึ่ง ขาดจาก ชีวิตาฆราวาส

แต่พอ เห็นธรรม ไม่มีแล้ว ตัวตนบุคคล
เราเขา มีแต่ หนึ่ง ไม่มีสอง อันนี้ก็
พ้นความเป็น ชีวิตาทั้งหมด หยั่งลง
อมตะแน่นอน ซึ่งมาได้ก็เพราะ

ชีวิตาทั้งหลาย เป็น ปัจจัยให้ทราบว่า พ้น!!!

 

มันไม่เกี่ยวกะ ยึดติดบุคคล

พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นหนึ่งเดียว ต่างแต่สมมุติ

พระสงฆ์ ท่านก็กล่าวแต่พระธรรม คำสอนพระพุทธ มาบอกต่อ

คนที่เข้าถึงคุณ พระรัตนตรัยหากเป็นฆราวาส แม้ภิกษุทุศีล เขาก้เคารพ

แต่หากเป็นพระที่เป็นพระเถระ
มีแต่จะอบรม สั่งสอนเพื่อพัฒนาพระทุศีล ให้เจริญขึ้น หากอยู่ในอันเตวาสิก

บาปมันอยู่ที่เจตนาล่วง แม้ล่วงเกินภิกษุทุศีลก็บาป
แต่ ฆราวาสคนที่เข้าถึง พระรัตนตรัย มีแต่จะแนะแบบอ้อมๆ ตามกาละเทสะ

 

ไม่ยึดไม่ได้แปลว่าไม่เคารพหรือไม่นับเป็นครูอาจารย์
มันจิบาปตรงไหน??
ถ้ายึดไม่ยอมปล่อย จิตมันจะเป็นอิสระ
ได้ยังงัย
ครูอาจารย์ก็จิปวดหัวแก้ให้ไ่ม่ไหว

 

พอ ตรึกแบบ สโมธาน

กว่าจะมีวันนี้ มีใคร "ให้"

ก็จะต้องเกิด ความกตัญญู กตเวทิตา

แต่อย่างไรก็ดี ก็ทำได้แค่ ชี้ทาง

จะไปจ้ำจี้ จ้ำไช มากๆ ร้อง"แปร๋น" ขึ้นมาอีก

ป๋ม ไม่เกี่ยวแล้ว นะเออ

 

พูดเรื่อง กตัญญู ไม่มีใครเกิน ธิดาช่างทอหูก

ธิดาช่างทอหูก ที่แอบไปฟังธรรม แล้ว พระศาสดา
ก็เรียกถาม

" เธอรู้หรือ เธอไม่รู้หรือ เธอรู้หรือ เธอไม่รู้หรือ "

ตัดบทเข้าจังหวะ เธอรู้หรือ!?

ธิดาช่างทอหูก รู้ชัดว่า ถ้าตนกลับบ้าน บิดา
ของตนจะต้องมา ต่อว่า พระศาสดา

พอเธอกลับบ้าน ก็ อึดชึ๊ โดนเครื่องทอหูก
กระแทกอก ตายอนาถ

บิดาเสียใจจัด ทราบชัดทิ้งงาน แอบไปหา...หนุ่ม

จึงตามไป.......

ผั๊วะ

จบด้วยปริศนา คำตถาคต (คำชี้ทางสิ้นกิเลส) ล้วนๆ

 

พระทุศิลจะไ,ปเคารพทำ...อะไร
พระศาสดาพบเจอมีแต่ไล่ออกไปไกลๆ

ไใม่ใช่เด็กน้อยที่ยังไม่มีศรัทธา ปัญญาแยกแยะ แบบนี้ยก็หยวนๆไป
แค่คนโตแล้วมีศรัทธาตั้งมั่น แล้วมแยกแยะไดัแล้ว เจอพระทุศิล หนีห่างๆไปเลย วิ่งหนีไปไกลๆเลย

 

ทิปกอฟเซิ่นเจิ้น วันนี้ เสนอในเรื่องราวที่ว่า

การไดรฟกอฟลงหลุม พา 4

ในแต่ละ พา หากสามารถ approce on green ได้

จะเกิด ลำแสงธรรม ส่องไปถึง อเวจิมหานรก

จังหวะนั้นเอง สัตว์ในอเวจีมหานรก จะมี ปัจจัย
ให้เกิดสัญญา ระลึกได้ว่า มี ผู้อื่น อยู่ ( ห่างกัน
ไม่กี่วา แต่ ไม่เคยเกิดสัญญาใส่ใจเลยว่า มีอยู่)

ดังนั้น การ approce on green สำเร็จ

จะเป็น มหาประโยชน์สูงสุด ที่ โปรทั้งหลาย แนะนำ

 

ปล.

การจะ approce ให้ on green และ ได้ระยะ

ให้สังเกต ธงพิชัยสงคราม ไม่ว่าจะอยู่กับ
สิ่งใด ห้ามไป ล้ม ธง นั้นเด็ดขาด

สรรพสัตว์ น้อยใหญ่ ล้วนต้องอาศัย ธงพิชัยสงคราม

ในการระลึก การมีอยู่ของ ตถาคต(ซึ่ง พระองค์
ทรงเลือกใช้ วิธี ปักธงอานัติสัญญาณ แบบนั้น )

 

ภิกษุทุศีล ยังมีโอกาส กลับตัว

แต่ถ้าภิกษุปาราชิก นี่ หลีกหนีไปเลย


ปาราชิก คือประเภทของโทษที่เกิดจากการล่วงละเมิดสิกขาบทประเภท ครุกาบัติที่เรียกว่า อาบัติปาราชิก

คำศัพท์ว่า ปาราชิกนั้น แปลว่า ยังผู้ต้องพ่าย หมายถึง ผู้ต้องพ่ายแพ้ในตัวเองที่ไม่สามารถปฏิบัติในพระธรรมวินัยที่พระพุทธเจ้าทรงประทานไว้ให้ได้

ปาราชิก มี 4 ข้อ อยู่ใน ศีล 227 ได้แก่

1. เสพเมถุน แม้กับสัตว์เดรัจฉาน (ร่วมสัมพันธ์ทางเพศกับมนุษย์ หรืออมนุษย์ หรือสัตว์ แม้แต่ซากศพก็ไม่ละเว้น)
2. ถือเอาทรัพย์ที่เจ้าของไม่ได้ให้ มาเป็นของตน จากบ้านก็ดี จากป่าก็ดี (ขโมย) ได้ราคา 5 มาสก (5 มาสกเท่ากับ 1 บาท)
3. พรากกายมนุษย์จากชีวิต (ฆ่าคน) แสวงหาและใช้เครื่องมือกระทำเอง หรือจ้างวานฆ่าคน หรือพูดพรรณาคุณแห่งความตายให้คนนั้น ๆ ยินดีที่จะตาย (โดยมีเจตนาหวังให้ตาย) ไม่เว้นแม้แต่การแท้งเด็กในครรภ์
4. กล่าวอวดอุตริมนุสธรรมที่ไม่จริง อันเป็นความเห็นอย่างประเสริฐ อย่างสามารถ น้อมเข้าในตัวเองว่า เรารู้อย่างนี้ เราเห็นอย่างนี้ (ไม่รู้จริง แต่โอ้อวดความสามารถของตัวเอง)ยกเว้นเข้าใจตัวเองผิด

อาบัติปาราชิกทั้ง 4 นี้เป็นอาบัติหนักที่เรียกว่า อเตกิจฉา คือแก้ไขไม่ได้เลย

https://th.wikipedia.org/wiki/ปาราชิก