อาทิตย์อับแสง

เคยชม ร่วมภิรมย์ใจ
ด้วยความรักจริง ยิ่งใหญ่
ผูกพันหัวใจ เรามั่น
รักเอย เคยอยู่เคียงกัน
ร่มเย็นมิเว้น วายวัน
ด้วยความสัมพันธ์ ยืนยง
ทิวางาม ยามอยู่เคียงคง
สุริยาแสงส่อง
ปวง ชีวิตในโลก ดำรงเริงใจ
ร้างกัน วันห่างไปไกล
มืดมนหมองมัว ปานใด
เยือกเย็นเข็ญใจ รัญจวน

ไกลกัน พาพรั่นใจครวญ
ร่างกายทรุดโทรม ทุกส่วน
จิตใจร้อนรวน แรงอ่อน
รักเอย เลยกลับอาวรณ์
ค่ำคืนฝืนใจ ไปนอน
ยิ่งดูเหมือนฟอน ไฟลน
ทิวาทราม ยามห่างดวงกมล
สุริยาหมองหม่น
ปวง ชีวิตในโลก อับจนเสื่อมทราม
หวังคอย คอยเฝ้าโมงยาม
จวบจนทิวา เรืองงาม
สบความรักยาม คืนคง
จวบจนทิวา เรืองงาม
สบความรักยาม คืนคง