อานิสงส์การแผ่เมตตา

<table style="font-family: Tahoma, CordiaUPC; font-size: 10pt; color: rgb(0, 0, 0); " align="center" bgcolor="#F5F5F5" border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr style="font-family: Tahoma, CordiaUPC; font-size: 10pt; color: rgb(0, 0, 0); "><td style="font-family: Tahoma, CordiaUPC; font-size: 10pt; color: rgb(0, 0, 0); "></td></tr><tr style="font-family: Tahoma, CordiaUPC; font-size: 10pt; color: rgb(0, 0, 0); "><td style="font-family: Tahoma, CordiaUPC; font-size: 10pt; color: rgb(0, 0, 0); " align="center">
</td></tr></tbody></table>

อานิสงส์การแผ่เมตตา

********************

​

คติธรรมคำสอนของ

สมเด็จพระพุฒาจารย์ ( โต พรหมรังสี )


...ผู้ปฏิบัติธรรมนั้น ต้องรู้จักคำว่า แผ่เมตตา

คือต้องเข้าใจว่า ความวิเวกวังเวงแห่งการคิดนึกของเรา

แต่ละบุคคลนั้น มีกระแสแห่งธาตุไฟผสมอยู่ในจิต

และวิญญาณกระจายออกไป

เมื่อจิตของเรามีเจตนาบริสุทธิ์

เมื่อจิตของเราเป็นมิตรกับทุกคน

เมื่อนั้นเขาก็ย่อมเป็นมิตรกับเรา

เสมือนหนึ่งเราให้เขากินอาหาร

คนที่กินอาหารนั้นย่อมคิดถึงคุณของเรา

หรืออีกนัยหนึ่งว่าเราผูกมิตรกับเขาๆ

ก็ย่อมเป็นมิตรกับเรา

แม้แต่คนอันธพาล เราแผ่เมตตาจิตให้ทุกๆวัน

สักวันหนึ่งเขาก็ต้องเป็นมิตรกับเราจนได้

เมื่อจิตเรามีเจตนาดีต่อดวงวิญญาณทุกๆดวง

ดวงวิญญาณทุกๆดวงย่อมรู้กระแสแห่งจิตของเรา

เรียกว่ามนุษย์เรานี้มีกระแสธาตุไฟออกจากสังขาร

เพราะเป็นพลังแห่งการนั่งสมาธิจิต

วิญญาณจะสงบ ธาตุทั้ง 4 นั้น

จะเสมอแล้วจะเปล่งเป็นพลังงานออกไป

ฉะนั้น ผู้ที่นั่งสมาธิปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอ

จิตแน่วแน่แล้ว

โรคที่เป็นอยู่มันจะหายไป

ถ้าสังขารนั้นไม่ใช่จะพังเต็มทีแล้ว

คือไม่ถึงวาระสิ้นอายุขัย

หรือว่าสังขารนั้นร่วงโรยเกินไปแล้ว

ก็จะรักษาให้มันกระชุ่มกระชวยได้

หรือจะให้มันสบายหายเป็นปกติดั่งเดิมได้

ขอบคุณบทความจาก ธรรมจักร​