อาเทสนาปาฏิหาริย์ และอนุสาสนีปาฏิหาริย์. พระบรมศาสดา และเหล่าผู้พระสาวก

*******************************************

 

พระธรรมคำสอน "สมเด็จองค์ปฐม"

ให้เห็นธรรมดาในกฎของกรรมของตนเองก่อน
และยอมรับ-ไม่ดิ้นรน-เห็นเป็นธรรมดา
เมื่อถูกกระทบจัดเป็นธรรมดาภายใน
แล้วจึงจักเห็นกฎของกรรม
หรือกฎธรรมดาภายนอก
หรือของบุคคลอื่นได้อย่างเด่นชัด

เห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้ามากระทบ
ล้วนไม่พ้นกฎของธรรมดาไปได้
และอย่าสนใจอารมณ์จิตของผู้อื่น
ซึ่งแก้ไขไม่ได้ให้สนใจแต่อารมณ์จิต
ของเรา ซึ่งแก้ไขได้ด้วยกรรมฐานแก้จริต ๖


*****************************************

 

.




"ถ้าจิตตั้งอยู่ในขั้นอุปจารสมาธิ ก็ถือว่าทุกขเวทนามันจะลดลงประมาณ 50 เปอร์เซ็นต์ การเข้าถึงฌานทุกขเวทนามันก็เหลือน้อย
แต่มันยังมีอยู่ แต่ว่าจิตเข้าถึง ฌาน 4 มันจะหลบเวทนา
แต่ก็หลบไม่ได้นาน

เมื่อเข้าถึง ฌาน 4 ปรากฏว่า อาการทางกายจะเครียดจะนิ่ง
การสังเกตลมหายใจจะรู้สึกว่าจะน้อยเต็มที ดีไม่ดีฝ่ายญาติห่วง
เกรงว่าจะตายไปกระตุกขาเรียกเสียแล้ว พอรู้สึกตัวขึ้นมาเต็มที่
มันก็เจ็บปวดตามเดิม โทษมันเป็นตอนนี้นะ เป็นอันว่าหลบกันไปหลบกันมา สำหรับพระอริยเจ้าท่านใช้กำลังสังขารุเปกขาญาณเข้าข่ม"

โอวาทหลวงพ่อพระราชพรหมยาน
จาก...หนังสือคำสอนที่บ้านสายลม หน้า 53
จาก...เทปคำสอนสายลม (9 มิ.ย. 2523)



************************************************

 

เรื่อง "วิจิกิจฉา ความลังเลสงสัยเป็นเหมือนไวรัส"

(คติธรรม หลวงพ่อชา สุภัทโท)

"วิจิกิจฉา" ความลังเลสงสัยก็เหมือน "ไวรัส" ที่ทำให้การปฏิบัติ "หยุดชะงัก" เมื่อลูกศิษย์ขี้สงสัยชอบมาถามปัญหากับหลวงพ่ออย่างไม่รู้จักอิ่ม ท่านมักไม่ตอบคำถาม แต่จะบอกว่า ถ้าผมตอบปัญหาเล็กๆน้อยๆ ทุกปัญหาของท่าน ท่านก็จะไม่มีทางรู้เท่าทัน ถึงการเกิดดับของความสงสัยในใจท่าน เป็นสิ่งจำเป็นเป็นอย่างยิ่งที่ท่านต้องเรียนรู้ที่จะสำรวจตัวท่านเอง สอบถามตัวท่านเอง และหลวงพ่อเตือนสติว่า

"ปัญหาไม่ได้จบด้วยคำพูดของคนอื่น"
"แต่มันจบด้วยการกระทำของตัวเราเอง"

 

สัตว์เหล่าใดถวายทานมุ่งต่ออริยสงฆ์ ในสมมติสงฆ์ แม้โดยที่สุดโคตรภูสงฆ์ เป็นอันว่าสัตว์เหล่านั้นถวายทานดีแล้ว
****************
[๖๔๔] ทานที่บุคคลถวายเจาะจงสงฆ์นั้น ชื่อว่าเป็นทานที่ถวายดีแล้ว บูชาสักการะอย่างดีแล้ว ทักษิณาที่ถวายสงฆ์นั้นมีผลมาก
ทั้งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลายผู้ทรงรู้แจ้งโลกก็ทรงสรรเสริญแล้ว

ข้อความบางตอนใน ทัททัลลวิมาน ขุททกนิกาย วิมานวัตถุ
http://www.84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=26&siri=34
****************
เตสํ สุทินฺนํ สุหุตํ สุยิฏฺฐํ
เย สงฺฆมุทฺทิสฺส ททนฺติ ทานํ.
สา ทกฺขิณา สงฺฆคตา ปติฏฺฐิตา
มหปฺผลา โลกวิทูหิ วณฺณิตา.

ข้อความบางตอนใน ททฺทลฺลวิมานํ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php…
****************
บทว่า เย สงฺฆมุทฺทิสฺส ททนฺติ ทานํ ความว่า สัตว์เหล่าใดถวายทานมุ่งต่ออริยสงฆ์ ในสมมติสงฆ์ แม้โดยที่สุดโคตรภูสงฆ์ เป็นอันว่าสัตว์เหล่านั้นถวายทานดีแล้ว แม้การบูชาด้วยการเคารพและต้อนรับก็เป็นการบูชาดีแล้ว แม้บูชาด้วยเครื่องบูชาใหญ่ก็เป็นการบูชาดีแล้วเหมือนกัน.

ถามว่า เพราะเหตุไร.

ตอบว่า เพราะทักขิณานั้นจัดเป็นสังฆทานมีผลมาก อันพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสรรเสริญแล้ว.

อธิบายว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงรู้แจ้งโลก ทรงสรรเสริญยกย่องชมเชยถึงทานที่มีผลมากโดยนัยมีอาทิว่า ดูก่อนอานนท์ เราไม่กล่าวว่า ปาฏิบุคลิกทานมีผลมากกว่า สังฆทานด้วยปริยายอะไรๆ เลย สังฆทานเป็นประมุขของผู้หวังบุญ พระสงฆ์นั่นแลเป็นประมุขของผู้บูชา และพระสงฆ์เป็นเนื้อนาบุญของชาวโลก ไม่มีเนื้อนาบุญอื่นยิ่งกว่า ดังนี้.

ข้อความบางตอนในอรรถกถาทัททัลลวิมาน http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=26&i=34


*********************************************

 

อรรถกถาอัชฌัตติกอนัตตสูตรที่ ๓
สูตรที่ ๓ ตรัสตามอัธยาศัยของผู้ตรัสรู้ ในเมื่อพระองค์ตรัสแสดงลักษณะ ๑. ส่วนลักษณะที่เหลือพวกผู้จะตรัสรู้กำหนดแล้ว หรือจักกำหนดพระสูตรนั้น ด้วยลักษณะเพียงเท่านี้แล.
จบอรรถกถาอัชฌัตติกอนัตตสูตรที่ ๓
http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=18&i=3

***********
๓. อัชฌัตตานัตตสูตร ว่าด้วยอายตนะภายในเป็นอนัตตา
[๓] “ภิกษุทั้งหลาย จักขุเป็นอนัตตา สิ่งใดเป็นอนัตตา สิ่งนั้นเธอทั้งหลาย พึงเห็นด้วยปัญญาอันชอบตามความเป็นจริงอย่างนี้ว่า ‘นั่นไม่ใช่ของเรา เราไม่เป็นนั่น นั่นไม่ใช่อัตตาของเรา’

โสตะเป็นอนัตตา ฯลฯ
ฆานะเป็นอนัตตา ฯลฯ
ชิวหาเป็นอนัตตา ฯลฯ
กายเป็นอนัตตา ฯลฯ

มโนเป็นอนัตตา สิ่งใดเป็นอนัตตา สิ่งนั้นเธอทั้งหลายพึงเห็นด้วยปัญญาอันชอบตามความเป็นจริงอย่างนี้ว่า ‘นั่นไม่ใช่ของเรา เราไม่เป็นนั่น นั่นไม่ใช่อัตตาของเรา’

ภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกผู้ได้สดับเห็นอยู่อย่างนี้ ฯลฯ รู้ชัดว่า ... ไม่มีกิจอื่น เพื่อความเป็นอย่างนี้อีกต่อไป”
อัชฌัตตานัตตสูตรที่ ๓ จบ
*************
อัชฌัตตานัตตสูตร สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๘ http://www.84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=18&siri=3

*****************************************************

 

ฝ่ายปัญญาที่เป็นโลกิยะ ได้แก่ สุตมยปัญญา จินตามยปัญญา และภาวนามยปัญญาที่ยังมีอาสวะ ส่วนโลกุตรปัญญา ได้แก่ ปัญญาที่สัมปยุตด้วยมรรคและผล
อรรถกถาปาวาสูตร ขุ.อุ.อ.(ไทย) ๔๔/๑๑๐-๑๑๑ มหามกุฏ ฯ
ดูรายละเอียดใน http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=44


********************************************************************

 

บุพภาคปฏิปทา ข้อปฏิบัติส่วนเบื้องต้น
เหตุใดพระผู้มีพระภาคเจ้าไม่ทรงแสดงบุพภาคปฏิปทาแก่บางคน แต่กลับทรงแสดงแก่บางคน
************
บทว่า ฉธาตุโร อยํ ความว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าไม่ตรัสข้อปฏิบัติส่วนเบื้องต้นแก่กุลบุตร แต่ทรงปรารภเพื่อตรัสบอกวิปัสสนาลักษณะเท่านั้น ซึ่งมีความว่างเปล่าอย่างยิ่งอันเป็นปทัฎฐานแห่งพระอรหัต แต่เบื้องต้น.

จริงอยู่ บุพภาคปฏิปทาของผู้ใดยังไม่บริสุทธิ์ พระผู้มีพระภาคเจ้าก็ตรัสบอกบุพภาคปฏิปทานี้ คือศีลสังวร ความคุ้มครองทวารในอินทรีย์ทั้งหลาย ความเป็นผู้รู้ประมาณในโภชนะ การประกอบเนืองๆ ซึ่งความเพียรเป็นเครื่องตื่น สัทธรรม ๗ ฌาน ๔ แก่ผู้นั้นก่อนเทียว.

แต่บุพภาคปฏิปทานั้นของผู้ใดบริสุทธิ์ พระผู้มีพระภาคเจ้าจะไม่ตรัสบุพภาคปฏิปทานั้น แต่จักตรัสบอกวิปัสสนานั้นแล ซึ่งเป็นปทัฏฐานแห่งพระอรหัตแก่ผู้นั้น. ก็บุพภาคปฏิปทาของกุลบุตรบริสุทธิ์แล้ว.

จริงอย่างนั้น กุลบุตรนั้นอ่านพระสาส์นแล้วขึ้นปราสาทอันประเสริฐนั้นเทียว ยังอานาปานจตุตถฌานให้เกิดขึ้นแล้ว จึงเดินทางไปตลอด ๑๙๒ โยชน์ ยังกิจในยานให้สำเร็จ. แม้สามเณรศีลของกุลบุตรนั้นก็บริบูรณ์ เพราะฉะนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงไม่ตรัสบุพภาคปฏิปทา แต่ทรงปรารภเพื่อจะตรัสบอกวิปัสสนาลักษณะอันมีความว่างเปล่าอย่างยิ่ง ซึ่งเป็นปทัฏฐานแห่งพระอรหัตเท่านั้นแก่กุลบุตรนั้น.
............
จากข้อความบางตอนใน อรรถกถาธาตุวิภังคสูตร http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php…
และศึกษาเพิ่มเติมใน ธาตุวิภังคสูตร มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๔
http://www.84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=14&siri=40

 

อธิบายจินตามยปัญญา
....ฯ ล ฯ........
คำว่า ปรโต อสุตฺวา ปฏิลภติ (แปลว่า บุคคลมิได้ฟังจากผู้อื่น ย่อมได้...) ได้แก่ มิได้ฟังคำแนะนำของผู้อื่น คิดอยู่เองนั่นแหละ ย่อมได้...
คำว่า อยํ วุจฺจติ (แปลว่า นี้เรียกว่า) ได้แก่ ปัญญานี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเรียกว่า จินตามยปัญญา.
ก็จินตามยปัญญานั้น ย่อมไม่เกิดแก่บุคคลพวกใดพวกหนึ่ง ย่อมเกิดขึ้นแก่พระมหาสัตว์ทั้งหลาย ผู้รู้ยิ่งเท่านั้น.
สัจจานุโลมิกญาณแม้ในที่นี้ ก็ย่อมเกิดแก่พระโพธิสัตว์ทั้งสอง (ทฺวินฺนํเยว โพธิสตฺตานํ) เท่านั้น.
ปัญญาที่เหลือ บัณฑิตพึงทราบว่า ย่อมเกิดขึ้นแก่บุคคลผู้มีปัญญา
มากแม้ทั้งหมดซึ่งมีบารมีเต็มแล้ว.

อธิบายสุตมยปัญญา
ในคำว่า ปรโต สุตฺวา ปฏิลภติ นี้ บัณฑิตพึงทราบว่า ปัญญา
ทั้งหมดที่บุคคลได้แล้ว เพราะเห็นบ่อเกิดแห่งการงานเป็นต้น อันบุคคลอื่นกำลังทำอยู่ หรือทำเสร็จแล้วก็ดี พึงถ้อยคำของใคร ๆ ผู้บอกอยู่ก็ดี เรียนเอาในสำนักของอาจารย์ก็ดี ชื่อว่า บุคคลฟังจากผู้อื่นแล้วนั่นแหละ.

อธิบายภาวนามยปัญญา
คำว่า สมาปนฺนสฺส (แปลว่า ผู้เข้าสมาบัติ) อธิบายว่า ปัญญา
ในภายในสมาบัติของบุคคลผู้พรั่งพร้อมด้วยสมาบัติ ชื่อว่า ภาวนามยปัญญา.
อรรถกถาติกนิทเทส อภิ.วิ.อ.(ไทย) ๗๘/๖๕๑-๖๕๒ มหามกุฏ ฯ
ดูรายละเอียดใน http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=35.0&i=795&p=2

 

******************************************************************************************