อำนาจเงิน

ขอข้าพเจ้าจงปราศจากทรัพย์สินเงินทองใดๆไม่ว่าชาตินี้ชาติใด ขอข้าพเจ้าจงมีแต่ปัญญาปัญญาที่จะกำจัดทุกข์ มีปัญญาเข้าถึงความดับทุกข์ทั้งมวลด้วยเถิด

 

สงสัยค่ะ..อธิษฐานแบบนี้เป็นการอธิษฐานแบบหนีปัญหาหรือเปล่าคะ?

 

ใช่หนีปัญหามหญ่เลยล่ะครับ

 

ปัญหา..ไม่ว่าจะหนีที่ไหนมันก็คือปัญหา..ปัญหาเมื่อเกิดตรงไหนก็ควรแก้ที่ตรงนั้นไม่ใช่หรือ?
เท่าที่จำได้ตามที่พระพุทธองค์ท่านตรัส แล้วท่านจะรู้หรือเปล่าว่าชาติที่จะไปเกิดต่อไปเขาจะไม่มีเงินใช้กันเลย..ถามตามความรู้ที่อยากรู้ค่ะ..เงินทำให้เป็นทุกข์ แล้วทำไมไม่ศึกษาทุกข์ตัวนี้ล่ะ
เงิน..มันทำให้เราเป็นทุกอย่าง ดีที่สุดก็ได้ เลวที่สุดก็ได้ โทสะ โมหะ โลภะ มันเป็นศูนย์ศึกษาที่ดีที่สุดในชาตินี้เลยนะคะ ถ้าคุณเอาชนะในเรื่องอำนาจเงินในชาตินี้ได้ คุณก็ไม่จำเป็นต้องหนีเรื่องอำนาจเงินในชาติอื่นๆ

 

มีใครสักกี่คนที่จะรู้ว่าถูกเงินใช้หรือใช้เงิน

 

เอาศีลกับสมาธิ ไปด้วยสิครับ จะได้เป็นเชือกสามเกลียว
หมุนติดต่อเป็นวงกลม ไม่ขาดตอน
สมเป็นเหตุที่สมควร กับการดับเหตุแห่งทุกข์

 

เงิน..มันก็วิวัฒนาการมาตามยุคสมัย..โบราณนานกาลมาแล้วใช้สิ่งของอย่างหนึ่งแลกสิ่งของอีกอย่างหนึ่ง พอมาถึงยุคนี้ก็แปรเป็นเงินตรา..เมื่อคุณอ่านได้ชัดเจนในเรื่องอำนาจเงิน ทำไมไม่ทำตรงนี้ให้เป็นต้นแบบ อธิบายในสิ่งที่คุณอยากสื่อออกมา มันจะส่งผลอย่างไรกับการปฏิบัติเพื่อการหลุดพ้นบ้าง ทำให้คนอื่นๆรู้ชัดในเรื่องของอำนาจเงิน..ผู้คนยุคนี้หายากที่รู้จริงในทุกๆด้าน การช่วยให้ผู้คนหลุดจากสิ่งที่ติดขัดมันก็เป็นการบำเพ็ญอย่างหนึ่งใช่หรือเปล่า?

 

ในทางโลกยิ่งมีสติ ก็ใช้สติเพื่อหาสตังค์
แล้วก็จ่ายสตังค์ไปแบบทางโลก
เพื่อไม่เป็นภาระกับใครและช่วยคนที่ลำบาก
กว่าเราไปบ้าง ถ้ามีจาคะ
แต่

ถ้าหมดสติ สตังค์ก็หมดไปเอง
ไม่ต้องไปอธิษฐานให้หมดหรอกฮะ

 

ต้นเหตุเพราะว่า ยังมองเห็นว่า

หากมนุษย์ใช้เงินให้ถูกวิธี ก็จะทำให้เรา ใช้ชีวิตอย่างเป็นปรกติสุขได้

ทำให้เรา ไม่สามารถมองเห็นทุกข์
ที่มันแฝงอยู่ในความสุข ของการมีเงินทองได้

การมองอย่างนั้นต่างหาก เป็นการหนีปัญหาที่แท้จริง
คือ หนีจากทุกข์ไปหาสุข
แล้วก็จะหนีจากสุข ไปหาสุขที่ยิ่งขึ้นไปอีก
ทางโลกมองว่าเป็นสิ่งที่ดี
แต่ในทางธรรมแล้ว ถือว่า เป็นสิ่งที่ไม่ดี
เพราะที่สุด ถึงจะฉลาดในการใช้เงินไปใน
การบริจาคทาน มากมายสักเท่าใด
ก็ยังเป็นแค่ เส้นทางของโลกิยะ
ทำเต็มที่ ก็ไปได้แค่สวรรค์ชั้นต่างๆ
เมื่อทำมากๆ เข้า จิตของเราก็จะพอใจอยู่แค่นั้น
ทำให้เวลาไปเกิด จะต้องวนเวียน อยู่ตามสวรรค์ชั้นต่างๆ
หมดบุญก็ต้องมากตกนรก หรือ มาเกิดเป็นมนุษย์อีก
วนเวียน ไม่มีที่สิ้นสุด

สู้ไม่มีเงินแล้ว มุ่งปฏิบัติอย่างเดียว
จะเห็นผลได้เร็วกว่า ง่ายกว่า
เพราะว่า เมื่อบุคคลไม่มีเงินทอง
เค้าพวกนั้น ก็จะเริ่มเป็นทุกข์
การเห็นความทุกข์ จึงทำได้ง่าย

 

เงินมีประโยชน์แค่พอจัดปัจจัยสี่ให้พอดี แต่ที่เหลือนอกจากนั้นผมไม่ค่อยเห็นคุณค่านะครับเห็นแต่โทษ พอดีผมเองได้มีโอกาสสัมผัสความร่ำรวยและความยากจน มีโอกาสเห็นผู้คนมากมายต้องตกเป็นทาสของเงิน จนต้องเดือดเนื้อร้อนใจไปทั่วหน้า เงินมีอำนาจมากมันสลับซับซ้อนแยบคลายมากจนเราแทบไม่รู้เลยว่าที่จริงแล้วเราเป็นทาสมันตั้งแต่เมื่อไหร่ เหมือนอย่างท่านนิลการกล่าวละครับขนาดเราเอาเงินไปทำบุญถ้าวางใจผิดก็เกิดเป็นเทวดาหรืออะไรก็เสียเวลาไปอีกชาติๆหนึ่งสิ้นฤทธิ์สิ้นเดชก็กลับมาเป็นอย่างนี้อีกเท้าเราก็ยังไม่พ้นอบาย. ฉะนั้นแล้วผมเชื่อว่าชีวิตเราที่เราปราถนาพระนิพพานอย่าสนใจมันเลยจะดีกว่า เป็นการทำลายสะพานไปในตัว เชื่ออว่าการที่เราปราถนาปัญญานั้นเชื่อว่าเราดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างสบายๆ ตราบจนพบพระนิพพาน ผมเคยเห็นคนรวยๆที่ติดตาข่ายของเงิน ผมยังไม่รู้เลยว่าเขาจะออกจากอำนาจเงินได้อย่างไร แต่ถ้าเขามีพุทธปัญญาเงินก็น่าจะมีประโยชน์แก่ตัวเขา แต่อย่างไรซะผมก็ขอปราถนาแบบนี้ไปทุกชาติจนพบพระนิพพาน

 

ผู้ที่เป็นพระจริงๆทั้งห่มผ้าหรือนุ่งผ้าไม่มีท่านใดไม่ใช้เงินครับ
อยู่ที่ว่าจะใช้เพื่อเป็นประโยชน์แก่พระพุทธศาสนาได้อย่างไร
ไม่ใช่ไปยึดว่าถ้ามีเงินแล้วจะทำให้เนิ่นช้าไปนิพพาน จะเอา
แต่ปัญญา ไอ้นี่แหละตัวยืดติดล่ะ ท่านที่เป็นพระจริงๆท่านก็
แค่รู้ว่าเงินนี้เป็นแค่ธาตุสี่ที่สามารถนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์
แก่พระพุทธศาสนาได้เท่านั้น ตายเมื่อไรกลายเป็นของใครก็
ช่างมัน แบบนี้ถึงจะเรียกว่าถึงกำเงินอยู่ในมือแต่ก็ปล่อยได้
มันอยู่ที่ใจ และปัญญาในการมองถึงสัจธรรมทะลุปรุโปร่งมาก
น้อยแค่ไหนต่างหากล่ะครับ

 

ผมไม่คิดว่าสิ่งที่ผมคิดว่าถูกต้องฝ่ายเดียว สิ่งอื่นผิด

 

ไปบวชเหอะครับแบบนี้ หรือกะรอชาติหน้าถึงบวช

หรือเพียงแค่พูดไปเป็นคำกล่าว เป็นสัจจะ เท่ๆ อยากโชว์
หรือยกทรัพย์สมบัติทั้งที่เคยมีและหามาได้ ทั้งหมดให้ลูก เมีย ไปหมดแล้วครับ เลยถือว่าปราศจาก ทรัพย์ สมบัติได้
แล้วก็อยู่ง่ายๆแบบอาศัย ขอแค่มีข้าวกินไปวันๆ เร่งแสวงหาปัญญา ความรู้ไป

 

รู้สึกว่าการอยู่ปราศจากทรัพย์สินมันตัวเบาดีสบายใจอย่างบอกไม่ถูก. ลูกรียนจบแล้วไม่มีอะไรต้องห่วง มีแต่กินไปวันๆ

 

เท่ที่ใจรู้อยู่คนเดียว เจ๋งนิดหน่อย
เท่ที่ปาก เท่ที่มือพิมพ์ รู้หลายคน เจ๋งโคตรๆ หุหุ:boo:

 

พระที่จะสามารถมองเห็นเงิน
เป็นเพียงธาตุสี่ ดิน น้ำ ไฟ ลม
นั้น มีน้อยมาก ประมาณ 1 ใน ล้าน

เพราะว่า ส่วนมาก กลับไม่คิดเช่นนั้น
จึงได้หลงในวัตถุ และ ตำแหน่งทางพระ
จนโงหัวไม่ขึ้น

ด้วยเหตุนี้ พระพุทธเจ้า
จึงได้บัญญํติห้ามไว้ว่า
ห้ามพระจับเงิน หรือ
ใช้คนอื่นจับให้ ก็ไม่ได้
เพื่อป้องกัน พระที่บวชเข้ามาใหม่
มัวหลงระเริง อยู่กับ สิ่งล่อลวง
จนไม่อาจปฏิบัติธรรมได้

ส่วนพระที่บอกว่า
ตนเองรู้จักใช้เงินไปทำประโยชน์ต่างๆ เป็น

พระที่พร้อมจะสึกได้ทุกเมื่อ หากมีโอกาส หรือ มีเงินเยอะ

ส่วนอีกพวกก็เป็นพวกที่หลงโลก วนเวียนอยู่ในโลกกระทำ
ยังหาทางออกไม่เจอ ยังคิดว่า เงินทองข้าวของเป็นของจริง

ส่วนพระอีกพวก คือ พวกนักปฏิบัติ
ที่มองเห็นนิดๆ แล้วว่า เงินทองเป็นมายา
ข้าวปลาเป็นของจริง สรรพสิ่งล้วนสมมุติ
พวกนี้ จะแยกออกได้บ้างว่า
เงินทอง ไม่ใช่สิ่งที่ควรแสวงหา หรือ เก็บไว้
แต่ ข้าวปลาจากการบิณทบาตร เท่านั้น
คือ สิ่งที่เราควรแสวงหา

 

การตีความ จะพูดเอาดีเอางามเอาเลิศประเสริฐศรียังไง ใครก็พูดได้พิมพ์ได้
เพราะนั่นมันส่งตรงมาจากสังขารและสัญญา ซึ่งมันรวมอยู่กับกิเลสทุกขณะจิต
มันอยู่ที่ปัญญาว่าใครจะมีหรือเปล่า ของจริงมันอยู่ที่ใจ ไม่ใช่ที่ปาก!

 

ยึดทางสายกลางดีที่สุดครับ
ไม่ ตึงมากไป ก็จะเป็นเหตุแห่งทุกข์
ไม่ หย่อนมากไป ก็จะเป็นเหตุแห่งความขี้เกียจ
เมื่อบารมีถึงพร้อมทุกคนก็ได้เข้าพระนิพพานหมด
รวมทั้งตัวคุณด้วยครับ ทุกคนเกิดมาเพื่อสร้างบารมี
เพื่อให้ได้เข้าพระนิพพาน สุดแล้วแต่จะเร็วจะช้า
ในการสร้างบารมี โดยมีบาทฐานในการสร้างบารมี
มาจากการให้ทาน รักษาศีล เจริญสมถะภาวนาและวิปัสสนากรรมฐาน
3 อย่างนี้ คือทางสายเอกในการดำเนินชีวิต
เพื่อเป็นไปให้ความหลุดพ้นที่แท้จริงครับ

ส่วนเรื่องอธิษฐานเป็นสิ่งดีครับเรียกว่ามีเป้าหมาย
แต่ถ้าทุกข์มากเพราะเงินหรือปัจจัยอื่นรอบตัว
ก็อธิษฐานว่าทำบุญทุกอย่างขอให้เข้าพระนิพพานในชาตินี้
เสียเลยจะดีกว่าครับในเมื่อเห็นทุกข์แล้ว

ขอบคุณครับ

 

ไม่มีตังค์ ซื้อข้าว รับประทานไม่ได้นะเออ

มีมาตั้งแต่สมัยพุทธกาล ขอทาน

 

เงินทำให้คนตาบอด บอดมากจนถึงบอดน้อย. มันละเอียดเกินที่จะเข้าใจได้ง่าย