อุปทาน หรือ การดลใจ?

ก่อนหน้ามีเรื่องทุกข์มากค่ะ และไม่นานสักเดือนกว่าสองเดือนที่รู้สึกอยากไปวัด แล้วก็ได้หนังสือสวดมนต์มาสวด ก่อนหน้าเคยอยากไปวัดแต่ก็มีอันไม่ได้ไปอยากทำอย่างอื่น คราวนี้นึกอยากก็ได้ไป แล้วตั้งแต่เริ่มสวดมนต์ นั่งสมาธิ ไหว้พระ ก็รู้สึกว่าหลายอย่างเปลี่ยนไป นึกอยากได้อะไรได้ อยากรู้อะไรรู้

ล่าสุดจู่ๆมันเกิดความรู้สึกให้งดทานเนื้อหมูค่ะ จริงๆให้งดเนื้อสัตว์หมดเลยได้ก็ดี แต่ชัดๆในความรู้สึกคืองดหมู เลยตั้งใจจะลองพยามดูสักอาทิตย์ 3 วันก่อน


หรือความรู้สึกที่วันนึงไปวัดทำบุญแผ่อุทิศส่วนกุศลให้กุมารที่วัดด้วย รู้สึกรู้ว่าเขาอยากกินอะไร รู้ว่าเขาอยากได้หนังสือธรรมะ

แต่ทั้งหมดนี้ เอาจริงๆนะคะ ตัวเองไม่แน่ใจเลยว่าอุปทานเราคิดไปเองหรือเป่าก็ไม่รู้น่ะค่ะ

 

สังเกตุดูนะครับว่า หากการเปลี่ยนแปลงนั้นเป็นไปกับการที่เรามีกิเลส ตัณหา ราคะ มานะลดลง หรือมีความเข้าใจถูกว่าสรรพสิ่งล้วนตกอยู่ในอำนาจไตรลักษณ์คือไม่เที่ยง เป็นทุกข์เป็นอนัตตา ความยึดมั่นในสิ่งทั้งปวงลดลงแล้ว นี้คือการเปลี่ยนแปลงที่ถูกต้อง ...

แต่หากไปวัดแล้ว...ความโลภโกรธไม่ลดลงเลย มีความไม่รู้หลงไปกับสิ่งต่างๆ.. ตนเองก็สงสัยมีคำถามมากมายปรากฏขึ้นเกิดความอึดอัดขัดข้องหรือเพ่งเล็งไปในเรื่องขลังศักดิ์สิทธิ์ของบางสิ่งบางอย่าง ก็ต้องหันมาตรวจสอบตนเอง ว่าต้องการอะไรจากการไปวัด และได้อะไรมา...

การได้ไปวัดฟังพระธรรมคำสอนที่ถูกตรงของพระพุทธเจ้าจะเป็นปัจจัยแก่ปัญญาให้มีสัมมาทิฏฐิ..นี้เป็นเรื่องแรกที่จำเป็น หากปราศจากสัมมาทิฏฐิแล้ว สิ่งอื่นๆที่ตามมามีการคิดผิด พูดผิด ทำผิดฯ ย่อมตามมาดังนั้น เบื้องต้นที่จำเป็นคือการสดับ/ศึกษาพระธรรมก่อน จึงจะทราบว่า จุดประสงค์เพื่อการไปวัดนั้นเพื่ออะไร...ย่อมสามารถประพฤติปฏิบัติไปได้โดยถูกต้อง...ไม่ถือเอาการกินหรือพิธีกรรมอันใดที่ไม่มีเป็นไปตามคำตรัสสอนของพระพุทธเจ้ามาเป็นสาระ ว่านี้คือหลักการเพื่อการขจัดขัดเกลากิเลสตนด้วยความเข้าใจผิด..

บุคคลเมื่อประพฤติธรรมอยู่ย่อมได้ความสงบเย็นใจ มีความสุขเพราะอานิสงค์ของบุญที่ตนประกอบไว้เนืองๆย่อมตามรักษาเขาให้ได้รับแต่สิ่งที่ดีๆ เพราะผลของบุญย่อมนำแต่สุขมาให้ ..

เรื่องนี้ ท่านจขกท พึงตรวจสอบใจตนเองดูว่ารู้เองจริงหรือคิดเอา คนอื่นไม่อาจทราบความจริงได้แน่..ใคร่ขอเเนะนำว่าการใส่ใจในเรื่องพิสดารต่างๆ แม้จะแว๊บเดียว จิตก็สามารถเก็บเรื่องราวนั้นไว้ด้วยอำนาจของสัญญา พร้อมที่จำนำไปปรุงแต่งเป็นเรื่องราวสารพัดรูปแบบได้ จึงพึงระมัดระวังการเสพคุ้นเรื่องราวที่ไม่เป็นไปเพื่อความพ้นทุกข์ หรือเพื่อการเจริญของปัญญาในการทำลายกิเลสตน..

ขออนุโมทนาในความมีฉันทะในการประพฤติธรรม ของท่านจขกท และเชื่อว่่าบุญดีที่ท่านปรารภแล้วย่อมตามสนับสนุนประคับประคองท่านจขกทให้ได้รับความสุขเสมอครับ...

 

ขอบคุณมากค่ะ เรารู้สึกว่าหลังจากที่ไหว้พระสวดมนต์ พยามทำสมาธิแล้วเดือนนึงผ่านไปย้อนถามตัวเองว่าแล้วเรามีทุกข์อะไร คำตอบคือไม่มี รู้สึกมีความสุข แต่เป็นความสุขที่เราไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน ประมาณเบาๆ ไม่ทุกข์ไม่สุขค่ะ พออ่านหนังสือเจอว่า ความสุขเหนือสงบนั้นไม่มีรู้สึกปิ๊งใช่เลย

เพียงแต่รู้สึกตัวเองอาจจะยังไม่แกร่งพอ พอไปโดนตกกระทบจุดเดิมอีกก็สั่นคลอน แต่ว่าก็จะปล่อยมันได้ไวขึ้น

ความทุกข์ก็เริ่มรู้สึกว่าปล่อยวางมันได้ ลืมคิดถึงไปพักใหญ่

มีความรู้สึกขึ้นมาในใจว่าเราควรจะยังไง เช่น งดเหล้าเด็ดขาด ปกติก็ไม่ได้ดื่มมากนะคะเวลานานๆทีกะเพื่อน แต่ตอนนี้รู้สึกว่าอยากงดเด็ดขาด รวมถึงมุสา แม้จะแค่โม้หน่อยก็รู้สึกไม่ดีมากๆ จนมันเกิดความรู้สึกในใจว่า นี่ใช่ไหมที่เขาเรียกกันว่า หิริโอตับปะ มันรู้สึกได้เลย เมื่อก่อนรู้นะคะแต่ไม่รู้สึกแบบนี้

ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองมีอะไรต้องทำมากมายเกี่ยวกะธรรมมะธรรมโม ไม่ไหว้พระสวดมนต์ ทำบุญ หรือเข้าวัด ก็จะอยากศึกษา ค้นคว้า หาข้อมูลนั่นนี่ ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เป็นเลยนะคะ

จนบางครั้งมันแว๊บสงสัยในใจ ว่านี่เรียกว่าเรางมงาย หลง หรือหมกมุ่นเกินไปหรือเป่า? เราจะแยกแยะได้อย่างไร?

หรือว่าต้องอดทน ปฏิบัติต่อไป?

 

สาธุๆ นี่คือผลจากการปฏิบัติที่ถูกทางครับ อ่านแล้วปลื้มปิติขนลุกทีเดียว น่าดีใจครับ ..

ถูกแล้วนี่คือหิริโอตตัปปะ เป็นเหตุใกล้ให้เกิดศีล ..เพราะได้ปัญญาจึงสามารถเตือนตนให้เกิดหิริโอตตัปปะได้ ขอให้มั่นคงในศีลทั้ง๕ เถิดครับย่อมเป็นคุณเครื่องอันดีแก่การภาวนาขั้นสูงยิ่งขึ้นไปได้ อนุโมทนาครับ..

ท่านจขกท มีบุญอันดีสะสมไว้ในปางก่อนจึงได้รับการกระตุ้นเพื่อให้เจริญก้าวหน้าขึ้นไปในทางธรรม..ขอให้ขวนขวายในกิจแห่งการศึกษาสดับพระธรรมให้มาก เข้าหากัลยาณมิตรเพื่อสอบถามข้อสงสัย..เลิกละการเพ่งสนใจในสิ่งแปลกประหลาดมหัศจรรย์มีกุมารหรือผีภูติอะไรๆที่ไม่เป็นไปเพื่อความมี"ปัญญา"ในที่ใหนๆ หากไปวัดที่มีการเลี้ยงกุมารหรือทำพิธีสะเดาะเคราะห์แก้กรรมฯลฯ ก็พึงถอยห่างออกมา อย่าได้สนับสนุนให้เป็นบาปกรรมติดตัวไปเพนาะร่วมมือกับเขา"ทำลายย่ำยี"พระศาสนา ผลบาปนี้หนักหนาสาหัสมาก ย่อมขัดขวางตนมิให้ได้พบพระพุทธศาสนาหรือพบแต่คำสอนบิดเบือนที่ตนยินดีชอบใจเท่านั้น แก้ไม่ได้น่าอันตรายยิ่งนัก...



การมีสัมมาทิฏฐิหรือความเห็นถูกเป็นสิ่งแรกที่ต้องทราบ การศึกษาหรือสดับพระธรรมจึงจำเป็นอย่างที่สุด..เมื่อเรามีศรัทธาในพระพุทธศาสนาแล้ว ก็พึงฟังคำตรัสสอนของพระพุทธเจ้า หากไม่ฟังแล้ว จะรู้ได้อย่างไรว่าพระองค์สอนอะไรและเราควรทำอะไร..

หากพบเจอใครที่กล่าวว่า...ไม่มีความจำเป็นหรอกในการศึกษาธรรมะ..ปฏิบัติอย่างเดียวจะได้พ้นทุกข์ไวๆ...ก็พึงทราบว่า กำลังพบ"พาลมิตร"ที่ไม่เกื้อกูลเราอยู่ให้ถอยห่างให้ไกล เพราะเขามีมิจฉาวาจาทำนองนี้ว่า..อย่าไปฟังพระพุทธเจ้าเลย เสียเวลาเปล่าไม่มีประโยชน์หรอก จงมาปฏิบัติเถิด..ทำนองนี้ ซึ่งจะทำให้เราเข้าถึงความบอดเขลาต่อไปตลอดกาลนาน เพราะพระธรรมของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย เป็นปัจจัยอย่างยิ่งแก่การเกิดปัญญาอันเป็นเครื่องให้ถึงความดับทุกข์ทั้งมวลได้เป็นสมุทเฉท...

เมื่อเราศึกษาพระธรรมย่อมได้สั่งสมปัญญาในธรรมไว้ในสันดานสืบต่อไปในอนาคตภพอีกนับไม่ถ้วน เรียกว่ามีแต่คุณประเสริฐที่จะตามปกปักรักษาเราไว้ในทางดีแต่ถ่ายเดียว นะครับ

 

ตอนนี้รู้เลยว่ามีการบ้านอีกมากที่ต้องฝึก อธิษฐานจิตให้สิ่งศักดิ์สิทธิืเคยชี้แนะทางสว่างให้ อีกอันที่แปลกคือเวลาไหว้พระขอพร เกิดมาก็เพิ่งจะรู้สึกอยากขอดวงตาเห็นธรรมก็ครั้งนี้ค่ะเมื่อก่อนไม่เคยขอแบบนี้ ตอนนี้มันขอขึ้นมาเองแทบทุกครั้งที่ไหว้พระ ขอบคุณมากค่ะ

 

อนุโมทนาสาธุการอย่างยิ่งในการอธิษฐานอันประเสริฐครับ..