อุปเท่ห์ของยอดพระพุทธชัยมงคลคาถา 8 บท

บทที่ 1

๑ พาหุง สะหัสสะมะภินิมมิตะสาวุธันตัง

ครีเมขะลัง อุทิตะ โฆระสะเสนะมารัง
ทานาทิธัมมะวิธินา ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เม ชะยะมังคะลานิ

อุปเท่ห์ = แก้ถูกคุณ ถูกภูติผีเข้าสิงให้หายไป





​

บทที่ 2

๑ มาราติเร กะมะภิยุชฌิตะ สัพพะรัตติง

โฆรัมปะนาฬะ วะกะมักขะมะถัทธะยักขัง
ขันตีสุทันตะวิธินา ชิตะวามุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เม ชะยะมังคะลานิ

อุปเท่ห์ = เมื่อจะกินยา ให้เสกทุกครั้ง ทั้งเสดาะโรค สิ้นโศกราคี มีคุณเหลือที่ จะสารบรรยาย





​

บทที่ 3

๑ นาฬาคิริง คะชะวะรัง อะติมัติตะภูตัง

ทาวัคคิจักกะมะสะนีวะ สุทารุณันตัง
เมตตัมพุเสกะวิธินา ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุเม ชะยะมังคะลานิ

อุปเท่ห์ = เมื่อจะเข้าป่า สู่ดงพงไพร มวลสัตว์นานา ไม่กล้าเข้าใกล้ เกรงเดชมากมาย จะได้ภาวนา




​

บทที่ 4

๑ อุกขิตตะขัคคะมะติหัตถะสุทารุณันตัง

ธาวันติโยชะนะปะถัง คุลิมาละวันตัง
อิทธีภิสังขะตะมะโน ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุเม ชะยะมังคะลานิ

อุปเท่ห์ = เมื่อไปต่างเมือง จะให้รุ่งเรือง จงเร่งภาวนา ก่อนออกเคหา ภาวนาเรื่อยไป ในเมื่อนึกได้ จนถึงจุดหมาย แดนดินถิ่นอื่น อุกขิตบทนี้ แสนดีหนักหนา ฝูงชนเห็นหน้า รักใคร่ไมตรี หากเจริญบ่อยๆ ลาภจะลอยมา เหมือนดั่งวารี ถ้าได้บูชา สิ้นทุกราตรี ลาภจะเกิดมี ให้ได้ใช้สอย




​

บทที่ 5

๑ กัตวานะ กัฎฐะมุทะรัง อิวะ คัพภินียา

จิญจายะ ทุฏฐะวะจะนัง ชะนะกายะมัชเฌ
สันเตนะ โสมะวิธินา ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เม ชะยะมังคะลานิ

อุปเท่ห์ = ถ้ามีศัตรู ทำมาข่มขู่ จู่โจมบิฑา จงได้รำพึง ถึงพระคาถา บทกัตตะวา ว่าให้ขึ้นใจ ศัตรูใจโหด จะเกิดปราโมทย์ ชื่นชมหฤทัย เคยเกลียดกลับรัก สมัครรักใคร่ เป็นมิตรต่อไป ตราบเท่ามรณา




​

บทที่ 6

๑ สัจจัง วิหายะมะติสัจจะกะวาทะเกตุง

วาทาภิโรปิตะมะนัง อะติอันธะภูตัง
ปัญญาปะทีปะชะลิโต ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เม ชะยะมังคะลานิ

อุปเท่ห์ =พระคาถาบทนี้ คุณค่าย่อมมี ดีนักดีหนา ใช้ภาวนาไป แม้พูดกับใคร เขาจะเชื่อฟัง ถ้อยคำภาวนา ไม่มีกังขา ระแวงแคลงใจ




​

บทที่ 7

๑ นันโทปะนันทะภุชะคัง วิพุธัง มะหิทธิง

ปุตเตนะ เถระภุชะเคนะ ทะมาปะยันโต
อิทธูปะเทสะวิธินา ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุ เม ชะยะมังคะลานิ

(ทำให้คนอื่นว่าเป็น ภะวะตุเต)

อุปเท่ห์ = บทนี้ศักดิ์สิทธิ์ สำหรับดับพิษ ได้โดยฉับไว ไม่เลือกว่าฤทธิ์ อสรพิษใดๆ แก้ได้ดังใจ ด้วยบทนันโท




​

บทที่ 8

๑ ทุคคาหะทิฏฐิภุชะเคนะ สุทัฏฐะหัตถัง

พรหมมัง วิสุทธิชุติมิทธิพะกาภิธานัง
ญาณาคะเทนะ วิธินา ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุเม ชะยะมังคะลานิ

อุปเท่ห์ = ก่อนกล่าวปราศรัย เรื่องราวใดๆ ในหมู่ประชา ก่อนแก้ปัญหา ที่ผู้ถามมา ต่อหน้าฝูงชน ที่มานั่งฟัง จิตใจเบิกบาน ปฏิภาณว่องไว ชะนะได้ดังใจ สมเจตนารมณ์

พาหุงทั้งแปดบท ท่านได้กำหนด ทุกบทจำได้ คล่องแคล่วแม่นดี จนขึ้นมุกขี พระคุณมากมี ถ้าหากจะเปรียบ เทียบดังธรณี นั่นแหละพอเท่าเทียมกัน

ถ้าหากถูกความ อย่าได้ครั่นคร้าม ทำใจให้มั่น จงตักน้ำมา อย่าช้าเร็วพลัน เทียนเล่มหนึ่งนั้น อย่าได้ลืมหลง

สิบนิ้วประณม ยอกรบังคม แต่พระพุทธองค์ แล้วกล่าวคาถา พาหุงโดยจง แปดบทจบส่ง หยดเทียนลงไป

เสร็จแล้วเขียนชื่อ ของคู่กรณี ที่คิดทำลาย หรือเรื่องทั้งหลาย ที่นายกล่าวหา ลงในกระดาษ แล้วเอาวารี ที่เสกเมื่อกี้ ชุบขยี้ทันใด ความจะสูญไป ดุจดั่งทิ้งไข่ เหนือก้อนศิลา (หมั่นเสกน้ำมนต์แล้วขยี้เรื่องที่เขียนไว้ลงในกระดาษบ่อยๆ หรือพรมหัวอาบตัว ได้ผลทางชนะคดีความดีนักแล)

นายทวีป ทวีพานิชย์

ผู้ว่าราชการจ.ว.อ่างทอง
16 ก.พ. 2534

​

 

ขอบคุณนะครับท่านพี่