เขาถามหลวงพ่อว่า “ผมมีภรรยาแล้วแต่ไปเจอผู้หญิงอีกคนที่ผมชอบมากกว่าผมจะทำอย่างไรดี

​

เรื่องนี้จริงที่สุด
เขาถามหลวงพ่อว่า “ผมมีภรรยาแล้วแต่ไปเจอผู้หญิงอีกคนที่ผมชอบมากกว่าผมจะทำอย่างไรดี?”
หลวงพ่อตอบว่า “ไปขอผู้หญิงคนนั้นแต่งงานเลย” หลวงพ่อคิดอะไร..


กลางดึกคืนหนึ่ง มีพระรูปหนึ่งกับฆาราวาสคนหนึ่งสนทนากันอยู่ในวัด

ฆราวาส : หลวงพ่อครับผมแต่งงานแล้วแต่ตอนนี้ไปตกหลุมรักหญิงสาวคนหนึ่ง ผมจะทำอย่างไรดีครับ

พระ : โยมมั่นใจไหมว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนสุดท้ายที่โยมจะรักตลอดไป

ฆราวาส : ครับ

พระ : งั้นโยมต้องหย่ากับภรรยาคนนี้แล้วไปขอเธอแต่งงานซะ

ฆราวาส : แต่ภรรยาคนปัจจุบันของผมก็อบอุ่น ใจดี เป็นคนดีไม่แพ้กัน ถ้าผมทำอย่างนั้นมันจะไม่โหดร้ายไร้คุณธรรมเกินไปหรือครับ

พระ : ในชีวิตการแต่งงานการไร้ซึ่งความรักถึงจะถือว่าโหดร้านไร้คุณธรรม ตอนนี้โยมรักคนอื่นแล้วไม่ได้รักเขาแล้ว การทำแบบนี้ถือว่าเป็นเรื่องปกติ

ฆราวาส : แต่ภรรยาของผมรักผมมาก รักอย่างลึกซึ้งหมดใจด้วย

พระ : งั้นเขาก็มีความสุข

ฆราวาส : ผมจะหย่ากับเขาไปแต่งงานกับคนอื่น เธอต้องรู้สึกทุกข์ทรมานถึงจะถูก ทำไมหลวงพ่อว่ามีความสุขล่ะครับ

พระ : ในชีวิตการแต่งงานเขายังมีความรักให้โยมอยู่แต่โยมหมดสิ้นความรักต่อเขาแล้ว ในความเป็นจริง การมีเป็นความสุข การสูญสิ้นเป็นความทุกข์ ดังนั้นคนที่ทุกข์ทรมานคือโยมต่างหาก

ฆราวาส : แต่ผมกำลังจะหย่ากับเขาเพื่อไปแต่งงานกับคนอื่น เขากำลังเสียผมไป

พระ : โยมผิดแล้ว โยมเป็นแค่รูปธรรมการแสดงความรักแบบหนึ่งของชีวิตแต่งงาน เมื่อรูปธรรมนี้หายไปความรักแท้ของเขาก็จะเปลี่ยนไปอยู่รูปธรรมอันอื่น ดังนั้นความรักแท้ในชีวิตการแต่งงานของเขาไม่เคยสูญเสียไป เขาก็เลยมีความสุข ส่วนโยมทุกข์ทรมาน

ฆราวาส : เขาเคยบอกว่าชีวิตนี้รักแต่ผมเท่านั้น เขาจะต้องไม่รักคนอื่นแน่ๆ

พระ : โยมเคยพูดประโยคนี้ไหม

ฆราวาส : ผม...ผม...ผม...

พระ : เทียนสามเล่มที่โยมมองเห็นอยู่นี้เล่มไหนสว่างที่สุด?

ฆราวาส : ผมแยกไม่ออกดูเหมือนว่าจะสว่างเท่าๆกัน

พระ : เทียนสามเล่มนี้เปรียบเสมือนผู้หญิง3คน หนึ่งในนั้นคือหญิงสาวที่โยมบอกว่ารักที่สุดแต่โยมกลับหาเธอไม่เจอ โลกใบนี้กว้างใหญ่มโหฬารผู้คนก็มากมาย ผู้หญิงก็มีนับไม่ถ้วน แค่เทียนสามเล่มโยมยังหาเล่มที่สว่างที่สุดไม่ได้ แล้วโยมจะมั่นใจได้ยังไงว่าเธอคนนี้จะเป็นคนสุดท้ายที่โยมจะรัก

ฆราวาส : ผม...ผม...ผม...

พระ : ตอนนี้เดินไปหยิบเทียนมาหนึ่งเล่มวางไว้หน้าโยมแล้วใช้ใจมองเล่มนั้นก็จะสว่างที่สุด

ฆราวาส : นั่นหลวงพ่อไม่บอกผมก็รู้ มันอยู่หน้าสุดมันก็ต้องสว่างที่สุดแน่ๆ

พระ : เอามันกลับไปวางไว้ที่จุดเดิม ลองดูใหม่ซิว่าเล่มไหนสว่างสุด

ฆราวาส : ผมก็ยังดูไม่ออกว่าเล่มไหนสว่างสุด

พระ : ในความเป็นจริงแล้วเทียนเล่มที่โยมหยิบมาวางตรงหน้าเมื้อกี้คือหญิงคนนั้นที่โยมรัก เมื่อโยมรักเธอก็เหมือนเอาเทียนมาวางไว้ใกล้ๆ มันจะถูกดวงตาของโยมขยายใหญ่แต่เมื่อเอากลับไปวางไว้ที่เดิม โยมก็รู้สึกว่าหาเล่มที่สว่างที่สุดไม่เจอ ความรักที่บอกว่าเป็นรักสุดท้ายจริงๆแล้วไม่มีจริงหรอกโยม มันเป็นแค่ภาพลวงตาไม่มีจริง

ฆราวาส : ผมเข้าใจแล้วหลวงพ่อไม่ได้บอกให้ผมหย่าเพียงแต่กำลังชี้จุดให้เข้าใจ

พระ : โยมไปเถิด

ฆราวาส : ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมควรจะรักใคร เขาคือภรรยาผมนั่นเอง

*****************************************************************

ที่มา : http://www.khaodung.com/10753