เข้าฌาณแบบฟลุ๊คๆหรือเปล่า

ผมมือใหม่ฝึกเองที่บ้านก่อนนอนวันละประมาณ 1 ช.ม. ชอบดูวิธีการฝึกของหลวงพ่อพุธในยูทูปและฝึกเอา ตอนฝึกประมาณ 4เดือน แรก ครั้งหนึ่งรู้สึกไม่มีร่างกาย เป็นแต่ดวงสว่างอยู่เฉย แป๊บนึงรู้สึกตกใจสมาธิเลยถอน วันรุ่งขึ้นรู้สึกเหมือนเบื่อโลก ไม่อยากเจออยากคุยกับใคร แต่มีความอิ่มเอิบใจนะครับ เลยเล่าให้แม่บ้านฟัง และหลังจากนั้นผมก็ไม่เคยนั่งสมาธิเจออาการแบบนั้นอีกเลย แม้จะพยายามแค่ไหนก็ตาม เป็นแค่เหมือนสงบนิ่งๆ ลมหายใจหายเป็นช่วงๆ แต่ได้ยินเสียงรอบกายอยู่ เป็นเพราะอะไรครับบางทีทำให้ท้อไปเลย

 

ไม่ต้องท้อครับ ทำไปเรื่อยๆ ถือว่าสภาวะที่พบเจอโดยบังเอินเป็นสภาวะลองชิม คราวต่อๆไปก็ให้สนใจกับลมหายใจและคำที่ใช้ภาวนาใหม่ สภาวะลองชิมต่างๆ ปล่อยไว้ก่อน ทำไปเรื่อยๆมันมีให้มาชิมอีกหลายอันครับ มันค่อยๆรู้ค่อยๆเจอไปทีละนิดทีละหน่อย ถ้าไม่ขี้เกียจทำซะก่อนนะครับ

 

ขอบคุณครับ

 

+++ คำตอบ คือ "ใช่"

+++ จะถามว่า "เป็นเพราะอะไร" ไปทำไม เดี๋ยว เหตุ/ผล ที่มโนกันออกมา จะรกเต็มไปหมด

+++ ดี/ไม่ดี เหตุ/ผล มั่ว ๆ พวกนั้น จะเข้ามาทำลาย "ปัจจุบัณขณะ" ที่กำลังเป็นอยู่ในขณะนี้ จน วิบัติวอดวายไม่เหลือ
===============================================
+++ จะบอกให้ก็ได้ อาการ "เหมือนสงบนิ่งๆ ลมหายใจหายเป็นช่วงๆ แต่ได้ยินเสียงรอบกายอยู่"

+++ ตรงนี้ "ถูกแล้ว" เพียงแต่คุณยัง "ทิ้งลมหายใจ เข้าสู่ อัปปนาสมาธิ ไม่ได้" จิตมันจึง "หวลกลับมา สู่ลมหายใจ เป็น ระยะ ๆ"

+++ หากคุณ "อยู่กับรู้ (เหมือนสงบนิ่งๆ ได้ยินเสียงรอบกายอยู่)" ต่อไป โดยเป็น "รู้" อยู่อย่างเดียว

+++ ไม่นาน "เสียงรอบข้าง ทุกชนิด" จะปรากฏพิกัดแบบ "เกิด/ดับ" ของมันแบบ พิกัดใคร/พิกัดมัน แบบ "สิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่ง ๆ นั้น ย่อมดับไปเป็นธรรมดา" แบบ ของใครของมัน เฉพาะ สิ่ง ๆ นั้น

+++ มันจะเป็นอาการ "รู้ จนกลายเป็น เห็น" ได้เอง
===============================================
+++ ขอให้ ก้าวหน้า ขึ้นไปเรื่อย ๆ นะครับ

 

ลองพิจารณาดูว่า

ช่วงว่างระหว่างที่จิตกำลังบริกรรมภาวนาอยู่
แล้วคำภาวนาหายไปมีอาการตกวูบลงไป
วูบเป็นความว่างของจิต

ช่วงที่วูบนี้ไปถึงระยะจิตนิ่ง
ช่วงนี้เรียกว่า “จิตตกภวังค์”

เมื่อจิตตกภวังค์นิ่งวูบไป
นิ่ง
ถ้าไม่หลับสมาธิเกิด

พอนิ่งจิตเกิดสว่าง
แสดงว่าจิตเข้าสู่สมาธิ

 

เอ้า ...

อย่างนี้ ป๋ม ขอเรียกเพิ่ม อีกแสน เปน แสน2

รวบ "ถ้าไม่หลับ" เก็บเข้ามาในมือ

ทิ้ง สองจิกเจ็บ นิดนึง ให้ตื่นไว้ อย่าไป
มุ่งเอาหลับ เผื่อฝลุคเข้า สมาธิ

ความว่าง ของ สมถะ เปนเรื่อง อิ่มอารมณฺนั้นๆ
เหมือน คนกินข้าวร้อนๆ จนเสพคุ้นคุณ และ
กำหนดรู้ซึ่งโทษความจืดชืดเปลี่ยนแปรของ
ข้าวที่กิน ...ว่างเพราะอิ่มอารมณ์ เติมบริกรรม
นิมิตไม่ได้อีกไม่ว่าจะ วิตก วิจาร หรือ เอ้าปลื้ม
ปิติ สุข

จึงอิ่ม อุเบกขา รู้เนื้อรู้ตัว รู้เหตุเกิด เหตุดับ
ไม่มีเรื่อง ฝลุค หรือ ส้มหล่น

 

แนะนำให้ฟังในเรื่อง
ปฎิสัมถิทาญาน
ที่มีประทาน ๕ ถึง ๖ ตอนครับ

อาการที่คุณเป็นเค้าเรียกว่า
จมหรือแช่ในสมาธิ ซึ่งไม่ดี
เพราะมีตัวกระทำจิตอยู่ครับ

สมาธิที่แท้จริง มันต้องเข้าได้
ของมันเองโดยไม่มีตัวมากระทำ
ไม่ว่า ความชำนาญใดๆจาก
สมาธิ กำลังจิต
ตบะ ฌาน ซึ่งมันจะเข้าได้
จากเรื่องปัญญาครับ
หาสมดุลย์ตรงนี้
ให้เจอด้วยตนเองครับ