เข้าใจตัวเองบรรลุธรรมแล้วจะแก้อย่างไร

สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์ สิ่งนั้นเป็นอนัตตา

อาศัยปัจจัย เหตุความเข้าไปพัวพัน ทุกข์จึงปรารถกฏ

ไม่ใช่เรา
จิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน เป็นกิเลส เป็นโทษ เป็นของร้อน เป็นของไม่สบาย เป็นของไม่ควรแก่งาน

เป็นปัจจัย

สัมมาสังกัปปะ

 

มันก็ยึดจนถึงวันตายโน่นแหละ...คือเมื่อขันธ์ดำรงอยู่มันก็ยึดไว้ทำประโยชน์แต่จิตขาดการยึดมั่นถือมั่น

การปฏิบัติจิตตภาวนาก็เพื่อเอาไว้ใช้วันที่ตาย

ถ้าใครฝึกจนได้สติตัวปกครองจิตแล้วก็เหมือนคนที่ได้พบทางแล้ว

 

แล้วอะไรเที่ยง?...

พระพุทธเจ้าใช้อะไรเข้านิพพาน?..

 

ธรรมของสัมมาสัมพุทธเจ้า ลึกซึ้งมาก เรียกว่า ฌานอัตโนมัติ

เรียกว่า มรรคมีองศ์ 8 เป็นทางแห่งประเสริฐ เป็นทางควรแก่พิสูจน์ เป็นทางของการเรียนรู้

 

ไป พังติ๊ป อย่าไป โพส "ฌาณ
อัตโนมัต" หละ

ให้หาคำใกล้เคียง แทน

เช่น

"สามัญผล"

คือ ถ้าหมั่น เพ่งพิสูจน์อริยสัจจ
ไม่เกินกายหนาคืบกว้างศอก
อย่าง เงียบๆ ไม่ต้องรับร้อน
กระจองงองๆ บอกใครว่า
เหนแริยสัจจ .....ฌาณจะ
ค่อยๆ ประชุมรวมกัน สัมผัส
รับรู้ได้จาก ปิติ ที่เกิดดับ
แสดง ความไม่เที่ยง ให้อาสัย
ระลึกแทน สังขตธรรมที่เปน
อกุสล

 

ถึงคุณสงบ..ไม่รู้ว่าจะใช้แอปตัวเดียวกันมั๊ย ของผมจะเป็นแบบนี้ครับ

พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ เกิดขึ้นที่จิต
ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ เกิดขึ้นที่จิต
สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ เกิดขึ้นที่จิต

ถัดต่อมา..

พระพุทธเกิดบนกระหม่อม พระธรรมเกิดในลำคอ(เหนือลูกกระเดือก) พระสงฆ์เกิดที่กลางท้อง

ถัดต่อมา..

พลังงานกระจายออกบนกระหม่อม.. พลังงานรวมเกิดขึ้นในลำคอ จิตเห็นตัวจิต จิตเข้าพิจารณาก้อนเสลดเน่า ที่หมู่สัตว์ได้อาศัย..พลังงานกระจายเกิดขึ้นที่กลางท้อง

 

พอวันถัดมา หนึ่งหรือสองวัน

กาเยนะ วาจายะ วะ เจตะสา วา
พุทเธ กุกัมมัง ปะกะตัง มะยา ยัง
พุทโธ ปฏิคคัณหะตุ อัจจะยันตัง
กาลันตะเร สังวะริตุง วะ พุทเธ

กาเยนะ วาจายะ วะ เจตะสา วา
ธัมเม กุกัมมัง ปะกะตัง มะยา ยัง
ธัมโม ปฏิคคัณหะตุ อัจจะยันตัง
กาลันตะเร สังวะริตุง วะ ธัมเม

กาเยนะ วาจายะ วะ เจตะสา วา
สังเฆ กุกัมมัง ปะกะตัง มะยา ยัง
สังโฆ ปฏิคคัณหะตุ อัจจะยันตัง
กาลันตะเร สังวะริตุง วะ สังเฆ

 

ฝากใส่กล่องไม้ครับ..

อ้าปากพิจารณาลิ้นด้านบน ถึงลักษณะและสี กระดกลิ้นขึ้น เพื่อพิจารณาใต้ลิ้นถึงลักษณะและสี ส่ายลิ้นไปทางซ้ายขวา ขึ้นและลง ไม่จำกัดจำนวนครั้ง..ฝากพิจารณาในความเป็นธาตุสี่ ได้แค่ไหน เอาที่เข้าใจพอครับ

ฝากท่านั่งถ่ายอุจระ ฝากพิจารณาอุจระฝากพิจารณาอาหารเก่า อาหารใหม่ ฝากมโนก็ได้ครับ หรือจะไม่มโนก็ได้ครับ เอานิ้วจิ้มอุจระ ยกขึ้นดมดูครับ หรือแตะลองชิมดูครับ ฝากพิจารณาขันธ์ห้า ฝากพิจารณาเวทนา


ลิ้น และ น้ำลาย

 

พลังงานกระจายบนกระหม่อมนั่นคือกำลังปัญญา

พลังงานเกิดขึ้นที่ลำคอนั่นคือกำลังสมาธิ ถ้าสังเกตุดีๆจะมีจุดหนึ่งเย็นๆนิ่งๆไม่หวั่นไหว

ส่วนเราเห็นลูกกระเดือกเหมือนสัตว์ประหลาดน่าขยะแขยงคอยฮุบเหยื่อ..อาการกลืนน้ำลายนั่นแหละคือการฮุบเหยื่อ

พลังงานที่เกิดกลางท้องจะมีอาการเบื่อและเหนื่อยในคราวเดียวกันคล้ายๆอาการนิพพิทาญาณนั่นแหละ

 

ลิเวอร์พูลชนะเชลซี 2-1 รู้ยัง

 

ฝากเยอะจัง!!
จะไปไหนครับ

ฝากจนเต็มกล่องเลย อิอิ

กรรมฐานในห้องน้ำ..ทั้งขี้ ทั้งเยียว
อาบน้ำ แปลงฟัน สระผม ถูสบู ส่องกระจก

ฝึกเป็นประจำ..
จนมีธรรมผุดขึ้นมา สอนตัวเองว่า..

"ตถาคต เห็นกิเลสตัณหา เหมือนกองขี้
ที่คนทั้งหลาย สำคัญว่าเป็นอาหาร"

..

 

กรรมฐานของเน่าเหม็น หรือพิจารณาอสุภะต่างๆก็เพื่อให้เกิดความเบื่อหน่ายคลายกำหนัด คือ เกิดนิพพิทาญาณ

ถ้าการเห็นการเข้าใจโดยปราศจากความเบื่อหน่ายคลายกำหนัดก็ยากจะไปต่อได้เพราะจิตยังหลงอยู่มาก..

 

ท่านก็ยกเอาเรื่องแฟนตาซีมาเล่าสู่กันฟังมั่งดิ...ให้สมที่มีคนตั้งให้เราสองคนเป็นโพธิสัตว์ตุ๊ด โพธิสัตว์แฟนตาซี

ส่วนเราช่วงนี้ไม่มีอะไรเพราะจิตมันไม่ยอมไปไหนมันเฝ้าอาการเวทนาทางกายไม่ห่าง...แค่จะคิดเรื่องที่จะคุยในเวปยังขี้เกียจ

 

ตัดคำว่ากิเลสออกก่อนให้เหลือแค่ตัณหาแล้วค้นหาตัวตัณหาให้เจอ

เห็นตัวตัณหาก็เห็นที่มาของกิเลส..

 

เราไม่เกี่ยว...

 

เรามาเล่นเวปนี้ มีจุดประจุดสงค์
มารอเจอคนที่อธิฐานไว้ก่อนเกิด

มาเจอกันที่จุดนัดพบคือเวปนี้

 

อีกอย่างชอบเวลาเขียนอะไรออกไปแล้ว

มีคนมาแสดงความเห็นโต้กลับ

จะใช้คำแบบไหนก็ตามเถอะ

มันสอนเจ้าของได้หลายอย่าง..

 

คุณพึ่งเข้าเจอเวปนี้

ผมเจอเวปตั้งสิบกว่าปีแล้ว
ติดตามมาตลอด

บังเอิญต้องไปทำหน้าที่ในผ้าเหลือง ต้องเดินทาง

พอสึกออกมา ก็มาสมัครเล่นต่อ
เพราะมันเกี่ยวเนื่องกัน..

 

คุณเข้ามาเล่นไม่ศึกษาให้ดีก่อน
เหมือนนักรบไม่มีเกราะป้องกันตัว

เขาเลยรุมคุณ คุณเขียนเรื่องวาระจิตคุณมากไป
อย่าเข้าใจว่าคนอื่นเข้าจะชมเชย..
เขาหาว่าบ้าทั้งนั้นแหละ

เวปนี้โดนออกแบบมาอย่างนี้

 

ปกติหลายอย่างที่ไม่เห็นด้วย
แต่ข้อความนี้เห็นด้วยจริงๆ ..อสุภะนี่เป็นตัวซัพพอร์ตญาณ 8 จริงๆ (แต่ต้องฝึกผสมวิปัสสนา)

แต่อสุภะล้วนๆ คือกรรมฐาน ไม่ใช่วิปัสสนา หลายคนมักคิดว่า คนที่มีกำหนัดมากต้องฝึก จริงๆ ไม่เกี่ยวเลย

แต่คนฝึกอสุภะ ต้องระวังหน่อย
ตอนแรกมาจะเป็นภาพ อุคหนิมิตไปเป็นปฎิภาคนิมิตร ถ้าจิตไม่แน่นจริง ปฎิภาคจะเปลี่ยนเป็นหลายๆ อย่างที่คาดไม่ถึง ไม่แค่ภาพแต่จะมีเสียงมาด้วย สติต้องคุมจิตอยู่ตลอด ไม่งั้นบ้า