เชิญมาให้ความรู้ภาษาถิ่นวันละหลายคำ

เผอ เย่อะ ฮู สับ ภาษา ภูไท กะ ฮื้อ ถาม มา เด้อ จ้า ขะน้อย กะ สิ ตอบ อื้อ สู่ คำถาม เลย จ้า
ใครอยากรู้ศัพท์ภาษาภูไท ก็ให้ถามมาได้นะค่ะ ดิฉันจะตอบให้ฟัง ทุกคำถามเลยค่ะ

 

ดูรายการคดีเด็ดวันที่29 มี.ค. ขำคนเดียว เลยรีบพิมพ์(กลัวลืม)

เหตุเกิดในโรงพยาบาลแห่งนึง ในภาคอีสาน
คุณหมอเป็นแพทย์กทม. (อีกแล้ว)

คุณหมอ: คุณลุงเป็นอะไรถึงได้มาเหรอครับ?
คนไข้(คุณลุงมีอายุ): เป็นไข่ครับคุณหมอ...
คุณหมอ: ถ้างั้นคุณลุงขึ้นไปนอนบนเตียงและถอดกางเกงเลยครับ?
คุณลุง: ทำตามแบบงงๆ
คุณหมอเริ่มตรวจโดยเอามือล้วงเข้าไปในผ้า
คุณลุง : คุณหมอข่อยเป็นไข่มาจับ(บาย)เฮ็ดหยัง(ทำอะไร) ตรงนี่?
คุณหมอ: ก็เป็นไข่ ต้องตรวจที่นี่ครับ
คุณลุง: ข่อยโตฮ้อน (ตัวร้อน) ปวดหัว บ่แมนไข่นี่(ไม่ใช่)

พอดีคุณพยาบาลมาพอดี เลยอธิบายว่า...
คุณลุงเป็นไข้ไม่ได้มารักษาเรื่องไข่

เฮ้อพิมพ์เหนื่อย!!!

 

น้องคำปัน คือ น้องทองม้วน
อ้ายแก้วมาลูน คือ อ้ายแก้ว มาสายประจำ
น้องจั๋นเป็ง คือ น้องจันทร์เพ็ญ
นางสาวคำปู้จู้ คือ นางสาว ดาวเรือง
นางจั๋นตะคาสตือเดือน คือ นาง จันทรุปราคา
นายติ๊ด คือ นายอาทิตย์
นางสาวอีเกิ้ง คือ นางสาวดวงจันทร์
นางปอนติ๊บ คือ นางพรทิพย์

ภาษาเมียง วันละกำ วันนี้ขอเสนอกำว่า ไม้ปักกะเดิ้ง คือ ม้าโยก

 

บุษบากาญจ์ ถ้าแปลว่า ดอกบัวทอง ใช่ป่าวครับ ^^

คนเหนือเรียกทองว่า ตอง งั้นผมเรียก เจ๊บุษว่า น้องบัวตองได้ป่าว ^^(smile) (f)

 

คงได้มั้งเพราะบุษบาแปลว่าดอกไม้ ไม่ได้แปลว่าดอกอะไรนี่เนอะ

 

ผู้หญิงที่มีกลิ่นหอม ตรงกับภาษาบาลีว่า สุคันธา รสสุคนธ์ คันธา
คันธารสา คันธารส สุคันธารส ภาษากำเมือง แม่หลวงหอม

ผู้หญิงที่ชาญฉลาด ตรงกับภาษาลาลีว่า เชาวรี สุชาว์ โสชาว์ สุปัญญา
สุชาวี สุชาวรี ฯลฯ ภาษากำเมือง แม่หยิงที่หลวกขนาด

กัญญา (หญิง, หญิงสาว, สาวน้อย) + รัตน์ (แก้ว) รวมแปลว่า หญิงแก้ว หรือนางแก้ว ครับ บาลีเรียก อิตถีรัตนะ เป็นรัตนะ 1 ใน 7 อย่าง ของพระเจ้าจักรพรรดิ ครับ ..... อันนี้ยกเว้น....

เกวลิน แปลว่า ผู้มีความรู้พิเศษ ครับ ภาษากำเมือง ฮู้นักกว่าเปิ้นหมด

นิศารัตน์ แปลว่า ดวงจันทร์ ครับ อย่างเดียวกับ นิศามณี ตามศัพท์แปลว่า รัตนะ หรือแก้วมณีแห่งรัตติกาล ครับ ภาษากำเมือง อีเกิ้งแก้ว

ธนิษฐา แปลว่า ผู้มีทรัพย์สมบัติมากมาย ครับ (ถ้า กนิษฐา หรือ ขนิษฐา แปลว่า น้องสาวคนเล็กสุด) ภาษากำเมือง รวยนักขนาด

ณัฐพร เป็นภาษาบาลี ครับ ณัฐ มาจากคำเดิมว่า ณฏฺฐ (ลบ ฏ ออก อย่าง อัฐิ เดิมคือ อัฏฐิ) แปลว่า นักปราชญ์ + พร มาจากคำเดิมว่า วร แปลว่า ประเสริฐ, ดี, เลิศ รวมแปลว่า นักปราชญ์ผู้ประเสริฐ หรือ พรของนักปราชญ์ ภาษากำเมือง มีความฮู้นักขนาด

 

สาตุ๊ สาตุ๊ สาตุ๊ เจ้า แป๋เป็นภาษาเมืองก่ะ