เต็นท์และอุปกรณ์ที่ใช้ในการสร้างที่พักแรมชั่วคราว

ในห้อง 'ภัยพิบัติและการเตรียมการ' ตั้งกระทู้โดย marine24, 14 กรกฎาคม 2012.

  1. marine24

    marine24 เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    13 สิงหาคม 2005
    โพสต์:
    2,224
    ค่าพลัง:
    +15,636
    ขอความรู้เป็นวิทยาทาน เรื่องเต็นท์ วัสดุอุปกรณ์ ที่ใช้ในการสร้างที่พักแรมชั่วคราว ทั้งอุปกรณ์แบบสำเร็จรูป เช่น เต็นท์แบบไหนที่เหมาะสมในการนำพา ราคาไม่แพง แหล่งขายราคาถูก (ระบุสถานที่ มิใช้เพื่อโฆษณา แต่เพื่อหาสะดวกขึ้น) การใช้วัสดุที่หาได้ในภูมิประเทศ แถวที่อยู่ หรือดัดแปลงจากวัสดุเหลือ หรือไปขอวัดพักแรมชั่วคราว เพราะหลายคนอาจจะไม่รู้ว่า ถ้าเกิดเหตุฉุกเฉิน ตอนอพยพไปแล้วโดยมีแค่เป้ใบเดียว แล้วต้องพักค้างแรมกลางทาง การทำที่พักชั่วคราวจะทำอย่างไร ควรมีอุปกรณ์ใดติดเป้ไปบ้าง
     
  2. dong2002

    dong2002 เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    26 เมษายน 2012
    โพสต์:
    166
    ค่าพลัง:
    +2,600
    ผมเรียกไม่ถูกนะ เต็นท์แบบสปริงที่เวลาพับจะเหลือเป็นแผ่นกลมๆแบนๆ พกพาง่ายไม่ยุ่งยาก เวลาจะใช้แค่เอาออกมาจากถุงบรรจุปล่อยก็ดีดเป็นเต็นท์แล้วยึดสมอบก จบเลยนอนได้เลย มีหลายขนาด เท่าที่เคยใช้ขนาดกลางๆ นอนสองคนพร้อมสัมภาระสบาย ผมสูงร้อยเจ็ดสิบเศษนะ สถานที่ขายก็ตามร้านอุปกรณ์เดินป่า ถามเข้าเต็นท์สปริงน่าจะได้ครับ...

    ที่แนะนำเต็นท์แบบนี้คือง่ายเร็ว เต็นท์ไม่สูง ไม่ต้านลมมาก การที่ต่ำและปิดเปิดทางลมได้ก็เลยทำให้เราผจญอากาศเย็นได้ดีเพราะปิดทางลมมันก็อุ่นแล้ว กันฝนได้ดีไม่มีน้ำเป็นหยดๆไปเกาะด้านใน มีมุงในตัวซิปพร้อม ออกมาปิดสนิทก็ไม่ต้องกลัวตัวอะไรจะไปซุกข้างในล่ะ...

    ที่ควรหาติดมือหากชอบชีวิตสไตล์นี้หรือเผื่อกรณีประสบภัย... ถุงนอน เลือกเอาแบบกันอุณหภูมิได้มากๆ เผื่อติดลบได้ยิ่งดี ถ้ากันได้แต่ขนาดดูเล็กๆก็แพงหน่อย...
    เปลสนามแบบทหาร ไม่กี่ร้อยบาท... ผมชอบสุด ใช้บ่อยสุด เวลาอยู่ในป่าเดินป่าจริงๆใช้เปลอย่างเดียว... เบา กันหนาวได้ระดับนึงถ้ามุดเข้าไปในเปลเพราะมีสองชั้น ไม่กั้นยุงนะ ข้อดีคือนอนไม่ติดพื้นหมดกังวลเรื่องสัตว์ ไม่ต้องห่วงเรื่องพื้นที่จะนอน เคยเจอทีในป่าน้ำป่าเล็กๆมาไม่โดน แต่เอาของผมไปหมด ผมอยู่บนเปลสบาย... เปลนี้จะให้ดีใช้คู่กับเสื้อกันฝนแบบทหารครับ ที่เป็นผ้าสี่เหลี่ยมแล้วมีที่สวมหัวตรงกลาง เราจะเอาผ้านี้มาทำหลังคากันเหนือเปลเวลานอน แล้วก็เชือกอีกเส้น....

    เล่าสู่กันฟังเท่านี้ก่อนครับ ที่ว่ามานี่ใช้จริง ประสบการณ์จริงผมเอง
     
  3. ชนินทร

    ชนินทร พลังจิตนานาชาติ ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

    วันที่สมัครสมาชิก:
    27 ตุลาคม 2007
    โพสต์:
    1,725
    ค่าพลัง:
    +6,384
    ขอบพระคุณ และกราบโมทนาค่ะ จะขอมารอตามอ่านไปเรื่อยๆนะคะ... มีประโยชน์มากค่ะ
     
  4. dong2002

    dong2002 เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    26 เมษายน 2012
    โพสต์:
    166
    ค่าพลัง:
    +2,600
    ผมลองค้นภาพมาให้ชม อาจจะมีติดโฆษณาในรูปบ้างนะครับ... เพราะยืมรูปเขามา

    ภาพแรกเต็นท์แบบที่ผมว่า ดึงออกจากซองตามรูปสองโยนออกมามันกางเลย ที่เหลือกดสมอบกยึดเอา... ตอนได้มาใหม่ๆอาจพับยากนิด ต้องดูวิธีพับดีๆ ผู้หญิงอาจลำบากตอนแรกๆ พอใช้ไปสปริงจะล้าขึ้นหน่อย ผมเก็บเต็นท์แบบนี้นับจากถอนสมอแล้วเริ่มพับ ไม่เกิน 3-5 นาทีครับ

    รูป 3 เป็นเปลแบบที่ว่า ผูกซ้อนๆนอนต่อกันขึ้นได้ดูต้นไม้นิดนึง... เคยลองนอนเล่นกับลูกน้ำหนักรวมเกินร้อยโลไม่ขาดแน่ๆครับ... หลังคาในภาพ 3 นี่เขาใช้ฟรายชีทตาหาก ไม่ใช่เสื้อกันฝน ผืนมันจะใหญ่คลุมพื้นที่ได้ดีกว่า แต่นั่นเท่ากับเราต้องแบกเพิ่มหนึ่งชิ้น... หากพื้นที่เก็บสัมภาระจำกัดแบบผมเดินป่าเป็นวันๆผมไม่แบกจะใช้เสื้อกันฝนตามภาพ 4 พับลงกระเป๋าข้างขาสบาย เล็ก เวลาฝนตกก็เอามาสวมหัวได้ เวลานอนก็เอามากางบังฝนบังน้ำค้างแทนฟลายชีทตามรูปสามนั่นแหละครับ
     

    ไฟล์ที่แนบมา:

  5. dong2002

    dong2002 เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    26 เมษายน 2012
    โพสต์:
    166
    ค่าพลัง:
    +2,600
    ผมเคยกินนอนในป่าแก่งกระจาน ลาดตระเวณอยู่ 15 วัน ไปยันพม่าแล้วเดินกลับ เจอฝนล่องน้ำกันตลอด ไม่นับต้องนอนเต็นท์เดินแถบอื่นๆเป็นเดือน...

    หากจำเป็นจริงๆ ไม่มีรถแล้วต้องใช้เท้า อุปกรณ์ติดตัวมันจะจำกัด เป้ใบเดียวเวลาใส่ของ ดูไม่หนัก ลองแบกเดินดู...

    จะขนอะไรดูปัจจัย 4 ครับ... ดูความจำเป็นชีวิตครับ...
    -อุปกรณ์การนอนอย่างที่ว่ามาถ้ามีมากกว่านั้น มันก็กินพื้นที่มากขึ้น ผมใช้แค่เปลกับเสื้อกันฝนและเชือกนั่นสำหรับนอน เวลาเหนื่อยๆฝนไม่มีบางทีก็นอนบนพื้นที่มั่นใจว่าปลอดภัย หนุนเป้เอาเสื้อกันฝนห่มจบ...
    -อุปกรณ์ทำอาหาร ผมแนะนำหม้อข้าวสนามของทหารอีก... เป็นทั้งหมอ กระทะ จานได้เลย... ข้าวหนึ่งหม้อทานเช้าเที่ยงสบาย เวลาเก็บเหลือใบเดียว ข้างในยัดของได้อีก เวลาพักค่อยเอาออก...
    -มีดสนามครับ ไม่ต้องใหญ่ เอายาวสัก 8-10 นิ้ว ห้อยข้างขาได้พอ เน้นน้ำหนักต้องดี จะตัดฟืน ตัดเนื้อ ทำอาหารใช้มีดนี้ บางแบบมีเข็มทิศมีที่เปิดกระป๋อง ใส่อุปกรณ์ยังชีพได้อีก เช่น เอ็น เบ็ด เข็มด้าย... หาหินลับมีดด้วยนะครับ ถ้าเอาดีๆของนอก แพงหน่อยทื่อยากไม่เป็นสนิม ที่แน่ๆน้ำหนักดีสมดุลดี ผมเอามาใช้ขว้างเป้ากรณีป้องกันตัวบ่อยๆ (สมัยนั้นนะ)
    -ไฟแช็ค ไม่ขีด อย่าให้ขาดเชียว... เพราะหากไม่มีจะจุดไฟยากมาก จะมานั่งปั่นไม่ไผ่ เคาะหิน ทำไม่ดีวันนึงก็จุดไม่ติด สำคัญมากๆ ถ้าพื้นที่พอหรือแบกไหว เอาน้ำมันรอนสันไปหน่อย...
    -เสื้อผ้า เน้นเท่าที่จำเป็น เราลำบากอย่าเน้นความสบาย ชุดที่หนาหน่อยแบบชุดทหาร ผมว่าเขาออกแบบมาดีแล้ว... ร้อนนิดแต่พอหนาวๆแม้ชุดจะเปียกก็อุ่นได้ มันมีวิธี... เสื้อในกางเกงในเท่าที่จำเป็น ผ้าเช็ดตัวผมไม่เอาเลย ผ้าขาวม้าน่าจะดีกว่า เน้นบางน้ำหนักเบาเป็นหลักครับ เพราะเราแบกเดิน ผมอยู่ได้ 15 วัน ชุดที่ใส่ไม่เปลี่ยนเลย เปลี่ยนแต่ข้างในสลับกันวันเว้นวัน ลดน้ำหนักให้มากที่สุด สิ่งจำเป็นที่ต้องมียังมีอีก... ส่วนจะถามว่าไม่เหนอะเหรอ มันก็มีวิธีอีกแหละ...
    -รองเท้าสำคัญมาก ยิ่งเดินมาก รองเท้ายิ่งจำเป็น หุ้มข้อดีสุดแบบทหารนั่นแหละ แต่เดี๋ยวนี้รองเท้าเดินป่าเยอะ เลือกเอาที่เบา นุ่ม ถนอมเท้า แพงต้องยอม ถ้าเท้าเจ็บเราจะไปไม่ไหวและจะถ่วงคนอื่น
    -กระติกน้ำ เอาที่เกาะติดเอวหรือแบบถุงแนบลำตัว เดี๋ยวนี้มีเยอะ... หนึ่งวันควรดำรงตัวเองให้ได้ไม่เกิน 1 ลิตร อันนี้ต้องฝึกครับ แต่ถ้ามีน้ำมาก ก็กินไปดีซะอีก ฝึกตัวกรณีไม่มี มันมียาบางประเภทฆ่าเชื้อโรคในน้ำและทำให้น้ำตกตะกอน น่าจะยังหาได้ บางทีเราไม่มีเวลาต้ม เอาน้ำธรรมชาติมาใส่ยาเม็ดนึงทิ้งไว้กินได้เลย
    -ที่เหลือคือ อาหาร ยา... อะไรที่เบา ที่จำเป็นเอาไป...โดยปกติ เราแบกไปได้ 3 วันก็เก่งแล้ว กรณีแบกข้าวสาร ปลากระป๋อง นะ แต่ยุคนี้อาหารสำเร็จที่โดนน้ำแล้วพองพร้อมกินมีเยอะ ก็น่าจะได้จำนวนวันเพิ่ม เกลือแร่จำเป็น เกลือคนเราขาดไม่ได้ แนะนำยาครอบจักรวาลติดมือไว้ พาราเซตามอล 555+
    -นอกนั้นใครอยากแบกอะไรตามสบาย ถ้าแบกเดินไกลๆไหว ปกติเราเดินกันในสภาพภูมิประเทศ ถนนลูกรัง 4 ก.ม./1 ชม. ถนนลาดยาง 5-6 กม./1 ชม. ในป่าอาจจะเหลือ 2 กม./ชม. เคยทำสปีดสูงสุดบนลาดยางกับลูกรังไว้ที่ 16 กม./2 ชม. และ 18 กม./3 ชม. แต่นั่นฟิตมาก กระนั่นก็เกือบหมดสภาพ
    -ร่างกาย จิตใจ สำคัญที่สุดครับ ร่างกายที่แข็งแรงพาเราไปได้ระดับนึง แต่ยังไงก็หมดแรง ใจตาหากที่พาเราไปได้ อย่าท้อๆเท่านั้น

    ทั้งหมดที่เล่ามา ประสบการณ์ตรงทั้งหมด และเน้นกรณีใช้เท้า หากมีรถก็ขนไปได้มากกว่าที่บอก... ไว้ตกหล่นอะไรจะมาเติมให้ ทิ้งไปหลายปีแล้ว อาจลืมๆไปบ้างครับ... ตอนนี้ก็เดินป่าแบบชิวๆ คือรถไปได้ เดินก็ไม่ไกลเท่าไร ถ้าจำเป็นก็อืดเหมือนกัน 5555+
     
  6. พลายวาต

    พลายวาต เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    22 มิถุนายน 2012
    โพสต์:
    73
    ค่าพลัง:
    +369
    ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบเดินป่าครับ แต่หยุดไม่ได้เดินมาสัก 3 ปีแล้ว เคยใช้เต็นท์เดี่ยวที่มีน้ำหนักเบาอยู่บ้างในตอนแรกๆ แต่สุดท้ายมาลงเอยที่เปลมีมุ้งครับเพราะเบาและสะดวกกว่าใช้ได้กับแทบทุกสถานการณ์

    สำหรับเต็นท์ในบางภูมิประเทศก็ไม่เหมาะเช่น นอนตามริมลำธารและริมน้ำตกที่เป็นหิน หรือตามริมผาที่มีพื้นที่เรียบๆน้อย

    เปลที่อยากแนะนำเป็นยี่ห้อ เปลสยาม ครับ เป็นเปลที่ใช้งานได้ดีมากมีขนาดใหญ่นอนสบาย มีมุ้งกันยุงกันแมลง วัสดุแข็งแรงทนทาน สามารถดัดแปลงนอนกับพื้นได้(คล้ายเต็นท์) ตอนหลังๆถ้ามีโอกาศเดินป่าผมจะใช้เปลตัวนี้ตลอด บางทีก็นำมาเป็นถุงนอนสอดตัวเข้าไปเลยแล้วรูดซิปมุ้งนอนกับพื้นไปเลย(นอนสบายใจไม่ต้องกลัวสัตว์เลื้อยคลาน) ขี้เกียจผูกเปลกับต้นไม้
    อีกยี้ห้อก็มี Zebra เห็นพวกเดินป่าหลายคนใช้ แต่ผมไม่เคยสัมผัสตัวจริง

    ข้อสำคัญของเปลคืออย่าเลือกที่มันสั้น เล็ก เกินไปเมื่อเทียบกับตัวเราเพราะจะนอนไม่สบาย

    ลองหาข้อมูลดูที่ www.trekkingthai.com ดูครับ เข้าไปที่ร้านขายของของเขา รู้สึกว่าจะมีพวกรีวิวของเปลสยามด้วย
    แต่ถ้าอยากได้เต็นท์ เขาก็มีครับ ราคาไม่แพง มีอยู่หลายเกรด
     
  7. ชนินทร

    ชนินทร พลังจิตนานาชาติ ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

    วันที่สมัครสมาชิก:
    27 ตุลาคม 2007
    โพสต์:
    1,725
    ค่าพลัง:
    +6,384
    ขอบพระคุณมากค่ะ...

    ขออนุญาตถามทั้งพี่มารีน คุณdong และ คุณพลายวาต นะคะ...

    ที่แนะนำมา เป็นประโยชน์มากเลยค่ะ สำหรับผู้ที่พอจะมีพื้นฐานในเรื่องการใช้ชีวิตแบบลุย ๆ หน่อย...

    ธรอยากจะขอความกรุณาช่วยแนะนำ... ตั้งแต่เริ่มต้น (แบบละเอียดหน่อย... กราบขอประทานโทษนะคะพี่มารีน... อาจจะเนื้อหา เพิ่มไปไกลกว่าแค่การสร้างที่พักแรมชั่วคราวเยอะเลยค่ะพี่)...

    สำหรับ... ผู้หญิง เด็ก หรือ คนที่สุขภาพไม่สู้ดี คนสูงอายุ หรือคนที่ไม่คุ้นเคยกับการใช้ชีวิตที่ต้องแบกเป้เป็นวัน ๆ สักเท่าไหร่น่ะค่ะ...

    อย่างที่คุณdong เล่าไว้ว่าอย่างชุดชั้นในก็มีวิธีที่จะใช้เปลี่ยน วันเว้นวัน ก็ต้องมีเทคนิค... เทคนิคที่ว่าคืออะไรคะ...

    ขอประทานโทษทุกท่านเลยนะคะ... ที่ธรอยากได้ความรู้แบบ นำไปจัดเป้ และสามารถดำรงชีวิตได้เลย จากกระทู้นี้น่ะค่ะ... (ทราบนะคะว่ามีคนเขียนรวบรวมไว้มากมายหลายกระทู้แล้ว... แต่... ต้องใช้เวลามากเลยกว่าจะรวบรวมได้ทั้งหมด... เลยอยากจะขอรบกวนช่วยสรุปแบบละเอียดในกระทู้นี้จะได้ไหมคะ)

    คือ ขอข้อมูลที่ " ผู้หญิง เด็ก หรือ คนที่สุขภาพไม่สู้ดี คนสูงอายุ หรือคนที่ไม่คุ้นเคยกับการใช้ชีวิตที่ต้องแบกเป้เป็นวัน ๆ สักเท่าไหร่" สามารถมีชีวิตรอดอยู่ได้เลย...

    อาจต้องมีการปรับตัว และลำบากมาก ๆ ในช่วงแรก... แต่นั่น ก็คงเป็นเรื่องธรรมดา... แต่อยากให้ช่วยแนะนำเทคนิคการใช้วัสดุอุปกรณ์ต่าง ๆ เทคนิคการเอาตัวรอดในรูปแบบต่าง ๆ ที่ "คนที่ไม่มีประสบการณ์ หรือคนที่ช่วยตัวเองไม่ค่อยได้" จะสามารถนำมาใช้ได้จริงน่ะค่ะ...

    เพราะเท่าที่ดูมา... คำแนะนำ จะมีไว้สำหรับ คนที่พร้อมจะลุย คนที่ฟิต คนที่แข็งแรง และเข้มแข็ง...

    ซึ่งในความรู้สึกของธร.... ถ้าภัยมาจริง.... กลุ่มคนที่ฟิต พร้อมลุยอยู่แล้ว... จะมีปัญหาน้อย พร้อมจะช่วยเหลือตัวเองได้ตลอดเวลา... และมีโอกาสที่จะรอดได้มาก...

    ธรอยากจะขอความกรุณา... ได้ข้อมูลที่จะสามารถนำไปช่วย คนกลุ่มที่ไม่พร้อมได้ด้วยค่ะ...

    เพราะค่อนข้างมั่นใจว่า...

    ถ้าภัยมาจริง ๆ... คงจะมีคนที่อ่อนแอ ไม่พร้อมที่จะช่วยตัวเอง... ไม่ว่าจะเป็นคนสูงอายุ เด็ก ๆ คนที่สุขภาพไม่ดี ฯลฯ... ถูกทิ้งไว้เพียงลำพังมากมาย (กราบขอประทานโทษนะคะ... ธรอาจจะเป็นคนที่มองโลกในแง่ร้ายไปหน่อย...)

    แต่ถ้าธรคิดจะอยู่... ในช่วงที่ภัยมา... ธรอยากจะอยู่ช่วยในกลุ่มคนที่เขาช่วยตัวเองได้ไม่เก่ง ไม่ดี ไม่เป็น... ตรงนี้แหละค่ะ... พวกเขาอาจจะมีโอกาสรอดได้มากขึ้น...

    ธรอยากจะขอความรู้ตรงนี้... ไว้สำหรับช่วยคนอื่นต่อไปค่ะ...

    และธรอยากได้ข้อมูล... จากผู้ที่มีประสบการณ์ตรง... ที่จะสามารถแนะนำวิธีการต่าง ๆ ได้แบบใช้งานได้จริง ช่วยคนได้แม้เราเองจะไม่เก่งในเรื่องพวกนี้เลยน่ะค่ะ...

    แต่ถ้าสิ่งที่ธรอยากทราบ... เป็นการรบกวนทุก ๆ ท่านเกินความจำเป็น... ธรกราบขอขมาด้วยค่ะ...

    ขอบพระคุณมากค่ะ...
     
    แก้ไขครั้งล่าสุด: 14 กรกฎาคม 2012
  8. suthipongnuy

    suthipongnuy ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต

    วันที่สมัครสมาชิก:
    13 มิถุนายน 2008
    โพสต์:
    661
    ค่าพลัง:
    +1,428
    จัดหาสถานที่หลบภัย หรือที่อยู่อาศัย ให้ได้เสียก่อนครับ แล้วให้คนเหล่านั้นอพยพไปล่วงหน้า

    ถ้าทำได้แบบนี้ ปัญหาของคุณ ชนินทร น่าจะหายไปเยอะเลย :cool:
     
  9. dong2002

    dong2002 เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    26 เมษายน 2012
    โพสต์:
    166
    ค่าพลัง:
    +2,600
    กรณีเด็ก คนสูงวัย แบกไม่ไหวหรอกครับ เดินอย่างเดียวยังแย่เลย กรณีหากต้องทำแบบนั้น ต้องมีคนแข็งแรงประกบ และแบกแทน

    เรื่องการต้องเผชิญกับสภาวะแบบนี้ มันจะมีเทคนิคนั่นนี่แตกต่าง เรียกว่าแล้วแต่ประสบการณ์และสถานที่... หลักของมันคือ ทำอย่างไรเราจะรอดไปได้ในสภาวะบีบคั้น และปัจจัยอื่นๆที่มาเกี่ยวข้อง... เช่น

    ระยะทางที่ต้องเคลื่อนที่ไป ระดับความสูง สภาพภูมิประเทศ ภูมิอากาศ จำนวนคนแต่ละประเภท เสบียงที่มีและแนวโน้มของการเพิ่มเติมเสบียง เป็นต้น...

    แต่ถ้าเราขับรถไป เดินขึ้นเขาไปสักร้อยเมตรแล้วตั้งค่ายพัก แบบนั้นก็ไม่ต้องคิดอะไรเลยนอกจากที่พัก อาหาร แหล่งน้ำ ความปลอดภัย... เพราะมันตัดเรื่องการเดินเรื่องน้ำหนักแบกลงไปได้เยอะ
    หรือ เราจะเดินเท้า แต่เดินบนทางลาดยางก็แบบนึง เพราะทางลาดยางเดินๆไปพออากาศร้อน เท้าเราก็ร้อนพองง่ายกว่าลูกรัง แต่ลูกรังก็มีโอกาสจะพลิกมากกว่า หรือเดินขึ้นเขาลงเขาจะโน้มน้ำหนักตัวยังไง เอาปลายเท้าหรือส้นเท้าลง เพราะมันมีความต่างที่บางทีเขาไม่เขียนไว้ แต่เป็นประสบการณ์ที่เล่าต่อๆกันมา ซึ่งเวลาจะเขียนมันยากมาก แค่เดินบนพื้นดิน พื้นถนน พื้นหิน พื้นโคลน พื้นทราย... มันก็ต่างแล้ว...

    เกือบทุกเรื่อง หากสมมติว่ามันจะมีภัยพิบัตินะครับ... มันต้องแก้ไขสถานการณ์ตลอดแหละ เราไม่รู้ว่าตอนเกิดเราจะอยู่ตรงไหน ใกล้รถ ใกล้ของที่เราเตรียมไว้ไหม...จะมีโอกาสได้วิ่งมาเอาเป้เอาของก่อนหรือไม่ การจะดำรงชีวิตในสภาวะต่างๆนั้น สตินำครับ อย่าตื่นตระหนก แล้วของรอบๆตัวนั่นแหละคือตัวช่วยให้รอด... แนะนำว่าศึกษาพวกพืชในธรรมชาติที่กินได้ไว้บ้าง... เวลามันไม่มีกินจะได้หากินได้ วิธีหาน้ำจะธรรมชาติในสภาวะที่ไม่มีแหล่งน้ำเลย น้ำอาหารคือตัวทำให้รอดต่อไปได้ สองอย่างนี่เน้นว่าศึกษาครับ...

    เอางี้... ถามแบบเจาะจงมาทีละประเด็นดีกว่าไหม แล้วเรื่องไหนผมมีประสบการณ์ผมมาช่วยตอบ ถ้าไม่มีจะไปหาข้อมูลมาให้ครับ... เพราะไม่ใช่นักเขียนบางทีจะเขียนออกมาให้อ่านมันนึกไม่ออกครับ
     
  10. dong2002

    dong2002 เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    26 เมษายน 2012
    โพสต์:
    166
    ค่าพลัง:
    +2,600
    เล่าเรื่องเดินป่าสภาพอากาศชื้นฝนตกเปียกทั้งวันให้ฟังแล้วกัน...

    ตอนนั้นในป่าแก่งฯ เดือน ต.ค. ฝนกำลังกระหน่ำ พวกผมเดินกันในป่านั่น ฝนตกตลอด...เสื้อผ้ามีแค่คนละชุดทั้งข้างในข้างนอก เพราะเราเน้นอาหาร อาหารส่งได้ทาง ฮ. เท่านั้น ซึ่งถ้าฟ้าปิด เราจะไม่มีอะไรกินเลย... ดังนั้น ในเป้ก็จะเน้นการแพ็คอาหารไม่ให้เสียหาย อย่าลืมว่ามดทั้งหลายหนีฝนมีอาหารด้วยมันชอบเป้เรานัก... นี่ก็ต้องระวัง แต่ไม่มีทางแก้ต้องคอยดูเอาเอง...
    เดินป่าพื้นดินเปียกลื่น เดินขึ้นเขาลงเขาอีก... ขาลงเอาส้นเท้ากระทแกลงไปก่อน เอียงตัวไปข้างหลัง มันจะลดอาการลื่น ย่อเข่าลงต่ำๆ ขาขึ้นเดินเต็มเท้า ก้าวสั้นๆปรับจังหวะหายใจให้สัมพันธ์กัน เลี้ยงสภาพไว้อย่าให้ตะคริวกิน เพราะถ้ากินระหว่างทาง มันจะทำให้ไปต่อยาก... เวลาจะใช้แรง...อย่าทานให้อิ่ม อย่าทานน้ำเยอะ ทานน้ำแบบกลั้วปากให้ชุ่มปากชุ่มคอพอ... ทานเยอะ น้ำมันจะลงไปที่เท้า พองง่าย พองแล้วไปไม่เป็นเลย...
    พวกผมเดินกันจนต้องเปลี่ยนไปเดินตามธารน้ำ ล่องน้ำบ้าง เพราะเดินบนเขามันลำบาก ลงมาตามธารน้ำมันต้องล่องข้ามไปข้ามมา... เชือก หกฟุต ที่ติดอยู่คนละเส้นจะมีประโยชน์ เพราะน้ำมันแรง... เราเอาเชือกมาต่อกัน แล้วเอาคนตัวเล็กๆว่ายน้ำเก่ง ว่ายเอาเชือกไปผูกฝั่งตรงข้าม เพื่อจะขึงเชือกให้คนส่วนใหญ่เกาะข้ามกระแสน้ำเชี่ยวเอา... เราใช้เชือกมะนิลา เหนียวทนน้ำหนักได้ดี เดี๋ยวนี้เขามีเชือกอะไรไม่รู้ ยังไม่เคยเอามาลอง... พอข้ามหมดคนลุดท้ายปลดเชือกแล้วคนที่ข้ามไปแล้วก็ลากเอา... ดูยุ่งหน่อย แต่จำเป็น พวกผมมีปืนมีอาวุธ ที่ต้องถนอมมากกว่าหน้าตัวเอง เพราะยิงไม่ออกหากเจอยิงไม่ได้ก็โดนยิงตายเอง
    ตามทางเดิน เราเดินตามด่านสัตว์ ทางที่สัตว์ป่าเดิน พวกทาก เห็บ มันเยอะ... เวลาพัก อย่าพักตามร่มไม้ พักโล่งๆ อย่านั่งตามขอนไม้ เห็บมันชอบ ทากเกาะยังเห็น เห็บป่านี่อย่าเชียว...
    เราจะไม่พักตอนมืดค่ำ แต่จะพักก่อน เพราะต้องสำรวจ หาฟืนทำอาหารอีก... ที่พัก ห่างแหล่งน้ำไว้ดีสุด ในป่าก็สัตว์ป่า น้ำป่า ฝ่ายตรงข้ามอีก... อย่าเลือกที่พักทางน้ำ... มองดูเอาดูไม่ยากครับ... พวกผมนอนเปล ดังนั้นต้นไม้ที่ผูกนอนต้องแข็งแรง... ผูสูงจากพื้นขึ้นไปสักเมตร เมตรครึ่งเป็นอย่างน้อย... เอาเชือกขึงเหนือเปลสักฟุตแล้าเอาเสื้อกันฝนมากางด้านบนเป็นจั่ว... แล้วดึงชาย ทำไมผมทำติดกันนัก... เวลากลางคืนมันจะอุ่น... เรานอนเปลเปลก็เก็บอุณหภูมิตัวเราได้ระดับนึง... หลังคาก็จะกั้นฝน น้ำค้างและอุณหภูมิตัวเราได้อีกระดับนึง... หนาวมากสอดตัวลงไปในเปลที่มีสองชั้นเลย... ต่อให้เสื้อผ้าเปียกชุ่มมา อาจจะชื้นมาก เชื่อเถอะ ความเพลียบวกความที่พอทำแล้วอุ่นสบายคุณจะหลับได้ วันแรกๆหากเจอสภาพแบบนี้ กินยาพาราก่อนนอนสักเม็ด เท่าที่รู้มามันช่วยได้ พอเริ่มชินก็ไม่ต้องแล้ว... เอาเท่านี้ก่อนนะครับ
     
  11. พลายวาต

    พลายวาต เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    22 มิถุนายน 2012
    โพสต์:
    73
    ค่าพลัง:
    +369

    เห็นด้วยเลยครับกับคุณ Suthipongnuy และต้องยอมรับว่าผมไม่ค่อยได้คิดการรับมือกับภัยพิบัติอย่างละเอียดรอบคอบเหมือนที่คุณ ชนินทร ได้กล่าวมาเพราะรอบตัวไม่มีใครใส่ใจสนใจเรื่องนี้เลย เลยต้องคิดเองเออเองคนเดียว ช่วยตัวเองก่อนตามมีตามเกิดแล้วถ้าเกิดเหตุก็ช่วยคนอื่นเท่าที่สถานการณ์จะเอื้ออำนวย มากกว่านั้นก็สุดแต่กรรมจะจัดสรร

    กลับมาเรื่องเต็นท์ สำหรับผู้ที่ช่วยตัวเองได้ยากลำบากและไม่มีประสบการณ์ ผมว่าน่าจะซื้อหาเต็นท์ขนาดสองคนนอนตระเตรียมไว้(ในที่ที่เราจะไปอยู่หรือนำพาไปกับรถ)เพราะมีขนาดไม่ใหญ่เกินไป ถ้าจำเป็นก็พอจะแบกไปได้ พอจะช่วยกันกางได้ไม่ยาก ไม่หนักเกินไป ถ้าจำเป็นก็นอน 3 คนได้(ผู้ใหญ่) ส่วนจะเป็นจำนวนกี่หลังก็กะเอาตามจำนวนสมาชิก
    เต็นท์เดี่ยวไว้สำหรับพวกช่วยตัวเองได้พอควรและพร้อมจะช่วยผู้อื่นได้ด้วย(ทำให้มีความคล่องตัว)
    สำหรับการใช้เต็นท์ถ้าให้ดีควรมีผ้าปู(ground sheet)รองด้วยครับเพื่อกันความเย็นหรือความชื้นจากพื้นดินและเต็นท์บางยี่ห้อก็มีพื้นที่บาง โดยผ้าปูเป็นพวกผ้าพลาสติกหรือวัสดุที่คล้ายๆอย่างนั้นและให้มีน้ำหนักเบา(ผ้าพลาสติกแบบที่ใช้ทำถุงขนของใบใหญ่ๆอย่างที่พ่อค้าแม่ค้าใช้กันก็ได้ หาซื้อได้ตามห้างอย่างโลตัส)
     
  12. ชนินทร

    ชนินทร พลังจิตนานาชาติ ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

    วันที่สมัครสมาชิก:
    27 ตุลาคม 2007
    โพสต์:
    1,725
    ค่าพลัง:
    +6,384

    ขอบพระคุณค่ะ... แต่ที่พูดนี่ไม่ได้หมายถึงคนในครอบครัวค่ะ...

    หมายถึงว่า... ถ้าในระหว่างทางที่กำลังอพยพจะไปที่ไหนก็ตาม แล้วเกิดไปประสบพบเจอ คนที่กำลังอยู่คนเดียวแล้วไม่รู้จะช่วยตัวเองอย่างไร... ธรก็คงจะไม่ทิ้งเขาไว้แบบนั้น... คงช่วยพากันไปด้วยกัน... ในชณะเดียวกันถ้าพบคนที่พอจะช่วยตัวเองไหว... แต่อยู่คนเดียวเหมือนกัน ธรก็คงพาไปด้วยกัน... ถ้าคนเหล่านั้นอยากไปด้วย หรือยอมไปด้วย...

    แล้วทีนี้ในระหว่างภัยแบบนั้น คงมีทั้งคนที่ไม่บาดเจ็บ และบาดเจ็บ ...

    นี่คือประเด็นที่ธรอยากขอความกรุณา.... ขอความรู้จากผู้ที่มีประสบการณ์ตรง... ว่า

    ถ้าพบเจอคนพวกนั้น และธรไม่อยากทิ้งใครที่ธรเจอไว้ข้างหลัง...

    ประสบการณ์และข้อมูลที่ทุกท่านกรุณาแนะนำให้ จะสามารถนำไปช่วยเหลือคนเหล่านั้นได้ไม่น้อยเลยค่ะ...

    กราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูงค่ะ...
     
  13. ชนินทร

    ชนินทร พลังจิตนานาชาติ ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

    วันที่สมัครสมาชิก:
    27 ตุลาคม 2007
    โพสต์:
    1,725
    ค่าพลัง:
    +6,384
    ขอบพระคุณค่ะ...

    ว่าแต่... " เวลาพัก อย่าพักตามร่มไม้ พักโล่งๆ" เพราะอะไรคะ...
     
  14. dong2002

    dong2002 เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    26 เมษายน 2012
    โพสต์:
    166
    ค่าพลัง:
    +2,600
    สรุปง่ายๆว่า สมมติฐานว่า หากเกิดภัยพิบัติตามคำทำนาย... เรามีเวลาเตรียมตัวและสามารถเคลื่อนย้ายไปได้ โดยมีรถในระยะต้นและเป้หลังด้วยดีกว่า จำกัดเนื้อหาเฉพาะมานิด... และก็ไม่ขอพูดถึงการเอาตัวรอดขณะเกิดแผ่นดินไหว สึนามิ อะไรนั่น... สรุปว่า เราขับรถออกไปได้พร้อมสัมภาระ... ไม่ได้เตรียมสถานที่ไว้ล่วงหน้า แบบนี้ดีไหม... ถ้าโอเค เดี๋ยวค่อยๆมาแชร์ความคิดครับ...

    แต่ในส่วนตัวผมเอง... ผมมองว่า หากเกิดเหตุแบบนั้น จะมีทีมทหารตำรวจกู้ภัยในส่วนที่ไม่กระทบ ออกมาทำหน้าที่ แม้ตัวผมเอง...ผมก็อาจจะไม่ได้อพยพไปกับครอบครัวเหมือนกัน คราวน้ำท่วมคราวก่อน เขาหยุดอพยพกันหมด ผมก็ต้องประจำเตรียม ถึงไม่ได้อยู่ในส่วนที่ออกไปช่วยโดยตรง ก็ต้องติดตามเพราะทหารอาจจำเป็นต้องใช้กำลังเสริม... นี่คือระบบคร่าวๆของวิธีคิดแบบทหาร แม้ทุกวันนี้ ผมก็บอกเลยทหารเตรียมแล้วครับ... แต่ไม่ได้เตรียมเพราะภัยพิบัติจะเกิดตามคำทำนาย... ทหารเตรียมการไว้เผื่อกรณีปีที่แล้ว และภัยธรรมชาติชนิดอื่นที่มันมีการเตือนๆให้เห็นเป็นระยะ... ถ้าตามข่าวตลอดคงรู้ ทหารเขาจะทำเป็นแผน

    ซึ่งลักษณะนี้ ทหารจะออกมาช่วยทันทีนับตั้งแต่สามารถเข้าพื้นที่ได้... อาจจะเป็นหลังสึนามิจบ แผ่นดินไหวหยุด พายุผ่านไปทำนองนั้น การดำรงชีพเราก็จะใช้เวลาสั้นลง คือ 3-14 วัน... แล้วแต่ว่าไปซุกบริเวณไหน คนที่ต้องช่วยมากน้อยขนาดไหน...

    ความเสี่ยงที่เราต้องดำรงชีพหากเป็นผู้จะรอดก็น่าจะอยู่ที่ วันฟ้าดับสองสามวันนั่น กับหลังจากนั้น เพราะผมจะไม่พูดกรณีเอาตัวรอดจากแผ่นดินไหว พายุ สึนามิ น้ำป่านะครับ... ผมว่าตรงนั้น ใครเห็นทางรอดยังไง สัญชาติญานบอกเอง...

    เดี๋ยวค่อยมาต่อวันหลัง ผมต้องไปซ่อมตัวเองใน รพ สองสามวัน ถ้ายังไงเอาโน๊ตบุ๊คไปได้ ออนไลน์ได้ แล้วยังมีสภาพพอคุยได้จะมาต่อให้ครับ ขอไปเตรียมตัวก่อน
     
  15. dong2002

    dong2002 เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    26 เมษายน 2012
    โพสต์:
    166
    ค่าพลัง:
    +2,600
    ที่ให้พักโล่งๆในความหมายนี้ ผมกำลังพูดถึงเราเดินตามทางด่านสัตว์ใช่ไหมครับ... พวกทากที่มันคอยดูดเลือดมันก็ติดมากับสัตว์ สัตว์ป่านี่เวลามันพัก มันก็เข้าไปร่มเหมือนกัน บางตัวก็เอาตัวถูต้นไม้ ทากมันก็อยู่แถบนั้นแหละ... ยิ่งมีต้นไม้มันก็เกาะเราได้สูง... นั่งพักโล่งๆเราจะเห็นมันเดินเข้าหาเราทุกทิศทางเลย... ทำให้เราเลี่ยงได้ง่ายกว่าครับ...

    แต่ถ้าตั้งที่พักแรม แบบนั้นคงต้องเข้าหาร่มแหละ แต่ต้องเลือกพื้นที่ดีๆ งั้นนอนๆไปทากรุม... นั่นเฉพาะในป่าบางแห่งครับ... กรณีภัยพิบัติอาจจะไม่มี... เราคงไม่ได้เข้าป่าลึกแบบนั้น
     
  16. dong2002

    dong2002 เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    26 เมษายน 2012
    โพสต์:
    166
    ค่าพลัง:
    +2,600
    เยอะเลยครับ...
    การทำเปลสนามเร่งด่วนคงต้องรู้ การดาม เข้าเฝือกฉุกเฉินต้องรู้ การแก้ปัญหาอันเกิดจากพิษสัตว์ อื่นๆ การรักษาอาการป่วยขั้นต้น ฯลฯ

    ทั้งหมดมีอย่างนึง ที่ผมว่าคุณธรไม่ชอบ แต่อาจต้องทำ... การช่วยเหลือคนในภาวะจำกัด... บางครั้งต้องประเมินด้วยว่า ถ้าช่วยเขาแล้วส่วนใหญ่ไม่รอดไปด้วย ต้องตัดใจว่ากรรมของเขา... ทหารเองในสถานการณ์รบ... ถ้าต้องขนคนเจ็บออก จะเอาคนเจ็บที่มีทางรอดออกมาก่อน หรือบางครั้ง ถ้าขนไม่ได้ เพราะจะถ่วงส่วนที่เหลือ เราจะแค่นำเขาไว้ในที่ปลอดภัยที่สุดตอนนั้น ปฐมพยาบาลให้ดีที่สุดเท่านั้น และทำเครื่องหมายที่สังเกตได้ง่ายว่ามีคนอยู่ แล้วเคลื่อนที่ต่อไป เพราะอาจจะพาคนส่วนใหญ่ละลายหมด...

    ผมว่าในสถานการณ์ภัยพิบัติถ้าหากเกิดและรุนแรงจริง เชื่อเถอะว่าต้องมีการตัดสินใจครับ
     
  17. ชนินทร

    ชนินทร พลังจิตนานาชาติ ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

    วันที่สมัครสมาชิก:
    27 ตุลาคม 2007
    โพสต์:
    1,725
    ค่าพลัง:
    +6,384
    ขออาราธนาบารมีพระได้โปรดช่วยสงเคราะห์ให้คุณdong มีสุขภาพที่แข็งแรง สมบูรณ์โดยเร็ววันค่ะ...

    หื่ม! เอายังไงดี....

    ธรไม่ได้อยากระบุหรอกค่ะว่า จะเป็นภัยแบบไหน...

    เอาแบบว่า ไม่ว่าภัยจะเป็นแบบไหน... ธรอยากได้ประสบการณ์ที่ธรอาจจะ และน่าจะสามารถนำไปประยุกต์ใช้ สำหรับการช่วยเหลือคนอื่นได้ด้วย... (โดยที่ธรไม่ใช่คนฟิต ไม่แข็งแรง เป็นหอบหืดขั้นรุนแรง)...


    แต่คิดเอาไว้ค่ะ... คือ ในขณะที่สุขภาพเราไม่พร้อม... เพราะฉะนั้น ถ้าต้องมีการอพยพ (แบบไม่มีรถ... เพราะขับรถไม่เป็น ^ ^) ธรคงค่อย ๆ ไป ตามแต่สภาพร่างกายจะอำนวยให้....

    ในขณะเดียวกันนั้น... ถ้าพบเจอใคร หรือกลุ่มคนกลุ่มใดที่อ่อนแอกว่า และต้องการความช่วยเหลือ... ธรก็จะหยุดช่วย... จนพวกเขาสามารถช่วยตนเองได้... ถ้าเขาอยากจะไปด้วย... ก็จะพากันค่อย ๆ ไปแบบนี้... กลุ่มที่เดินทางคงเพิ่มขึ้นไปตามระยะทาง..

    พอเจอสถานที่หลบภัยที่ปลอดภัย และมีคนที่แข็งแรง สมบูรณ์พร้อม และพร้อมที่จะให้ความอนุเคราะห์คนเหล่านั้นไว้... ก็คงจะปลอดภัยแหละค่ะ...

    แต่ก่อนที่จะเจอสถานที่หลบภัยแบบนั้น... ในระหว่างทางน่ะค่ะ...

    ถ้าคนเดียวคงไม่กระไรนัก...

    อยากได้ประสบการณ์สำหรับนำไปช่วยคนอื่น... แบบที่ธรเล่ามานี่ค่ะ...

    กราบขอบพระคุณค่ะ
     
  18. ชนินทร

    ชนินทร พลังจิตนานาชาติ ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

    วันที่สมัครสมาชิก:
    27 ตุลาคม 2007
    โพสต์:
    1,725
    ค่าพลัง:
    +6,384
    :'(


    อ่านช่วงแรกแล้ว... :'( "...ไม่ชอบ แต่อาจต้องทำ... การช่วยเหลือคนในภาวะจำกัด... บางครั้งต้องประเมินด้วยว่า ถ้าช่วยเขาแล้วส่วนใหญ่ไม่รอดไปด้วย ต้องตัดใจว่ากรรมของเขา..." :'(

    พออ่านมาเจอช่วงหลัง... ค่อยมีความหวังหน่อย.... "... ทหารเองในสถานการณ์รบ... ถ้าต้องขนคนเจ็บออก จะเอาคนเจ็บที่มีทางรอดออกมาก่อน หรือบางครั้ง ถ้าขนไม่ได้ เพราะจะถ่วงส่วนที่เหลือ เราจะแค่นำเขาไว้ในที่ปลอดภัยที่สุดตอนนั้น ปฐมพยาบาลให้ดีที่สุดเท่านั้น และทำเครื่องหมายที่สังเกตได้ง่ายว่ามีคนอยู่ แล้วเคลื่อนที่ต่อไป เพราะอาจจะพาคนส่วนใหญ่ละลายหมด..."

    ถ้านะคะ... ปฐมพยาบาลเขาแล้ว.... ทำให้ดีที่สุด.... ถ้าเขายังไปไหนไม่ไหว... แต่คนอื่นที่พอช่วยตัวเองได้แล้ว ให้ค่อยๆเดินทางไปกันล่วงหน้าก่อน... แล้วตกลงทำเครื่องหมายไว้ตามต้นไม้ หรืออะไรสักอย่าง...

    ถ้าคนที่เจ็บเขาดีขึ้น... ค่อยพาเขาตามไป... หรือถ้าเขาเสีย... อย่างน้อย ก็มีคนฝังศพให้... แล้วค่อยตามไป.... ไม่ได้เหรอคะ... ถ้าเห็นคนเจ็บต้องอยู่คนเดียวแบบนั้น.... ธรคงยิ่งทิ้งไม่ลงหรอกค่ะ... :'( (ขอโทษนะคะ... เข้าใจว่าทหารทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร.... แต่... )
     
  19. dong2002

    dong2002 เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    26 เมษายน 2012
    โพสต์:
    166
    ค่าพลัง:
    +2,600
    ขออนุโมทนากับสิ่งที่ตั้งใจด้วยครับ...
    คนป่วยเจ็บที่มีโอกาสจะเจอมีหลายแบบ กระดูกหัก ตาบอด วิกลจริตหรือฟั่นเฟือน เป็นลม อ่อนเพลียจากการขาดน้ำอาหาร โดนสารพิษ จมน้ำ สารพัดเลย...
    คุณธรดูตามอาการก่อนครับ... เวลาเจอ อาการเขาแสดงออกแบบใด ยังมีสติหรือไม่ เคลื่อนไหวร่างกายได้มากน้อย มีบาดแผลหรือไม่อย่างไร...
    ตรงนี้อยากให้คุณธร หาหนังสือเกี่ยวกับการปฐมพยาบาลมาอ่านบ้าง... มันจะละเอียดกว่า หาที่มีวิธีการแก้ปัญหาแบบฉุกเฉินได้ยิ่งดี เช่น...

    การทำเผือก การดาม การทำไม้เท้าค้ำ ทำที่ห้อยแขน การพลิกตัวผู้ป่วยเจ็บ กรณีมีคนหลายคนก็ การทำเปลสนามขนย้ายผู้ป่วย การทำแผลทั้งกรณีแผลเล็กน้อยไปยันระดับเส้นเลือดใหญ่ขาด
    กรณีป่วยเป็นไข้ ไม่มียาทำอย่างไร มีทั้งกอดให้อุ่น ผ้าห่มคลุมสารพัด กรณีกินสารพิษ จะทำให้อาเจียนอย่างไร หากจมน้ำ หรือหมดสติ หยุดหายใจ ผายปอด ปั๊มหัวใจอย่างไร...

    แนะนำอ่านเรื่องเหล่านี้เลยครับ... ค้นในเนตก็มี... ค่อยๆทำความเข้าใจ ไม่ต้องถึงกับชำนาญ แต่เอาให้นึกออกเมื่อเวลาเราพบเจอสถานการณ์แบบนั้น... ตรงนี้บางอย่างผมก็เคยใช้ บางอย่างก็แค่รู้วิธีแต่ไม่เคยทำก็มี...
     
  20. ชนินทร

    ชนินทร พลังจิตนานาชาติ ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

    วันที่สมัครสมาชิก:
    27 ตุลาคม 2007
    โพสต์:
    1,725
    ค่าพลัง:
    +6,384
    กราบขอประทานโทษพี่มารีนด้วยนะคะ... ไม่ทราบว่าทำไม พอลองเข้ามาอ่านกระทู้ที่พี่ตั้งแล้ว... ธรรู้สึกว่า... กระทู้ที่พี่ตั้งนี่แหละค่ะ... ธรจะสามารถนำข้อมูลในกระทู้นี้ไปช่วยคนได้อีกเยอะเลยค่ะ (ถ้าธรเองไม่ได้ตายลงเองซะก่อน ^ ^)... เวลาอ่านกระทู้ที่คนอื่นตั้งที่เกี่ยวกับการช่วยคน... ธรก็จะอ่านและพยายามคิดหาวิธีที่จะนำมาประยุกต์ใช้... แต่ไม่ค่อยมีความรู้สึกว่า ควรถามอะไร... อ่าน ศึกษาเท่านั้น...

    ธรคงต้องกราบขออนุญาตพี่เข้ามาสอบถามข้อมูลผู้รู้ทุกท่านในนี้บ่อยหน่อยนะคะ...

    และขออนุญาตทุกท่านนำข้อมูลที่มีประโยชน์ไปโพสต์ลงในคุยกันฉันท์เพื่อน กับในเฟซบุคของธรด้วยค่ะ...

    กราบขอบพระคุณพี่มารีนและทุกท่านเป็นอย่างสูงค่ะ
     

แชร์หน้านี้

Loading...