เทวดากบ

​

ตอนเช้าเพลียมากนอนไม่อยากตื่นท้องปั่นป่วน เลยเขียนหนังสือระงับความเครียดของประสาท มองดูเวลา 10.00 น. แล้ว พักไว้ก่อน ตอนเย็นเขียนใหม่

หลังอาหารกลางวันแล้ว เข้าที่พักเพื่อลงรับแขกตามปกติเมื่อว่างงานจิตก็มีกังวลจึงหางานให้จิตทำ คือ นึกถึงพระไตรปิฎก ด้วยเมื่อคืนวันที่ 18 หลับยาก จึงเอาหนังสือพระไตรปิฎกเล่ม 26 มาอ่าน พอดีไปพบเรื่องที่ถูกใจเรื่องหนึ่ง คือเรื่อง เทวดากบ เรื่องมีมาในพระไตรปิฎกเล่ม 26 หน้า 74 ดังนี้

ขอให้นามว่า กบเทวดา หรือ เทวดากบ ตามบาลีท่านว่า พระพุทธเจ้าตรัสถามเทวดากบว่า นั่นใครมีผิวพรรณสวยงามมาก รุ่งเรืองด้วยฤทธิ์ และยศสว่างทั่วจักรวาล ไหว้เท้าทั้งสองของตถาคตอยู่

เทวดากบกราบทูลว่า เมื่อชาติก่อนข้าพระองค์เป็นกบ เที่ยวหาอาหาร อยู่ในถ้ำ เมื่อข้าพระองค์ฟังธรรมของพระองค์อยู่ คนเลี้ยงโค ได้ฆ่าข้าพระองค์ ข้าพระองค์ ตายจากความเป็นกบ ไปเกิดเป็น เทวดาบนสวรรค์ ชั้นดาวดึงส์ มีวรรณะ ยศ ฤทธิ์ เยี่ยงนี้ เพราะมีจิตเลื่อมใส ฟังธรรมะ ของพระองค์ เพียงครู่เดียว สำหรับท่านมีโอกาสฟังนานๆ มีหวังไปนิพพาน สิ้นทุกข์ เป็นดินแดน สิ้นโศก สิ้นความเร่าร้อน พระเจ้าข้า

เป็นอันว่าเรื่องนี้ยืนยันว่า สัตว์เดรัจฉานก็ทำบุญได้

ตามที่นักเทศน์ชอบเทศน์กันว่า เทวดา พรหม สัตว์ ทำบุญไม่ได้ เป็นอันว่า ท่านลืมอ่านพระไตรปิฎกที่เขียน มาแล้วนี้

ซึ่งเขียนตามบาลี ในพระไตรปิฎกต่อเติมเล็กน้อย เพื่อให้ความชัด ต่อไปนี้เป็นตอนหนังสืออ่านเล่น เชื่อก็ได้ไม่เชื่อก็ได้สาระคงไม่มีอะไรมากนัก

เมื่อกินข้างเสร็จ นอนคอยเวลา จึงนึกถึงเทวดากบท่าน คิดว่าท่านเป็นกบ ท่านเป็นเทวดาได้ เราเป็นคน ลำบากเกือบตาย สู้กบไม่ได้ อยากจะทราบว่า ท่านนิพพานหรือยัง ถ้าท่านยังมีวิมาน และทิพยสมบัติเป็นอย่างไร

เมื่อนึกถึงท่านก็ปรากฏทั้งกายทั้งวิมาน ท่านทำให้เห็นชัดเท่าเห็นคนธรรมดา ท่านสวยวิมานก็สวยแสงสว่างก็มากแต่ท่าน ไม่สวมชฎา จึงถามท่านว่า ทำไมจึงไม่สวมชฎา ท่านบอกว่า ท่านมาหาพระ ท่านไม่รีบกลับ จึงไม่สวมชฎา ขอให้ท่านสวมชฎา เมื่อชฎาปรากฏบนศีรษะ ไม่ได้หยิบสวมเหมือนคน ปรากฏขึ้นเอง ดูสวยไปอีกแบบหนึ่ง แล้วชฎาก็สลายไป

ถามท่านว่า เมื่อถูกคนเลี้ยงโคแทงแล้วตายทันทีหรือเปล่า
ท่านบอกว่า ยังไม่ตาย เขาเอาเหล็กแทงเอาเชือกร้อยแล้วรากไปกับพื้นดิน เพราะเขาหากบต่อไปมันเจ็บปวดที่สุด เมื่อถึงบ้าน เขาวางตากแดดไว้ที่ชานบ้าน มันเจ็บปวดแล้ว ร้อนแดดเพิ่มเข้าอีก ในที่สุดก็ตาย ทุกข์มากเหลือเกิน

ถามท่านว่า เมื่อมาเป็นเทวดาแล้ว คิดอยากเกิดเป็นกบ หรือ อยากเกิดเป็นมนุษย์อีกไหม
ท่านยิ้ม แล้วตอบว่า ไม่อยากเกิดเป็นอะไรเลยครับ มนุษย์ก็ทุกข์ สัตว์ก็ทุกข์ แม้เทวดา ผมก็ไม่อยากเป็นอีก อยากไปนิพพาน

ถามท่านว่า ท่านฟังเทศน์สมัยพระพุทธเจ้า เป็นเทวดาแล้วฟังต่ออีกไหม
ท่านบอกว่า ฟังอีกหลายครั้ง

ถามท่านว่า เป็นพระโสดาบันหรือยัง
ท่านบอกว่า เวลานี้เป็นพระสกิทาคามีผลขอรับ

คนถามหน้าแหงเลยเพราะความโง่ คิดว่าเทวดาโง่เท่าตัวเอง

เมื่อถามว่า เพราะกรรมอะไร จึงเกิดเป็นกบ ภาพที่ปรากฏ ก็คือ ท่านเองเป็นชาย สูงโปร่ง ผิวดำ เป็นลูกชาวนา เมื่อไถนา เสร็จแล้ว ก็เที่ยวหากบ ได้แล้วก็เอาเหล็กแหลม แทงร้อยเชือกลากกบไป เหมือนที่เขาทำกับท่าน ท่านบอกว่าเศษบาปผม ยังชำระไม่หมด ถ้าไปเกิดใหม่ ต้องชำระหนี้อีกมาก จึงอยากจะไปนิพพานเลย

เมื่อคุยกับเทวดากบ สักครู่หนึ่ง ท่านย่า กับ แม่ศรี ก็มา ท่านรู้จักกับเทวดากบดี ท่านเทวดากบเคารพ ท่านย่า และแม่ศรีมาก แม่ศรีบอกว่า เทวดากบ เคยเป็นลูก มาหลายชาติ ท่านนึกกันออก รู้ได้เหมือนกันทั้งสองฝ่าย แต่ฝ่ายผู้เขียน สบายใจมาก เพราะไม่รู้เรื่องเลย เวลาเดียวกันนั้น ลุงพุฒมา ท่านมาคนเดียว แต่งตัวสวยในชุดสอบสวน ท่านมาบอกว่า คุณไปบ้าน ผมหน่อยซิมีเรื่องด่วน แต่ขอให้ไปในรูปนอก เพราะถ้าไปเฉพาะรูปในพวกรอการสอบสวน เขาเห็นยาก จึงถามท่านย่า แม่ศรี เทวดากบไปพร้อมกันไหมท่าน ก็ไปด้วยกัน

เมื่อไปถึงเห็นในห้องสอบสวน มีคนทั้งหญิง และชาย 30 คน อยู่ในห้องสอบสวน แปลกใจ เพราะเคยเห็นคนเดียว สอบสวนทีละคน แต่คราวนี้ ทำไมมากนัก เมื่อเขานั่ง พวกนั้น ก็พากันกราบ ตอนนี้แปลกอีกคนที่ถูกสอบสวน ไม่เคยทำอะไรได้เลย ลุงท่านบอกว่า พวกนี้สอบสวนเสร็จแล้วครับให้คอยคุณอยู่ เพราะพวกนี้ ก่อนตาย เขาทำบุญกับคุณไว้มาก ไม่เคยเห็นตัวจริงคุณเลยเห็นแต่รูปถ่าย ไม่เคยถวายของกับตัวท่าน แต่เขาถวายส่งทางธนาณัติ เหมือนกันทุกคน เป็นคนกรุงเทพ 3 คน คนอีสาน 10 คน คนภาคกลาง 17 คน เมื่อทำบุญแล้ว เขาบูชาพระ เขาขอให้ผมเป็นพยาน ผมก็เป็นพยานให้ ไม่สอบสวน พวกนี้ไปชั้นยามา 2 คนเพราะชอบสวดมนต์ สมาธิทำเหมือนกัน แต่ยังไม่กระดิกหูไปดาวดึงส์ 8 คน นอกนั้นอยู่ชั้นจาตุมหาราช เมื่อท่านลุงให้คนทั้งหมดเข้ามาหาแล้ว และเสร็จจากการสนทนากันเล็กน้อยก็กลับมาที่อยู่

อย่าลืมว่า ตอนนี้เป็นตอนอ่านเล่นนะ อย่าโมเม ขออนุโมทนาท่านผู้เมตตา บำเพ็ญกุศลในพระพุทธศาสนาทุกท่าน

คัดมาจากหนังสือธัมมวิโมกข์ ฉบับพิเศษ โดยพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง อุทัยธานี
​

 

สุขกาย สบายใจ ทุกครั้งที่ได้อ่าน..ได้ยิน..คำของหลวงพ่อ..

ขอบคุณที่นำมาให้อ่านครับ

ขออนุโมทนาสาธุ...