เป็นชาวพุทธ ต้องกินมังสะวิรัต!!

พุทธบริษัททุกท่านโปรดอ่าน<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
ข้อความต่อไปนี้มีปรากฏอยู่ในพระสูตรมหาปรินิพพาน<o></o>
<o> </o>

 

“บุตรตถาคตทั้งหลาย! ตถาคตปรารถนาให้ท่านทั้งหลายได้รับทราบว่าหลังจากที่ตถาคตก้าวถึงนิพพานแล้ว แลหลังจากพระอริยะ (แม้ในผู้ที่สามารถบรรลุธรรมชั้นสูงสุดสี่ประการ(อริยสัจสี่)ในระยะเวลาอันสั้นๆ)ได้ละสังขารพ้นจากความเศร้าโศกไปแล้ว หลักธรรมอันศักดิ์สิทธิ์จะเสื่อมถอย แลคงไว้ซึ่งภาพอันรางเลือนประดุจเงามืดที่ซีดจาง การอ่านและการท่องพระสูตรจะเป็นภาพปรากฏการณ์ที่แทบมิเคยเกิดขึ้น ในขณะเดียวกัน ความปรารถนาในเรื่องอาหารของมนุษย์จะยังคงอยู่เพียงเพื่อสนับสนุนสุขภาพร่างกาย พวกเขาจะแต่งกายด้วยอาภรณ์สีดำที่เปล่งรัศมีของความชั่วร้าย จิตใจแลจิตวิญญาณของเขาแลว่างเปล่าแลปราศจากคุณสมบัติทางด้านหลักธรรม พวกเขาจะดูแลฝูงสัตว์วัว ฝูงแกะฝูงสัตว์เลี้ยงอื่นๆ พวกเขาจะแบกฟืนหอบหญ้า แต่จะไว้ผมแลเล็บให้ยาว พวกเขาอาจสวมจีวรแต่จิตใจแลจิตวิญญาณจะมิแตกต่างจากนายพราน พวกเขาอาจแสดงความสุภาพอ่อนโย่น แล้วเดินก้มหน้า แต่ก็มิต่างจากแมวที่กำลังย่องจับหนู พวกเขาอาจกล่าวอ่างครั้งแล้วครั้งเล่าว่าตนมีอารมณ์แลความรู้สึกที่เปี่ยมด้วยความรักความเมตตา แต่พวกเขาจะแพร่เชื้อโรคแลเชื้อแห่งความเจ็บปวดอันเนื่องมาจากจิตใจและจิตวิญญาณที่มิบริสุทธิ์ พวกเขาอาจบ่มเพาะบุคลิกภาพภายนอกด้วยการสนับสนุนอุ้มชูศาสนา แต่ภายในจะแฝงด้วยความโกรธ ความริษยาและความปรารถนาที่มิต่างไปจากผู้หลงผิดทางด้านศาสนา พวกเขาจะไร้คุณธรรม ความเมตตา สงสารของพวกเขาเป็นเพียงการเสแสร้ง พวกเขาจะหาความสุขใส่ตัวบนเส้นทางที่ผิดพลาด พวกเขาจะวิจารณ์แลมองหลักธรรมบนเส้นทางแห่งความพอใจส่วนตนโดยมิคิดถึงหลักความจริง ผู้คนที่มีจิตใจเช่นนี้จะเป็นอุปสรรคในการเผยแผ่พระธรรมอันบริสุทธิ์ที่ตถาคตกำหนดขึ้น หลักคำสอนในพระธรรมวินัยแลหลักคำสอนในเส้นทางอันนำไปสูมรรคผลแลปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระจากความทุกข์จะได้รับการปฎิบัติอย่างขาดความระมัดระวัง พวกเขาอาจกำหนดหลักธรรมแลสร้างพระสูตรแลกฎเกณฑ์ต่างๆขึ้นมาเองด้วยความเข้าใจผิดแลด้วยภาวะจิตวิปลาส พวกเขาอาจกล่าวแลเขียนบันทึกในพระสูตรว่าตถาคตอนุญาตให้กินเนื้อสัตว์ได้ เนื่องจากเป็นคำกล่าวจากปากของพุทธะโดยตรง พวกเขาจะต่อสู้แลก่องสงครามในหมู่มนุษย์ด้วยกันเอง แลยังคงอ้าวว่าเขาคือบุตรหลานของพุทธศากยมุณีผู้ทรงคุณธรรม”<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
“บุตรตถาคตเอย! เมื่อถึงเพลาหนึ่ง แม้แต่พระอันเป็นผู้สืบทอดศาสนายังกลายเป็นนักสะสม นักเก็บตุนข้าวแลอาหารอื่นๆ พวกเขาจะเป็นนักกินเนื้อปลา พวกเขาจะมีจานชามที่สวยงามประณีตและเครื่องเรือนเครื่องใช้ที่มีราคาแพง พวกเขาจะสวมรองเท้าหนัง หลักคำสอนที่พวกเขาถวายให้แก่พระราชา ข้าราชสำนักแลที่มีให้แก่ประชาชนโดยทั่วไปจะมิมีอะไรมากไปกว่าศาสตร์ของไสยเวท หมอดู การทำนายโชคชะตาแลวิธีรักษาสุขภาพร่างกาย พวกเขาจะมีข้ารับใช้ ชายแลหญิง และ พวกเขาจะใช้ประโยชน์จาก ทองคำแลเงิน อัญมณี พลอยมีค่า แก้วเจียระไน ไข่มุกแลหินปะการัง พวกเขาจะสวมสร้อยคอและพอใจในรสชาติของผลไม้ทุกชนิด พวกเขาจะเล่นกีฬาแลหาความบันเทิงใจจากภาพเขียนแลประติมากรรม พวกเขาจะสอนวรรณกรรม พวกเขาจะหว่านเมล็ดพืช ลงในทุ่งนาแลเพาะปลูกพืชผลนานาชนิด พวกเขาจะร่ำเรียนเวทมนตร์ แล ผลิตยารักษาโรค ขณะเดียวกันก็จะแสวงหาวิธีรักษาที่ทรงหลังในธรรมชาติ พวกเขาจะเล่นดนตรี เต้นรำแลขับร้อง พวกเขาจะสนใจเรื่องหัตถกรรมต่างๆ เช่นเดียวกับการเตรียมการจุดธูปแลนำดอกไม้มาร้อยเป็นพวงมาลัยแลเครื่องจักสาน แต่ท่านทั้งหลายพึงจดจำเถิดว่ามีเพียงผู้ที่มิได้คิดแสวงหาผลกำไรเท่านั้นที่มีความใกล้ชิดกัยตถาคต”<o></o>
<o> </o>
“ตถาคตผู้งดงามแลประเสริฐยิ่ง”พระโพธิสัตว์กัชยาปาถามอีก”พระก็ดี ชีก็ดีแลผู้ปติบัติธรรมก็ดีล้วนต้องพึ่งพาผู้อุปถัมภ์ พวกเขาจะทำอย่างไร พวกเขาจะจำแนกแลตรวจสอบอย่างไร?”<o></o>
“ท่านทั้งหลายควรแยกอาหารที่เป็นเนื้อออกจากอาหารส่วนอื่นๆ”พุทธะทรงตอบเรียบๆ”จากนั้นก็ชำระล้างเนื้อเหล่านั้นก่อนกิน แต่หากปรากฏว่าภาชนะที่รองรับอาหารที่เป็นเนื้อมิได้รับมลทินจากกลิ่นหรือรสชาติ การกินเนื้อเหล่านี้ก็มิถือเป็นความผิด แต่หากมีผู้ใดนำเนื้อมาถวายเป็นจำนาวนมาก พวกท่านก็ชอบที่จะต้องปรามมิให้พวกเขาทำเช่นนั้น หาไม่พวกเขาจะมีความผิดแน่นอน หากตถาคตจะอธิบาลรายละเอียดในหัวข้อห้ามแลกฎเกณฑ์ในการกินเนื้อ เรื่องก็จะหาที่สิ้นสุดมิได้! แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ตถาคตรังเกียจ เพียงแต่เวลาละสังขารเข้าสู่นิพพานอันอยาเหนือห้วงทุกข์ของตถาคตมาถึงแล้วตถาคตจึงขออธิบายเพียงบางส่วนแต่เพียงเท่านี้”<o></o>
<o> </o>
<o> </o>
ข้อความข้างต้นเป็นส่วนหนึ่งที่มีปรากฏอยู่ในพระสูตรมหาปรินิพพาน และ อยู่ในส่วนของการตอบคำถาม <o></o>

 

มีพุทธศาสนิกชนบางพวกเห็นว่า การกินเนื้อสัตว์เป็ยบาปเพราะเป็นการส่งเสริมเพื่อให้ผู้อื่นข้า ในเรื่องนี้พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่าเอย่างไร?

พุทธดำรัสตอบ "...ดูก่อนชีวก เรากล่าวเนื้อว่าไม่ควรเป็นของบริโภคด้วยเหตุ๓ประการคือ
เนื้อที่ตนเห็น
เนื้อที่ตนได้ยิน
เนื้อที่ตนรักเกียจ
เรากล่าวเนื้อว่าเป็นของไม่ควรบริโภคด้วยเหตุ๓ประการนี้แล
ดูก่อนชีวก เรากล่าวว่าเนื้อเป็นของควรปริโภค ด้วยเหตุ๓ประการคือ
เนื้อที่ตนไม่เห็น
เนื้อที่ตนไม่ได้ยิน
เนื้อที่ตนไม่ได้รักเกียจ
ดูก่อนชีวกเรากล่าวเนื้อ เป็นของบริโภคด้วยเหตุ๓ประการนี้แล..."

ชีวกสูตร ม.ม. [๕๗]
ตบ.๑๓:๔๘-๔๙ ตท. ๑๓:๔๗
ตอ. MLS. II :๓๓.

 

ชื่อกระทู้: เป็นชาวพุทธ ต้องกินมังสะวิรัต!! ตอบกระทู้

พระเทวทัตได้กระทำแล้ว
พระบรมศาสดาไม่ทรงมีพระพุทธานุญาตแล้ว
บัดนี้ล่วงมา 2,500 กว่าปี ยังไม่ทราบว่า อันใดเรียกว่า ทางสายกลาง

 

ถ้าไม่ทานด้วยรู้ ถึงกระแสความอาฆาต พยาบาทของเจ้าของเนื้อ

จึงเว้น..นี้กรณีหนึ่ง

ถ้าร่างกายนี้ไม่รับ ... นี้กรณีหนึ่ง

ทานแล้ว ไม่ติดดี ถือดี มีมานะว่าเลิศกว่าคนอื่นนี้ประการหนึ่ง

ถ้าเห็นเขาว่าดี ก็ตั้งข้อผูกมัดตนเองจนลำบากเกินไป ไม่เป็นไปเพื่อมรรค ผล
นิพพาน ( สีลพตปรามาส ) หนึ่ง

...และจากโพส # 3 อีกหนึ่ง

เป็นสิ่งที่พิจารณาและทำอยู่ครับผม

 

มี2ความคิดเห็นครับ .....ขอโมทนากับท่านที่กินมังสวิรัต เพื่อความสงบแห่งจิตครับ ที่ท่านสามารถงดเว้นศีล ข้อปาณา ได้เยี่ยมยิ่งที่ชาวพุทธน้อยคนนักจะสามารถทำได้

แต่ถ้าท่านไหนกินเจ แล้วมาอวดอ้างสรรพคุณ ดูหมิ่นคนที่เขากินเนื้อ ภูมิธรรมท่านก็แพ้พวกเคี้ยวเอื้องทั้งหลายที่ก้มหน้ากินแต่ผักหญ้าตั้งแต่เกิด บุญมันก็ไม่เคยทำ ภาวนาก็ทำไม่เป็น แต่ไม่เคยเห็นมันไปอวดใครว่ามันเคี้ยวเอื้องตั้งแต่กำเนิดครับ

 

เอ พระเทวทัตเคยทูลขอ แต่พระพุทธเจ้าไม่ทรงอนุญาตนี่คะ

ที่พระเทวทัตทูลขอ มี 5 ข้อ (หากจำผิด สลับข้อ หรือตกหล่น ต้องขออภัยด้วยนะคะ ผู้รู้จริงด้วยแก้ไขข้อมูลที่แฮปปี้มีก็ดีค่ะ ^^)

1. ภิกษุพึงอยู่ป่่าตลอดชีวิต ห้ามออกไปตามหมู่บ้าน
2. ภิกษุพึงอยู่แต่ใต้โคนไม้ ห้ามอยู่ใต้ชายคาหรือกุฏิ
3. ภิกษุพึงใช้แต่ผ้าบังสุกลขาด ที่ถูกทิ้งหรือเป็นชิ้น นำมาเย็บเป็นผืนผ้า เอามาห่มเท่านั้น ห้ามรับจีวรจากผู้ที่นำมาถวาย
4. ห้ามภิกษุฉันเนื้อสัตว์
5. ให้ภิกษุออกเที่ยวบิณฑบาตรเป็นวัตรตลอดชีวิต

แต่พระพุทธเจ้าไม่ทรงอนุญาต ทรงตรัสว่า

ภิกษุใดปรารถนาจะอยู่ในป่า ก็จงอยู่ในป่า
ภิกษุใดปรารถนาจะอยู่ใต้โคนไม้ ก็จงอยู่ใต้โคนไม้ ปรารถนาจะอยู่ใต้ชายคาหรือในกุฎิก็จงอยู่ใต้ชายคาหรือในกุฏิ
ภิกษุสามารถรับจีวรที่มีผู้นำมาถวายได้
ภิกษุสามารถฉันเนื้อสัตว์ได้ เพื่อไม่เป็นภาระต่อผู้นำอาหารมาถวาย (แต่ต้องไม่สั่งให้เขาฆ่า ไม่เห็นเขาฆ่า ไม่ได้ยินว่าเขาฆ่ามาเพื่อถวายพระ ไม่รังเกียจว่าเขาฆ่าเพื่อนำมาถวายพระ )
ภิกษุใดปรารถนาที่จะเที่ยวบิณฑบาตร ก็จงเที่ยวบิณฑบาตร ไม่ปรารถนาจะเที่ยวบิณฑบาตรก็ไม่ต้องเที่ยวบิณฑบาตร

แฮปปี้อ่านและจำได้มาจากหนังสือของหลวงพ่อพระเทพพรหมยานค่ะ ^^

แต่ไม่ได้หมายความว่าคนไม่ทานเนื้อสัตว์ไม่ดีนะคะ แล้วก็ใช่ว่าคนที่ทานเนื้อสัตว์จะไม่ดี มันก็กรรมของเขาด้วยน่ะค่ะ เราอย่าไปสั่ง อย่าไปฆ่าเขาก็พอ มีกินก็กิน ไม่มีก็ไม่กิน เพราะอย่างไรคนที่ฆ่าก็จะฆ่าอยู่แล้ว คนที่ไม่ฆ่าก็ไม่ฆ่าอยู่แล้ว เขาทำกรรมกันมาค่ะ เว้นแต่ว่าเขาจะไม่ก่อนเหตุแก่กัน แล้วผลคือการเข่นฆ่ากันก็จะไม่เกิด จริงไหมคะ?

 

เป็นชาวพุทธ ต้องกินมังสะวิรัต!!(วางใจ<!-- google_ad_section_end -->ภาวนาไม่เป็นเองแล้วไปโทษอาหารหรือเปล่าครับ)