เป็นบุญหรือกรรม ที่ต้องมาเกิดเป็นหมอ??? ใครรู้บอกที

อยากทราบว่า คนเกิดเป็นแพทย์เนี่ย ทำบุญหรือทำกรรมมากกว่ากันคะ
คิดไปคิดมาแล้ว คือตอนแรกที่เข้าเรียนคณะนี้ก็ดีใจมากเลย
แต่ไปๆมาๆ มันเหนื่อยมากเลย เป็นอาชีพที่ต้องเหมือนเป็นคนรับใช้ให้คนอื่น
เรียนก็เหนื่อย ทำงานก็เหนื่อยอีก
เวลาสนุกๆเหมือนอย่างวัยรุ่นทั่วไปก็ไม่ค่อยจะมี
ตอนนี้เลยสงสัยแล้วว่า คนเกิดเป็นหมอนี่ ท่าทางจะทำกรรมมากกว่าทำบุญมาใช่หรือเปล่าคะ ... หรือก้อยคิดผิดยังไง ก็ขออภัยด้วยนะคะ (แต่ตอนนี้รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ) -_-!

 

คิดให้ได้บุญก็ได้บุญ คิดให้มันเป็นบาปก็เป็นบาป

 

คิดกับคุณหมอ

ตอนนี้คงรู้สึกเหนื่อยและท้ออยู่นะคะ เมื่อเปรียบกับวัยรุ่นคนอื่นและเพื่อนคณะอื่น แต่ขอให้กำลังใจนะคะว่า อาชีพคุณหมอสร้างประโยชน์ให้กับสังคมอย่างมาก และได้บุญอย่างมากด้วย การได้ช่วยเหลือต่อชีวิตนี่เป็นกุศลอย่างมากเลยนะคะ ผู้คนก็ยกย่องนับถือด้วยนะคะเหมือนกับจะเป็นอีกฐานันดรหนึ่งเลยนะคะ อยากให้ภูมิใจกับอาชีพนี้นะคะ เพราะต้องเก่งจริงๆถึงจะเข้าเรียนได้ และต้องเก่งมากขึ้นไปอีกถึงจะเรียนจบได้ ขอยกย่องและเป็นกำลังใจให้ว่าที่คุณหมอคนเก่งในอนาคตนะคะ(bb-flower

 

อยากรู้เหมือนกันครับ
ลงไปโพสต์ให้คุณดังตฤณ ตอบคำถามในดังตฤณวิสัชนา http://www.dungtrin.com
ซึ่งรับตอบข้อซักถามทุกๆสัปดาห์ ดูนะครับ จะตามไปอ่านคำเฉลยครับ

 

น่าจะเป็นบุญนะครับ ลองคิดดี ๆ สิครับ ใครเก่งเท่าคุณบ้างที่สอบติดแพทย์ ใครมีโอกาสเท่าคุณบ้างที่ได้ช่วยชีวิตผู้คน ประสบการ์ณในการเป็นแพทย์ ถ้านำไปเป็นหลักในการปฏิบัติน่าจะเร็วกว่าคนอื่นเค้านะครับ อยากให้ดูในหลวงเป็นตัวอย่างนะครับ ลำบากตอนนี้ สบายในภาคหน้าครับ คงให้กำลังใจได้เท่านี้แหละครับ ที่เหลือคิดเองครับ พระคุ้มครองครับ

 

ผิดแล้วท่าน

ผมว่าดีออก เป็นหมอ ได้บุญนะนี่ ช่วยเหลือบรรเทาความเจ็บปวดให้คนไข้

ผมว่าคุณเหนื่อยมากกว่ามั้งตอนนี้ พัก ๆๆๆหน่อยก็ดี

เพราะในอนาคตคุณก็คือความหวังของคนไข้ นะ

 

ท่านเอ๋ย ดีแล้วที่ท่านได้เป็นแพทย์ เราได้มีอัตภาพเกิดมาเป็นมนุษย์ เป็น
ภูมิเดียวเท่านั้นที่สร้างบารมีได้ดีที่สุด ท่านได้เป็นแพทย์นับว่ามีบารมีอยู่มาก งานทุกๆสิ่งที่ท่านทำเป็นบุญทั้งนั้น มีอาชีพอะไรบ้างที่จะได้บุญเท่านี้ ได้ทั้งเงินเดือนและบุญ ได้สองต่อ ขอให้เต็มใจทำและอดทน สิ่งดีๆทุกอย่างที่เราจะได้มา เราต้องให้สิ่งดีๆแก่ผู้อื่นก่อน อย่าคิดว่าคนไข้คือตัวรบกวนความสุข จงรักษาคนไข้เหมือนรักษาพ่อแม่ของตัวเอง ดูตัวอย่างพระพุทธองค์ พระองค์ท่านเสียสละมามากนับไม่ถ้วน ในพระชาติสุดท้ายที่พระองค์ตรัสรู้ความดีทุกอย่างจึงมีแก่พระองค์ท่านไม่มีใครในไตรโลกธาตุจะเทียบได้ อาจมีบางครั้งที่ท่านอาจจะอารมณ์เสีย พูดไม่ดีกับคนไข้ แต่เมื่อท่านกลับถึงบ้านมีสติระลึกได้รีบขออโสกรรมในใจของท่านและระวังไม่ให้ทำอีกในกาลต่อไป ที่เราพูดได้ก็เพราะเราทำงานรักษาพยาบาลคนไข้ในสายงานเดียวกับท่านเหมือนกันแม้เราไม่ไช่แพทย์แต่เราก็ภูมิใจในวิชาชีพของเรา ท่านจงภูมิใจในวิชาชีพท่านเถิด เราเข้าใจท่านดี จงรักษาความดีไว้ จงรักษาพยาบาลผู้อื่นเหมือนรักษาพยาบาลพ่อแม่ตัวเอง ผู้ที่ต้องการสร้างบารมีให้ยิ่งๆขึ้นไป ยิ่งสูงเท่าไหร่ ต้องสละความสุขส่วนตัวเพื่อประโยชน์สุขส่วนรวมเท่านั้น เป็นกฏธรรมชาติ ถ้าในอดีตท่านไม่เคยสละความสุขส่วนตัวเพื่อประโยชน์สุขส่วนรวมเลย ท่านจะไม่มีวันมาถึงจุดนี้ได้ จงก้าวเดินต่อไป ผมขอเป็นกำลังใจให้ครับ

 

อ่านแล้วตกกะใจนึกว่า"พี่หมอ"ของโตท้อซะแล้ว 55555555....ตอนนี้เป็นนักศึกษาเพทย์ว่าเหนื่อยแล้ว ถ้าเป็นหมอแล้วยึ่งเหนื่อยกว่านี้อีก100เท่า1000ทวี ยึ่งถ้าเป็น ศ.น.พ.เหมือนพี่หมอยึ่งเหนื่อยใหญ่ แต่รวยจริงๆหิหิหิหิหิ เอาน่าสบายตอนแก่

 

คนที่เป็นหมอได้เกิดจากุศลกรรมในอดีตทำให้มีปัญญาดี เป็นกุศลกรรมที่ทำให้มีโอกาสสร้างทานบารมีโดยการใช้วิชาชีพช่วยทำให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ บรรเทาทุกขเวทนาทางกายได้ครับ นอกจากนี้แล้วการคลุกคลีกับการเกิด การเจ็บการตายน่าจะเป็นกุศลที่ทำให้มีโอกาสพิจารณา มรณานุสติหรือเข้าใจและพิจารณาเรื่องไตรลักษณ์ได้ดีกว่าหลายๆอาชีพ จะเป็นอกุศลวิบากก็ต่อเมื่อเอาโอกาสที่มีไปหาประโยชน์หรือไปเอาเปรียบคนที่กำลังเดือดร้อนหรือเป็นทุกข์อยู่ หรือเอาไปประกอบการที่เป็นบาปหนักเช่นทำแท๊งหรือไปซื้อขายอวัยวะโดยที่ไม่ได้เป็นการบริจาค แต่รวมรวมแล้วโอกาสดีกว่าอาชีพอื่นๆครับ หนูน้อยอย่าเพิ่งท้อใจ ความเหนื่อยหรือไม่มีเวลาอยู่ที่การบริหารการใช้ชีวิตของเราเองให้ได้ครับ เอาใจช่วยนะครับ ลองคิดถึงรอยยิ้มของคนไข้และญาติพี่น้องที่เราช่วยให้เขาหายป่วยสิครับ ยิ่งถ้ามีโอกาศช่วยเหลือพระภิกษุยิ่งดีใหญ่ มีไม่กี่อาชีพนะครับที่สามารถช่วยเหลือคนจำนวนมากได้แล้วเห็นผลของการช่วยนั้นได้ทันทีทุกๆวัน เป็นบุญใหญ่เลยทีเดียวครับ

 

เห็นด้วยกับคุณ hybridssเป็นอย่างยิ่ง สู้ๆนะนู๋

 

การได้ช่วยคนเจ็บป่วยให้หายเป็นบุญอย่างยิ่งใหญ่ ไฉนรึท่านหาว่าเป็นบาปกรรม

พระโพธิสัตว์เจ้าเป็นเหมือนดั่งอาชีพหมอ ที่ต้องช่วยสรรสัตว์เหลือคณานับโดยที่ไม่คิดถึงความทุกข์ยากตนเอง

ท่านเปรียบดั่ง "ทารกโพธิสัตว์" แล้ว อย่าเสียกำลังใจไปเลย นึกถึงพระพุทธองค์ไว้เมื่อท่านท้อใจ

อนุโมทนา

 

คุณก้อยคงเหนื่อยมากและมองออกไปข้างนอกแล้วเห็นคนสนุกสนาน ดูมีความสุข แต่จริงๆ แล้วมันอาจเป็นความสนุกที่นำพาไปสู่การรักสนุก รักสบาย และยิ่งทำให้จิตใจเราตกลงไปเรื่อยๆ เพราะเราคิดแต่ว่าจะสนุก

ผมก็เคยคิดเหมือนคุณก้อยนะครับ ทำไมต้องเรียนถึงปริญญาเอก หาเรื่องแท้ๆ เสียเวลาไปก็มาก ไม่เคยมีกิจกรรมสนุกสนานเฮฮากับเพื่อนๆ บ้างเลย แต่พอนึกถึงนิสิตที่มหาวิทยาลัยขึ้นมาก็พลันตระหนักว่า ถ้าเราไม่เรียนถึงปริญญาเอกเพื่อนำสิ่งที่ได้มาสอนเขาให้มีความรู้ มีปัญญา แล้วใครไหนเล่าจะมารับผิดชอบตรงนี้ พอเปลี่ยนความคิดก็รู้สึกว่าทุกอย่างเป็นบุญไปหมดเลยครับคุณก้อย

อีกอย่าง พอคุณก้อยได้เป็นหมอ เงินเดือนเยอะ ก็มีโอกาสสนับสนุนกิจกรรมของพุทธศาสนาได้เต็มที่ คือมีกำลังทรัพย์มากกว่าคนในอาชีพอื่นๆ (ส่วนใหญ่) คุณก้อยคิดอย่างไรครับ? ผมว่า "บุญ" ล้วนๆ เลยนะครับเนี่ย

 

ได้บุญซิครับ มีบุญมากกว่าแน่นอน เพราะช่วยคนพ้นทุกข์จากความป่วยไข้
แต่อย่าเอาวิชาชีพไปหากินหลอกลวงคนไข้นะครับ โดนหนักทีเดียว

อย่าลืมแผ่ส่วนกุศลให้กับเชื้อโรคและเจ้ากรรมนายเวรของคนไข้ด้วยนะครับ
เราจะได้ไม่ถูกจองเวรอีก บอกไปเลยว่าอุทิศให้ จำใจฆ่าเชื้อโรคเพราะเป็นหน้าที่ เจ้ากรรมนายเวรก็อย่าได้ถือโทษเพราะเราเจตนาบริสุทธิ์

 

สู้ต่อไปนะครับ .........

 

ผมเป็นหมอมาหลายปีแล้ว ระหว่างเรียนก็หนัก ทำงานก็หนัก สังคมส่วนใหญ่ยังคิดผิดว่าหมอเงินเดือนมาก ซึ่งไม่จริง (นอกจากจะทำงานเอกชนเต็มตัว) คิดดูว่าการตรวจโรคแต่ละครั้งได้ค่าตรวจประมาณ 200 - 500 บาทต่อคน ขณะที่ค่า "เปิดคอมพ์" ที่เสียอยู่ที่ 500 - 700 บาทแล้ว แต่เงินไม่ใช่ทุกอย่าง อยู่ที่ความสุขใจในการที่ได้เห็นผู้ป่วยหายหรือกลับไปใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวอย่างมีความสุข เวลาเหนื่อยก็ขอให้ระลึกเสมอว่าเราเรียนหมอไปเพื่ออะไร และชีวิตนี้สั้นนักเมื่อเทียบกับสังสารวัฏฏ์ ดังนั้น ขอให้กำลังใจให้คุณหมอประสบความสำเร็จต่อไป

 

เวลาคนป่วยที่ใกล้จะเสียชีวิต..รอด..กลับมาได้.เพราะหมอ
รู้สึกดีใจไหมคะ..มีความสุขไหม............................ที่ได้ให้ชีวิตคน
..เหนื่อยหน่อยนะ..สู้ต่อไปค่ะ..เป็นกำลังใจให้
...............................โมเย..............................................

 

เห็นใจ และขออนุโมทนากับการสร้างบารมีของผู้อยู่ในวิชาชีพแพทย์ทุกท่านเลยนะครับ

...โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุคที่ถูกข่มเหงจากฝ่ายการเมือง ผู้มีอำนาจแบบนี้...

 

เขาว่าคนเป็นแพทย์ เพราะชาติก่อนๆได้ทำกรรมประเภทปานาติบาตไว้เยอะ ชาตินี้เลยอธิษฐานขอมาทำความดีชดใช้กรรมเก่า และถือเป็นการบำเพ็ญบารมีไปในตัว.............เชื่อว่าทุกคนคงเคยเกิดเป็นหมอไม่ชาติใดก็ชาติหนึ่งมาแล้ว

 

แต่ผมเคยอ่านเจอในหนังสือโลกทิพย์
หลวงพ่อท่านนึง(จำชื่อท่านไม่ได้จริง ๆ)เคยบอกว่า
คนที่ทำกรรมปานาติบาตไว้เยอะ
มากสุดแล้วถ้าได้มาเกิดในภูมิมนุษย์ก็จะอายุสั้น
และไม่ได้บอกไว้ด้วยว่าคน ๆ นั้นต้องเป็นแพทย์

 

ลองอ่านดูครับ

ลองดูประวัติบรมครูแห่งการแพทย์แล้วคิดใหม่ครับ

http://mahathep.exteen.com/20051004/entry-2