เรื่องเด่น เพราะเหตุใด..!?คนที่ทำบาปกรรมอย่างเดียวกัน แต่รับวิบากกรรมต่างกัน

เพราะเหตุใด..คนที่ทำบาปกรรมอย่างเดียวกัน แต่รับวิบากกรรมต่างกัน



เคยสงสัยหรือไม่ว่า เหตุใดคนสองคนสร้างกรรมในลักษณะอย่างเดียวกัน แต่ได้รับผลแห่งกรรมต่างกัน ที่เป็นเช่นนั้นก็เป็นไปเพราะ พื้นฐานบุญ บาป เจตนา และวัตถุในการสร้างกรรมต่างกันไป คนที่จิตได้รับการอบรมมาดี มีศีลธรรมมาก มีคุณความดีมาก หรือมีบุญเก่าเกื้อหนุนนำอยู่มาก เจตนาแห่งการทำบาปน้อยหรือแทบไม่มี ก็ได้รับผลกรรมน้อย หรือแทบไม่มีผลในชาติปัจจุบันเลย ขณะที่คนที่จิตใจไม่เคยได้รับการอบรม ไม่มีศีลธรรม ไม่เคยสร้างคุณงามความดี เจตนาแห่งกรรมแรง ความพยายามแรงกล้า ทำชั่วเพียงนิด จิตก็นำพาไปนรกได้

พระพุทธองค์ตรัสเป็นพุทธวจนะว่า
บาปกรรมแม้ประมาณน้อย บุคคลชนิดไร ทำแล้ว บาปกรรมนั้นจึงนำเขาไปนรกได้ ? บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้มีกายมิได้อบรม มีศีลมิได้อบรม มีจิตมิได้อบรม มีปัญญามิได้อบรม มีคุณความดีน้อยเป็นอัปปาตุมะ ( ผู้มีใจคับแคบ ใจหยาบ ใจต่ำทราม ) เป็นอัปปทุกขวิหารี ( มีปกติอยู่เป็นทุกข์ด้วยเหตุเล็กน้อย คือเป็นคนเจ้าทุกข์ ) บาปกรรมแม้ประมาณน้อย บุคคลชนิดนี้ทำแล้ว บาปกรรมนั้นย่อมนำเขาไปนรกได้ บาปกรรมประมาณน้อยอย่างเดียวกัน. บุคคลชนิดไร ทำแล้ว กรรมนั้นจึงเป็นทิฏฐธรรมเวทนียกรรม ไม่ปรากฏผลมากต่อไปเลย ? บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้มีกายได้อบรมแล้ว มีศีลได้อบรมแล้ว มีจิต…มีปัญญาได้อบรมแล้ว มีคุณความดีมาก เป็นมหาตมะ ( ผู้มีใจกว้างขวาง ใจบุญ ใจสูง ) เป็นอัปปมาณวิหารี ( มีปกติอยู่ด้วยธรรมอันหาประมาณมิได้ ) บาปกรรมประมาณน้อยอย่างเดียวกันนั้น บุคคลชนิดนี้ทำแล้ว กรรมนั้นเป็นทิฏฐธรรมเวทนียกรรม ไม่ปรากฏผลมาก ต่อไปเลย

พระพุทธองค์เปรียบเทียบด้วยพุทธวจนะว่า
ภิกษุทั้งหลาย ต่างว่า คนใส่เกลือลงไปในถ้วยน้ำเล็กๆ หนึ่งก้อน ท่านทั้งหลายจะสำคัญว่ากระไร ? น้ำอันน้อยในถ้วยน้ำนั้น จะกลายเป็นน้ำเค็มไม่น่าดื่มไป เพราะเกลือก้อนนั้นใช่ไหม ?

“เป็นเช่นนั้น พระพุทธเจ้าข้า !”

เพราะเหตุไร ?เพราะเหตุว่า น้ำในถ้วยน้ำนั้นมีน้อย มันจึงเค็มได้…เพราะเกลือก้อนนั้น. ต่างว่า คนใส่เกลือก้อนขนาดเดียวกันนั้นลงไปในแม่น้ำคงคา ท่านทั้งหลายจะสำคัญว่ากระไร? น้ำในแม่น้ำคงคานั้นจะกลายเป็นน้ำเค็ม ดื่มไม่ได้ เพราะเกลือก้อนนั้นหรือ ?

“หามิได้ พระพุทธเจ้าข้า !”

เพราะเหตุไร ? เพราะเหตุว่า น้ำในแม่น้ำคงคามีมาก น้ำนั้นจึงไม่เค็ม…เพราะเกลือก้อนนั้น ฉันนั้นนั่นแหละ ภิกษุทั้งหลาย บาปกรรมแม้ประมาณน้อย บุคคลบางคนทำแล้ว บาปกรรมนั้นย่อมนำไปนรกได้ ส่วนบาปกรรมประมาณน้อยอย่างเดียวกันนั้น บางคนทำแล้ว กรรมนั้นเป็นทิฏฐธรรมเวทนียกรรม ไม่ปรากฏผลมากต่อไปเลย

องคุลิมาลเป็นตัวอย่างที่เห็นชัด แม้นฆ่าคนมากมายแต่เพราะกรรมนั้นเป็นกรรมสักแต่ทำ และมีบุญเก่าที่เกิดมาเป็นพญาเต่าเรือนที่ช่วยเหลือผุ้คนเป็นอันมากไว้ แต่กลับโดนรุมเชือดเนื้อกิน เมื่อเกิดมาในชาติสุดท้ายจึงเสวยกรรมคืนแก่คนเหล่านั้น ส่วนตัวเองก็ไม่เคยทำบาปกรรมหนักใดๆ ไว้ จึงทำให้ได้รับผลกรรมเป็นเพียงการถูกขว้างด้วยก้อนหินเท่านั้น

การจะบรรเทาความทุกข์นั้น จึงพึงสร้างกรรมดีสะสมไว้เกื้อหนุน มิใช่เพื่อให้ร่ำรวยสุขสบาย หล่อสวย แต่เพื่อน้อมนำให้จิตเกิดปัญญาหลุดพ้นนำไปสู่ทางแห่งพระนิพพานได้ บาปทั้งหลายทั้งปวง คือ ทางกาย 3 วาจา 4 และความคิด 3 จึงเป็นสิ่งต้องละเว้น และพึงสร้างบุญทางกาย 3 วาจา 4 และมโน 3 เป็นสิ่งที่ต้องทำตลอดไป หากเมื่อบุญเต็มพร้อมบริบุรณ์แล้วเมื่อใด ต่อให้ทั่วฟ้าจบดินกั้นก็ไม่อาจขวางคนผู้นั้นให้ประสบความสำเร็จได้

โมทนาสาธุ



ที่มา: torthammarak

ขอบคุณที่มา
http://verrysmilejung.com/ธรรมะสวัสดี/12-10-2017-02/