เมื่อมีชีวิตอยู่...

<table width="100%" cellpadding="3" bgcolor="#000000"><tr><td><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" bgcolor="#000000"><tr><td width="100"><img src="http://www.jriss.net/diary/bloggang-comment-topleft.gif"></td><td><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"><tr><td background="http://www.jriss.net/diary/bloggang-comment-top.gif">&nbsp;</td><td width="143" align="right"><a href="http://sevenofnine.bloggang.com" target="_blank" style="position: fixed; left: 0px"><img src="http://www.jriss.net/diary/bloggang-comment-topright.gif" border="0"></a></td></tr></table></td></tr><tr><td width="100" background="http://www.jriss.net/diary/bloggang-comment-side.gif" valign="top"><img src="http://www.jriss.net/diary/bloggang-comment-side1.gif"></td><td valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="3" cellpadding="0"><tr><td><font size="-1" face="Microsoft Sans Serif" color="#E5A589">คนเราชอบให้อภัยตัวเอง แต่ไม่ชอบให้อภัยคนอื่น
ตัวเองทำผิดชอบมองผ่าน แต่คนอื่นทำผิด
นอกจากไม่มองผ่านแล้วยังคอยจับผิด
จับผิดได้มากเท่าไหร่ยิ่งสนุก
ยิ่งมีความสุขกับการนำมาบอกปากต่อปาก
หรือนี่คือความเป็นคนของคน
ความเป็นคนคือการคนจนเละ
จนแยกไม่ออกถึงความพอดีในการมีชีวิต

พอดีกับการพูด พอดีกับการอยากได้

การไม่รู้จักคำว่าพอดี การไม่รู้จักคำว่าอภัย
ทำให้คนแต่ละคนดิ้นเร่าอยู่บนกองเพลิงแห่งไฟนรก
ที่แผดเผาอยู่ในหัวใจ
และหาทางระบายออกด้วยการจับผิดคนอื่น
การนินทาและการจ้องเหยียบย่ำซ้ำเติม

เมื่อมีชีวิตอยู่
หลายคนลืมว่ามีชีวิตเพื่ออะไร และมีชีวิตทำไม

คำตอบง่ายๆที่อยู่ในความคิด
คือมีชีวิตอยู่เพื่อการมีชีวิตรอด
ใครจะตายลงไปต่อหน้ากี่ร้อยศพ
ก็ไม่สำคัญเท่าการรักษาตัวเองให้มีชีวิตรอด

นี่เป็นคำตอบที่ง่าย และแทบไม่ต้องคิด
เพราะนี่คือสัญชาตญาณของสิ่งมีชีวิตทุกชนิด
รวมไปถึงสัตว์เดรัจฉาน

แต่คนเราไม่ใช่สัตว์เดรัจฉาน
ควรคิดได้ลึกซึ้งกว่านั้น
เรามีชีวิตอยู่ เพื่อการชดใช้
เพื่อการสร้างสิ่งดีงาม
สร้างบุญ และลดการทำลายล้าง

ทุกวินาทีที่หายใจเข้าออก
เป็นทุกวินาทีที่มีความหมายในการสร้าง ไม่ใช่การทำลาย
ทุกวินาทีของชีวิตมีค่าในการเลือกใช้
เลือกสร้างสิ่งที่ดีต่อคนด้วยกัน
ต่อสิ่งมีชีวิตทุกชีวิต

เราดิ้นรนในการมีชีวิตรอด แต่ลืมดิ้นรนให้หลุดพ้น
จากวงจรการเวียนว่ายตายเกิด

ลืมคิดว่า ทำสิ่งใดไว้ ต้องวนกลับมาชดใช้สิ่งนั้น
เราทำลายเขา เขาต้องมาทำลายเรา

เป็นวัฏสงสาร เวียนเกิดเวียนตาย ไม่รู้จบสิ้น


เราอยู่บนโลกแบบลืมตัว
ลืมว่าต้องตายลงในไม่ช้า
ลืมไปว่าทำผิดต้องชดใช้ ชดเชย
หลงลืมทำสิ่งดีเมื่อมีชีวิตอยู่


ง่ายๆที่เราทำได้ แต่เราไม่เคยนึกถึงที่จะลงมือทำ
คือการมองผ่านความผิดคนอื่น
และการให้อภัย
การละเว้นที่จะทำร้าย และทำลายทุกสิ่งมีชีวิต

มองตัวเอง และคิดให้ได้ว่า
เรามีชีวิตเพื่อที่จะตายลงไปด้วยการสร้างบุญ
ไม่ใช่ตายลงไปด้วยการมีบาปติดตัว
เพื่อจะกลับมารับทุกข์อีกครั้งในอีกชาติ และอีกชาติ


ใช้เวลาแก้ไขสิ่งผิดพลาดขณะยังมีโอกาส
เวลาของการสร้างสิ่งดีดีมีพอๆ กับเวลาของลมหายใจเข้าออก</font></td></tr></table></td></tr><tr><td width="100"><img src="http://www.jriss.net/diary/bloggang-comment-bottom-r.gif"></td><td><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"><tr><td background="http://www.jriss.net/diary/bloggang-comment-bottom.gif">&nbsp;</td><td width="12" align="right"><img src="http://www.jriss.net/diary/bloggang-comment-bottom-l.gif"></td></tr></table></td></tr></table></td></tr></table>

 

อ่านแล้ว เศร้า ยังไงชอบกลนะ

 

<marquee behavior="slide" direction="down" height="220"><table width="550" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"><tr height="50"><td height="50"><img src="http://www.jriss.net/diary/bloggang1050212-top.gif" width="550" height="50"></td></tr><tr><td><table width="550" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"><tr><td class="okuda" width="80" background="http://www.jriss.net/diary/bloggang1050212-side.gif"> </td><td><table cellspacing="0" cellpadding="10" width="100%"><tr><td bgcolor="black"><span class="content"><font size="-1" face="Microsoft Sans Serif" color="#E5A589"><br><br><marquee behavior="slide">มาตอบเร็วจริงๆ
เศร้าเหรอ แต่เราว่าได้ข้อคิดดีนะ</marquee><br><br><br><br></font></span></td></tr></table></td></tr></table></td></tr><tr><td height="30" valign="top"><img src="http://www.jriss.net/diary/bloggang1050212-bottom.gif" width="550" height="30"></td></tr></table></marquee>

 

เศร้าสิ อ่านแล้วมันแบบเหมือนหดหู่ ไง ไม่รู้

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#000000 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top><TABLE cellSpacing=3 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD>[size=-1]ใช้เวลาแก้ไขสิ่งผิดพลาดขณะยังมีโอกาส
เวลาของการสร้างสิ่งดีดีมีพอๆ กับเวลาของลมหายใจเข้าออก[/size]</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD width=100></TD><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD background=http://www.jriss.net/diary/bloggang-comment-bottom.gif> </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>



..เห็นด้วยนะคะ..เมื่อรุ้ว่าไม่ดีก้อต้องปรับปรุงแก้ไข..