เมื่อเสื่อมบารมีจะตั้งบารมีใหม่ต้องทำอย่างไรขอคำชี้แนะด้วย

ตอนนี้ จขกท. เป็นยังไงบ้างครับ

 

สวดภาวนาสัมปจิตฉามิ วันแรกจิตยังไม่นิ่ง ยังฟุ้งซ่านวิ่งไปมาอยู่ค่ะ วันที่สองจิตเริ่มนิ่งแต่ก็ไหวอยู่เป็นพักๆ ยังรวมจิตให้เป็นสมาธิไม่ได้ค่ะ รู้สึกทึ่งกับบทสวดนี้มากๆค่ะ ทำไมหนอบทสวดนี้ถึงมีคุณขนาดนี้ ช่วยได้มากๆเลยค่ะ

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและการแชร์ประสบการณ์นะคะ ธรรมมะเป็นสิ่งที่รู้ได้เฉพาะตนบางคนไม่เคยพบเจออาจคิดว่าสิ่งนั้นไม่มี ดังนั้นจึงบอกกันไม่ได้ ของจริงส่วนมากไม่พูดแต่แสดงให้เห็นซึ่งจะผ่านการทดสอบอะไรอย่างไร จึงตามรู้ได้ อันนี้แล้วแต่วาสนา ขอให้คุณเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปเช่นกันค่ะ

 

ขออนุญาตชี้แนะจาก ปสก. ส่วนตัวผม.. เท่านั้น
/ ส่วนท่าน จขกท. จะพิจารณายังไงต่อไป นั้น
/ อยู่ที่ตัว ท่าน จขกท. เอง ว่า...
/ ควรจะต้องทำอย่างไร...? ต่อไป

1. สิ่งต่าง ๆ ที่กำลังเผชิญ อยู่นั้น ท่านคิดว่า...นี่คือผลจากวิบากกรรมมั้ย...?
ถ้าคิดว่าใช่... ควรทำใจ ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นโดยไม่มีเงื่อนไข หรือการต่อรองใด ๆ ขอให้สำนึกผิดนั้นด้วยการยอดรับแต่โดยดี และมันคงจะไม่ยากเกินไปสำหรับการขอขมากรรมและขออโหสิกรรมต่อกัน สุดท้ายควรดำรงตนของเราไม่ให้ตั้งอยู่บนความไม่ประมาทที่ได้เคยทำผิดพลาดมาและไม่ควรจะผิดพลาดอย่างเดิมอีกต่อไป

2. ท่านเชื่อและศรัทธา ในคุณพระศรีรัตนตรัยมั้ย..?
ถ้าท่าน เชื่อ ก็ขอให้ท่าน ตั้งจิตอธิษฐานต่อ คุณพระศรีรัตนตรัย คณพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ ขอบารมีท่านเพื่อมาเสริมเติมเต็มให้กับเราในการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบทั้งปวง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ตนต้องเป็นที่พึ่งแห่งตน

3. ฝึกการมีสติให้กับตัวเรา
/ การดำรงชีวิตตามวิถีการงาน การใช้ชีวิตประจำวันของเรา ควรพิจารณาสำรวมความมีสติอยู่ร่วมด้วยเสมอ
/ ไม่ต้องสนใจสิ่งเข้ากระทบต่าง ๆ
/ ไม่ว่า... จะเห็นอะไร... ก็ให้มันเห็นของมันไป
/ เห็นแล้ว ยังไง...?
/ เห็นแล้วดีมั้ย...?
/ เห็นแล้วมีประโยชน์ยังไง
/ เห็นแล้ว เราทุกข์กับมันมั้ย...?
/ ทุกข์เพราะอะไร...?
/ ทุกข์เพราะเค้าทำเรา หรือ ทุกข์เพราะเรา ที่เราเป็นคนสร้างขึ้นมาเอง..?
*** ถ้าการเห็นในลักษณะนี้ มีความพัวพันกับเราอย่างต่อเนื่อง***

มันไม่ใช่จะบังเอิญแล้วล่ะ / จริงมั้ย...?

ฉะนั้น
/ มันย่อมต้องมีเหตุ....

/ ไหน ลอง.... คิด ซิ คิด ซิ ว่า..
/ เพราะเหตุใด....?
/ หรือว่าจะเป็นกรรมของเรา...? /หรือ เค้าแค่มาขอส่วนบุญ....? / หรือว่าเป็นอย่างอื่น .....?

5555
/ สรุป.....
/ ที่คิดไว้มีกี่คำตอบ...?
/ เอาละ .... ที่นี้
/ เอาแต่ละคำตอบที่คิดเอาไว้
/ มาทดลองตรวจดูว่า จะแก้ปัญหาให้ทุกข์นั้น มันลดน้อยลงได้มากน้อยแค่ไหน...

เป็นยังบ้าง ....

ถามเอง ตอบเอง 5555
/ รู้เอง..เข้าใจเอง
/ นั่นแหละ... วิธีสร้างปัญญาให้กับตัวเองเบื้องต้น ที่จะเอาไปแก้ปัญหา
/ ส่วนจะมีความละเอียดรอบคอบ ปราณีต แค่ไหนอยู่ที่ กรึ๊น แต่ละคนเองนะ
/ อ้าว จะรู้ได้ไงว่า รอบคอบแล้ว...?
/ ก็ดูที่ผลของมันที่จะตามมาไง....555

4. เจริญสติ / ลด - ละ - เลี่ยง - เลิก - ลืม - สุดท้าย คือ หลุด
/ หากปฏิบัติได้ถึงที่สุด แห่งความปล่อยวางแล้ว ย่อมเป็นอิสระ ไม่มีสิ่งใดยึดเหนี่ยว หรือ เข้ามาเกาะเกี่ยวเราได้....
/ สิ่งต่างๆ ที่ผ่านมาถึงเรา
/ มันก็จะผ่านไป โดยไร้ผลกระทบกับเรา
/ คงเหลือไว้เพียงสภาวะแค่... รู้ เฉย ๆ เท่านั้นนะ

ลด - กิเลส (ในตัวเรา) เสริมกุศลบารมีด้วย ทาน โดยการเป็นผู้ให้ก่อน
ละ - ความชั่ว (ไม่ต่อกรรมใหม่) โดยการใช้ ศีล เป็นเครื่องเตือนสติในการดำรงวิถีชีวิตปกติ
เลี่ยง - คบคนพาล (เข้าหาบัณฑิต) ถูกที่ - ถูกเวลา - ถูกคน - ถูกกาละเทศะ - ถูกจริตตน - และถูกต้องดีงาม)
เลิก - ปรุงแต่ง สร้างสังขาร (มีสติ ) ป้องกันจิตตก
ลืม - ตัวตน (ไม่ยึด สุดท้าย คือ หลุด พันธนาการ อิสระ)

สาธุ ขอให้ท่าน ผ่านพ้นสิ่งนี้ไปได้ด้วยดีนะครับ

ขอเจริญในธรรม

 

สวัสดีค่ะคุณคนเมืองน้ำดำ ชาไม่รู้ว่าความคิดเห็นของคุณมีเจตนาแฝงหรือไม่นะคะ เพราะตอนเห็นความเห็นของคุณชาคิดว่าคุณเป็นเพื่อนกับคุณไม่อยู่ วันนี้ชาได้อ่านกระทู้ใครเคยได้อภิญญาบ้าง จึงคิดว่าอยากทำความรู้จักคุณสักหน่อย สิ่งที่ชาเล่าเป็นเรื่องจริงค่ะ คุณจะเชื่อหรือไม่ก็ตามแต่วิจารณญานของคุณนะคะ การกล่าวหาผู้อื่นโดยใช้ความคิดตนเองเป็นใหญ่ชาว่าไม่สมควรค่ะ ควรดูความจริงด้วยค่ะ ส่วนเรื่องที่ชาคิดเอาเองชาแจ้งตลอดนะคะไม่ได้ฟันธงเลยว่ามันต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ดีใจที่คุณไม่อยู่ติดตามและตอบคำถาม ซึ่งชาเองก็คิดเอาเองว่ามันคือกรงจักร ถ้ามันเป็นอาหารของเทพจริงทำอย่างไรจึงจะสงบคะ ตอนนี้ชาสวดภาวนาสัมปจิตฉามิก็พอช่วยได้ อย่างไรก็ตาม ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณคนเมืองน้ำดำ

 

[QUOTE="ฺBENATO, post: 11212837, member:

4. เจริญสติ / ลด - ละ - เลี่ยง - เลิก - ลืม - สุดท้าย คือ หลุด
/ หากปฏิบัติได้ถึงที่สุด แห่งความปล่อยวางแล้ว ย่อมเป็นอิสระ ไม่มีสิ่งใดยึดเหนี่ยว หรือ เข้ามาเกาะเกี่ยวเราได้....
/ สิ่งต่างๆ ที่ผ่านมาถึงเรา
/ มันก็จะผ่านไป โดยไร้ผลกระทบกับเรา
/ คงเหลือไว้เพียงสภาวะแค่... รู้ เฉย ๆ เท่านั้นนะ

[/QUOTE] สภาวะตอนนี้ชาทำได้ยากเหลือเกินค่ะ แค่รวมจิตง่ายๆตอนนี้ยังทำไม่ได้เลย ชาละการปฏิบัติไปถึงสี่ปี ตอนนี้เพิ่งคิดได้จะตั้งต้นใหม่ก็มีกำลังใจอยู่ ตอนนี้ทำได้เพียงสวดภาวนาและตามดูจิตเท่านั้นเองค่ะ ถึงอย่างไรก็จะเพียรปฏิบัติต่อไปค่ะ

 

จิตมันสร้างเงื่อนไข เงื่อนปม มายา ขึ้นมาเอง..

ทำใจสบายๆเวลาปฏิบัติ ตัดทุกสิ่งออกจากใจ..

สงบ ก็ รู้..

ไม่สงบ ก็ รู้

จะ กังวล ทำไม..

ทำไปเรื่อย ทำทุกวัน ขี้เกียจก็ทำ ขยันก็ทำ มีหน้าที่ทำก็ทำไป ผลจะเป็นยังไงก็แล้วแต่มันจะเป็นไป

เหตุดี ผลย่อมดี

เหตุเพียงพอ ผลย่อมเพียงพอ..

 

ไม่มีใครทำอะไรเราได้ นอกจากเราทำตนเอง..

ไม่มีเทพ ไม่มีมาร มนุษย์ประเสริฐสุด..

วางเรื่องมาร วางเรื่องเทพ แล้วมาอยู่กับตนเอง..

ปัจจุบันจิต ปัจจุบันธรรม ปัจจุบันภพชาติ ปัจจุบันขณะ..

 

อีกนิดละกัน..

สมเด็จโต สอนว่า ให้ภาวนา

พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ

ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ

สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ..

คุณไสยไม่สามารถทำอันตรายใดๆได้..

 

บทความนี้ทำให้ชานึกถึงเกจิอาจารย์ท่านนึง ชาดั้นด้นไปหาท่านไปกับเพื่อนสองคน ขอให้ท่านช่วยท่านบอกว่าไม่ใช่ผีเขาตามชามาตั้งแต่เกิด เป็นอะไรท่านขอไม่ตอบ(ใจชาไม่เชื่อเลยค่ะ) ท่านบอกว่าท่านไม่แก้ให้ท่านว่าชาจะรู้ได้เอง ท่านบอกเพียงว่ามีคนขวางไม่ให้ชาได้ฌานแล้วท่านก็บอกเพื่อนว่าให้ดูแลชาด้วย (ใจชาตกเลยค่ะทำไมเค้าต้องมาตามชา ชาคิดว่าคงเป็นพวกร้ายๆไม่เปรตก็อสูรกายจำพวกนั้น) ตอนกราบลาชาก็ยังไม่เชื่อเลยค่ะ ตอนนี้ชาตั้งต้นทำสมาธิภาวนาใหม่เชื่อว่าอะไรๆจะดีขึ้น จะปฏิบัติต่อไปค่ะ

 

ดีแล้ว..

ทำให้มาก เจริญให้มาก..

อย่าลืม เจริญเมตตา ด้วย ละ กัน..

เมตตาจะพาข้ามพ้น อุปัทวะ ทั้งปวง..

 

ดูจิตได้ ก็ ดูจิต ไปเลย..

ไม่ต้องกลับมาทำความสงบแล้ว..

การดูจิต นั่นแหละ เป็น วิปัสสนา เป็นการเดินปัญญา..

สมถะ ก็มี ฌาน ก็มี ครบบริบูรณ์..

 

จขกท ภาวนาตามกรรมฐานที่ปฏิบัติต่อไปครับ เรามีสติอยู่กับปัจจุบัน อะไรที่ผ่านมาแล้วอย่าไปคิดมากครับ

ปฏิบัติกรรมฐาน ภาวนาบริกรรมในกรรมฐานที่เราปฏิบัติไปเรื่อยๆ จิตรวมลงสมาธิเมื่อไหร่ จิตเข้าปฐมฌานเมื่อไหร่ เราจะหายจากการฟุ้งซ่านได้แน่นอนครับ รับรอง

 

วันนี้จากคำถามที่ได้ถามมา มีอยู่ส่วนหนึ่งที่ว่า “ในเมื่อรู้ว่าการภาวนามีผลานิสงส์มากกว่าหลายเท่า แล้วทำไมถึงไม่ภาวนา แต่ไปให้ทานกันเสียเป็นส่วนใหญ่ ?” เรื่องนี้เป็นเรื่องของความเข้มข้นของกำลังใจแต่ละคน ซึ่งถ้าจะว่ากล่าวกันอย่างเป็นทางการ ก็คือ ขึ้นอยู่กับบารมีของแต่ละคน ว่าท่านทั้งหลายเหล่านั้นสร้างบารมีมาในระดับไหน
ถ้าเป็นบารมีต้นขั้นหยาบยังไม่สามารถที่จะให้ทานได้ ถ้าบารมีต้นขั้นกลางต้องชักชวนกันแล้วชักชวนกันอีก ตัดใจบริจาคได้ยากมาก ประเภทล้วงออกมาแล้วยังเก็บคืนไปก็มี ถ้าเป็นบารมีต้นขั้นละเอียดสามารถให้ทานได้ แต่ถ้าเอ่ยถึงเรื่องศีลและภาวนาจะไม่รู้เรื่องกันเลย
ถ้าเป็นบารมีกลางขั้นต้นสามารถให้ทานได้ แต่ถ้าพูดถึงการรักษาศีลก็เหมือนกับแบกภูเขาทั้งลูก บารมีกลางในระดับกลางสามารถให้ทานได้ รักษาศีลก็ขาดตกบกพร่อง ต้องอุปบารมีขั้นละเอียดถึงสามารถให้ทานได้ รักษาศีลได้ แต่ถ้าพูดถึงเรื่องการภาวนาก็ไม่มีจิตคิดที่จะทำ ต้องเข้าถึงระดับปรมัตถบารมีเท่านั้น
ถ้าหากว่าเป็นระดับปรมัตถบารมีขั้นหยาบให้ทานได้ รักษาศีลได้ แต่ว่าในเรื่องของการภาวนาก็เหมือนอย่างกับเข็นครกขึ้นภูเขา ก็คือแทบไม่มีกำลังใจที่จะทำ ถ้าหากว่าเป็นปรมัตถบารมีขั้นกลางสามารถให้ทานได้ รักษาศีลได้ ภาวนาบ้าง ด่าชาวบ้านเขาบ้าง ไปถึงปรมัตบารมีขั้นละเอียดจึงให้ทานได้ รักษาศีลได้ เจริญภาวนาได้
คราวนี้ในเรื่องของบารมีนั้น หมายเอาบารมี ๑๐ หรือทศบารมี ซึ่งเราสร้างสมมาเพื่อความหลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพาน ถ้าในลักษณะอย่างนี้ การสร้างบารมีของเราก็จะขึ้นต้นด้วยปัญญาบารมี รู้ว่าเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ดีจริง เราก็รีบกระทำ
ถ้าหากว่าท่านตั้งใจให้ทานก็เพราะมีปัญญารู้ว่าทานนั้นดีอย่างไร เป็นการตัดความโลภจากจิตจากใจของเราอย่างไร ทำให้ผู้ได้รับมีความรักใคร่ต่อเราอย่างไร เมื่อเห็นคุณความดีของทาน ท่านทั้งหลายถึงจะให้ทานได้ เมื่อให้ทานแล้วในขณะนั้นต้องประกอบไปด้วยเมตตาบารมี ไม่เช่นนั้นก็ไม่สามารถที่จะสงเคราะห์อนุเคราะห์ผู้อื่น บุคคลที่จิตประกอบด้วยเมตตาย่อมทรงศีลเป็นปกติ
ดังนั้นไม่ว่าท่านจะเริ่มในบารมี ๑๐ จากตรงไหนก็ตาม สิ่งที่ท่านจะได้รับก็คือบารมีอีก ๙ ตัวจะตามมาติด ๆ ด้วย จะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ตาม บารมีทั้งหลายเหล่านั้นก็จะตามติดชิดเข้ามาโดยอัตโนมัติ เหมือนกับซื้อรถย่อมมีล้อแถมมาด้วย สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ถ้าหากว่าท่านจะเริ่มสร้างบารมี ไม่ว่าจะเริ่มจากตัวไหนก็สามารถทำได้
และขอให้รู้ว่าคู่ศึกของบารมี ๑๐ ก็คือสังโยชน์ทั้ง ๑๐ ซึ่งเริ่มตั้งแต่สักกายทิฐิ มีความเห็นว่าตัวเราเป็นของเรา วิจิกิจฉา ลังเลสงสัยในคุณพระรัตนตรัย สีลัพพตปรามาส รักษาศีลไม่จริงไม่จัง ขาด ๆ วิ่น เหล่านี้ไปจนถึงอวิชชา คือความเขลารู้ไม่จริง ทำให้หลงผิด คิดผิด พูดผิด ทำผิด เป็นต้น
สมัยหลวงพ่อวัดท่าซุงยังอยู่ ท่านให้เขียนบารมี ๑๐ ติดหัวนอนเอาไว้ ตื่นเช้าขึ้นมามองบารมี ๑๐ แล้วตั้งใจทบทวนว่าตรงไหนที่เรายังบกพร่องอยู่ วันนี้เราจะทำตัวนั้นให้เต็มขึ้นมา แล้วเขียนสังโยชน์ ๑๐ ติดเอาไว้ด้วยว่าตอนนี้เราตั้งใจจะละตัวไหน เมื่อเป็นเช่นนี้ งานของเราก็เหลือน้อย ก็คือแค่พยายามสร้างบารมี ๑๐ ให้เต็ม และ ละสังโยชน์ ๑๐ ให้ได้
ในส่วนของสังโยชน์ ๑๐ นั้น ท่านแนะนำเอาไว้ว่าให้ยึดการทำลายสังโยชน์ ๓ เป็นหลัก ก็คือ ให้รู้ตัวอยู่เสมอว่าเราจะต้องตาย ในเมื่อเราจะตายก็ไม่ควรประมาท ควรที่จะรักษาศีลให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ เพื่อที่จะให้เรามีสุคติเป็นที่ไป แล้วทำความเคารพในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์อย่างจริงจัง ไม่ล่วงเกินด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ เป็นต้น
ถ้าหากว่าท่านสามารถทำดังนี้ได้ก็ถือว่าในส่วนของบารมี ๑๐ ขั้นต้น เราสามารถที่จะยึดหัวหาดเอาไว้ ก็ให้กระโดดไปที่ตัวสุดท้ายคืออวิชชา อวิชชานั้นแบ่งเป็นฉันทะ คือความยินดีและพอใจ จึงทำให้เกิดราคะ คืออยากมีอยากได้ อย่างเช่นว่าเห็นรูปสวยเกิดความยินดี ความพอใจ ก็อยากมีอยากได้ไว้เป็นของเรา ได้ยินเสียงเพราะเกิดความยินดี เกิดความพอใจ ก็อยากมีอยากได้มาเป็นของเรา เป็นต้น ไม่ว่าจะได้กลิ่น ได้รส ได้สัมผัสหรือครุ่นคิดก็ตาม ก็อยู่ในลักษณะเดียวกัน
ดังนั้น...เราจึงต้องสร้างสมาธิของเราให้มั่นคง เมื่อรู้ตัวว่าตากระทบรูปจะได้มีสติคอยระมัดระวัง เอาแค่สักแต่ว่าเห็น หูได้ยินเสียงก็มีสติคอยระมัดระวังสักแต่ว่าได้ยิน จมูกได้กลิ่นก็ระมัดระวังสักแต่ว่าได้กลิ่น ลิ้นได้รส กายสัมผัส ใจครุ่นคิดก็ลักษณะเดียวกัน ถ้าสติของเราว่องไวก็จะรู้เท่าทัน สมาธิของเรามั่นคงก็หยุดยั้งตนเองลงได้ ก็เหลือแต่ปัญญาที่เราจะประหัตประหาร หรือหลบเลี่ยงกิเลสอย่างไรตามแต่ระดับของวาสนาบารมีที่เราบำเพ็ญมา
เมื่อเป็นเช่นนั้นท่านทั้งหลายก็จะเห็นได้ว่า ถ้าหากว่าเราสร้างเสริมบารมี ๑๐ ของเราให้เข้มข้นเอาไว้ โอกาสที่จะประหัตประหาร ขุดรากถอนโคนสังโยชน์ ๑๐ ก็ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเรา โดยให้ยึดหัวหาดที่สังโยชน์ ๓ และไปทำลายตัวเจ้านายของสังโยชน์ทั้ง ๑๐ คือ อวิชชาให้ได้ ชีวิตนี้ของเราก็มีหวังที่จะหลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพาน
ลำดับต่อไปก็ให้ทุกท่านตั้งใจภาวนาและพิจารณาตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านวิริยบารมี
วันอาทิตย์ที่ ๑๓ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๕๘
ที่มา : www.watthakhanun.com

 

พูดเรียงตามลำดับขั้น แจกแจงตามลำดับ มันก็เป็นอย่างนั้น..

แต่มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐ มีปัญญาลึกล้ำพิศดาร จิตดวงนี้สามารถประดิษฐ์บุญกุศล จิตดวงนี้สามารถประดิษฐ์บาปอกุศล มาให้ตนเองได้เสวยผลนั้น..

มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐ พร้อมทำนิพพานให้แจ้งได้ตลอดเวลา..

การสั่งสมบารมี เป็นเพียงอุบาย ให้เข้าสู่เส้นทางแห่งการรู้แจ้ง..

การสั่งสมบารมีเป็นเพียงอุบายให้เข้าสู่เส้นทางพรหมจรรย์..

 

เล็กๆ เรา ไม่..

ใหญ่ๆ เราชอบ..

 

"ปังคุง" หายไปไหน นะ..

เข้ามาโลดแล่น บ้างสิ..

 

เราบอกให้มั๊ยละ
รู้แล้วอาจตกกะใจ

 

อยากเผือกด้วยคน55

 

ถ้าบอกว่าลงหลุมไปแล้วก็คงได้ คิดถึงก็ตามไปดู
เข้ามาทุกวันแหละครับ
https://palungjit.org/threads/การสร้างเมืองดิจิตอล.705948/page-3