เรื่องนี้...ไม่ใช่ฝัน...

เที่ยงวันเสาร์ที่ผ่านมา (23/4/59) นัดกับลูกชายไปพบกันที่วัดราชประดิษฐ์ แถวสนามหลวง กทม. ค่ะ ระหว่างนั้นได้เข้าไปกราบพระประธานในอุโบสถ ว่าจะนั่งสมาธิสักหน่อย. ปรากฏว่ามีคนที่เข้าร่วมกิจกรรมไหว้พระเก้าวัดกับรถเมล์ไทยเข้ามากราบไหว้องค์พระเช่นกัน ดังนั้นจึงออกไปดูรอบๆ อุโบสถ...
พบวิหารเล็กๆ จึงเดินไปดู เห็นองค์รัชกาลที่ 4 พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในลักษณะทรงยืน.

 

เรื่องนี้...ไม่ใช่ฝัน

แหงนหน้ามองท่าน รำพึงในใจว่า ไม่เคยรู้เลยว่ามีองค์ท่านประทับอยู่ที่นี่ เคยเห็นแต่ที่สถาบันพระจอมเกล้าลาดกระบัง และวัดแห่งนี้ก้อไม่เคยเข้ามา. ว่าแล้วก้อกราบท่าน...เอาปัจจัยใส่ตู้ช่วยกิจกรรมผู้ปฏิบัติธรรม. ไม่ลืมที่จะเซลฟี่ไว้เป็นที่ระลึก...สัก5แชะ...มีนกกาบินโผมาเกาะที่พระเกศองค์ท่าน...ไม่น่าแปลกนะ...หรือไม่น่าบังเอิญ...หรืออย่างไรดีค่ะ. เดินลงจากวิหารละกัน

 

เดินมาที่ศาลาหน้าอุโบสถ. ดูรูปหน่อยเผื่อแก้ตัวเพื่อให้รูปยังคงมีกันพลาด ...ยังอยู่ครบตั้งแต่นกยังไม่มาเกาะจนบินไปแล้ว...สองภาพสุดท้ายไม่มีนกแต่มีหน้าเราเอง...เฮ้ย...(พูดกับตัวเอง)...หน้าตาเราเปลี่ยนไปใสแหนวเลย...เมื่อเทียบภาพแรกๆ ในเวลาไม่กี่วินาที
สักครู่ลูกชายมาคุยด้วย นั่งคุยแบบหันหน้าเข้าหากัน...สักสิบนาทีผ่านไป...มีนกพิราบมาเกาะที่ศีรษะดิฉันค่ะ...ปัดมือไล่ไป แต่ไปไม่ไกลค่ะ ยืนเกาะอยู่หลังคาศาลารายห่างไม่เกินหนึ่งหรือสองเมตร เดินไปเดินมาอยู่ที่หลังคานั่นแหละ. เลยเล่าให้ลูกฟัง...ตามรูปที่ถ่ายไว้ ลูกชายขำ โดยบอกว่ามันคงนึกว่ารังมันอ่ะแม่...แต่ไม่น่าจะเกิดขึ้นแบบเดียวกันในเวลาใกล้เคียงกันแบบนี้. ปกตินกพิราบเป็นนกที่ขี้ตกใจ ไม่เข้าใกล้คนแบบนี้ ถ้าโชคร้ายนะมันต้องขี้ใส่หัวแล้ว เพื่อนๆ สมาชิกคิดว่างัยบ้างค่ะ. ดิฉันอยากรู้ว่าเหตุการณ์เช่นนี้เป็นอย่างไร

 

จำได้ว่าตอนเป็นเด็กมีนกบินมาเกาะศรีษะแม่เหมือนกัน แล้วไม่กี่วันหลังจากนั้นแม่ก็โดนปล้นเงินประมาณหนึ่งแสนบาท ได้ยินแม่และญาติผู้ใหญ่คุยกัน เขาว่านกบินมาเกาะหัวใครคนนั้นเคราะห์ใหญ่เรื่องเสียทรัพย์ ตอนนั้นเด็กมากก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่นัก

พอโตมาเคยอ่านเจอในเว็บวัดท่าขนุน หลวงพ่อท่านบอกว่าการปล่อยนกคือการสะเดาะเคราะห์เรื่องทรัพย์สินสูญหาย เลยคิดว่าน่าจะเกี่ยวอยู่นะ จขกท.ลองไปปล่อยนกดูก็แล้วกันนะ