เรื่องเล่า ประสบการณ์ลี้ลับ ( โปรดใช้วิจารณญาณในการเสพสื่อ )

ขอบใจจร้า ^_^

 

.. .. เล่ารอบแรกคอมน็อคข้อมูลหาย ... ถ้าพิมพ์รอบสองแล้วหายอีกคงต้องพิจารณาข้ามไปเล่าเรื่องอื่นก่อนนะคะ ท่าจะไม่ค่อยดีละ ..ตามนี้

 

... .. ขอข้ามไปตอนเราไปขึ้นดอยสุเทพเพื่อไหว้พระธาตุเลยแล้วกันนะคะ เราก็ขับรถขึ้นไปเองทำให้เรามั่นใจว่าตอนที่เราขับรถขึ้นไปปายนั้นเราโดนดีเข้าแล้วจริง ๆ เพราะต่างกันมากยังกะคนละโลก ... เราเที่ยวในเชียงใหม่จนบ่ายแล้วก็พากันเดินทางกลับเพราะไม่อยากให้มืดตอนอยู่บนเขาก่อนถึงเด่นชัย .. แต่มันก็มืดจนได้แต่มันก็ไม่ได้มีอะไรที่ดูน่ากลัวเท่าตอนแรก .. แน่นอนคะก้เราเตรียมตัวมาดีนี้นา 555555 แต่ก็โดนจนได้ .. คราวนี้ไม่ใช่คนอื่นที่โดนกลายเป็นเราเองที่โดน .. อะไรนะเหรอคะ .. กาลีนะ " โดนบิดไส้ " ใครจะว่าเราคิดไปเองก็แล้วแต่นะแต่จนถึงทุกวันนี้เราก็ยังมั่นใจว่าเราโดน ..

... อาการมีประมาณนี้คะ คือ เราขับรถมาตอนแรกก็ปกตินะไม่มีอาการทางด้านร่างกายอะไร แต่พอเข้ามาใกล้เขตเด่นชัยอีกแค่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงอยู่ ๆ เราก็ปวดท้องขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยปวดมากปวดจนร้องออกมาเสียงดังมากน้อง ๆ ก็ตกใจว่าอยู่ ๆ เราเป็นอะไร .. เราต้องเอามือกุมท้องไว้ด้วยความทรมานแต่ก็พยายามขับรถต่อไปเพราะรอบข้างมันเปลี่ยว และ มืดมากไม่มีรถสวน หรือ ตามมาเลยอันตรายเกินไปที่จะจอด เราบอกตัวเองว่าอดทนไปอีกไม่กี่สิบโลก็ถึงบ้านคนแล้ว .. ความปวดนั้นลองนึกภาพว่าเหมือนมีมือใครสักคนมาบีบในท้องเราแรง ๆ นะคะ ปวดแบบนั้นเลยเราปวดอยู่แบบนี้ประมาณ 15 นาที ปวดจนต้องร้องไห้ออกมาดัง ๆ ในใจเราก็ภาวะนาอ้อนวอนต่อสิ่งศักสิทธิ์ต่าง ๆ ให้ช่วยเราด้วยแถมได้กินน้ำมนต์ที่บูชากลับมาด้วย คือ นึกวิธีไหนได้เราทำหมดคะ .. แต่ก็ไม่หายมีแค่เบาลงเล็กน้อยเราพยายามตั้งสติตัวเองให้มีสมาธิพยายามลองนึกปลงสังขารแบบที่เคยอ่านเจอในหนังสื่อ .. จนผ่านไปสัก 15 นาที เราก็เข้าสู่บ้านคนที่มีแสงไฟนั้นแหละถึงหายปวดท้อง แล้วเชื่อไหม๊คะว่ามันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเราเลย อาการปวดไม่มีแม้แต่ร่องรอยอะไรเลยเราแปลกใจมาก แต่ไม่รู้ว่าใครคือคนทำกับเราแบบนี้ ... แต่งานนี้ก็แอบมีด่าฝากแถมไปถึงคนที่ทำด้วยคะ ไม่รู้ใครจะโดนนะคะ

 

... พอเรามาถึงเด่นชัยเราก็แวะไปหาเพื่อนคนนั้นอีกครั้งเพราะเขาโทรมาว่าอยากเจอเราอีก .. พอเราไปถึงบ้านเขาพี่ชายเขามีท่าทีเปลี่ยนไปจากครั้งแรกที่เจอกัน คือ ไม่เป็นมิตรเท่าที่ควร .. เพื่อเราขออกไปข้างนอกกับเราแต่พี่ชายเขาเมาแล้วคะตอนนั้น .. แล้วสิ่งที่ไม่มีใครคิดก็เกิดคะพี่ชายเขาเตะเข้าไปที่ชายโครงเพื่อนเราคนนั้นจันตัวปลิวเลยคะเพราะเขาเป็นคนร่างเล็กผอม ๆ เพลงรีบเข้าไปเอาตัวบังไว้ในขณะที่พี่สะใภ้ก้จับพี่ชายเพื่อนไว้เรายืนอึ้งทำไรไม่ถูก .. เขาเตะเพื่อนเราแต่กลับมองหน้าเราแบบเหมือนกับเยาะเย้ยยังไงไม่รู้ .. ทำไมเกิดเรื่องแบบนี้ก้ไม่รู้ ..

... เราเลยพาเพื่อนเราออกมาด้วยเพราะกลัวว่าเขาจะเจ็บหนักไปกว่านี้ พี่สะใภ้เขาก็อนุญาติให้ออกมา เขามีกระเป๋าคาดเอวใบเล้กมาด้วย .. การเจอกันครั้งนี้เรารู้สึกแปลกกับเพื่อนคนนี้คะ .. เรารู้สึกหงุดหงิด ไม่ชอบ เหมือนจะโมโหเขาตอดเวลา โดยเฉพาะเวลาเขาคุยกับเรา .. แสดงว่าเขาต้องมีอะไรแน่ ๆ

... พวกเรานั้งในห้องเช่าที่แยกเด่นชัยน้องเราออกไปซื้อของกินที่ 7-11 แล้วก็กลับมาหน้าตาตื่น .. เราก็ถามว่ามีอะไร .. ส้ม บอกว่า " ผีหลอก " ประมาณว่า เพลงขับรถ ส้ม นั้งข้าง ๆ ก่อนถึงปั๊ม มันจะมีหลักลาย กับ หลักกิโลอยู่ ส้ม กับ เพลง เห้นผู้หญิงคนหนึ่งนั้งอยู่บนหลักนั้นนั้งยอง ๆ ด้านบนแล้วพอขับรถไปใกล้ ๆ ปรากฏว่าผู้หญิงคนนั้นหายไปกับตาพวกเขาสองคน .. พอซื้อของเสร็จก็เลยถามคนในปั๊มก็บอกว่าเป็นเด็กแถวนั้นแหละข้ามถนนโดนรถชนตายตอนกำลังจะมาที่ปั๊มนี้ เพื่อนก็บอกว่าใช่มีคนดดนรถชนตายแถวนั้นเป็นผู้หญิงสาววัยรุ่น .. เราออกไปส่งเพื่อนเกือยตีสามแล้วพอขากลับเพลงก้พูดกับเราว่า " ม๊าคิดว่าคนนี้เขาเล่นของไหม๊ .. แล้วเขาได้ทำอะไรใส่ม๊า หรือ เปล่า " คือเราเล่าให้เพลงฟังว่าเรารู้สึกแปลก ๆ ที่แต่ก่อนไม่รู้สึก หงุดหงิด ไม่ชอบขี้หน้าเขาคนนี้เลย มีแต่สงสารเขามากกว่าแต่มาคราวนี้กลับกลายเป็นตรงข้าม ... พอกลับมาถึงห้องถึงมาเจอหลักฐานที่น่าสงสัย เพราะก่อนลงรถเพลงบอกว่า " เชื่อไหม๊ว่าเดี๋ยวก็มีคนทำให้เรารู้ "

 

... เรามาถึงห้องก็เตรียมตัวจะนอนกันเราดึงหมอนมาจะหนุนหัวกลับเจอสิ่งหนึ่งใต้หมอนของเรา ... เขาลืมกระเป๋าไว้นั้นเอง .. เพลงถือวิสาสะดึงกระเป่าเปิดดูว่ามีอะไรบ้าง .. มีตังค์ มีโทรศัพท์ที่ปิดเครื่องไว้ มีพวงของคลังพวงหนึ่งซึ่งแทบไม่มีพระมีแต่เครื่องรางแนวเสน่ห์เสียมากกว่า เราสะดุดตากับสิ่งหนึ่งในนั้น คือ ขุนแผนอุ้มนาง ... จากประสบการณ์สอนเราว่าเพื่อนเราคนนี้เขากำลังพึ่งของพวกนี้กับเราแน่นอน จากที่ตอนแรกแค่สงสัยว่าเขาต้องมีอะไรปิดบังเราบ้าง พวกเราลองเปิดโทรศัพท์ที่หน้าจอแตกดูตอนแรกเปิดยังไงก็ไม่ติดคะ .. เราเลยพูดลอย ๆ ว่าถ้าในนี้มีอะไรที่เกี่ยวกับเราที่เป็นความลับที่เขาปิดเราก็ขอให้เครื่องเปิดติดเราบอกคนรักเราแบบนี้เลยคะ .. จะเรียกว่าลองของก้ได้คะ .. เห้อ ๆ สมัยนั้นปากมันชอบหาเรื่องยังไงไม่รู้ ...

... พอลองเปิดอีก 2 ครั้ง เครื่องเปิดได้คะ ทำให้เราเห็นว่าในโทรศัพท์อะไรบ้างแล้วเครื่องก็ดับเปิดไม่ติดอีกเลย แล้วเพื่อนเราก็โทรมาว่าเขาลืมของไว้ที่ตรงใต้หมอนใหเก็บไว้ให้ด้วย

.... ตอนเช้าเขาเข้ามาเอากระเป๋า .. เขาถามว่าได้เปิดกระเป๋าเขาไหม๊ .. เราก็สวนไปแบบกวน ๆ ว่า กลัวเราขโมยของในกระเป๋ษเหรอเขาก็บอกว่าเปล่า .. เราก็ถามต่อว่า .. ไหนว่าไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ไง ไม่เชื่อเรื่องผีสางไม่ใช่เหรอแล้วพวงเครื่องรางนี้หมายความว่าอะไร .. รู้ใช่ไหม๊ว่าเราไม่ชอบคนโกหก .. เขาก็หน้าจ๋อย ๆ สารภาพว่า " เครื่องรางพวกนี้พี่ชายเขาเป็นคนให้มาเมื่อไม่กี่วันนี้เอง เพราะเขาชอบเราแล้วไปปรึกษาพี่ชายว่าทำไงดีให้เรารักเขา .. พี่ชายเลยให้ของพวกนี้มา " ถึงตรงนี้เราเองก็รู้สึกสลดคะ .. ไม่รุ้สิสงสารเขาก็ยกโทษให้แล้วคืนกระเป๋าให้ไปพร้อมกับบอกว่า .. อย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกมันไม่ดีมันจะพาตนเองไปสู่ความเสื่อมได้ง่าย แค่นี้ชีวิตเขาก็ทุกข์ทรมานมากพอแล้ว .. เขาโดนเราเทศน์สั่งสอนไปเยอะคะ ... แต่เราก็ไม่ได้บอกเขาหรอกนะคะว่าคืนนั้นพวกเราทดลองทำอะไรกับเครื่องรางพวงนั้น .. และ ก็ไม่ได้ตามผลว่าการทดลองนั้นได้ผลไหม๊ ..

 

.... พวกเราเดินทางไปแพร่ต่อเพื่อพาวิญญาณคนรักไปทำในสิ่งที่เขาไม่ได้ทำตอนมีชีวิต .. เราคงเล่าในส่วนนี้ไม่ได้ขอสงวนไว้แล้วกันนะคะ .. แต่การไปครั้งนี้เป็นเครื่องยืนยันถึงการมีชีวิตหลังความตายได้เป็นอย่างดีที่สุดสำหรับเราแม้เราจะไม่สามารถมองเห็นผีได้ก้ตาม

... ด้วยเหตุนี้ทำให้เราเชื่อมั่นว่า " เขาอยู่กับเราจริง ๆ " ต่อไปนี้เราจะศึกษาทางด้านนี้เผื่อว่าสักวันเราจะสื่อสารกับคนรักเราได้ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง .. ตั้งใจทำบุญกุศลทุกอย่าง หัดสวดมนต์ไหว้พระ เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้เขาได้มีพลัง และ ได้พ้นจากทุกขติภูมิ ( ความเชื่อส่วนตัวนะคะ ) เพราะเรื่องของเขาทำให้มี กาลีนะ ที่ทุกคนรู้จักในวันนี้ .. มีพี่ ๆ หลายท่านเตือนเหมือนกันว่าสิ่งที่ กาลีนะ กำลังนำเสนออยู่ในทุกวันนี้ .. จะกลายเป็นเหมือนสิ่งที่จะนำเรื่องไม่ดีภัยต่าง ๆ มาสู้ตัวเอง และ ครอบครัวได้ .. ซึ่งก็มีบ้างคะที่เจอ

.. ในเมื่อ กาลี บริสุทธิ์ใจที่อยากจะนำประสบการณ์ที่เจอในแง่มุมของตนเองเพื่อจะได้เป็นวิทยาทานแก่คนที่สนใจ .. หากมันจะกลายเป็นเครื่องมาทำร้ายเราในภายหลังผลกรรมนั้นก็จะทำให้เขาแพ้ภัยตัวเอง และ กรรมก็จะตามสนองพวกเขาเองเราขอให้พรนี้เป็นจริงในฉับพลันทันใจ ..

 

..... วันนี้ตั้งแต่เริ่มพิมพืคอมน็อคไป 3 รอบนี้พิมพ์ไว้หายหมดไม่อยากคิดว่าเป็นเพราะอะไรแล้ว .. กลับมาเล่าต่อคะ ..

.... เรากลับมาจากบ้านคนรักแวะกินข้าวที่แถวร้านแถวสูงเม่นทำให้เราได้ความรู้เกี่ยวกับความเชื่อของคนแถวนั้นที่มีการนับถือผีบรรพบุรุษมาเป็นเวลานานมากแล้ว และ จะไม่ค่อยเปิดเผยให้คนภายนอกได้รับรู้เท่าไหร่ .. แต่ดูท่าทางของเขาจะแรงอยุ่นะคะเพราะแม่ค้าแกก้เล่าไปกลัวไปคะ ..

... เราเดินทางมาถึงแยกสีสูบก้ปาไปจะหกโมงแล้ว .. เวลาเดียวกับขามาเลยคะ เขาก็เสียเวลาประมาณนี้เช่นกัน แล้วน้อง ๆ ที่น่ารักของเราก็บอกว่าพวกมันจะอยู่เป็นกำลังใจให้เราที่รถ .. อืม .. น่ารักมากคะ ..

... เราเดินไปตรงที่เดิมที่เรามาบนไว้พร้อมของที่เตรียมมา และ รุปถ่ายคนรักแบบที่เราเห็นในฝัน เราเอาของมาเซ่นไหว้โดยการจัดใส่ถ้วยโฟมเหล้าขาว กับ เบียร์กระป๋องเปิดฝาไว้แล้วก็จุดธูปบอกกล่าวให้มารับโดยเบียร์นี้เราเอามาให้คนรักเพราะรู้ว่าเขาชอบกิน เราอธิฐานประมาณ 5 นาที แล้วเราก็คิดอุตริ ( เป็นบ่อยคะ 55 ) เอาธูปดอกหนึ่งปักลงไปในกระป๋องเบียร์แล้วเรียกคนรักว่าเอามาไหว้นะให้มากินสะ .. ทันทีที่ธูปปักลงไปในกระป๋องเบียร์ปรากฏว่ามันเกิดฟองจำนวนมากทะลักขึ้นมาฟู เราตกใจมากคะนึกเอาเองว่าเขาคงมารับของไหว้เราแล้วเรายืนดูแป๊บหนึ่งก่อนจะบอกคนรักว่าให้เขาตามเรากลับไปอยู่ที่บ้านเราเถอะจะได้ไม่ต้องเร่ร่อน .. เรายังจำสัญญาที่เราเคยให้ไว้ได้เสมอเรายินดี และ เต็มใจจนกว่าจะถึงเวลาที่เขาจะได้ไปเกิดใหม่ .. แล้วเราก็เดินหันหลังกลับโดยไม่หันหลังกลับไปมองแล้วก็ขับรถไปส่งเพลงที่หอที่พิษณุโลกต่อไป ( สิ่งที่ทำนี้เราเองก็ไม่มีใครบอกหรอกนะตอนนั้น เราก็คิดเอาเองตามความคิดเราคะ หรือ มั่วนั่นเองคะ 55 )

 

.. พอส่งเพลงแล้วคราวนี้ก็เหลือเรากลับส้มเดินทางกลับบ้านซึ่งมันก็ดึกแล้ว .. ระยะทางจากพิษณุโลกจนถึงลงเขาน้ำหนาวนั้นมันมันก็เป็นอะไรที่ทรหดพอสมควรเพราะเราเจอกับเรื่องแปลก ๆ เยอะพอควร เช่น อาการง่วงนอนแบบที่เคยเป็นตอนขับรถไปปาย อาการหูอื้อขนหัวลุก รู้สึกว่าตัวเบาลอย เรากอดพวงมาลัยไว้เลยคะเพราะกลัวว่าจะมีเหตุอันไม่ควรขึ้น .. พวงมาลัยหนัก รถหนัก .. เอาอีกแล้ว แต่คราวนี้ดูจะเป็นระเบียบพอสมควร .. ลองนึกสภาพว่าเราขับรถไปแล้วเหมือนมีผู้โดยสารนั้งเรียงกันแล้วพอเบรกก็จะเอียงไปมาประมาณนั้นละคะ .. เราสู้กับอาการแบบนี้มานานมากตลอดทางแต่ไม่กล้าจอดเพราะกลัวยิ่งช่วงถนนแถวน้ำหนาวเรากลัวมากแต่พอหันไปมองหน้าน้องก็ไม่กล้าพูดอะไรให้มันกลัว .. เหมือน ส้ม มันจะรู้ว่าเรากลัวมันก็ชวนคุยไปเรื่อย ๆ แต่พอมาใกล้ช่วงสะพานยาว ( ที่รถทัวร์ตกลงไปปีที่แล้วคงจำได้นะคะ ) เพลงได้เตือนไว้แล้วว่าถ้ามาถึงบริเวณนี้ให้ระวังให้มากเพราะคนพื้นที่จะทราบดีว่าแรงแค่ไหน .. เออ ... แรงจริงอะไรจริง .. ส้มเริ่มเงียบไม่พูดอะไรนั้งนิ่งหน้าตรง .. ภายในรถมีแต่ความเงียบไปนานแค่ไหนไม่รู้จนพวกเรามาเจอศาลใหญ่มากศาลหนึ่งทางซ้ายมือเราความตึงเครียด อึดอัดทุกอย่างเหมือนจะหมดไปเลยคะ พวกเราถอนหายใจพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย .. เรายกมือไหว้ศาลแล้วขอให้ท่านช่วยคะพอพ้นสารมาปั๊บน้องเรามันก็แหกปากออกมาในความเงียบจนเราตกใจ .. " เอาติ๊ละบาดทีนี้ผู้ได๋กะบ่ยานแล้วถิ่นกูแล้วเมิงลิงเบิ้ง " เราตกใจหันไปหาน้องถามว่าเป้นอะไรมันบอกอึดอัดทนมานานแหละ .. พอผ่านศาลแล้วมันรู้สึกว่าโล่งเหมือนเราถึงบ้านเราแล้ว .. แล้ว ส้ม ก็บอกอีกว่ามันนั้งอยู่ที่เงียบไปเพราะมันมองในกระจกหลังแล้วมันเห็นเป็นคนวิ่งตามรถพวกเรามาติด ๆ แล้วกลางภูเขาเที่ยงคืนใครจะมาวิ่งแล้วเราขับรถเร็วคนที่ไหนจะวิ่งทันรถเราได้มันไม่ใช่คนแล้ว ตอนแรกวิ่งไกล ๆ แล้วก็ใกล้เข้ามาจนอยู่กระจกข้างมันเลย .. เออ เราก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน .. แล้วพวกเราก็รีบผ่านมันไปให้ได้ .. เราจะดีใจทุกครั้งที่เห็นมีรถสวนมา และ ก็กลัวรถจะมีปัญหา ..

... พวกเราลงเขามาได้ด้วยความทรมานมากเหนื่อยมากยังกะสู้กับอะไรมามากมายเหลือเกิน .. เราเจอปั๊มเล็ก ๆ ปั๊มแรกที่ลงเขาเราตัดสินใจจอดพักที่ปั๊มนี้ถึงจะดูออกน่ากลัวไปหน่อยแต่เราสองคนไม่ไหวแล้วเหมือนหมดถ่านนะคะ .. เราเปิดกรจกไว้เล็กน้อยแล้วก้ไหว้พระขอให้ช่วยปกป้องพวกเราจากทุกสิ่งที่จะมาทำร้ายแล้วก็หลับไปทั้งสองคน ..

.... แล้วสิ่งที่ตามพวกเรามาพวกเขาก็มาแสดงตัวให้เราเห็นในความฝัน .. เรียกว่าโดนผีอำดีกว่าคะ ในความหลับนั้นเราเหมือนจะรู้สึกตัวว่ามีใครบางคนกำลังจ้องมองเราตรงกระจกรถ เราขยับตัวไม่ได้หนักรู้แหละถ้ามาแนวนี้ผีอำชัวร์ .. เราลืมตาเพื่อจะดูว่าใช่ หรือ มั่ว ชัวร์ หรือ ไม่ .. น่านเป็นผู้ชายด้วย ผอม สูง ผมหยิกนิด ๆ ผมสั้น หน้าออกแหลม ใส่เสื้อบอลสีน้ำเงินมีแถมขาวตรงบ่า กำลังก้มหน้ามามองเราผ่านกระจก .. เราตกใจแต่พยายามเนียนทำไม่เห็นพยายามพลิกตัวไปอีกฝั่งแล้วเอาหมอนมาบังตรงกระจกนั้นจะได้ไม่เห็นแล้วหันข้างไปอีกฝั่งคือหันหน้าไปหาน้องที่นอนอยู่ .. อืมมันหลับสบายเลย .. แล้วนั้นเด็กชายที่ไหนมาเดินเล่นตรงนั้นน่าจะไม่ถึงยี่สิบปี แล้วยายคนนั้นนะใครนะ ผมหยิกแบบคนแก่สมัยก่อนใส่เสื้อขาว ผ้าซิ่น มีตระกร้าเชี่ยนหมากถือมาด้วย ตัวเล็ก ๆ กำลังเดินเหมือนสำรวจพื้นที่แถวนั้น แต่ดูไปก็คุ้น ๆ นะเหมือนยายของคนรักเราที่เรามักฝันถึงท่านบ่อย ๆ แต่เราไม่เคยเห็นรูป หรือ ตัวจริงนะคะ มีแค่ญาติเล่าให้ฟังเท่านั้น .. แล้วเราก็พยายามหลับเกือบสว่างเราจึงได้ปลุก ส้ม ให้ตื่นแต่ไม่เล่าอะไรให้น้องฟัง .. แต่กลายเป็นว่ามันมาพุดให้ฟังแทนว่า มีายหนุ่มมาจากไหนไม่รู้มาก้มดูหน้ามันตอนมันนอนยืนตรงกระจกมันคิดว่าคงไม่มีใครมาทำแบบนี้แน่นอนยังไงก็โดนผีหลอกแล้วมันก็บ่น ๆ ให้ผีคะ

... พวกเราออกเดินทางต่อไปแวะกินข้าวแถวครัวกำนันแย้ม เชื่อไหม๊คะว่าเรามาเจอใครบางคนที่เราไม่อยากคิดว่ามันคือความบังเอิญ เพราะคนรักของเราเขาเคยบอกว่าน้องแม่เขามาอยู่แถวขอนแก่นมาอยู่กับเมีย .. แล้วลูกจ้างร้านนั้นคุยไปมาเขาก็บอกว่าเขามีแฟนเป็นคนอำเภอเดียวกับคนรักเราเลยคะหมู่บ้านเดียวกัน และ นับถือผีแบบเดียวกับบ้านคนรักเราเลย .. เราเองยังคิดอยู่ทุกวันนี้ว่าจะใช่ญาติของเขาหรือเปล่านะ

... เราส่ง ส้ม ที่บ้านเพื่อนแล้วเราก็กลับบ้านคนเดียวเย็นแล้วเราแวะไหว้พระยืนเพื่อขอบคุณ และ ขอพร .. เหลือระยะทางอีกสิบกว่ากิโลเราจะถึงบ้าน .. คราวนี้ความรู้สึกว่ามีคนนั้งในรถเราเต็มแค็ปเลยคะเราอึกอัดและทรมานมาก .. มากขนาดไหนเหรอคะ .. มากจนเราร้องไห้เลยคะทั้งขับรถไปทั้งร้องไห้ไป .. แล้วก็สารพัดจะพูดทั้งพูดดีทั้งด่าทั้งแช่ง เพราะมันเป็นความรู้สึกที่พวกเราอยู่ใกล้ตัวเรามากเกินไปแล้วเหมือนหายใจรดต้นคอเลยคะ .. .. พอถึงบ้านเราโคตรโล่งใจเลยคะ แม้จะกลับมาเจอแม่ด่าแต่เราก็รู้สึกปลอดภัยมากที่สุด .. และ นี้คือประสบการณ์ที่เราไปปายมานะคะ .. แต่ปลายปีที่แล้วก็ไปมาอีกแล้วค่อยเล่าต่อวันนี้ราตรีสวัสคะ

 

เอ่อ เรื่องทำเนียนเนี้ยเคยลองมาแล้ว ไม่ได้ผลจ๊ะ
ในความฝันเอาหนังสือมาอ่านบังหน้า เค้าแคะหนังสือเรียกเลยจ๊ะ เฮี้ยนมาก

 

... อันนี้มันคงแล้วแต่กรณีมั้งคะ .. เพราะที่หันหลังให้นั้นคือเราหันจริงไม่ใช่ในฝันแล้วหันคะ .. จริง ๆ มันก็อยู่ที่จิตใจเราเองนั้นแหละคะ ทุกอย่างอยู่ที่ จิต ตัวเดียวเท่านั้น

 

เรื่องที่ 5 เสียงเรียกจาก ผีสาว ...

... อันนี้เป็นเรื่องแถวหน้าร้านที่ขายของนี้แหละคะ เกิดขึ้นสองสามครั้งละเรื่องมีประมาณนี้คะ .. แฟนเรานั้นเขาจะเป็นพวกที่สามารถมองเห็นผีได้ถึงจะเป็นอิสลาม .. นอกจากเห็นแล้วผียังสามารถผ่านร่างเขาได้ด้วย .. ทำให้ต้องคอยดูแลและสังเกตบ่อย ๆ

... เรากับแฟน และ แม่บ้านคนหนึ่งจะขายของช่วงห้าโมงเย็นถึงประมาณตีสามถึงปิดร้าน .. วันนั้นสักประมาณตีสองได้แฟนเราก็นั้งอยู่หน้าบ้านด้วยกันนี้แหละสักพักเขาก็หันหน้าไปทางถนนมองไปฝั่งทางบิ๊กซีแล้วก็ค้างอยู่แบบนั้นจนเราสงสัยเลยถามว่า " แกมองอะไรอยู่นะ " เขาไม่ตอบคะมีอาการเหม่อลอยพอถามรอบสองค่อยตอบกลับมาว่า " แกเห็นคนนั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามนั้นไหม๊ .. ตรงป้ายราคาใกล้ต้นลีลาวดีนั้นนะ " เขาชี้มือให้ดูเราก็มองตาม " ไม่เห็นมีใครเลยแกตาฝาด ช่างมันอย่าไปสนใจเดี๋ยวจะปิดร้านแล้ว " เราไม่อยากให้เขาไปสนใจมาก

.... สักพักช่วงกำลังเก็บร้านอยู่เขาก็เดินไปยืนตรงหน้าร้าน .. มองไปตรงนั้นอีกแล้วเราพยามเรียกเขาเหมือนไม่ได้ยินเสียงเรา .. เราเห็นท่าไม่ดีเลยเดินตามไปยืนมองข้างเขา " แกจะไปสนใจเขาทำไมเขาอยู่ส่วนเขาเราอยู่ส่วนเราดีกว่า " " ผู้หญิงคนนั้นผมยาว ใส่ชุดนักศึกษา หุ่นดี แต่ทำไมหน้าเขาเละไปข้างหนึ่งก็ไม่รู้ " " เออเขาจะเป็นยังไงก็ช่างเขาไปเข้าบ้านรีบเก็บร้านได้แล้ว " เราตัดสินใจตัดบทแล้วลากแขนเขากลับเข้าร้านทั้งที่เขายังดูเหม่อ ๆ เช่นเดิม ..

... พอเรากำลังจะปิดไฟร้านเขาก้เดินออกไปอีกทีนี้เขาเดินไปจนยืนอยู่ตรงริมถนนใกล้เส้นขาว เราตะโกนเรียกชื่อเขาเสียงดังเพื่อให้เขาอย่าไปยืนตรงนั้นมันอันตราย ถึงรถช่วงนี้จะไม่เยอะก็จริง .. แต่ทุกคันที่มาจะมาด้วยความเร็วสูงมากอันตรายมาก ๆ แถมช่วงนั้นเป็นช่วงสถานบันเทิงเลิกมีแต่พวกขี้เหล้าขับรถมาหาของกิน และ กลับที่พัก ถือว่าอันตรายมาก ... เรามองเขาแล้วเหมือนเขาไม่ได้ยินที่เราเรียกจึงตะโกนเรียกครั้งที่สองอีกเขาตอบกลับมาว่า " ผู้หญิงคนนั้นเขากวักมือเรียกเขาให้ข้ามถนนไปหา " .. น่านนางคนนี้มันจะเอาไงกับแฟนชั้นชักจะไม่สบอารมณ์แล้วนะ .. ในจังหวะนั้นเองเรามองไปทางขวามีรถกำลังวิ่งมาด้วยความเร็วสูงประมาณ 2 - 3 คัน แฟนเราก็ก้าวเท้าจะเดินข้ามถนนทั้งที่มีอาการเหม่อลอย .. เราจึงรีบวิ่งไปกระชากแขนเขาให้กลับเข้ามาแล้วก็ตบหน้าเขาเรียกชื่อให้ได้สติ ... เขาก็มีสติกลับมาบ้างแต่สายตายังมองไปยังที่เดิม .. เราเลยลากเขาเข้าห้องนอนไปเลย ....

.... อันนี้ก็เป็นเรื่องบางส่วนที่เจออยุ่บ่อย ๆ ช่วงปีแรกที่เขามาอยู่ที่นี้คะ

 

.... เราเคยถามแม่เรา กับ แม่บ้านตอนกลางวันเหมือนกันว่าเคยมีนักศึกษาหญิงมาตายแถวนี้ไหม๊ช่วงก่อนที่เราจะมาอยู่ .. เพราะแถวนี้ตายบ่อยคะ เห้อ ๆ คำตอบคือ มี เคยมีสาวนักศึกษานั้งซ่อนท้ายรถมอเตอร์ไซด์แฟนแล้วถูกรถยนต์ชนกระเด็นออกจากรถไปกลางถนนแล้วโดนรถอีกคันชน ... ตายคาที่แต่แฟนเธอรอดคะ ... น่าจะเป็นนางคะ .. นางตายก่อนเราจะมาเปิดร้านนี้สักปีหนึ่งคะ ..

 

ต๊กกะใจ

ทำไม ผีแถวเมืองแพร่ ดุ ขนาดนี้ น้อ

แง๊ว

มิน่า เล่า หลวงลุงถึงบอก ว่า

เอ็งมองไม่เห็นน่ะดีแล้ว

เดี๊ยว ทำใจไม่ได้ แฮ่

มาเป็นกำลังใจให้คุณกาลีนะต่อไป เน้อ

 

... แล้วถ้าเราจะบอกพายุว่า ... แถวนั้นมี " เมืองลับแล " คุณพายุจะตกใจมากกว่านี้ไหม๊คะ .. เราไม่รู้ว่ามันตั้งอยู่ตรงไหนนะคะ .. แต่เราเคยฝันว่าไปยังสถานที่หนึ่งแถวแพร่เป็นหมู่บ้านบนเขา .. ซึ่งแน่นอนเรารุ้ว่ามันไม่ใช่หมู่บ้านคน .. แต่ดีนะคะที่เราไปกี่ครั้งพวกเขาก็ดีกับเราพอสมควร ... เราฝันว่าไปที่นั้นเกินหนึ่งเดือน เราจะมีความสุขทุกครั้งที่ได้ไปเพราะมัน คือ หมู่บ้านของคนรักของเราเองมีญาติพี่น้องของเขาที่เราไม่รู้จักอยู่น่าจะเป็นร้อยคน .. ไม่ใช่เราคนเดียวที่ได้ไปที่นั้น ... แต่แฟนเราคนปัจจุบันก็ไปที่นั้นด้วยกับเราเกือบทุกครั้ง .. มันคงไม่ใช่แค่ความบังเอิญ และ เป็นแค่ความฝันมั้งคะ ... ถ้าไม่แรงคงไม่สามารถพาเราไปได้บ่อย ๆ ขนาดนั้น ... จนมีบางครั้งที่เราไม่อยากจะตื่นขึ้นมาจากฝันนั้นเลย .... แล้วอีกที่หนึ่งที่หลังจากนั้นแฟนเราจะชอบไปจะเป็นริมแม่น้ำที่ไม่ลึกมากคล้ายลำธารขนาดใหญ่ มีกอหญ้าริมน้ำ มีต้นไม้ใหญ่ เขาสองคนมักนั้งเล่นที่บนต้นไม้มองไปที่แม่น้ำนั้น และ มีหญิงคนหนึ่งที่ผมดำยาวมาก สวย .. อยุ่ที่นั้น ....

..... แต่ทุกวันนี้แฟนจะฝันไปไฮโซกว่านั้นคะ ... ฝันถึง " ภูเขาที่มีแต่หิมะขาวโพลน แล้วก็ชอบบ่นว่า อยากกลับบ้าน " เอิ่ม ... บ้านที่ไหนที่มีหิมะเมืองไทยไม่มีนะ แถมมีบ้านไม้ยกพื้นสูงเขาบอกว่านั้นนะบ้านเขา ... เราก็สงสัยจะฝันอะไรบ่อย ๆ แล้วซ้ำ ๆ ที่เดิมก็แปลกดีคะ

 

.... วันนี้เขาก็ฝันอีกคะจนเราถามว่า " ทำไมแกไม่ชวนชั้นไปด้วย " รู้ไหม๊คะเขาตอบเรากลับมาว่ายังไง .. " แกขี้บ่นมากเกินไป " .. หงายเงิบเลยคะ .. เราตั้งใจแค่แซวเขาเล่น ๆ แต่เจอเขาสวนมาแบบนี้ก็ .. เห้อ ๆ

.... แต่อย่างว่าละคะคนมีประวัติ T_T เขามักฝันแปลก ๆ บ่อย ๆ มีครั้งหนึ่งเขาฝันว่าไปเที่ยวสวรรค์มีนางฟ้ามารำให้ดูนางฟ้าใส่ผ้าที่ดูใส ๆ บาง ๆ ทุกคนสวยมาก ๆ เขาบอกว่าเขาหล่อมากแต่มีผมยาวเขาเป็นผู้ชายคนเดียวบนนั้น ขณะที่เขากำลังเพลิดเพลินกับระบำนางฟ้า ... เขาบอกว่า กาลีนะ ไปตามเขาคะ ไปเท้าสะเอวชี้หน้าด่าเขาบอกว่าให้กลับบ้านได้แล้ว ... แล้วเขาก็มองหน้าแบบงอล ๆ แล้วบอกว่า " แกถีบชั้นลงมา " แค่นั้นแหละคะ เราปล่อยก๊ากกกกกกกกกก ออกมาแบบสะใจมากเลยคะ ... ถึงจะเป็นแค่ความฝันก็เถอะคะ ... แต่มันก็เป็นปกติของเขาที่เวลาตื่นนอนมาเขามีหน้าที่ต้องรายงานว่า ... วันนี้ฝันว่าอะไร ไปไหนมาบ้าง ...

 

เพิ่งอ่านจบค่ะ สนุกมาก กลัวด้วย

 

หลายเรื่องน่าสนใจครับ

 

เพิ่งอ่านจบค่ะ สนุกมาก กลัวด้วย

หลายเรื่องน่าสนใจครับ


.... ขอบคุณคะ .. ว่าจะถามแฟนว่าถ้าเอาเรื่องเขามาลงด้วยเขาจะยอมไหม .. เพราะสัมผัสเขาจะแรงกว่าเยอะ .. เพราะเห็นได้ทั้งตาเนื้อ และ เห็นจากตรงกลางหว่างคิ้ว .. มีหลายคนแนะนำให้พวกเราฝึกจะได้ชัดขึ้น .. แต่เขาไม่ยอมคะเพราะมันผิดหลักศาสนาของเขาเอง

 

เรื่องที่ 6 เล่นซ่อนแอบจน .. ผีเสี่ยง

.... สมัยสักสามสิบปีที่แล้ว .. บ้านเก่าของเรานั้นยังไม่ค่อยเจริญมากเป็นแค่หมู่บ้านยังไม่ขึ้นเป็นตำบลทำให้ส่วนที่เราอยู่นั้นเรียกว่า " ท้ายหมู่บ้าน " เรามีเพื่อนเล่นด้วยกันสี่คนมีไอ้มด + เหมียว + หน่อย + หวาน +เรา .. พวกเรามักเล่นกันในบริเวณแถวบ้านเป็นประจำ .. พวกเราเล่นกันมาหลายอย่างแล้วตั้งแต่เที่ยงจนไม่รู้จะเล่นอะไรต่อดี แล้วพวกเราชวนกันเล่นซ่อนแอบกันโดยมีข้อแม้ว่าห้ามแอบไกลเกินตรงไหนบ้าง .. ซึ่งตอนนั้นก็เป็นเวลาเย็นแล้วตะวันใกล้จะตกดินแล้ว .. หวานเป็นคนหาพวกที่เหลือเป็นคนซ่อน

.... ตอนที่พวกเราตกลงกันนั้นยายของเหมียวแกก็นั้งดูพวกเราเล่นอยู่ตรงนั้นด้วย .. ยายทักขึ้นว่า " ใครเขาให้เล่นซ่อนแอบเวลานี้ละ เดี๋ยวก็โดนผีเอาไปซ่อนหรอก " ... พวกเราจะฟังไหม๊ .. ไม่คะสมัยนั้นยอมรับคะว่าแต่ละคนนั้นซ่ามากไม่ฟังเล่นต่อกันต่อไป .. เรากับเหมียวตอนนั้นสนิทกันมากพวกเราไปแอบด้วยกันตรงยุ้งข้าวใหญ่ด้านหลัง ซึ่งมันใหญ่มากเหมือนบ้านหลังหนึ่งพวกเราเลยตกลงกันว่าจะย้ายจากด้านหน้ายุ้งไปหลังยุ้งดีกว่าเพื่อความมั่นใจ ...

... เราเลือกที่จะซ่อนตรงหลังท่อปูนซึ่งเหมียวก็เลือกที่จะซ่อนใกล้ ๆ เราห่างกันแค่ห้าเมตรเป็นกองไม้ขนาดใหญ่ที่เด็กสักห้าหกขวบจะนั้งหลบได้ ซึ่งจากตรงที่เราอยู่ก็สามารถมองเห็นเหมียวได้อยู่ .. เราก้มหัวลงเมื่อตอนที่หน่อยตะโกนว่าหลบให้ดีนะหวานมาแล้ว .. เราเลยไม่ทันได้มองเหมียวว่ายังอยู่ที่เดิมไหม๊ .. แล้วเราก็ถูกเจอตัวเราก็ไม่ยอมบอกว่าเหมียวอยู่ไหน ..

... หวานเดินไปทางที่เหมียวหลบอยู่เราก็ลุ้นมากเลยว่าอย่าให้เจอนะหลบดี ๆ นะ .. ปรากฏว่าหวานไปตรงนั้นคะแต่หาเหมียวไม่เจอ .. เรางงมากมันหนีไปได้ยังไงเพราะถ้าเหมียวแค่ลุกเดิน หรือ คลาน หวาน และ ทุกคนจะต้องมองเห็นแต่นี้ไม่คะไม่มีใครหาเหมียวเจอเลย .. แล้วตะวันก็ตกดินลงไปแล้วด้วยเอาไงดีละทีนี้ ... พวกเราตกใจไม่รู้จะทำไงต่อดีเลยตัดสินใจบอกผู้ใหญ่ดีกว่า ...

... พวกเราโดนด่าเยอะมากเลยคะแต่พวกเราไม่มีใครกล้าเถียง .. ผู้ใหญ่หลายคนมากพากันจุดคบไฟออกตามหาเหมียวเพราะคิดว่าอาจมีคนมาลักพาตัวไป .. ถามใครก็ไม่มีใครเห็นใครเจอคะ ... เรียกว่าหากันจนสุดปัญญาถอดใจนั้นแหละคะ แม่เหมียวก็ร้องไห้ฟูมฟายเพราะกลัวลูกสาวคนเดียวจะเป็นไรไป ... ทุกคนเครียดมากสมัยนั้นเรียกได้ว่าค่ำมาสองทุ่มก็นอนกันแล้วคะ ... สุดท้ายยายเลยบอกว่าให้หมอธรรมมาดูให้ .. คืนนั้นก็มีการไปตามลุงดมมาให้ช่วยทำพิธีถามให้ ... ผลออกมาว่า .. เหมียวโดนผีลักไปซ่อนไว้คะ เพราะตรงที่พวกเราไปเล่นกันนั้นเป็นเหมือนทางผีผ่าน และ เป็นที่อยู่ของผีตนหนึ่งที่เรียกว่า อีซิ่นเฮี้ยน .. ลุงแกบอกว่าพวกเราไปเล่นช่วงตะวันตกดินพอดีแล้วเหมือนไปรบกวนมันคะตรงหลังยุ้งนั้นแหละคะมันเลยถอดผ้าซิ่นมันบังตาไม่ให้ใครเห็น แล้วทำให้เหมียวหลับไปแล้วมันก็พาไปซ่อนไว้แถวนี้แหละเดี๋ยวพรุ้งนี้เช้าเหมียวจะกลับมาเองคะ .. ทุกคนก็แยกย้ายบ้านใครบ้านมัน

... พอตอนเช้าเราก็ออกมานั้งที่แคร่หน้าบ้านเรานั้งเล่นได้สักพัก .. เราก็มองไปเห็นเหมือนเป็นเหมียวคะใส่เสื้อผ้าชุดเมื่อวานเลยกำลังเดินร้องไห้มาจากทางทุ่งนา .. เรารีบตะโกนเรียกคนอื่น ๆ ว่า เหมียวกลับมาแล้ว .. ทุกคนดีใจมากคะที่เห็นเหมียวกลับมาอย่างปลอดภัย .

... เหมียเล่าว่ามันก็แอบอยู่ตรงที่เราเห็นนั้นแหละ มันก็เห็นหวานมาโป้งเราด้วยแต่ไม่รู้ทำไมทุกคนไม่เห็นเขาเขารอนานจนหลับไปตื่นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ตรงคันนากลางทุ่งใกล้ต้นตาล .. แล้วก็เดินกลับมานี้แหละ ..

.... ตังแต่นั้นพวกเราก็ไม่มีใครกล้าเล่นซ่อนแอบเวลานี้กันเลยคะ เรียกว่าไม่เล่นกันเลยดีกว่าเพราะกลัวผีเอาไปซ่อนคะ ..

 

มาติดตามอ่านต่อค่ะ