เหลวเป๋วอ่อนหัด

ขึ้นไปยอดเขา โดดลงมาเลย ถ้าอยากพิสูจน์ ถ้ารอดกลับมาคุยต่อได้ ถือว่าเหาะได้..

 

การที่ คนไปรู้กองลม แล้ว แทงตลอดไปเห็น เวทนา

อันนี้ มันเลย เหาะได้ไปหลาย กัปปแล้ว

ในทางธรรม แปลว่า เคยรู้ลมแล้วไปสาระวน ตายเปล่ากับ เหาะได้
มา แสนเก้าหมื่นเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้า กัปป มาแล้ว

เหลือ กัปเดียว จะครบ สองแสนกัป

ความที่ เหาะตายเปล่ามาแล้ว คิดว่า เหาะแล้ว ปุถุชน จะไม่
เอาปืนยิง จะกราบกราน ฟังคำสอน นี่ โดนเอาสันติ กระทืบ
ตอนเหาะตกลงมา หลายกัปปแล้ว เลิก ngo

พอเลิก ngo จะเลื่อน จาก ลม ไปเห็น เวทนา เลย
ไม่ไปหลง สังขาร

จะเหลือ สัญญาอีกตัวเดียว ที่ยังไม่เห็นชัดว่า เกิด ดับ

ยังเข้าใจว่า สัญญามีในตน ในตนมีสัญญา การภาวนา
มีการ สะสม สั่งสม บารมี เฮีย!!!

( สัมมาทิฏฐิ เป็นเรื่อง เกิดดับ สืบต่อ อุปาธิ หากดับ
เหตุ ทุกอย่างก็ดับ สนิท ไม่มี อุปาธิหลงเหลือ )

 

ต้องการแค่ ให้เค้าเริ่มเห็นกระบวนการเบื้องต้นเท่านี้ก่อนครับ

(ไม่เห็นทุกข์ ก็ไม่เห็นธรรม)

 

ลวกเพ่ เอาเวลาไป ภาวนาให้เยอะๆ

แม้นจะ สามารถ จ้องจอ ติดจอ แต่ ภาวนาได้
ก็อย่าประมาท

ลวกเพ่ ภาวนาเก่งอยู่ ที่วันนี้ สามารถ
ปรารภเป็น อภิธรรมได้ จากกองลมทั้งปวง
เป็นเวทนา ( ขาดแต่ สัมมาทิฏฐิ ปะคำว่า
กาลก่อนๆ -- ตรวจพาสปอตสี่ประเทศใหญ่ๆ ได้
จะต้องมี วลี ในกาลก่อนๆ ปะ อยู่ )

ลวกเพ่ ตอนนี้ ขาด "ความฉลาดในจิตบันเทิง"
กับ "การทำสมาธิให้เป็นสัปปายะ"

ความฉลาดในจิตบันเทิง หรือ ที่พระเรียกว่า
วันนี้ภาวนาดี จิตมีกำลัง จิตตั้งมั่น จิตถึงฐาน
ก็คือ อาการเห็น สิกขาบทปรากฏที่จิต
เช่น "เห็นการยกเวทนาจากการแทงตลอด
ในกองลม" เห็นเป็น สภาวะธรรมอย่างหนึ่ง
ให้เรียกว่า สิกขาบท

พอเห็น สิกขาบทเป็นสภาวะ ปรากฏที่จิต
ดับลงที่จิต จะเกิด ปิติ ขนลุกขนชัน บ้าง
ก็เป็นปิติ5 อาจจะผลิกไปสมถะโลดโผน
ตามปัจจัยการไม่ใช่เพราะ อำนาจตัณหา
(สมถ จะเกิดจาก อำนาจของวิปัสสนา
สมถชนิดนี้ จะไม่มีการ กดข่ม นิวรณ์ )

พอฉลาดในจิตบันเทิง ขนลุกทั้งวันไม่เลิก
ปรารภอะไรเป็น ปัจจัยการ ละเอียด ละออ

มันจะเหลือ ความฉลาดในการทำสมาธิ
ให้เป็น สัปปายะ นิรามิส

ร้อยละร้อย พวกตัวเฮีย จะพรรณา สมถ
ที่มีอามิส มีคนมากดไลค์ กดแชร์ มีการ
ขอโอกาศแชรความรู้ ประสบการณ์(เฮียๆ)

เราจะติดในวังวน การภาวนาเพื่อเอาอามิส

กานภาวนาจะ ชะเง้อ ชะแง้ผล รสชาติ

วิมุตติรส เลยโดนโยนเข้าป่าไป สัปปายะ
ไม่รู้จัก นิรามิสไม่รู้จัก

 

เมื่อไหร่ที่มีการกระทบกระทั่งกัน..

เมื่อไหร่ที่กริยาจิตเป็นอกุศล

ให้ฟังธรรม พิจารณาธรรม บทนี้..

**เหตุแห่งความรัก-ความเกลียด**

ความรักเกิดจากความรัก๑

ความเกลียดเกิดจากความรัก๑

ความเกลียดเกิดจากความเกลียด๑

ความรักเกิดจากความเกลียด๑

 

เพราะมีรัก จึงมี เกลียด

เพราะมีเกลียด จึงมี รัก..

วาง รัก คืน ให้ เกลียด..

สุดท้าย ก็ "ซำบายใจ"

 

"กระร่อน" เวลากดถูกใจ กดขำ ดูอารมณ์ใจตนเองด้วยนะ..

อย่าปล่อยใจให้ไหลไปตามอารมณ์มากนัก..

อารมณ์ใดเกิด ให้ รู้สึก

อารมณ์ใดเกิด ให้ รู้ (ไม่มีสึก)

 

เราแค่เล่นกับเวทนา..

เราแค่เล่นกับนิวรณ์..

เข้าไปเล่น เข้าไปศึกษาให้เห็นแจ้ง..


ไม่ต้องห่วง เราเอาตัวรอดได้

 

นิสัยเรา ทุกปัญหา ทุกอุปสรรค ทุกเส้นทาง เราต้องรู้แจ้งด้วยตนเอง..

มาตีกรอบ มาชี้บอกทางเรา ไม่ได้หรอก..

 

เด็ดเดี่ยว อาจหาญ มั่นคง..

เรา ศิษย์ ตถาคต..

 

ผมคนซื่อรู้สึกงัยกะทำไปแบบนั้น
นั่งหลอกตัวเองทามมัย
พาประสาทเสียป่าวๆๆ

 

หาอุบายธรรม
บ่แม่นเล่ห์เพทุบายธรรม
พูดมากไม่ได้ขี้ยังเหม็นอยู่
รอขี้หอมก่อนจะมาโม้ยาวๆๆ55

 

"ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม"

ธรรม นั้น ถึง จะ ให้ ผล พอ เก็บ เกี่ยว..

ถ้า ปฏิบัติ แบบ เลย ตาม เลย เมื่อ ไหร่ หนอ จะ พอ สมควร เก็บ เกี่ยว..

 

พระพุทธองค์ กะ ขี้ เหม็น คือ กัน..

ขึ้น ซื่อ ว่า ขันธ์ บ่ มี หยัง ดี ดอก..

หอม กะ ปรุง แต่ง..

เหม็น กะ ปรุง แต่ง..

 

พิจารณา อสุภะ อสุภัง นี่ ล่ะ เป็น อุบาย เหมาะ กับ เจ้า..

 

ฐานจิต เป็นคนมีเมตตา ขี้สงสารคน รักพวกพ้อง รักมิตรสหาย มักทุ่มเทให้กับสิ่งที่รัก รักอิสระ เป็นคนสนุกสนานตลกในหมู่เพื่อน..

ถ้าเอาจริงมื้อได๋ กะ เห็น ทาง สำเร็จ บ่ ดน ดอก

ย้าน แต่ เฮ็ด บ่ จริง นั่น ละ..

 

"กรรมอันใดที่ยังเป็นวิบากต่อกัน ขอให้ชดใช้สิ้นสุด ยุติด้วยปัญญาอันชอบเถิด"

หมดยุคที่ต้อง มาประหัตประหารชดใช้วิบากกรรมกันด้วยวิสัยทางโลกแล้ว สู้กันด้วยปัญญาสอนธรรมชดใช้หนี้กัน นี่แหละดีที่สุด....555

 

เราบ่เคยดมจะไปสรุปจังได
ธรรมชาติของมัน
มันโดนตัวมันเลยดิ้น

 

แบตโทสับหมด..

ไปล่ะ..


เฟี้ยวววววว

 

อันนี้ก็เห็นแล้วเมื่อกี๊..

จิตกำลังน้อมสลัดคืน พอดีหลวงพี่ทำกระโถนกระแทกพื้น จิตเลยถอน ออกมา..

คง ยัง มี วิ บาก อยู่ ทำ ให้ ไม่ จบ จริง สัก ที..