เเง่คิดดีๆ จากชายชราที่จากไป โดยพิษณุ นิลกลัด

เพื่อนผมคนหนึ่งได้ฟอร์เวิร์ดเมลว์ ข้อเขียนของคุณพิษณุ นิลกลัด มาให้อ่าน ซึ้งมาก ให้ทั้งแง่คิดในการรับมือกับความตายอย่างรู้เท่าทัน การมองโลกในแง่ดี ลองมาอ่านกันดูนะครับ ขอขอบคุณ คุณพิษณุ ที่เขียนเรื่องจริงดีๆอย่างนี้มาให้อ่านกัน

แง่คิดดีๆ จากชายชราผู้จากไป
โดย พิษณุ นิลกลัด

สัปดาห์ สุดท้ายของปี๒๕๔๘ ผมไป งานสวดและงานเผาศพผู้ชายวัย ๘๑ ปีที่ผมรู้จักเขามายาวนาน ๓๐ ปี ไม่ใช่ญาติแต่สนิทกันรักใคร่เสมือนญาติ ก่อนเสียชีวิตไม่กี่วันเขาสั่งลูกและภรรยาแบบคนไม่ครั่นคร้ามความตายว่า
สวด ๓ วันแล้วเผา ไม่ ต้องบอกใครให้วุ่นวาย อย่าเศร้า อย่าร้องไห้ ทุกคนต้องมีวันนี้ เพียงแต่เขาอยู่หัวแถวเลยต้องไปก่อน แล้วลูกเมียก็ทำตามคำสั่ง

​

สวด ๓ วันเผา งานสวด ๓ คืน มีคนฟังพระสวดคืนละ ๑๔ คน คือ เมีย ลูก หลาน เขย สะใภ้ และผม ซึ่งเป็นคนนอก เป็นงานศพที่มีคนไปร่วมงานน้อยที่สุดเท่าที่ผมเคยไปฟังสวด

วันเผามีเพิ่มเป็น ๑๗ คน สามคน ที่เพิ่มเป็นเพื่อนบ้านที่เคยคุยด้วยเกือบทุกเย็นคนหนึ่ง เป็นแม่ค้าลอตเตอรี่ที่เคยยืมเงินแล้วไม่มีสตังค์จ่าย เลยเอาลอตเตอรี่ทยอยผ่อนใช้หนี้แทนเงินงวดละสองใบคนหนึ่ง และคนสุดท้ายเป็นหญิงที่ผู้ตายเคยผูกปิ่นโตทุกมื้อเย็น ทั้งสามคนบอกว่าเกือบมาไม่ทันเผาเคราะห์ดีที่แวะไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล เจ้าหน้าที่บอกว่าเสียชีวิตไปแล้ว ๓ วัน

​

หลังฌาปนกิจพระกระซิบถามเจ้าหน้าที่วัดว่าเจ้าของงานจ่ายเงินค่าศาลาสวดพระ อภิธรรมแล้วหรือยัง พระท่านคงไม่เคยเห็นงานศพที่มีคนน้อยแบบที่ผมก็รู้สึกตั้งแต่สวดคืนแรก จริงๆ แล้วผู้ตายเป็นคนค่อนข้างมีสตังค์ ทำงานธนาคารแห่งประเทศไทยจนเกษียณอายุที่ ตำแหน่งหัวหน้าหน่วย แต่ด้วยความที่รักและศรัทธาอาจารย์ป๋วย อึ๊งภากรณ์ อดีตผู้ว่าการแบงก์ชาติ จึง ดำเนินชีวิตแบบไม่ปรารถนาให้ใครเดือดร้อน แม้กระทั่งวันตาย



ผมสนิทกับเขาเพราะเขามีความฝันในวัยเด็กอยากเป็นนักประพันธ์แบบไม้เมืองเดิม ที่เขาเคยนั่งเหลาดินสอและวิ่งซื้อโอเลี้ยงให้ เมื่อตัวเองเป็นนักเขียนไม่ได้ พอมาเจอะผมที่เป็นนักข่าวก็เลยถูกชะตาและให้ความเมตตา

การมีโอกาสได้พูดได้คุยกับเขาตามวาระโอกาสตลอด ๓๐ ปี ทำให้ได้แง่คิดดีๆมาใช้ในการดำรงชีวิต วันหนึ่งเขารู้ว่าขโมยยกชุดกอล์ฟของผมไปสองชุดราคา ๔ แสนกว่าบาท เขาปลอบใจผมว่า ของที่หายเป็นของฟุ่มเฟือยของเรา แต่มันอาจเป็นของจำเป็นสำหรับลูกเมียครอบครัวเขา คิดซะว่าได้ทำบุญ จะได้ไม่ทุกข์

เขามี วิธีคิด “เท่ๆ” แบบผมคิดไม่ได้มากมาย เป็นต้นว่า สุขและทุกข์อยู่รอบตัวเรา อยู่ที่ว่าเราจะเลือกหยิบเลือกคว้าอะไร คงเป็นเพราะเขาเลือกคว้าแต่ความสุข ช่วงปีสุดท้ายของชีวิตเขาต่อสู้กับ โรคชรา เบาหวาน หัวใจ ความดัน เกาต์ และไตทำงานเพียง ๕ เปอร์เซ็นต์โดยไม่ปริปากบ่น แถมยังสามารถให้ลูกชายขับรถพาเที่ยวในวันหยุดสุดสัปดาห์ โดยที่ตัวเองต้อง หิ้วถุงปัสสาวะไป ด้วยตลอดเวลา เนื่องจากไตไม่ทำงาน ปัสสาวะเองไม่ได้

๖ เดือนสุดท้ายของชีวิตต้องนอนโรงพยาบาลสามวัน นอนบ้านสี่วัน สลับกันไป เวลาลูกหลานหรือเพื่อนของลูกรวมทั้งผมด้วยไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล เขามีแรงพูดติดต่อกันไม่เกิน ๑๐ นาที แต่ ๑๐ นาที ที่พูดมีแต่เรื่องสนุกสนาน เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากคนไปเยี่ยมไข้ ทุกคนพูดตรงกันว่า “ คุณตาไม่เห็นเหมือนคนป่วยเลย ตลกเหมือนเดิม” พอแขกกลับ ลูก หลานถามว่าทำไมคุยแต่เรื่องตลก เขาตอบว่า "ถ้าคุยแต่เรื่องเจ็บป่วย วันหลังใครเขาจะอยากมาเยี่ยมอีก”

เขาเป็นคนชอบคุยกับผู้คนไม่ว่าจะอยู่บนเตียงคนไข้หรืออยู่บนรถแท็กซี่ บ่อยครั้งที่นั่งรถถึงหน้าบ้านแล้วแต่สั่งให้โชเฟอร์ขับวนรอบหมู่บ้านเพราะยังคุยไม่จบเรื่อง แล้วจ่ายเงินตามมิเตอร์ !

๔เดือนสุดท้ายของชีวิตแพทย์ที่รักษาโรคไตมาตั้งแต่สมัยเป็นแพทย์อินเทิร์น จนกระทั่งเป็นหัวหน้าแผนก แนะนำให้พักรักษาตัวในโรงพยาบาลให้แข็งแรงแล้วค่อยกลับบ้าน แต่อยู่ได้ ๔ วันเขาวิงวอนหมอว่าขอกลับบ้าน หมอซึ่งรักษากันมา ๑๖ ปี ไม่ยอม เขาพูดกับหมอด้วยความสุภาพว่า “ขอให้ผมกลับบ้านเถอะ ผมอยากฟังเสียงนกร้อง คุณหมอไม่รู้หรอกว่าคนคิดถึงบ้านมันเป็นอย่างไร เพราะพอเสร็จงานหมอก็กลับบ้าน” หมอได้ฟังแล้วหมดทางสู้ ยอมให้คนไข้กลับบ้าน แต่กำชับให้มาตรวจตรงตามเวลานัดทุกครั้ง

๑ เดือน ถึงวาระสุดท้ายของชีวิต เขาสูญเสียการควบคุมอวัยวะของร่างกายเกือบทั้งหมด เคลื่อนไหวได้อย่างเดียวคือกะพริบตา แต่แพทย์บอกว่าสมองของเขายังดีมาก เวลาลูก เมียพูดคุยด้วยต้องบอกว่า “ถ้าได้ยินพ่อกะพริบตาสองที” เขากะพริบตาสองทีทุกครั้ง ! เห็นแล้วทั้งดีใจและใจหาย

เขายังรับรู้ แต่พูดไม่ได้ นี่กระมังที่เรียกว่าถูกขังในร่างของตนเอง สิบวันก่อนพลัดพราก ภรรยากระซิบข้างหูว่า “พ่อสู้นะ” เขาไม่กะพริบตาซะแล้ว ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้สองเดือนเคยตอบว่า “สู้” เขาสู้กับสารพัดโรคด้วยความเข้าใจโรค สู้ชนิดที่หมอออกปากว่า “คุณลุงแกสู้จริงๆ”

ตอนที่วางดอกไม้จันทน์ ผมนึกถึงประโยคที่แกพูดกับลูกเมื่อสี่เดือนก่อนว่า “โรค ภัยมันเอาร่างกายของพ่อไปแล้ว อย่าให้มันเอาใจของเราไปด้วย”

“แง่คิดดีๆ จากชายชราที่จากไป” สอน ให้เรารู้ว่า... เราเกิดมาพร้อมกับจิตใจบริสุทธิ์ และมันสมองมหัศจรรย์ที่จะสามารถเรียนรู้ แยกแยะเรื่องดีๆและสิ่งร้ายๆในชีวิต จงใช้โอกาสดีๆที่ร่างกายและจิตใจของเรา ยังทำอะไรๆได้อย่างที่สมองสั่ง จงเรียนรู้และสร้างประโยชน์สุขให้กับตนเองและผู้อื่นอย่างพอเพียง และดำรงชีวิตอย่างพอเพียงทางเศรษฐกิจ! หากทุกๆครั้งที่เรียนรู้ เราล้ม เราพลาด อาจจะรู้สึกท้อบ้างในบางที แม้ไม่มีกำลังกายที่จะลุกในทันที..แต่ขอให้มีกำลังใจที่จะสู้ต่อไป ถ้าเราเรียนรู้...ก็จะทำให้เราพบว่าการล้มหรือพลาดครั้งต่อไป เราจะไม่เจ็บเท่าเดิม


<!-- End main-->

http://www.bloggang.com/mainblog.php?

 

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่ให้แง่คิดให้เรานำกลับมาทบทวน มีประโยชน์มากค่ะ ^^

 

ขอบคุณครับ ชีวิตเป็นสิ่งไม่แน่นอน ความตายเป็นสิ่งที่แน่นอนจริง ๆ

 

ขอบคุณมากค่ะที่นำมาเล่าสู่กันฟัง

 

อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะกับกระทู้ดีๆ อย่างนี้อ่านแล้วได้แง่คิดหลายๆ อย่างจากท่านผู้มีฐานะที่ไม่ธรรมดา แต่ การดำเนินชีวิตของท่านแม้นกระทั่งวาระสุดท้ายมันช่างแตกต่างกับฐานะของท่านเหลือเกิน...ก็อนุโมทนากับท่านที่ฟอร์เวิร์ดเมลว์ ของคุณพิษณุ นิลกัดมาให้อ่านด้วย หวังว่าท่านที่ได้อ่านแล้วคงจะคิดถึงการดำเนินชีวิตของท่านหัวหน้าหน่วยธนาคารแห่งประเทศไทยที่ศรัทธาอาจารย์ป๋วย อึ๊งภากรณ์ อดีตผู้ว่าการแบงก์ชาติ จึง ดำเนินชีวิตแบบไม่ปรารถนาให้ใครเดือดร้อน แม้กระทั่งวันตาย สาธุค่ะ

 

ขออนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ และเห็นด้วยกับคุณพีรดนย์ทุกประการ

 

ดีใจที่ได้อ่านเรื่องราวดี ๆ ข้อคิดดี ๆ ครับ ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่นำมาแบ่งปันค่ะ

 

ทุกวันนี้ผมชอบคุยกับคนแก่(ส่วนใหญ่60Up) ผมรู้สึกดี และ ปลง แต่กับวัยที่อ่อนวัยกว่าผมคุยได้ไม่นานเลย ตกลงผมแก่แล้วรึเปล่าเนี่ย (30 ก่าๆ) แต่ผมยังอยากอยู่กับสาวๆสวยๆแต่มีมันสมอง ตกลงผมเป็นอะไรแน่ขอคำแนะนำด้วยครับ

 

ขอบคุณมากเลยครับ...ประทับใจครับเป็นข้อคิดที่เรียบง่าย...แต่ตรง ครับ

 

อ่านแล้วน้ำตาจะไหล มองนึกถึงตัวเองว่าเรากำลังทำอะไรอยู่!!!!!!!!!!!

 

อ่านแล้วทำให้ไม่ประมาทในชีวิตดีครับ อนุโมทนาสาธุ

 

ขอบคุณสิ่งดีๆ ที่นำมาแบ่งปันครับ

 

ความตายเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน แต่ที่แน่ๆ ทุกคนต้องตาย มรดกที่ทุกคนได้รับและไม่สามารถปฎิเสธได้ ในร่างกาย ของเรา กว้างศอก ยาว วา หนาคืบ อนุโมทนากับข้อคิดดี ๆ ครับ

 

ขอบคุณครับ สำหรับบทความดีๆ

 

ชอบ

 

อ่านจบแล้วทำให้มีสติได้แง่คิดที่ดีๆ เพิ่มขึ้น ที่เราสามารถจะนำมาปรับใช้กับชีวิตที่ยังเหลืออยู่ สาธุ สาธุ สาธุ กับบทความที่ดีๆและมีคุณประโยชน์ อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ และคุณพิษณุ นิลกลัด ด้วยค่ะ

 

สุดยอดกระทู้เลยครับ อ่านแล้วดีมากๆเลยครับ

 

ขอบคุณมากๆที่แบ่งปันนะคะ

 

อ่านแล้วได้สิ่งที่ดีๆและข้อแนะนำครับ