แค่อยากเพ้อเจ้อเรื่อยเปื่อยเรื่องพระสมเด็จวัดระฆังซักหน่อย

.....ตั้งแต่แรกเริ่มที่ผมคิดจะลองเข้ามาศึกษาการพิจารณาดูพระสมเด็จวัดระฆังนั้น ผมก็ได้ยินเรื่องราว เรื่องเล่า เกี่ยวกับความยากในการเรียนรู้ ปัญหาในเรื่องข้อสรุปถึงช่วงเวลาในการจัดสร้างพระสมเด็จวัดระฆังของหลวงปู่โต รูปแบบพิมพ์พระ นายช่างผู้รังสรรค์แม่พิมพ์ จำนวนของพระที่จัดสร้าง ฯ

ฝ่ายหนึ่งก็ว่า ก็ยึดในรูปแบบความเชื่อของตน อีกฝ่ายหนึ่ีงก็มีความเชื่อไปอีกแบบหนึ่ง แต่ก็ต้องยอมรับว่าต่างฝ่ายต่างมีข้ออ้างและเหตุผลในแบบของตัวเองที่ทำให้เชื่อไปในแนวทางของแต่ละฝ่าย แต่วันนี้ผมจะไม่พูดเรื่องพวกนี้หรอก เพราะมันยังไม่ใช่เรื่องที่อยากจะเพ้อให้ใครฟังตอนนี้

.....วันนี้อยากจะพร่ามเพ้อเจ้อเกี่ยวกับพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ แม่พิมพ์ที่ว่ากันว่าหลวงวิจารณ์ฯเป็นผู้สร้างมากกว่า เพราะตอนที่ได้เข้ามาเรียนรู้ช่วงแรกๆนั้น ผมก็เกิดความสงสัยและคำถามหลังจากที่ได้อ่านจากหนังสือตำราต่างๆของคนรุ่นเก่ารุ่นใหม่ว่า..."ทำไมตำราหนังสือต่างๆที่ออกมาสอนถึงการพิจารณาดูพระสมเด็จวัดระฆัง โดยเฉพาะพิมพ์ใหญ่นั้นถึงไม่สามารถมีประสิทธิผลทำให้ผู้คนหลายต่อหลายคนที่เสียเงินซื้อมาศึกษาหลายต่อหลายเล่มเอามาพิจารณาพระสมเด็จวัดระฆังได้จริงๆ(รวมถึงตัวผมเองด้วย)"

ด้วยความที่ผมถูกอบรมสั่งสอนให้ศึกษาเรียนรู้เรื่องอะไรให้ถึงแก่น ต้องไม่ลืมตั้งคำถามต่อเรื่องราวต่างๆที่ได้เรียนรู้ด้วยคำถามง่ายๆว่า "ทำไม" และยึดหลักอิทธิบาท 4 หลังจากที่ผมศึกษามาจนถึงตอนนี้เกือบ 2 ปี ผมก็เข้าใจและได้คำตอบหลายๆอย่างในสิ่งต่างๆที่ผมสงสัยรวมถึงเรื่องนี้ด้วย

.....สาเหตุที่ทำให้การศึกษาจากหนังสือตำราที่ออกมามากมายไม่สามารถทำให้ผู้ที่ศึกษาเอาไปใช้ได้ผลนั้นก็มีคำตอบง่ายๆคือ..."เพราะสิ่งที่เขียนที่บอกอยู่ในหนังสือตำราเหล่านั้นบอกความจริงหรือวิธีการพิจารณาเพียงบางส่วน แต่ไม่ได้บอกทั้งหมด โดยเฉพาะส่วนที่สำคัญในแม่พิมพ์ ทำให้หลายคนเกิดความเข้าใจผิดดูแท้เป็นปลอม ดูปลอมเป็นแท้ เพราะเข้าใจว่าความจริงบางส่วนที่หนังสือตำราสอนไว้เป็นความจริงทั้งหมดที่มีแล้ว ทั้งๆที่เรื่องจริงก็คือสิ่งที่ลงไว้ในตำราหนังสือเปรียบเสมือนแค่เปลือกแค่กระพี้เท่านั้น

ส่วนที่เป็นเนื้อและแก่นนั้นถูกเก็บเอาไว้เป็นความลับที่ยากจะนำมาบอกกันให้ทราบโดยทั่วกันได้อย่างเปิดเผย เพราะจะหมายถึงการเสียโอกาสของตนเองที่จะได้มาซึ่งพระสมเด็จแท้จากคนที่ไม่รู้ไม่เข้าใจในการดูพระสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่รวมถึงพิมพ์อื่นๆด้วย

.....เกริ่นบทนำมาพอสมควร ตอนนี้ถึงแก่เวลาที่จะว่ากันถึงเรื่องจริงที่ตำราหนังสือบอกไม่หมดหรือไม่จริงทั้งหมดกันบ้างซักเรื่องหน่อยดีกว่า.....
อันดับแรกเรื่องนี้ไม่พูดก่อนไม่ได้เลยเพราะตามตำราหนังสือทั้งหลายระบุชัดเจนว่าเป็นจุดสำคัญยิ่งยวด ถ้าไม่มีหรือไม่ตรงถือว่าไม่แท้...จุดนั้นคือเส้นกรอบบังคับพิมพ์ด้านซ้ายองค์พระของสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่นั่นเอง ในตำราหนังสือระบุว่าเส้นนี้ต้องวิ่งหายเข้าไปในเส้นซุ้มแถวๆข้อศอกซ้ายขององค์พระเท่านั้น แต่จากที่ผมศึกษาค้นความมากลับได้ตำตอบว่า "ไม่จริง" เสมอไป เพราะมีทั้งที่เลยข้อศอกก็มีหรือไม่มีเส้นกรอบบังคับพิมพ์ปรากฏเลยก็มี ในส่วนนี้ขอเชิญพิจารณาตามรูปที่เอามาลงประกอบดูนะครับ ว่าสิ่งที่ผมพูดจริงแท้แค่ไหนครับ

วันนี้ขอเพ้อแค่นี้ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาเพ้อเจ้อเรื่อยเปื่อยต่อครับ

 

เอางี้ เอาตัวต้นเหตุก่อน
หลวงวิจารณ์คือใคร
ใครทราบบ้าง เอาชื่อจริงเสียงจริงเลยนะครับ
อย่างเสมียนตราด้วง
มีตัวจริง ต้นตระกูล ธนโกเศศ
๐๖๖๖ ธนโกเศศ Dhanakoses พระอักษรสมบัติ (เปล่ง) เจ้ากรมภาษีสุรา กรมศุลกากร กระทรวงพระคลังมหาสมบัติ เป็นหลานหมื่นภาชนานุสนธิ์ (ธน) 21/9/13

 

ส่วนตัวผมก็รู้จักหรือรู้เรื่องของหลวงวิจารณ์ฯแค่ตามหนังสือตำราระบุไว้แค่นั้นครับพี่ มากกว่าหรือน้อยกว่านั้นผมก็ไม่ทราบจริงๆครับ

 

ผมก็ว่าอยู่ เห้นหลายๆที่ว่าเป้นบุคลสมมติ ผมไม่ทราบเหมือนกัน แต่ว่าก็ว่า พิมพ์มีเอกลักษณ์ พระถูกพิมพืเป้นพระดูง่าย เขาว่างั้นก็เอาตามนี้ไปก่อนพี่หนุ่ม ส่วนองค์ไหนพี่จะชอบส่วนตัว จะเก้บไว้ก็ไม่เสียหาย ต่อไปใครเขาอาจบอกว่าเพิ่งเจอ พิมพ์นั้น พิมพ์นี้ เพิ่มขึ้นมา อย่างผมมีกรุวัดอินทร์หลายองค์ ผมก็ตามเห้บตลอดครับ เผื่อจะค้นเจอว่าสมเด้จท่านสร้าง จะได้มีราคา ส่วนถ้าไม่เจอก้แล้วไปสิ แต่เก่าผมก็ชอบแล้วครับ

 

กระทู้นี้ผมก็ตั้งใจจะพูดแต่เรื่องสมเด็จวัดระฆังพิมพ์สากลนิยมอย่างเดียวเหมือนกันครับพี่ เพราะมันตีวงแคบกว่าครับอีกอย่างหารูปมาอ้างอิงได้ง่ายกว่าด้วยครับพี่ภูมิ

 

รอติดตามครับพี่ ขอให้ประสบความสำเร็จ อาจจะพบความลับที่ซ่อนอยู่ก็เป็นได้ครับ

 

พระสมเด็จ มีทั้งสายอนุรักษ์ และ พุทธพาณิชย์ ผลประโยชน์ มีอยู่ทุกวงการ
ผมว่าที่หนังสือไม่บอก การดูพระสมเด็จ ให้ถึงแก่นก็ เพราะเหตุผลหนึ่งก็คือ ที่ท่านหนุ่มทะเล พูดออกมา และอีกเหตผลอาจจะต้อง ปิดบัง จุดที่เปิดเผยไม่ได้ ก็เพราะต้องการปิดบังไอ้พวกปลอมพระด้วยอีกส่วนหนึ่ง

 

ขอเป็นผู้อ่านที่ดีละกันนะคับ

 

ขอเป็นผู้ติดตามครับ ส่วนเส้นบังคับแม่พิมพ์ของพิมพ์ใหญ่วัดระฆังส่วนตัวผมเองต้องยอมรับเลยครับว่า เคยเห็นในแบบไม่มีกับมีเส้นบังคับพิมพ์แต่ไม่ตรงตามตำรา ชนิดเนื้อใช่พิมพ์ใช่เห็นเป็นกิโลก็แท้ บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไม และก็ทำไม อิๆ อาจจะเกิดจากการกดไม่ติด หรือถูกใช้จนเลอะเลือนจางหาย หรือถูกฝนขอบแต่งขอบมาแต่เดิมเนิ่นนาน หรือพระซ่อมตกแต่ง!! หนังสือรวมงานประกวดเล่มดังๆเก่าๆที่เราใช้กันเป็นแนวทางถ้าดูให้ดีก็มีพระที่เป็นลักษณะเส้นบังคับพิมพ์ไม่เป็นไปตามตำราทฤษฎีที่ศึกษา แต่เป็นพระแท้มาตรฐานสากลติดรางวัลงามสมาคมฯ (แถมหลายองค์ซะด้วย) ก็ต้องศึกษาค้นคว้ากันต่อไปว่าทำไม..ครับ ^^

 

หลวงวิจารณ์และเสมียนตราด้วงมีตัวตนจริงแต่แม่พิมพ์ของท่านทั้งสองเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา(เพราะมีผู้ทำเทียม)หรือของเดิมเป็นอย่างไรผมว่าไม่มีใครรูแน่ชัด ส่วนตัวว่ายึดแม่พิมพ์เป็นหลักก็ประมาทไป ธรรมชาติความคมชัดของการกดแม่พิมพ์ว่าถอดจากของแท้หรือเลือนตามเวลา คราบcalciumบางๆที่ทิ้งบนผิว(ถ้าไม่โดนล้าง)อันนี้รับรองว่าของเก๊ก็ทำได้แต่ไม่มีทางเหมือน ส่วนพระบางขุนพรหมถ้าไม่เคยเห็นลักษณะคราบกรุของแท้กับตาว่าเป็นอย่างไรก็คงต้องโดนพวกนั้นหลอกตลอดไป

 

หลวงวิจิตรนฤมล (พึ่ง ปฏิมาประกร)
คนนี้มีแน่ๆ ต้นตระกูล ผบสส
แต่หลวงวิจารณื เขาว่าเป้นช่างทองจีน จากในวังมาช่วยทำพิมพ์
ที่ผมสงสัย ไม่น่าจะมีแค่คนเดียวครับ

 

อีกอย่างหนึ่ง
ทำไมงานของหลวงวิจารณ์ ถึงมีแต่พิมพ์ พระ พิมพ์เล็กๆ ทั้งๆที่หลวงวิจิตร์ มีพระพิมพ์ใหญ่ๆมากมาย

รูปเหมือนของสมเด็จโต[แก้]





ความศรัทธาในตัวสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พฺรหฺมรํสี) ของพุทธศาสนิกชนในประเทศไทย ทำให้เกิดความนิยมสร้างรูปหล่อเหมือนตัวจริงของท่านประดิษฐานตามวัดต่างๆ โดยทั่วไป (ในภาพนี้ รูปหล่อของสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พฺรหฺมรํสี) อยู่ทางด้านซ้ายของภาพ)
เนื่องจากสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พฺรหฺมรํสี) เป็นพระมหาเกจิเถราจารย์ผู้เป็นที่เคารพนับถือยิ่งนับแต่เมื่อครั้งที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ จนถึงปัจจุบันผู้ศรัทธาในสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พฺรหฺมรํสี) ได้ทำการสร้างรูปเหมือน รูปเคารพจำลองของท่านไว้ตามสถานที่ต่าง ๆ มากมาย โดยเรียกอย่างไม่เป็นทางการว่า "รูปหล่อสมเด็จ" ตามหลักฐานฉบับของพระครูกัลยาณานุกูล (เฮง อิฏฐาจาโร) ระบุว่ารูปจำลองรูปแรกของสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พฺรหฺมรํสี) คือรูปหล่อที่ประดิษฐานที่วัดเกศไชโยวรวิหาร ในสมัยรัชกาลที่ 5 ปั้นหุ่นลงรักปิดทองโดยหลวงวิจิตรนฤมล (พึ่ง ปฏิมาประกร) หน้าตัก 40.2 เซนติเมตร หล่อขึ้นที่วัดระฆังโฆสิตาราม แต่ได้หล่อเมื่อปีใดไม่ปรากฏ แต่สันนิษฐานว่าสร้างก่อนปี พ.ศ. 2444[17] ดังความในสำเนาพระราชหัตถเลขา พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 คราวเสด็จประพาสมณฑลฝ่ายเหนือ พุทธศักราช 2444 ดังนี้



ที่มา :
http://th.wikipedia.org/wiki/สมเด็จพระพุฒาจารย์_(โต_พฺรหฺมรํสี)

 

ขอบคุณสำหรับข้อคิดเห็นดีๆและข้อมูลดีๆของพี่ๆทุกท่านนะครับ

....มาต่อกันที่อันดับสองกันเลยครับ ยังคงเป็นเรื่องของเส้นกรอบบังคับพิมพ์เช่นเดิม แต่จะพูดถึงด้านขวาองค์พระครับ ตามตำราหนังสือบอกว่าเส้นกรอบด้านขวาองค์พระจะวิ่งไปชนจรดกับมุมของเส้นซุ้มด้านล่างขวาองค์พระพอดี แต่ในความเป็นจริงแล้วเส้นกรอบบังคับพิมพ์ด้านขวาองค์พระนี้สามารถปรากฏเส้นกรอบบังคับพิมพ์ที่วิ่งไม่ชนจรดมุมเส้นซุ้มด้านล่างและเลยไปได้ครับเช่นกันครับ จริงไม่จริงลองพิจารณาตามรูปที่ลงไว้ได้เลยนะครับ

 

ดูด้วยตาเนื้อไป 100 ปี ก็ไม่จบ ครับ

เพราะความเห็นมีมากมาย แตกต่างกันไป
ทุกฝ่ายบอกว่าตัวเองถูกต้องเป็นบรรทัดฐาน
โดยเฉพาะพุทธพานิชย์ ที่บอกว่าพระแท้คือ พระที่ซื้อ/ขายกันได้

ฝึกให้ถึงฌานบารมีที่สามารถขอเข้าชมบารมี
ขององค์พระได้ดีกว่า....หมดสงสัย

 

ขอบคุณครับพี่nirvana. ที่เข้ามาแบ่งบัน ส่วนตัวผมก็เชื่อเรื่องการตรวจพลังทางในนะครับ แต่มันเป็นปัตจัตตังซึ่งผู้อื่นจะไม่รู้ได้ เลยอยากจะพูดแต่ในเรื่องทางนอกกันดีกว่าครับ

 

อันดับที่สามคือจุดที่หนังสือตำราบอกว่าร่องระหว่างฐานชั้นที่2กับชั้นที่3นั้นจะต้องเสมอกับพื้นที่อยู่ในซุ้ม ตรงจุดนี้ผมกล้ายืนยันได้ว่าไม่เป็นความจริง เพราะในความเป็นจริงร่องตรงจุดนี้แม้จะมีระดับต่ำกว่าร่องของฐานชั้นที่1กับชั้นที่2และร่องของฐานชั้นที่3กับองค์พระก็ตาม แต่ก็ยังสูงกว่าพื้นที่ในซุ้มอยู่ดีครับ แต่ถ้าเจอว่าระดับเสมอกันก็แสดงว่าพระองค์นั้นไม่ดีแล้วครับ สำหรับใครที่เคยเห็นหรือมีพระสมเด็จองค์จริงอยู่ก็จะรู้ว่าสิ่งที่ผมพูดเป็นความจริงหรือไม่จริงครับ

 

อันดับสาม นี่พูดเหมือนกับคุณ ต้อย เมืองนนท์ เลย ลองชมครับ
<object width='425' height='355'>
<param name='movie' value='http://www.youtube.com/v/8ZC7CS-u6AA'></param>
<param name='wmode' value='transparent'></param>
<embed src='http://www.youtube.com/v/8ZC7CS-u6AA' type='application/x-shockwave-flash' wmode='transparent' width='425' height='355'>
</embed>
</object>

 

กรอบแม่พิมพ์ขวามือองค์พระ ชิดมุมชุ้มทะลุล่างชนกรอบแนวขวางล่าง


ส่วนข้อสาม ผมว่าน่าจะแก่ะเทลาดลงจนเสมอพื้นผนังชะมากกว่า แล้วทีนี้ก็ขึ้นอยู่กะการกด เดาเอานะครับ

 

คุณต้อย ท่านก็สอนถูกแล้วนิครับ ผมว่าเปอร์เซ็นต์การมองสูงต่ำ บางคนอาจจะมองไม่เหมือนกัน เช่น บางคนมองว่าไม่ต่างกันเยอะมากก็ให้เป็นเท่ากัน บางคนละเอียดหน่อยต่างกัน มิล ก็บอกว่าต่าง จริงอาจเป็นเช่นนี้ก็ได้นะครับ คืออยู่ที่คนสอน ไม่ได้อยู่ที่พระ

 

ทั้ง 3 ข้อที่ผมได้พูดไปคือสิ่งที่ในตำราหนังสือบอกไว้ไม่ตรงหรือไม่ได้บอกทั้งหมดนะครับ ซึ่งบางท่านที่ศึกษามานานแล้วอาจจะคิดว่าไม่ได้สำคัญอะไร แต่สำหรับผู้ที่เริ่มศึกษาพระสมเด็จใหม่ๆทั่วไปที่ไม่ได้มีความใกล้ชิดกับเซียนพระสมเด็จวัดระฆังแล้ว แค่ 3 ข้อนี้ก็สามารถทำให้สูญเสียโอกาสในการพิจารณาพระสมเด็จแท้หรือไม่แท้ด้วยตัวเองได้เลยครับ

.....ต่อจากนี้ผมจะพูดถึงในส่วนการพิจารณาจุดตำหนิของสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ที่ไม่มีบอกไว้ในตำราหนังสือ เป็นจุดเล็กๆแต่สำคัญไม่แพ้จุดใหญ่ที่มีกล่าวไว้ในตำรากันเลยทีเดียวครับ

จุดสังเกตุที่ 1. เส้นซุ้มครับ
1.1 เส้นซุ้มที่อยู่ฝั่งด้านในซุ้มครอบแก้วนั้น เส้นซุ้มทางด้านขวามือองค์พระจะมีความลึกหรือดูมีมิติที่สูงกว่าเส้นซุ้มทางด้านซ้ายมือองค์พระครับ เห็นได้ทุกแม่พิมพ์ไม่ว่าพระจะถูกใช้จนสึกหรือไม่สึกเลยครับ
1.2 เส้นซุ้มตรงส่วนฐานที่เป็นเส้นตรงจะมีความหนาน้อยกว่า หรือดูเล็กกว่าเส้นซุ้มครอบแก้วในส่วนด้านข้างและด้านบน
1.3 เส้นซุ้มครอบแก้วเมื่อเราหันหน้าเข้าหาพระที่ตรงตำแหน่งประมาณ 1 นาฬิกา จะเป็นจุดที่เส้นซุ้มดูตื้นและดูลีบที่สุด โดยเฉพาะเมื่อดูจากองค์จริงจะเห็นได้ชัดเจน
1.4 ตรงมุมของเส้นซุ้มครอบแก้วด้านในจะมีลักษณะค่อนข้างเป็นมุมชัดเจนอย่างน้อยหนึ่งด้าน โดยเฉพาะมุมด้านขวาองค็พระ
1.5 ตรงมุมด้านล่างของเส้นซุ้มครอบแก้วทางด้านขวาองค์พระ จะลาดต่ำกว่าทางมุมด้านซ้ายองค์พระเมื่อมองดูจากองค์จริง

ลองพิจารณาตามรูปดูนะครับ