แฉ.....โรงฆ่าสัตว์ในคราบ "วัด"

(คัดลอกจาก http://www.dek-d.com/Board/view.php?id=538722)
ในวันพฤหัสที่ 19 ม.ค. ที่ผ่านมา แฟนของผม ยืนรอรถเมล์อยู่บริเวณสำโรง เวลาประมาณบ่าย 5 โมงเย็น มีรถบรรทุกหมูที่จะไปส่งโรงฆ่าส<WBR>ัตว์แล่นผ่านมา ได้มีหมูตัวหนึ่ง ดิ้นรนหลุดออกจากกรง ตกลงมาจากรถกระบะ ลงมาอยู่ที่ริมฟุตบาท ตรงหน้าแฟนผม เกิดความสงสารสัตว์ที่จะถ<WBR>ูกนำไปโรงฆ่า เธอโทรศัพท์หาผม เราตกลงกันว่าจะติดต่อขอซื้อหม<WBR>ูตัวนั้น ในราคา 6000 บาท แล้วให้นำไปส่งที่บ้าน ใน จ. สมุทรปราการ ที่อยู่ห่างไปประมาณ 10 กม. มาวันแรกเค้ายังเดินไม่ได้ เนื่องจากเจ็บที่ขาหลังด้านขวา อีกทั้งน้ำหนักมากถึง 107 กิโล ร่วมกับเพลียจากการเดินทาง วันแรกจึงให้น้ำ ให้อาหาร แล้วมันก็นอนพัก เราก็เป็นห่วง กลัวมันจะไม่สบาย

เราได้ตั้งชื่อมันว่า เจ้าสำโรง ตามสถานที่ที่พบมัน

เช้าวันต่อมา อาการมันดีขึ้น สดใสขึ้น กินน้ำได้มาก เราได้ไปพาสัตวแพทย์ที่หน้าซอยบ<WBR>้านมาตรวจ 2 ครั้ง แพทย์บอกว่าเจ้าสำโรงอ่อนเพลีย และเจ็บที่ขา ตรวจแล้วกระดูกไม่หัก แต่กล้ามเนื้ออักเสบ ให้นอนพักผ่อน
เนื่องจากเกรงใจเพื่อนบ้านที่ติด<WBR>กันเนื่องจากหมูร้องเสียงดัง จึงได้โทรศัพท์ติดต่อไปที่ว<WBR>ัดสวนแก้ว จ.นนทบุรี เนื่องจากเคยได้ยินว่ามีรับสัตว<WBR>์ที่ไถ่ชีวิต ทางวัดบอกว่ามีการรับเลี้ยงสัตว<WBR>์ที่ไถ่ชิวิตจริงๆ แต่ที่นนทบุรีเต็มแล้ว ทางวัดมีสาขาที่ อ. กบิณทร์บุรี จ. ปราจีนบุรี ชื่อมูลนิธิร่มโพธิ์แก้ว 2(วัดนรก)รับเลี้ยงสัตว์ที่ถูกไถ่ชีว<WBR>ิตทางวัดที่นนทบุรี ส่งวัว ควาย ไปไว้ที่นั่นแล้วสิบกว่าตัว รับเลี้ยงได้ จึงติดต่อให้ทางวัดนำรถมารับ โดยจ่ายค่าขนส่ง 1000 บาท ตกลงให้มารับในวันเสาร์


ในวันเสาร์ วันนี้เป็นวันที่รถของทางว<WBR>ัดจะมารับเจ้าสำโรง วันนี้มันดีขึ้นมาก พยายามลุกเดิน 3 ขา แต่ยังไม่ค่อยไหว กินอาหารได้ดีขึ้นมาก เราเลี้ยงเจ้าสำโรงด้วยข้าว กล้วย ผักกาด ผักบุ้ง วันนี้เราเลยได้รู้ว่าเจ <WBR>้าสำโรงชอบกินผักบุ้งมาก นึกแล้วก็ใจหายเหมือนกัน เพราะวันนี้รถจะมารับมันไปแล้ว วันนี้เจ้าของเขียงหมูที่เราซื<WBR>้อเจ้าสำโรงมา แวะมาเยี่ยมที่บ้านด้วย แล้วก็ให้คำแนะนำในการเลี้ยง รวมทั้งถามอาการเจ็บขาของมัน (เราเองก็คาดไม่ถึงว่าเจ้าของเข<WBR>ียงหมูจะเป็นห่วง ตามมาเยี่ยมถึงบ้านด้วย เค้าบอกว่าพรุ่งนี้จะมาเยี่ยมอีก เราบอกเค้าว่าวันนี้ทางวัดจะมาร<WBR>ับมันไปเลี้ยงแล้ว ไม่ต้องมาแล้วก็ได้ครับ ขอบคุณมากๆ )


ประมาณ บ่าย 3 โมง รถของทางวัดก็มารับ เราช่วยกันอุ้มเจ้าสำโรงขึ<WBR>้นรถอย่างทุลักทุเล วันนี้เจ้าสำโรงร้องดังมากๆ เหมือนมันไม่อยากไป เราเองก็คิดถึงมัน เลยขอแผนที่ทางวัดไว้ เผื่อวันหลังจะตามไปเยี่ยม
ตกเย็น ไปงานรับปริญญาน้องชายแฟน กลับมานอนที่บ้าน นอนไม่ค่อยหลับ เพราะคิดถึงเจ้าสำโรง มันรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก น่าแปลกที่แฟนก็คิดเหมือนกัน วันรุ่งขึ้นจึงตัดสินใจไปเยี<WBR>่ยมมันที่โน่นเลย เผื่อขาดเหลือค่าใช้จ่ายในการเล<WBR>ี้ยงจะได้ช่วยกัน


ไปถึงวัดตอนบ่ายๆ บริเวณมูลนิธิร่มโพธิ์แก้ว จะมีลักษณะเป็นโรงจำหน่ายของที<WBR>่รับบริจาคมา ละมีการทำสวนพืชไร่หลายชนิด จึงไปติดต่อกับพระที่ดูแลที่นี่ บอกท่านว่ามาเยี่ยมเจ้าสำโรงที<WBR>่รถนำมาส่งเมื่อวาน
ระหว่างนั้น เจ้าหน้าที่วัด และพระรูปอื่น ทำหน้าแปลกๆ และซุบซิบกันไปมา และได้เรียกพระท่านนี้เข้าห<WBR>้องไปคุย ปิดประตูอยู่พักหนึ่ง ท่านก็ออกมา ผมเลยบอกว่ารบกวนท่านบอกทางไปที<WBR>่เลี้ยงสัตว์ เพราะว่าวันนี้ไปแวะซื้อผักบุ<WBR>้งจากห้างมาหอบใหญ่ เพราะรู้ว่าเจ้าสำโรงชอบ พระท่านบอกว่าเดี๋ยวพาไปเอง ท่านพาเดินดูที่นั่น ที่นี่ พาไปดูสวน ผมก็บอกท่านว่าขอไปดูหมู ท่านก็บอกว่าทางนี้ พอไปถึงก็ไม่มี ท่านก็บอกว่าอยู่อีกที่หนึ่ง วนไปวนมานานถึง 2 ชั่วโมง ก็ยังไม่พบ ระหว่างนั้นพระท่านนี้ก็เล่าว่า วัวที่นี่ไม่มีแล้ว เนื่องจากนำไปจ่ายเป็นค่าตอบแทนช <WBR>าวบ้านที่มาช่วยงานแทนเงินเดือน( แล้วถ้าหากชาวบ้านที่ได้นำไปขายห<WBR>รือฆ่าล่ะ)

ระหว่างเดินอยู่ พบคอกเลี้ยงลูกหมูป่าคอกเล็ก ๆ ประมาณ 10 ตัว ไม่พบวัวซักตัว หลังจากเดินมานานก็ยังไม่พบ จึงถามพระ ท่านก็บอกว่าหมูเมื่อวานป่วย นำไปส่งที่ปศุสัตว์แล้ว ผมเลยถามท่านว่าปศุสัตว์ไปทางไหน จะตามไปเยี่ยม ท่านก็บอกว่าวันหยุดราชการไม่เป<WBR>ิด ผมก็ถามท่านว่าแล้วเมื่อวานว<WBR>ันหยุดราชการปศุสัตว์มาตรวจได้ย<WBR>ังไง ท่านก็เงียบไปบ่ายเบี่ยงต่างๆ แล้วบอกผมว่าเดี๋ยวต้องถามคนด<WBR>ูแลสัตว์อีกที ผมก็บอกว่างั้นขอพบ พระบอกว่าคนนี้ไม่อยู่ กลับกรุงเทพ ผมบอกว่างั้นจะรอพบ สุดท้ายคนๆนี้ก็มา หลังจากรออยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง มันบอกผมว่าหมูเมื่อวานป่วย เลยให้สัตวแพทย์มาดู และนำไปส่งที่ปศุสัตว์แล้ว ผมบอกจะตามไปดู ก็บอกว่าปิดราชการ ไปไม่ได้ ผมถามว่าวั้นสัตวแพทย์มาได้ยังไง มันตอบว่าสัตวแพทย์มาดูแล้ว บอกว่าอาการมันหนัก เลยจัดการไปแล้ว!!!


ผมตกใจมากถามว่าสัตวแพทย์ที่มาด<WBR>ูชื่ออะไร จะตามไปถาม ถามไปถามมา สุดท้ายมันบอกผมว่ามันตัดสินใจฆ<WBR>่าเอง โดยเชือดแบ่งเนื้อแจกจ่ายไปแล้ว และมันบอกว่าขอรับผิดเอง มันอ้างว่าคาดไม่ถึงว่าผมจะตามไป<WBR>ดู มันบอกว่าที่ผ่านมาไม่เคยมีคนที<WBR>่ไถ่ชิวิตสัตว์ตามไปดู มีผมเป็นคนแรก ถ้ามันรู้ว่าผมมามันคงไม่ฆ่าหรอก
ทั้งผม และแฟนผมเสียใจมาก นึกไม่ถึงว่าเหตุการณ์แบบนี<WBR>้จะเกิดขึ้นได้ ในวัด กับสัตว์ที่ไถ่ชีวิตมาจากโรงฆ่า คิดไม่ถึงว่ามาถึงที่นี่ มันไม่ให้เค้ากินน้ำกินอาหารด<WBR>้วยซ้ำ กลับฆ่ามันเหมือนถูกส่งโรงฆ่าส<WBR>ัตว์ ผมและแฟนผมเสียใจมาก เธอร้องไห้ตลอดเกือบทั้งวันหล<WBR>ังจากนนั้น ผมจึงคิดว่าอย่างน้อยต้องประกาศใ <WBR>ห้สังคมรับรู้ ถึงความโหดร้ายที่เกิดขึ้น และคงต้องพยายามไม่ให้เกิดเหต<WBR>ุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก
ขอความเห็นใจจากสังคมด้วยครับ ...
ปล. สงสารเค้าเนาะคะ

 

น่าสงสารจัง ผิดหวังมากๆๆ เลย

 

เคยอ่านแล้ว เพื่อนส่งมาให้ อ่านแล้วโมโหมาก แต่เชื่อเถอะว่าเวรกรรมมันมีจริงค่ะ

 

ไม่น่าทำมันเลย อุตส่าห์หนีตายมา โอ้ยจะ(cry)

 

อย่าเพิ่งปลงใจค่ะ เพราะดิฉันเคยได้รับ mail ข้างบนนี้เช่นกัน และจากนั้นไม่นานก็มีบทความใน web ผู้จัดการ (ถ้าจำไม่ผิด) ซึ่งพระพยอมท่านได้ออกมาชี้แจงเรื่องนี้แล้วค่ะ ยังไงก็ให้วางอุเบกขาไว้ก่อนนะคะ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมค่ะ

 

หากทางวัดทำจริงๆ ก็ควรปรับปรุงเสียใหม่ อย่าให้เกิดเรื่องเช่นนี้อีก

 

หมู เกิดมา เพื่อให้ คนฆ่า..... เพียงแต่ว่า ใคร จะเป็นคน ฆ่ามัน ....เท่านั้น...

 

เวรกรรม อย่างนี้ต้องฟ้องครับ ฐานหลอกลวงผู้อื่นและสาธารณะ อย่าปล่อยให้คนชั่วลอยนวล(เรื่องจริงป่าวเนียะ ถ้าจริงนิไม่ไหวน่ะครับ บอกว่าเลี้ยง ไม่ฆ่า แต่ฆ่า ผิดศีลข้อ4 -*-)

 

หลวงพ่อพระพยอมท่านบอกว่า มันเป็นอุบัติเหตุ เขาไม่ได้จะฆ่าหมู คนเราก็ฟังความแต่ข้างเดียว เมื่อหมูเกิดอุบัติเหตุ ตายไป เด็กวัดเขาเลยคิดว่า นำเนื้อหมูมาทำอาหารดีกว่า จะได้ไม่เสียของเปล่า แล้วทีนี้พอ เจ้าของมาเจอเข้า แล้วเด็กวัดปากไม่ดี บอกว่าชำแหละไปแล้ว ทีนี้เจ้าของหมูเลย โกรธใหญ่ ไอ้ความที่เจ้าของหมู รักหมูมีเมตตาต่อหมูมาก เลยโกรธคน ไปโปรโมทซะ คนเกลียดวัดนี้เลย ทีนี้คนไม่ทำบุญ แล้ววัดต้องรับผิดชอบดูแลชีวิตคนตั้งเป็นหลายร้อย เพราะความเมตตาที่มีต่อหมู แต่เขาไม่มีเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์เลย

ท่านทั้งหลายฟังปาล์มพูดแล้วอาจไม่พอใจ
ไม่พอใจก็ด่าได้

แต่ปาล์มฟังหลวงพ่อพระพยอมท่านชี้แจงมาดังนี้ เมื่อวันที่ท่านมาแสดงธรรมที่มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง เราทั้งหลายอย่าฟังความข้างเดียว ไม่ใช่ใครส่งเมลล์ไปด่าใครแล้ว เชื่อทันที หรือใครส่งข่าวลือไรไปไม่มีหลักฐานก็เชื่อทันที ไอ้เชื่อทันที มันเป็นอาการของพวกถือมงคลตื่นข่าวมันไม่ใช่อาการของคนที่ถือศาสนาพุทธ ท่านอาจจะได้เกิดการก่อกรรมขึ้นโดยไม่รู้ตัว....ขอฝาก

วงเล็บไม่พอใจด่าได้ ถ้าไม่หายแค้นมาต่อยปาล์มก็ได้ แต่ขอบอกว่าถ้าเหตุผลไม่เพียงพอในการต่อย ท่านจะเจ็บไปมากเหมือนกัน...

 

ถ้าเป็นจริงถือว่าแย่มากๆ เดี่ยวผมต้องแพร่เมตตาให้เจ้าหมูผู้น่าส่งสาร