////// โสดาบัน อย่างนี้ อย่างนี้ //////

พระอริยะเจ้า สมัยพุทธกาล บางรูปยังไม่บวช
แต่เป็น พระอรหันต์ ก็มี ต่ำกว่ำนั้นก็มี
ก็ยังไม่รู้ตัวว่า ตนเองเป็นพระอริยะเจ้า แล้ว
แต่ศีลธรรมก็ยังด่างพร้อยอยู่
พระอรหันต์ ที่บวชอยู่ เห็นว่า มีภูมิธรรมที่ดี
ก็เลยคิดจะสั่งสอน ชักชวนให้มาเป็น ศิษย์ - อาจารย์ กัน
แต่ พระพุทธเจ้า กลับเตือน พระ นั้นว่า
ท่านๆ เค้าก็เหมือนกับท่านนั่นแหละ
เป็น พระอรหันต์ เหมือนกัน แค่เค้ายังไม่เข้าใจ
สภาพธรรม ที่ตนเองได้แล้ว เพราะไม่มีผู้สอน
แต่บรรลุธรรมได้ เพราะว่า ฟังธรรมของพระพุทธเจ้า
แล้วก็วางจิตอย่างที่พระพุทธเจ้าสอนได้
ทำแค่นั้น เค้าก็บรรลุธรรมได้เลย ไม่ต้องมีพิธีรีตรองอะไร

หากจะเปรียบกับสมัยนี้ ก็คือ สำนักพุทธวจนะ นั่นเอง
ที่จะทำให้คนบรรลุธรรมได้ โดยการฟังพุทธวจนะ
แต่พวกนี้ พอบรรลุธรรม แล้ว จะไปต่อไม่ได้
เพราะไม่ได้เคยฝึกจิต ก็จะต้องมาฝึกจิตอีกครั้งหนึ่ง
เพื่อที่จะได้เป็น พระอรหันตะผล อย่างเต็มที่

 

เค้าทำได้ มันก็มีจริงๆ แต่คุณไม่ได้
ก็เลยคิดว่า สิ่งที่เค้าทำไม่มีจริง
แต่ในความจริงแล้ว สิ่งเหล่านั้นมีอยู่จริง
แต่คุณรู้ไม่จริง ก็เลยมองไม่เห็น
แต่ถ้าเป็น พระปฏิสัมภิทาญาน อย่าง หลวงพ่อสด
หลวงพ่อฤาษีลิงดำ หลวงพ่อปาน เค้าก็ทำได้ตามปรกติ
ส่วน พระสายป่า ไม่เน้นเรื่องฤทธิ์ ก็จะเห็นได้ยาก
ก็เลยตัดบทไม่สอนเรื่องฤทธิ์ เพราะว่า ตนเองไม่ชำนาญ
แต่ชำนาญเรื่องการดูจิตใจมากกว่า
ก็เลยเน้นสอนเรื่องการดูจิตใจตัวเอง
เน้นสอนตามประสพการณ์ของแต่ละคน
จะสอนเลยเราเรียนมาอย่างนี้แล้ว ทำผิด
ที่ถูกคือจะต้องทำอย่างนี้ๆ

 

พระที่ฆ่าตัวตาย เพราะไม่อยากจะรับกฏแห่งกรรม
เพราะรู้ว่า ตนเองทำกรรมหนักเกินไป คงจะทนไม่ไหว
จึงใช้ อารมณ์ตอนที่เบื่อในสังขาร มาช่วยเป็นแรงผลักดัน
สุดท้าย พระพุทธองค์ จึงได้อุดช่องว่างข้อนี้
บรรยัติไว้ว่า ห้ามฆ่าตัวตาย เพราะทำให้กรรมไม่ยอมหมด
จะต้องชดใช้กรรมจนกว่าจะหมด แม้จะตายไปแล้ว
เข้าได้แค่ พระอรหันตะมรรค ไม่สามารถเข้า พระอรหันตะผล ได้
จึงให้ไปรออยู่ที่ หน้าแดนนิพพาน เข้านิพพานยังไม่ได้
จะต้องรอจนกว่ากรรมจะหมด ซึ่งนานมากหลายอสงไขย

 

ก็ลองถามธรรมะดู ดูซิว่า เค้าสอนได้ตามที่เค้าอ้างหรือเปล่า
เค้ามีหลักปฏิบัติจากใคร อาจารย์คนไหน พระรูปไหน
หากไม่ใช่ของจริง สุดท้ายก็จะสะเปะสะปะสอนไม่รู้เรื่อง
เพราะไม่ได้ปฏิบัติได้จริงๆ นั่นเอง

 

เรื่องธรรมะก็อีกเป็นเรื่องหนึ่ง อวดดีมาเยอะ
ขออวดไม่ดีบ้าง
เรื่องความทุกข์ที่ผมเคยผ่านมานี่ก็หนักหนา
แม้เกิดเป็นมนุษย์ยังทุกข์ขนาดนี้ ถ้าต้องเกิดอีก
คงไม่พ้นสภาพทุกข์เดิมๆ
เคยไม่มีงาน เจ๊งไม่เป็นท่า
เคยอดข้าว ไม่มีข้าวสารกรอกหม้อ
ต้องซื้อข้าวสารโลละ20 บาท ซื้อวันต่อวัน
พาพ่อแม่ลูกเมียอดกันทั้งบ้าน
ขายของทุกอย่างในบ้าน เริ่มจากคอมที่ใช้ทำงาน
ทีวียังต้องขาย เครื่องซักผ้า ตู้เย็น ขายเกลี้ยง
เพื่อเอามาใช้ซื้อของกินประทังชีวิตไป
รถยนต์ มอไซค์ ขายหมดเพื่อใช้จ่ายหนี้งาน
พร้อมไปการเลิกกับแฟนในเวลาเดียวกัน
คนรู้จักเมินหน้าหนีทุกคน ไปไหนก็มีแต่คนดูถูก
เรียกได้ว่า สภาวะปัจจัยภายนอกเปลี่ยนแปลง
แต่รอดจากทุกข์ได้
เพราะธรรมของพุทธองค์โดยแท้
วิบากกรรมจะก่อให้เกิดสภาพของทุกข์ได้พิศดาร
มากแค่ไหน
ก็เพียงผัสสะที่ไม่น่าพอใจ ไม่เป็นอย่างใจคิด
แต่สภาพภายในจิต ก็แค่สภาพธรรมหนึ่ง
ให้เกิดสภาพหนึ่ง
และสภาพธรรมนั้นไม่จริงอีกด้วย
สมมุติที่เกิดขึ้นก็ไม่มีแก่นสาร
รวยต้องรวยแค่ไหนถึง รวย
จนต้องจนแค่ไหน ต้องอดเท่าไหร่
สวยต้องสวยแบบไหน
คนนี้ชอบขาวๆ ฝรั่งว่าดำสวย
โลกนี้ฉาบไปด้วยสมมุติ
และสมมุตินั้นก็ทำให้สัตว์หลง
หลงไปกับสมมุติ ที่ไม่คงที่ เป็นของเปลี่ยนแปลง
และก็หลงสุข หลงทุกข์ ไปกับของที่ไม่แน่นอนนั้น
ด้วยความยึดว่า ตัวกู ของกู ต้องดีคงที่อยู่แบบนั้น
ไม่เปลี่ยนแปลง