โสมาสูตร

ขอนอบน้อมพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น​

พระไตรปิฎกภาษาไทย
เล่ม ๑๕
พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย
สคาถวรรค
หน้า ๒๑๘-๒๑๙​

โสมาสูตร
ว่าด้วยโสมาภิกษุณี​

[๑๖๓] เรื่องเกิดขึ้นที่กรุงสาวัตถี ​

ครั้นเวลาเช้า โสมภิกษุณีครองอันตรวาสก ถือบาตรและจีวร เข้าไปบิณฑบาตรยังกรุงสาวัตถี กลับจากบิณฑบาต ภายหลังจากฉันภัตตาหารเสร็จแล้วเข้าไปยังป่าอันธวันเพื่อพักกลางวัน ถึงป่าอันธวันแล้วจึงนั่งพักกลางวันที่โคนต้นไม้แห่งหนึ่ง​

ลำดับนั้น มารผู้มีบาปประสงค์จะให้โสมภิกษุณีเกิดความกลัว ความสะดุ้ง ความขนพองสยองเกล้า และประสงค์จะให้เคลื่อนจากสมาธิ จึงเข้าไปหาโสมาภิกษุณีถึงที่พักแล้ว ได้กล่าวกับโสมาภิกษุณีด้วยคาถาว่า​

ฐานะใดอันประเสริฐอย่างยิ่ง
คือพระอรหัตซึ่งฤาษีทั้งหลายพึงบรรลุ
อันบุคคลเหล่าอื่นให้สำเร็จได้ยาก
ท่านเป็นหญิงมีปัญญาแค่ ๒ นิ้ว
ไม่สามารถจะบรรลุฐานะนั้นได้​

(ดู ขุ.เถรี. (แปล) ๒๖/๖๑/๕๖๕)​

ลำดับนั้น โสมาภิกษุณีได้มีความคิดดังนี้ว่า "นี่ใครหนอมากล่าวคาถา จะเป็นมนุษย์หรืออมนุษย์กันแน่" ทันใดนั้น โสมาภิกษุณีได้มีความคิดังนี้อีกว่า "นี่คือมารผู้มีบาปประสงค์จะให้เราเกิดความกลัว ความหวาดสะดุ้ง ความขนพองสยองเกล้า และประสงค์จะให้เคลื่อนจากสมาธิ จึงกล่าวคาถา"


ครั้งนั้นแล โสมาภิกษุณีทราบว่า "นี่คือมารผู้มีบาป" จึงได้กล่าวกับมารผู้มีบาปด้วยคาถาว่า

เมื่อจิตตั้งมั่นดี เมื่อญาณเป็นไปอยู่


เมื่อเห็นแจ้งธรรมโดยชอบ
ความเป็นหญิงจะทำอะไรเราได้
ผู้ใดมีความคิดเห็นแน่นอนอย่างนี้ว่า
เราเป็นสตรีหรือว่าเราเป็นบุรุษ
ผู้ที่ยังมีความเกาะเกี่ยวว่าเรา มีอยู่
มารควรจะกล่าวกับผู้นั้นเถิด ​

(ดู ขุ.เภรี.(แปล) ๒๖/๖๑/๕๖๕)​

ลำดับนั้น มารผู้มีบาปเป็นทุกข์เสียใจว่า "โสมาภิกษุณีรู้จักเรา" จึงหายตัวไป ณ ที่ นั้นเอง​

​

โสมาสูตรที่ ๒ จบ​

​

​

 

ขออนุโมทนา สาธุ ๆ
กับท่านทั้งหลายที่ได้ร่วมกันทำบุญสร้างกุศลในกาลนี้ทุกอย่าง
การสะสมบุญ คือ การสะสมความเจริญ
นิพพานัง ปัจจโย โหตุ
นิพพานัง ปรมัง สุขขัง<!-- google_ad_section_end --> <!-- / message --><!-- sig -->​

<!-- google_ad_section_end --><!-- / message --><!-- sig -->

 

เมื่อจิตตั้งมั่นดี เมื่อญาณเป็นไปอยู่
เมื่อเห็นแจ้งธรรมโดยชอบ
ความเป็นหญิงจะทำอะไรเราได้



ผู้ใดมีความคิดเห็นแน่นอนอย่างนี้ว่า
เราเป็นสตรีหรือว่าเราเป็นบุรุษ
ผู้ที่ยังมีความเกาะเกี่ยวว่าเรา มีอยู่
มารควรจะกล่าวกับผู้นั้นเถิด




สาธุ