ใครที่เวลาทำสมาธิแล้วจิตฟุ้งซ่าน ลองมาฟังทางนี้

เคยมีอยู่ครั้งหนึ่งที่มีสมาธิโดยบังเอิญ คือช่วงที่พยายามท่องจำบทสวดมนต์ เวลาจะนอนก็สวด นึกได้ตอนไหนก็สวด แล้วมีอยู่วันนึงรู้สึกตัวตื่นมาตอนกลางคืนประมาณตีสามแล้วนอนไม่หลับ ก็เลยสวดมนต์ในใจไปเรื่อยๆแล้วมีอยู่ท่อนนึง ลืม เลยพยายามท่องกลับไปกลับมาในท่อนเดิมๆ ทีนี้มันเหมือนกับว่าจิตเราจดจ่ออยู่กับบทสวดมนต์เลยกลายเป็นสมาธิ อยู่ดีๆก็มีเสียงเหมือนเวลาคลื่นไม่ชัดค่อยๆดังมากขึ้นเรื่อยๆแล้วก็มองเห็นได้โดยที่เราไม่ลืมตา...มาตอนนี้คำภาวนาก็หยุดอัตโนมัติก็ไม่ได้สวดต่อแล้ว แต่ภาวนาว่า"ขออย่าให้เห็นภาพที่น่ากลัวเลย" เสียงที่ดังขึ้นๆก็มาพร้อมภาพที่เหมือนเวลาเรานั่งอยู่บนรถที่กำลังขับแล้วเวลาเรามองถนนจะเห็นเหมือนถนนวิ่ง แต่ที่เราเห็นเป็นคล้ายกันนั้นแต่ว่าอยู่รอบเราเหมือนเรากำลังพุ่งตรงไป ชั่วครู่พอเสียงนี้เงียบลงก็มองเห็นภาพและเสียงที่เหมือนจอหนังมาฉายอยู่ตรงหน้าเรา ตอนนั้นภาพยังไม่ละเอียดเท่าไหร่ ก็เลยออกจากสมาธิก่อน เพราะกลัวจะเห็นภาพน่ากลัว
นี่ก็เลยได้อุบายเวลาเราทำสมาธิแล้วจิตมักฟุ้งซ่านก็เลยรู้เองว่า เราต้องหาบทสวดมนต์ที่จำไม่ได้มาภาวนา เพราะเวลานึกบทสวดต่อไปไม่ได้ใจเราก็จะจดจ่ออยู่ตรงนั้นแล้วภาวนากลับไปกลับมาเรื่อยๆก็จะได้สมาธิเองดังที่ได้กล่าวมา แต่ถ้าเวลาเห็นภาพแล้วเกรงว่าจะเป็นภาพที่ทำให้เรากลัวก็ให้ระลึกถึงครูบาอาจารย์ที่เรานับถือให้ท่านช่วย หากว่าเจอจริงๆแบบเละๆมาก็ให้บอกตัวเองว่าวันหน้าเราก็จะเป็นเหมือนเขา ตอนเขามีชีวิตเขาก็เหมือนเรานี่แหละ เพราะฉะนั้นก็บอกตัวเองว่าไม่ต้องกลัว

 

เสริมอีกนิดคือ ให้หายใจช้าๆ เราเองรู้สึกว่าเวลาหายใจช้าๆให้มากที่สุดเวลาภาวนาทำให้มีสมาธิดี

 

ขอบคุณค่ะจะลองนำไปปฏิบัติ ดิฉันจะระลึกถึงพระพุทธเจ้าก่อนตรัสรู้ค่ะ ว่าท่านผ่านตรงนี้มาได้อย่างไร แรกๆก็รู้ตามสัญญาค่ะ ตอนนี้ถ้านำกลับมาพิจารณามันก็จะรู้มากกว่าเดิม ตามกำลังของปัญญาและบารมีของดิฉันเอง(น้อยนิดๆ)