ใครหยั่งลึกธรรมะได้ด้วยการตรึก

ปัจจัตตังฮับ

 

เอาเป็นว่าถ้าคุณแมวจะเดินสายแบบเล่นเว็บบอร์ดคุยสนุกในคำคมธรรมกับเกลอทั้งหลายในเว็บบอร์ดไปด้วย ขณะที่ปฏิบัติละเลิกวาง อันนั้นผมก็ไม่ว่าอะไรมันเป็นสิทธิส่วนบุคคล แต่ถ้าพูดถึงในส่วนของธรรมะจริงๆที่จะเกิดการ ละเลิกปล่อยวางจริงๆแล้ว มันก็คงเป็นอุปสรรคใหญ่ที่คุณแมวยังมองข้ามแล้วเผลอตัวมาขลุกอยู่เรื่อยๆอยู่ครับ สำหรับนักปฏิบัติที่เน้นเพื่อการละเลิกปล่อยวางแบบคุณแมว ผมคุยด้วยเฉยๆเท่านั้น

ปล.คุยแบบเป็นไปเพื่อพัฒนาส่งเสริมการปฏิบัติให้เข้มยิ่งๆขึ้นไปครับ เนื้อหา

 

จิตไม่มั่นคงถึงฌาน
มันจะเห็นสภาวะธรรมจริงจังอะไรได้
ต้องเจริญสติไปเรื่อยๆ
ถึงเวลามันมาเองคับ
อ่านเม้นท์ที่คุณนพเขียนเล่าให้ฟังจิฮับ
ผู้รู้จะถ่ายทอดออกมาให้ฟัง
มันจะเหมือนๆกันทุกท่าน
ฟังแล้วไปฝึกฅนตาม
แล้วรอดูผลที่เกิดกับจิตตัวเองฮับ

 

ถ้าพูดถึงส่วนตัวผมเอง ผมก็ยังไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันหรอกครับ เรื่องการละเลิกปล่อยวาง ผมยังฝึกอยู่ในสมาถะ สร้างสมบุญกุศลอยู่ เรื่องขั้นของปัญญาเพื่อเป็นไปในการละวางจริงๆ มันยังไม่เกิด แต่ก็เห็นแบบทั่วๆไปตอนมีสติมันก็พอเห็นอยู่ครับ อะไรเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เราก็พอเห็นได้บ้าง แต่มันเป็นการเห็นแบบเห็นแล้วก็ลืม จิตมันยังไม่ใช่การเห็นแบบเห็นแล้วปล่อยเลย ไม่กลับมายึดอีก

ถ้าไม่ว่าพูดอวยตัวเองผมก็อาจจะปรารถนาโพธิแค่ไม่กี่ชาติที่ผ่านมาเอง(มั้ง) แต่ก็ทำไปเรื่อยๆในส่วนที่กำลังเรามีพอทำได้ ส่วนไหนที่เคยหลุด มีสติระลึกได้ก็พยามบีบให้เข้าร่องเข้ารอยใหม่ ผมก็ส่งเสริมคนที่เน้นปฏิบัติเอาจริงเอาจังครับ แต่คงมีเป็นส่วนน้อยที่จะเห็นผลเต็มเม็ดเต็มหน่วย

 

เฟ้นหาฟังธรรมจากสัตตบุรุษเป็นสิ่งที่จำเป็น
และรวดเร็วและเป็นทางลัด
ลัดกว่าตั้งใจไปเป็นหนอนคำภีร์
1,000 เท่าฮับ

 

ผมถึงว่า ถ้าคุณแมวเล่นเว็บบอร์ดไปด้วย ปฏิบัติละเลิกปล่อยวางไปด้วย แล้วเกิดการบรรลุแจ้งละเลิกส่วนที่เป็นสมมุติได้จริง ถึงตอนนั้นผมอาจจะไม่เห็นคุณแมวกลับมาโพสบอกอะไรใครอีก อาจจะไปบวชวัดที่สงบๆที่ไหนสักที่เพื่อเพียรเร่งธรรมให้หมดสิ้นอาสวะทั้งปวงต่อไปก็ได้ เปรียบเหมือนกับว่าอภิมหาโชคยิ่งกว่าโชคครับ

 

เพราะสัตตบุรุษได้สังเคราะห์คำภีร์มา
เป็นมรรคเป็นผลได้สำเร็จแล้ว
จนสามารถมาถ่ายทอดต่อได้
แต่อาจแตกต่างกันในการเลือกใช้
กุศโลบาย
มาใช้กับผู้ปรารถนาจะเล่าเรียนฝีกตน
ตามคำชี้แนะ
แต่สิ่งที่จะขาดไม่ได้คือความ
ศรัทธาน้อมน้อมและอิทธืบาท 4

 

ไม่ต้องไปคิดไปหวังผลอะไร
ในเบื้องหน้าเบื้องหลัง
เอาว่าปัจจุบันเรารู้กายรู้ใจ
เราเแ็นอย่างไร
ถ้ายังไม่รู้หยั่งไม่ถึงก็ภาวนาไป
ด้วยรูปแบบการภาวนาที่ตนเอง
ถนัดพึงพอใจเพราะถูกกับจริต
ทำแล้วจิตใจสบายผ่อนคลายดี
ก็ทำไปฟังเทศน์ยูทูป
ไปฮับ

 

แนวทางของผมก็มีอยู่ครับ ทำตามโพธิรุ่นพี่ไปเรื่อยๆ ของผมไม่น่าหนักใจหรอกมันเร่งรัดรวบรัดตัดใจความกันชาตินี้ชาติเดียวไม่ได้ เรียกสะสมไปทุกวันเรื่อยๆละกัน

ว่าแต่ในส่วนการปฏิบัติของคุณแมวสมถะถึงขั้นณานได้เป็นปกติจิตหรือยังครับ

 

ผมชอบการเจริญสติแบบเคลื่อนไหว
สายหลวงปู่เทียน(ยกมือสร้างจังหวะ)
ทำไปฟังคำสอนไป เปิดยูทูปฟังวันละ
อย่างมาก 2 ชั่วโมงมัวแต่คุยนี่แหล่ะ
กำลังจะลดการคุยลงทำให้ได่ 3 ชม.
ทีวีไม่เคยเปิดดูเลย 4 ปีแล้ว
คสชฺ
ทำเอาเบื่อเลย
FB ก็เบื่อเซ็งฮับ
ฌานยังไม่เกิดฮับ

 

เวลาเราคุยธรรมะกันมันดูสนุกก็จริง ประดุจดั่งความรู้พรั่งแพรวให้หัวเต็มไปหมด แต่พอเราสงบสติอารมณ์ลงแล้วมานั่งภาวนา จะเห็นว่าในความคิดที่ผุดขึ้นมาตอนนั่งสมาธิ กับความคิดที่เราคิดออกไปตอนเราถามตอบกันนั้น ไม่ได้แพรวพราวเหมือนกันเลย ขณะนั่งสมาธิมันมีความคิดที่มันไหลออกมาเองเหมือนจับปูใส่กระโด้ง

นี่จึงเป็นเหตุให้รู้ว่าเวลาเราคุยกันแบบสภาวะปกติ ถึงแม้จะคุยธรรมขั้นเปรียญ9ประโยค ก็ไม่อาจลดละต้นตอของกิเลสเนื้อแท้ลงได้ อาจเพิ่มตัวตนโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ

พระปฏิบัติสายวัดป่าจึงรวม ข้อวัตรการปฏิบัติแบบ "ปิดวาจา" ขึ้นมาเพื่อให้เห็นจิตเห็นความคิดตนเองว่ามันเป็นอะไรยังไง ใครอยากฝึกก็ลองดูครับปิดวาจาสักอาทิตย์(ห้ามคุยติดต่อสื่อสารกับใครทุกช่องทาง) ทำแล้วจะรู้สึกว่าจิตมันดิ้นพรวดพลาดยิ่งกว่าปูในกระโด้งซะอีก

 

จะลดกิเลสได้คือ แจ้งอริยสัจ 4 ครับ สภาพรู้ เมื่อมีเหตุปัจจัย สิ่งนี้จึงมี จนสามารถเห็นความปรากฏคือ ทุกข์ครับ

สิ่งนี้มี สิ่งนี้จึง เมื่อสิ่งนี้ดับ สิ่งนี้จึงดับ ก็คือ การแจ้งอริยสัจ4 นั้นเอง แม้กระทั่งความรู้ที่มีก็ต้องลืมดับไปพร้อมกันตามลำดับความเข้าใจ

 

ใช่ครับ นั่นเป็นธรรมที่พระพุทธเจ้าผู้บรรลุธรรมแล้ว(ย้ำว่าท่านบรรลุแล้ว) ท่านถึงกล่าวอย่างนั้น
แล้วคุณย้อนมาดูจิตตัวเองหรือเปล่าว่าตอนนี้เราบรรลุแบบพระท่านหรือยัง หรือแค่อ่านแล้วจำธรรมะที่พระพุทธเจ้าที่(ทรงได้บรรลุแล้ว) กล่าวไว้เท่านั้น

 

คุณลองพิสูจน์สิ ลองนั่งภาวนาดู แล้วดูความคิดคุณในขณะที่ภาวนาว่ามันเป็นธรรมะแท้ๆหรือว่าเป็นความคิดฟุ้งซ่านตะเลิดเปิดเปิงไปเรื่องโน่นนี่นั่นเรื่อยเปื่อย

 

ฌานเป็นเรื่องกิริยาทางใจ

แต่เรื่อง ญานคือ เรื่องใหญ่ ครับ เพื่อรู้แจ้งอริยสัจ4 ในเบื้องต้น

ก็คือ สติเพื่อรู้แจ้งตามความเป็นจริง
แต่ขึ้นอยู่กับ ลักษณะความติดข้องของแต่ละบุคคล เป็นไปอันประโยนช์ตามเหตุตามปัจจัย
จึงมี สติปัฏฐาน4 ในเบื้องต้นเพื่อ รู้จักตนตัวเราเอง
เป็นเหตุให้มีปัญญา แจ้ง อริยสัจ 4 ในเบื้องต้น จึงมีสัมมาทิฏฐิเป็นประตู

ฌานจะเป็นของแถม ครับ ในพระพุทธศาสนา

เรื่องจิตละเอียดมาก ถ้าเราปฏิบัติข้ามไป จาาาหลงงง สติปัฏฐาน4 คือส่วนสำคัญสุด

เรื่องความคิดเราก็คิดอยู่แล้ว แม้ขณะนอน ยังคิด พอตื่นมาจึงมีสัมปชัญญะ รู้ว่ากิเลสเป็นอย่างไร รู้โทษมันดี แต่ยังยังมีเผลอมีหลง ถึงยังไงคิดก็เป็นไปตามสัจจะของตน

 

พระพุทธเจ้าท่านทรงบรรลุธรรมแล้ว จิตท่านเป็นธรรมะแท้ทั้งดวงจิต ท่านพูดคิดอะไรก็เป็นธรรมแท้เพราะจิตท่านเป็นธรรมแท้ไปแล้ว

แต่เรา อ่านธรรมะของพระท่านแล้วจำ แล้วก็คิดวิเคราะห์ ตามที่ตนเองเข้าใจ มันยังใช่ผลของธรรมะแท้ๆที่เกิดขึ้นกับตัวจิตเราจริงๆครับ เราเพียงแต่ใช้สัญญาจำมาพูดกันเท่านั้น ภาวนาสิจะเห็นๆๆๆ"ว่าจิตเราฟุ้งซ่านขนาดไหน"

 

โดยทั่วไปยิ่งเพ่งยิ่งฟุ้ง ต้องใช้สติดูความคิดที่ผุดขึ้นมาฮับดูแล้วมันจะหยุด
และผุดขึ้นมาใหม่อีก
ก็ดูอีกว่ามันคิดอะไร
มันก็หายไปอีก(เพราะมันคิดอยู่ยาวนานไม่ได้
บังคับให้มันคิดเรื่องเดิมต่อไปก็ไม่ได้)
เดี๋ยวมันก็โผล่เรื่องใหม่มาให้ดูอีก วนไปวนไป
ฮับ

 

ฌานไม่เกิดญานไม่มาฮับ
แล้วใครใหญ่กว่าใคร??

 

เช่น cliipเรื่อง
พระไตรลักษณ์: ท่านเจ้าคุณโชดกญาณสิทธิเถร

 

ทำไมไม่ลองเปิดกะลาเปิดโลกเปิดกะโหลกให้ตัวเองมั่ง ลองไปหาอ่านหาฟังเทศน์เด็ดๆที่เป็นมรดกธรรมขององค์หลวงตามหาบัว เช่นปัญญาอบรมสมาธิ ที่ได้รับการยกย่องในวงกว้างทั้งสายปฏิบัติและปริยัติ เช่นนี้เป็นต้น ลองศึกษาดูไม่มีเสียมีแต่ได้


ผู้ต้องการอบรมใจให้เป็นไปเพื่อความฉลาด รู้เท่าทันกลมายาของกิเลส

"อย่ายึดปริยัติจนเกิดกิเลส แต่ก็อย่าปล่อยวางปริยัติจนเลยศาสดา " ผิดพระประสงค์ของพระพุทธเจ้าทั้งสองนัย