ใครแปลว่าอนัตตาคือไม่มีตัวไม่มีตนครับ

คือสงสัยพระพุทธเจ้า
แสดงธรรมกับใคร
ตอนไหน
กับพระอรหันต์
พระอริยะ
หรือชาวบ้านทั่วไปครับ
ผมได้ยินมานานปฎิบัติไปกะไม่เคยเจอ
เค้าแปลไม่ถูก
หรือผมปฎิบัติไม่ถึงด้วยครับ
เพื่อแนวทางศึกษา
55อย่าสาระอะไรเลยครับ

 

กั๊กๆๆๆ

ตกลงเห็นทุกข์ เพื่อหาอุบายนำออก รึเป่า

หรือ แค่ อยาก ยกสันติ อุด พ......
( หวงศาสดาอื่น ไม่เลิก kuต้องฮู้ kuต้องแน่
kuต้องค้างเติ่งเป็นหนึ่งในตองku )

ปล.หากถาม เพราะอยากให้ผู้อื่นเข้าใจ
การบัญญัติ อันนั้นมันผิดตรงที่ เลือก
เสวนาธรรมผิดกาล เทศะ ( จะถูกกาละ
เทศะ เมื่อคนถามธรรม เขาเห็นทุกข์
และ หาอุบายนำออก อยู่ )

 

เห็น

อันนี้ถามเพื่อความรู้เลยครับ
เห็นเค้าใช้กันบ่อย
เรากะไม่เคยใช้
หนักๆกะห่วงชาวบ้านละครับ
ชอบเอาธรรมที่ไม่เหมาะกะสาวะของตนมาใช้
เลยถามเพื่อใครเจอพระที่แสดงกะชาวบ้าน
ชาวบ้านอย่างผมจะได้เอาไปใช้มั้ง

 

ภาพปลากรอบ : ทำไมชาวเน็ทติดแหกแทก #อัดตา!!

 

อัตยายซื้อขนมยายอิ่มสะบาย55

 

การแสดงธรรม พระศาสดา ตรัสว่า ต้องมี เหตุให้แสดง

หาก เหตุไม่มี แล้ว แสดง

การแสดงธรรมนั้น เกิดจาก ตัณหา ทำให้ หมอง

ทีนี้ บางที บางคน เขาก็เกือบๆ จะผลิกจาก
การแค่ "หาที่พึ่ง" กำลังติดอยู่ที่ริมฝีปาก
แต่ ดันไม่ออก ( ผัสสะ ธรรม ไม่กระทบ
ธรรมก็ ปรากฏไม่ได้ )...อะไรแบบนี้ หาก
ขณะนั้น เราพอจะมี ของ อาจจะแค่จำ คลี่
ปากเขามา ก็ต้องแสดง หากไม่แสดง
กรณีเป็น พระ จะปรับอาบัติ

หากทำให้ สัทธาเขาตกล่วง ยิ่งปรับอาบัติหนัก!!!

นะ

หากแสดง ธรรมถูกกาลเทศะ สังเกตว่า
ผู้แสดงก็ไม่มี ผู้ฟังก็ไม่มี

มีแต่การเห็นทุกข์ แล้ว ผั๊วะ ไปในอุบายนำออก

แต่ร้อยละร้อย ไม่ผั๊วะ เพราะ ลืมกำหนดรู้
ความดับ แม้น "อริยสัจจญาณ" ด้วย

 

ธรรมะทั้งหลาย เป็นอนัตตา
มีความหมายว่า สภาพธรรมะทั้งหลาย
นั้นไม่ใช่ตัวตน
ดังนั้น
ที่เข้าใจว่ามีเรา มีตัวเราของเรา
เป็นความเข้าใจผิดด้วยอวิชชา
เพราะไม่ตรงกับสภาพความเป็นจริง
(ตามที่พระพุทธองค์ทรงตรัสสอน)
เพราะถูกปิดบังด้วยความไม่รู้
มานับภพนับชาติไม่ถ้วน
และจะยังคงปิดบังด้วยอวิชชา
อาสวะต่อไป จนกว่าจะฟังพระธรรม
เข้าใจด้วยปัญญา 3
นอกนั้น ไม่มีทาง จนกว่าจะ
มีความเห็นถูก
เป็น "สัมมาทิฏฐิ"ว่าไม่มีเรา
หรือตัวตนที่เห็นอยู่นั้นไม่ใช่
ของเรา
ลุงแมวรู้แค่นี้ ฟังมาแค่นี้แหล่ะ

 

นะ

ถ้า ลวกเพ่ เข้าใจ

บางบุคคล ต้องเอา คลี่ให้จับ เขาจะเห็นเป็น
อุบายสลัดออก

บางคน แค่พูดถึง อะไรก็ได้ ขอให้เป็นเรื่อง
ฝากทางโน้น ก็ใช้ได้หมด

บางคน แค่บรรยายถึง ความมีอยู่จริงของ
ฝากทางโน้น กลุ่มนี้จะพูดออกทาง เมือง
กันเลยทีเดียว แต่ก็เป็น อุบายนำออก

บางคนแค่ กล่าวถามแบบเนี่ยะ แค่ถาม
กันในเชิง "ทิฏฐิ" ( หมอกควันที่บังตา
บางตำราเรียกว่า ป่า หนาทึบ ) แล้วก็
แค่ แหวกม่าน แหวกจอกแหน อับแอ๊ !!!

 

ผมกะนึกไม่ออกว่าพระพุทธเจ้าแสดงที่ไหนกะใคร

 

ลวกเพ่ จขกท สังเกต อาการเดียว

หาก มีแนวโน้มจะเป็น "เท่านี้ใช่ อย่างอื่นเปล่า"

จะ โลกใหม่มาจากไหน ก็ เฮีย ดีๆ นีเอง

 

ไม่มีกะ ใคร จิฮับ

ทรงแสดง ตลอดเวลา เป็น ปรกติเลย

ทุกอักขระ เป็น อนัตตา หมด

เพราะ ธรรม ต้องอาศัย เหตุ จึงจะปรากฏ

 

เอาแบบที่มีหลักฐานดิครับ

พระสูตรบทอื่นจะบอกที่ไปที่มาตลอด

 

แป่ว

งั้นงัดหลักฐาน ละนะ

" อนัตตลักขณสูตร "

ไม่ต้องเปิดอ่านนะ

แค่เห็น คำว่า "ลักขณะ ลักษณะ" ของ "อนัตตา"

แค่นี้ ลวกเพ่ ยังเห็นเป็นเรื่อง ตัว เรื่อง ต่อน ให้จก ปะ

ถ้ายังเหน ต่อไป ป๋ม จะเริ่ม ประเคน สันติ ให้ลวกเพ่ แระ

 

ถ้าเป็นของดีเค้สประเคนให้น่าจะเก็บไว้ใช้นะ
ของดีเสียดาย

 

ลวกเพ่ อย่าไปโดน การหาธรรม เพื่อการ บัญญัติ จิฮับ

ทำไม่ได้หลอก

พระธรรม อาศัยเหตุเกิด พอหมดเหตุ ดับทันที !!!

ไม่มีค้างเติ่งเป็น รูปเล่ม ร้อยบท ร้อยกลอง

ดังนั้น สาวก หมดสิทธิ แสดงธรรม ฮับ

มีแต่ ศาสดา หรือ ตถาคต เท่านั้น ที่ ทรงหมุนได้ ผู้เดียว

อย่า งง นะ ... ธรรม ไม่ใช่ ที่ลวกเพ่ ใช้หู
ใช้ตา ใช้ อยาตนะ6รับ

สาวกเอทัคค อสีติ เอหิภิกขุ จะให บัญญัติแค่ สีล
ยัง งง เต็ก ..อะไรคือ เล็กน้อย

ดังนั้น เป็นไปไม่ได้เลยที่ สาวก จะสามารถ
แสดง "ธรรม" คำสอน( สาสนัง สาสนา )



ประเคน ไปแล้วนะ สันติ!! อึดชึ

 

ตอนสอน5key
แต่ไม่เห็นสัพเพธรรมมาอนัตตาติ้ลยงง

 

อนัตตลักขณสูตร

บทขัดอะนัตตะลักขะณะสูตร

ยันตัง สัตเตหิ ทุกเขนะ เญยยัง อะนัตตะลักขะณัง
อัตตะวาทาตตะสัญญานัง สัมมะเทวะ วิโมจะนัง
สัมพุทโธ ตัง ปะกาเสสิ ทิฏฐะสัจจานะ โยคินัง
อุตตะริง ปะฏิเวธายะ ภาเวตุง ญาณะมุตตะมัง
ยันเตสัง ทิฏฐะธัมมานัง ญาเณนุปะปะริกขะตัง
สัพพาสะเวหิ จิตตานิ วิมุจจิงสุ อะเสสะโต
ตะถา ญาณานุสาเรนะ สาสะนัง กาตุมิจฉะตัง
สาธูนัง อัตถะสิทธัตถัง ตัง สุตตันตัง ภะณามะ เส

บทสวด อนัตตลักขณสูตร

เอวัมเม สุตัง เอกัง สะมะยัง ภะคะวา พาราณะสิยัง วิหะระติ อิสิปะตะเน มิคะทะเยฯ
ตัต๎ระ โข ภะคะวา ปัญจะวัคคิเย ภิกขู อามันเตสิ ฯ

รูปัง ภิกขะเว อะนัตตา ฯ รูปัญจะหิทัง ภิกขะเว อัตตา อะภะวิสสะ นะยิทัง รูปัง อาพาธายะ
สังวัตเตยยะ ลัพเภถะ จะ รูเป เอวัง เม รูปัง โหตุ เอวัง เม รูปัง มา อะโหสีติฯ
ยัส๎มา จะ โข ภิกขะเว รูปัง อะนัตตา ตัส๎มา รูปัง อาพาธายะ สังวัตตะติ นะ จะ ลัพภะติ
รูเป เอวัง เม รูปัง โหตุ เอวัง เม รูปัง มา อะโหสีติฯ

เวทะนา อะนัตตา ฯ เวทะนา จะ หิทัง ภิกขะเว อัตตา อะภะวิสสะ นะยิทัง เวทะนา อาพาธายะ
สังวัตเตยยะ, ลัพเภถะ จะ เวทะนายะ เอวัง เม เวทะนา โหตุ เอวัง เม เวทะนา มา อะโหสีติ ฯ
ยัส๎มา จะ โข ภิกขะเว เวทะนา อะนัตตา ตัส๎มา เวทะนา อาพาธายะ สังวัตตะติ นะ จะ ลัพภะติ
เวทะนายะ เอวัง เม เวทะนา โหตุ เอวัง เม เวทะนา มา อะโหสีติฯ

สัญญา อะนัตตาฯ สัญญา จะ หิทัง ภิกขะเว อัตตา อะภะวิสสะ นะยิทัง สัญญา อาพาธายะ
สังวัตเตยยะ ลัพเภถะ จะ สัญญายะ เอวัง เม สัญญา โหตุ เอวัง เม สัญญา มา อะโหสีติ ฯ
ยัส๎มา จะ โข ภิกขะเว สัญญา อะนัตตา ตัส๎มา สัญญา อาพาธายะ สังวัตตะติ นะ จะ
ลัพภะติ สัญญายะ เอวัง เม สัญญา โหตุ เอวัง เม สัญญา มา อะโหสีติ ฯ

สังขารา อะนัตตาฯ สังขารา จะ หิทัง ภิกขะเว อัตตา อะภะวิสสังสุ นะยิทัง สังขารา อาพาธายะ
สังวัตเตยยุง ลัพเภถะ จะ สังขาเรสุ เอวัง เม สังขารา โหนตุ เอวัง เม สังขารา มา อะเหสุนติฯ
ยัส๎มา จะ โข ภิกขะเว สังขารา อะนัตตา ตัส๎มา สังขารา อาพาธายะ สังวัตตันติ นะ จะ ลัพภะติ
สังขาเรสุ เอวัง เม สังขารา โหนตุ เอวัง เม สังขารา มา อะเหสุนติ ฯ

วิญญาณัง อะนัตตาฯ วิญญาณัญจะ หิทัง ภิกขะเว อัตตา อะภะวิสสะ นะยิทัง วิญญาณัง
อาพาธายะ สังวัตเตยยะ ลัพเภถะ จะ วิญญาเณ เอวัง เม วิญญาณัง โหตุ เอวัง เม วิญญาณัง
มา อะโหสีติฯ ยัส๎มา จะ โข ภิกขะเว วิญญาณัง อะนัตตา ตัส๎มา วิญญาณัง อาพาธายะ
สังวัตตะตินะ จะ ลัพภะติ วิญญาเณ เอวัง เม วิญญาณัง โหตุ เอวัง เม
วิญญาณัง มา อะโหสีติ ฯ

ตัง กิง มัญญะถะ ภิกขะเว รูปัง นิจจัง วา อะนิจจัง วาติ ฯ อะนิจจัง ภันเต ฯ
ยัมปะนานิจจัง ทุกขัง วา ตัง สุขัง วาติ ฯ ทุกขัง ภันเต ฯ ยัมปะนานิจจัง ทุกขัง
วิปะริณามะธัมมัง กัลลัง นุ ตัง สะมะนุปัสสิตุง เอตัง มะมะ เอโสหะมัส๎มิ
เอโส เม อัตตาติ ฯ โน เหตัง ภันเต ฯ

ตัง กิง มัญญะถะ ภิกขะเว เวทะนา นิจจา วา อะนิจจา วาติ ฯ อะนิจจา ภันเต ฯ
ยัมปะนานิจจัง ทุกขัง วา ตัง สุขัง วาติ ฯ ทุกขัง ภันเต ฯ ยัมปะนานิจจัง ทุกขัง
วิปะริณามะธัมมัง กัลลัง นุตัง สะมะนุปัสสิตุง เอตัง มะมะ เอโสหะมัส๎มิ เอโส เม อัตตาติ ฯ
โน เหตัง ภันเต ฯ

ตัง กิง มัญญะถะ ภิกขะเว สัญญา นิจจา วา อะนิจจา วาติ ฯ อะนิจจา ภันเต ฯ ยัมปะนานิจจัง
ทุกขัง วา ตัง สุขัง วาติ ฯ ทุกขัง ภันเต ฯ ยัมปะนานิจจัง ทุกขัง วิปะริณามะธัมมัง กัลลัง นุตัง
สะมะนุปัสสิตุง เอตัง มะมะ เอโสหะมัส๎มิ เอโส เม อัตตาติ ฯ โน เหตัง ภันเต ฯ

ตัง กิง มัญญะถะ ภิกขะเว สังขารา นิจจา วา อะนิจจา วาติ ฯ อะนิจจา ภันเต ฯ ยัมปะนานิจจัง
ทุกขัง วา ตัง สุขัง วาติ ฯ ทุกขัง ภันเต ฯ ยัมปะนานิจจัง ทุกขัง วิปะริณามะธัมมัง กัลลัง นุ ตัง
สะมะนุปัสสิตุง เอตัง มะมะ เอโสหะมัส๎มิ เอโส เม อัตตาติ ฯ โน เหตัง ภันเต ฯ

ตัง กิง มัญญะถะ ภิกขะเว วิญญาณัง นิจจัง วา อะนิจจัง วาติ ฯ อะนิจจัง ภันเต ฯ
ยัมปะนานิจจัง ทุกขัง วา ตัง สุขัง วาติ ฯ ทุกขัง ภันเต ฯ ยัมปะนานิจจัง ทุกขัง
วิปะริณามะธัมมัง กัลลัง นุ ตัง สะมะนุปัสสิตุง เอตัง มะมะ เอโสหะมัส๎มิ
เอโส เมอัตตาติ ฯ โน เหตัง ภันเต ฯ

ตัส๎มาติหะ ภิกขะเว ยังกิญจิ รูปัง อะตีตานาคะตะปัจจุปปันนัง อัชฌัตตัง วา พะหิทธา วา
โอฬาริกัง วา สุขุมัง วา หีนัง วา ปะณีตัง วา ยันทูเร สันติเก วา สัพพัง รูปัง เนตัง มะมะ
เนโสหะมัส๎มิ นะ เมโส อัตตาติ ฯ เอวะเมตัง ยะถาภูตัง สัมมัปปัญญายะ ทัฏฐัพพัง ฯ

ยา กาจิ เวทะนา อะตีตานาคะตะปัจจุปปันนา อัชฌัตตา วา พะหิทธา วา โอฬาริกา วา
สุขุมา วา หีนา วา ปะณีตา วา ยา ทูเร สันติเก วา สัพพา เวทะนา เนตัง มะมะ เนโสหะมัส๎มิ
นะ เมโส อัตตาติ ฯ เอวะเมตัง ยะถาภูตัง สัมมัปปัญญายะ ทัฏฐัพพัง ฯ

ยา กาจิ สัญญา อะตีตานาคะตะปัจจุปปันนา อัชฌัตตา วา พะหิทธา วา โอฬาริกา วา
สุขุมา วา หีนา วา ปะณีตา วา ยา ทูเร สันติเก วา สัพพา สัญญา เนตัง มะมะ เนโสหะมัส๎มิ
นะ เมโส อัตตาติ ฯ เอวะ เมตัง ยะถาภูตัง สัมมัปปัญญายะ ทัฏฐัพพัง ฯ

เย เกจิ สังขารา อะตีตานาคะตะปัจจุปปันนา อัชฌัตตา วา พะหิทธา วา โอฬาริกา วา
สุขุมา วาหีนา วา ปะณีตา วา เย ทูเร สันติเก วา สัพเพ สังขารา เนตัง มะมะ เนโสหะมัส๎มิ
นะ เมโส อัตตาติ ฯ เอวะเมตัง ยะถาภูตัง สัมมัปปัญญายะ ทัฏฐัพพัง ฯ

ยังกิญจิ วิญญาณัง อะตีตานาคะตะปัจจุปปันนัง อัชฌัตตัง วา พะหิทธา วา โอฬาริกัง วา
สุขุมัง วา หีนัง วา ปะณีตัง วา ยันทูเร สันติเก วา สัพพัง วิญญาณัง เนตัง มะมะ เนโสหะมัส๎มิ
นะเมโส อัตตาติ ฯ เอวะเมตัง ยะถาภูตัง สัมมัปปัญญายะ ทัฏฐัพพัง ฯ

เอวัง ปัสสัง ภิกขะเว สุต๎วา อะริยะสาวะโก รูปัส๎มิงปิ นิพพินทะติ เวทะนายะปิ นิพพินนะติ
สัญญายะปิ นิพพินทะติ สังขาเรสุปิ นิพพินทะติ วิญญาณัส๎มิงปิ นิพพินทะติ ฯ
นิพพินทัง วิรัชชะติ ฯ วิราคา วิมุจจะติ ฯ วิมุตตัส๎มิง วิมุตตะมีติ ญาณัง โหติ ขีณา
ชาติ วุสิตัง พ๎รัห๎มะจะริยัง กะตัง กะระณียัง นาปะรัง อิตถัตตายาติ ปะชานาตีติ ฯ

อิทะมะโวจะ ภะคะวา ฯ อัตตะมะนา ปัญจะวัคคิยา ภิกขู ภะคะวะโต ภาสิตัง อะภินันทุงฯ
อิมัส๎มิญจะ ปะนะ เวยยากะระณัส๎มิง ภัญญะมาเน ปัญจะวัคคิยานัง ภิกขูนัง อะนุปาทายะ
อาสะเวหิ จิตตานิ วิมุจจิงสูติ ฯ

 

ไม่มีสักคำ

 

อาว ล้าว

ไปคุย กับ ฉวี มากไป

เรียนธรรม เพื่อการ "บัญญัติ" ตราเป็นชุดความคิด ชุดคำสอน

เฮีย รับ ปลาทาน แน่นอน

หาก ยังสำคัญว่า ต้องประกาศเป็น กฏ ได้สิ
( จะเริ่มมี การออกใบเซอร์ จัดคอสเรียนเป็น คาบ )

ป๋มจะเรียก สัตว์ "สัญญาเสีย"

ก็พึ่งบอกไป ธรรมต้องอาศัยเหตุเกิด เป็น ขณะๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

พ้นจาก ขณะ ธรรม ดับไปแล้ว หากไม่เห็น ก็คือไม่เห็น

ส่วนพวกที่เห็น ธรรมค้างเติ่ง อันนั้น เฮีย!!!ส่งมาเกิด
สัตว์สัญญาเสีย แจร๋น แปร๋น

 

ผมกะว่าเมื่อก่อนเคยสวดมนต์แทบทุกบท
ไม่เคยเจอ
ไม่รู้มาจากไหน