"ใจสงบแล้วมีความสุข "

"ใจสงบแล้วมีความสุข "

นี่เราไปหาความทุกข์กันเอง เพราะเราคิดว่าเป็นความสุข คิดว่ามีเงินแล้วมีความสุข มีเงินจะได้ไปเที่ยวได้ ไปซื้ออะไรได้ แต่ไม่คิดว่าเวลามันหมดล่ะเวลามันหมดนี้ มันเป็นสุขหรือเป็นทุกข์ นี่พระพุทธเจ้าบอกว่า มาหาความสุขในตัวเราดีกว่า แล้วเราจะได้ไม่ต้องไปหาความสุขจากเงินทอง ไม่ต้องไปหาความสุขจากคนนั้นคนนี้ ไม่ต้องหาความสุขจากร่างกาย ของพวกนี้พึ่งไม่ได้ เป็นของชั่วคราว มีเกิดมีดับ มีมามีไป มีขึ้นมีลง มีได้มีเสีย แต่พวกเรามันจะเอาอย่างเดียว จะขึ้นอย่างเดียว แต่พอมันลงก็เลยโวยวายกัน วุ่นวายกัน ทรมานกัน อันนี้แหละพวกเราโง่กัน ตอนนี้ไปพึ่งในสิ่งที่จะทำให้เราต้องทุกข์กันต่อไป เดี๋ยวร่างกายมันแก่ ก็ทุกข์แล้ว ร่างกายเจ็บไข้ได้ป่วยก็ทุกข์ ร่างกายตายก็ทุกข์ มันต้องแก่มันต้องเจ็บมันต้องตาย ถ้าไม่อยากจะทุกข์ ก็มาเลิกหัดใช้ร่างกายเป็นเครื่องมือหาความสุขกัน มานั่งสมาธิกัน มาทำใจให้สงบกัน ใจสงบแล้วมีความสุข ไม่ต้องใช้ร่างกาย ร่างกายแก่ก็ยังมีความสุขได้ ร่างกายเจ็บไข้ได้ป่วยก็มีความสุขได้ ร่างกายตายก็มีความสุขได้ เพราะใจไม่ได้ใช้ร่างกายเป็นเครื่องมือหาความสุข ใจใช้สติใช้ปัญญา ที่พึ่งของใจที่แท้จริงที่จะอยู่กับใจไปตลอดก็คือสติปัญญา ถ้ามีสติมีปัญญาแล้ว ใจจะสงบไปตลอด สติก็ทำใจให้สงบ ปัญญาก็สอนใจไม่ให้ไปพึ่งอะไรต่างๆที่เรากำลังพึ่งอยู่ตอนนี้ ให้ตัดไปให้หมด ไม่ต้องไปพึ่งเงินทอง ไม่ต้องไปพึ่งคนนั้นคนนี้ ไม่ต้องไปพึ่งสิ่งนั้นสิ่งนี้ ไม่ต้องไปพึ่งร่างกาย ถ้าตัดได้แล้วก็จะไม่เดือดร้อน อยู่กับความสงบมีความสุขกว่า สบายกว่า

สนทนาธรรมะบนเขา

วันที่ ๘ มิถุนายน ๒๕๖๐

พระอาจารย์สุชาติทอภิชาโต