ใดจักเปรียบปานแม่ ผู้พระในเรือน

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

๐ ตักข้าวใส่ปากแม่ คำเดียว
บุญห่มรักกลมเกลียว แน่แท้
บาตรพระตักหลายเที่ยว ยังอาจ บุญโรย
ใดจักเปรียบปานแม่ ผู้พระในเรือนฯ

๐ แต่เล็กจนแก่กร้าน ใจกาย
หอมห่วงมิวางวาย ลูกแม่
หมายลูกอยู่สุขสบาย เป็นหนึ่ง
ตนเหนื่อยหนาวหนักแปล้ ห่อนคิดเคยครวญฯ

๐ ยามเ็จ็บยามป่วยไข้ ใจตรอม
ใครห่วงจนผ่ายผอม เผื่อด้วย
เพื่อลูกแม่ยินยอม ทุกอย่าง
ลูกเจ็บแม่อยากช่วย เจ็บแม่แทนเองฯ

๐ รอยบุญคงร่วมพ้อง พานกัน
ราวผ่องแสงเพ็ญจันทร์ ฉาบฟ้า
เย็นจึงเยี่ยมเฉิดฉัน เสมอร่ม เรือนใจ
ไอเพียงไออุ่นอ้า ปลอดพิษภัยปวงฯ

๐ วันแม่มีแต่แม่ คนเดียว
ฝังหลักรักจริงเจียว แน่นแฟ้น
สายน้ำอาจคดเคี้ยว คล้ายจิต ใจคน
ยังแต่แม่แม่นแม้น แน่วน้ำใจจริงฯ


๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑<WBR></WBR>๑

♥ ระพี พชระ ♥