ในอนาคตกาล จะเกิดสงครามบนสรวงสวรรค์อีกหรือไม่

เหตุที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพราะมีกล่าวไว้ในพระสูตร หลายๆพระสูตร ว่าในอดีตกาลนานมาแล้ว ได้มีสงครามเกิดขึ้น ระหว่างเทวดากับอสูร เช่น ในเทวสูตร ธชัคคสูตร เวปจิตติสูตร และเทวาสุรสังคามสูตร เป็นต้น

ทีนี้ผมสงสัยว่าสงครามระหว่างเทวดากับอสูรในอดีตกาลนานมาแล้วนั้น มีจุดเริ่มต้นมาจากอะไร หรือมีอะไรเป็นสาเหตุ จึงไปค้นพบเจอในกุลาวกชาดก

ขอเล่าย่อๆ ตามความเข้าใจ หากผิดถูกประการใด เพื่อนสมาชิกโปรดชี้แนะด้วย

พระโพธิสัตว์เสวยพระชาติเป็นมาฆมาณพ เป็นผู้ดำรงตนตั้งมั่นอยู่ในศีล 5 ได้ทำการปัดกวาด ทำถนนหนทางให้สม่ำเสมอ ปลูกต้นไม้ ขุดสระน้ำ สร้างศาลา พร้อมกับสหาย 32 คน ครั้นทำกาละแล้วได้ไปเกิดเป็นท้าวสักกเทวราช ในภพดาวดึงส์ พร้อมสหายทั้งหมด

ในกาลนั้น บนภพดาวดึงส์ได้มีเหล่าอสูรอาศัยกันอยู่มาก่อน พระองค์ทรงดำริว่า ทิพยสมบัติทั้งหลายอันเกิดจากเราและเหล่าสหายในดาวดึงส์นี้ กลับต้องเป็นสาธารณะสมบัติแก่เหล่าอสูรด้วย จึงให้พวกอสูรดื่มน้ำทิพย์จนเมาหลับนอนไม่ได้สติ แล้วจับโยนลงไปที่เชิงเขาสิเนรุบนมหาสมุทร ซึ่งก็คือภพอสูร ที่มีขนาดเท่าดาวดึงส์เทวโลกอยู่ภายใต้เขาสิเนรุ ในภพอสูรนั้นมีต้นไม้ตั้งอยู่ชั่วกัปชื่อว่า ต้นจิตตปาตลิ(แคฝอย) เหมือนต้นปาริฉัตตกะของเหล่าเทพบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เมื่อต้นจิตตปาตลิบาน พวกเหล่าอสูรเหล่าจึงรู้ว่าที่นี้ไม่ใช่เทวโลกเดิมของเขาที่อยู่มาก่อน เพราะว่าในเทวโลกเดิมนั้นจะต้องมีต้นปาริฉัตตกะบาน

เหล่าอสูรทั้งหลาย จึงกล่าวกันว่า ท้าวสักกะทำพวกเราให้เมา แล้วโยนลงบนมหาสมุทรยึดเทพนครของพวกเรา เราทั้งหลายจักรบกับท้าวสักกะ แล้วยึดเอาเทพนครของพวกเราคืนมา ดังนั้นจึงพากันยกทัพปืนป่ายขึ้นไปตามเขาสิเนรุ เพื่อรบกับท้าวสักกเทวราช

ในการรบครั้งแรกพระอินทร์เป็นฝ่ายแพ้ จึงขึ้นรถเวชยันตรหนีไปทางมหาสมุทรด้านทิศเหนือ ที่เต็มไปด้วยป่างิ้ว และบนต้นงิ้วนั้นได้มีลูกนกครุฑที่ส่งเสียงร้อง เพราะกลัวว่ารถของพระองค์จะเข้าไปทำลายป่างิ้ว ทำให้ลูกนกครุฑตกลงไปในมหาสมุทร

พระอินทร์เกรงว่าลูกนกครุฑเหล่านี้จะตายเพราะการหนีของพระองค์ จึงตัดสินใจยอมสละชีวิตให้แก่พวกอสูร โดยบอกให้มาตลีเทพบุตรซึ่งเป็นสารถีหันรถกลับ ทันใดนั้นเมื่อเหล่าอสูรเห็นพระอินทร์หันรถกลับ ก็เกิดความเกรงกลัว นึกว่ามีพระอินทร์ในจักรวาลอื่นมาช่วย จึงพากันหนีไปยังภพอสูรตามเดิม
มีต่อ

 

อ่านต่อ
หลังจากศึกครั้งนี้ ได้เกิดเวชยันตปราสาทขึ้นบนภพดาวดึงส์ จากนั้นพระองค์ได้วางกำลังป้องกันไว้ 5 ชั้น ได้แก่ นาค ครุฑ กุมภัณฑ์ ยักษ์ และท้าวมหาราชทั้ง 4 ต่อจากนั้นสตรีที่อยู่ในเรือนเดียวกับพระมหาโพธิสัตว์ ได้จุติมาบังเกิดเป็นบาทบริจาริกาของท้าวสักกะ และได้เกิดเทวสภาชื่อว่า “สุธรรมาเทวสภา” ด้วยบุญของนางสุธรรมา และเกิดอุทยานชื่อว่า “จิตรลดาวัน” ด้วยบุญของนางสุจิตรา และเกิดสระโบกขรณีชื่อว่า “นันทา” ด้วยบุญของนางสุนันทา ส่วนนางสุชาดานั้น ได้ไปเกิดเป็นนางนกกระยาง

ปัจจุบันนี้ เข้าใจว่าไม่มีสงครามระหว่างเทวดากับอสูรแล้ว เพราะล้วนแต่ได้สดับตรับฟังพระธรรมจากพระพุทธองค์ อย่างน้อยเป็นผู้ดำรงตนอยู่ในศีลในธรรม และมีเทพเทวดาจำมากได้บรรลุคุณวิเศษตามลำดับ

คำว่าอสูรนี้ ผมเข้าใจว่าเป็นเทพเทวดาจำพวกหนึ่ง ไม่ใช่เป็นพวกเดียวกับอสูรกาย เพราะอสูรกายนั้นจัดอยู่ในทุคติภูมิ หรืออบายภูมิ 4 (เดรัจฉาน สัตว์นรก เปรต อสูรกาย)

สรุป สงครามระหว่างเทวดากับอสูร เกิดมาจากการที่พระอินทร์และเหล่าเทพสหายทั้ง 32 พระองค์ ได้ช่วยกันจับโยนเทพอสูรที่เมาน้ำทิพย์ไม่ได้สติลงไปที่เชิงเขาสิเนรุ ซึ่งก็คือภพอสูร ที่มีท้าวเวปจิตติเป็นจอมอสูร

ตามความเข้าใจของตนเอง ภพดาวดึงส์แต่แรกเริ่มนั้น ยังไม่มีพระอินทร์ แต่มีเหล่าเทพอสูรอาศัยอยู่ ผู้ที่ไปเกิดเป็นพระอินทร์คนแรก และเป็นจุดเริ่มต้นของสงครามก็คือ มาฆมาณพ ซึ่งเป็นพระชาติหนึ่งของพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน

ประเด็นข้อสงสัย/คำถาม
1. ภพดาวดึงส์แต่แรกเริ่มที่ยังไม่มีพระอินทร์ เป็นช่วงที่โลกกำลังเจริญตั้งขึ้น คือตั้งแต่เทพชั้นอภัสราพรหมลงมากินง้วนดิน และเกิดเทวโลก(สวรรค์ 6 ชั้น)ขึ้นตามมา

2. เมื่อสิ้นสุดอายุพระพุทธศาสนาพระพุทธโคดม พระสัจธรรมได้อันตรธานหายไป และเวลาล่วงเลยไปนานแสนนานนั้น พระศรีอาริย์ต้องไปเกิดเป็นพระอินทร์และรบกับเทพอสูรอีกหรือไม่

ขอให้ทุกท่านจงมีความสุข ความเจริญในธรรม

 

มาฆมานพ ที่ไปเกิดเป็นพระอินทร์ก็ยังเป็นพระอินทร์อยู่ตอนนี้นะครับ ไม่ใช่พระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน

 

ถ้าให้เดานะขอรับ มาจากตำราของพราหมณ์ ใช่มั๊ยเนี่ย มหาสงครามเเร็คนาร๊อค

 

มีหลักฐานตามพระไตรปิฏก นะครับ ไม่ใช่แค่ตำราในศาสนาพรามณ์

สงครามเทพและอสูร
สงครามระหว่างเทพและอสูรมีกล่าวไว้ในพระไตรปิฎก ธชัคคสูตร… ภูตะ ปุพพัง ภิกขะเว ดูก่อนภิกษุทั้งหลายเรื่องดึกดำบรรพ์เคยมีมาแล้ว สงครามแห่งเทวดากับอสูรได้เกิดประชิดกันแล้ว ครั้งนั้นแล ภิกษุทั้งหลาย ท้าวสักกเทวราช ผู้เป็นเจ้าแห่งเทพยดา เรียกหมู่เทวดาในชั้นดาวดึงส์มาสั่งว่า

"ดูก่อนท่านผู้นิรทุกข์ ถ้าความกลัวก็ดี ความหวาดสะดุ้งก็ดี ขนพองสยองเกล้าก็ดี
บังเกิดขึ้นแก่หมู่เทพยดาผู้ไปสู่สงครามในสมัยใด ในสมัยนั้นท่านทั้งหลายพึงแลดูชาย
ธงของเรานั้นเทียว เพราะว่าเมื่อท่านทั้งหลายแลดูชายธงของเราอยู่ ความกลัวก็ดี ความ
หวาดสะดุ้งก็ดี ขนพองสยองเกล้าก็ดี อันใดจักมี อันนั้นจักหายไป

ถ้าท่านทั้งหลายไม่แลดูชายธงของเรา ทีนั้นท่านทั้งหลายพึงแลดูชายธงของเทวราชชื่อ
ปชาบดี เพราะว่าท่านทั้งหลายแลดูชายธงของเทวราชชื่อปชาบดี ความกลัวก็ดี ความ
สะดุ้งก็ดี ความขนพองสยองเกล้าก็ดี อันใดมีอยู่ อันนั้นจักหายไป"

สรณะที่แท้จริงยามมีภัย
พระพุทธเจ้าตรัสว่า
"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เหตุว่าท้าวสักกเทวราช ผู้เป็นเจ้าแห่งเทวดา เธอมีราคะยังไม่สิ้น
ไป มีโทสะยังไม่สิ้นไป มีโมหะยังไม่สิ้นไป เธอยังเป็นผู้กลัว ยังเป็นผู้หวาด ยังเป็นผู้
สะดุ้ง ยังเป็นผู้หนี ดังนี้

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ส่วนเราแลกล่าวอย่างนี้ว่า ถ้าว่าท่านทั้งหลายไปอยู่ในป่าก็ตาม อยู่
โคนต้นไม้ก็ตาม อยู่ในเรือนเปล่าก็ตาม ความกลัวก็ดี ความหวาดสะดุ้งก็ดี ความขน
พองสยองเกล้าก็ดี พึงเกิดขึ้นในสมัยใด ในสมัยนั้น ท่านทั้งหลายพึงระลึกถึงเรานั้นเทียว
ว่า…

แม้เพราะเหตุนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้ไกลจากกิเลส เป็นผู้ควรไหว้ควรบูชา
เป็นผู้รู้ชอบเอง เป็นผู้บริสุทธิ์แล้วด้วยวิชชาและจรณะ เป็นผู้เสด็จไปดีแล้ว เป็น
ผู้ทรงรู้แจ้งซึ่งโลก เป็นผู้ฝึกบุรุษที่ควรฝึก ไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่า เป็นศาสดาของเทวดา
และมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้เบิกบานแล้ว เป็นผู้จำแนกแจกธรรมดังนี้

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เพราะว่าเมื่อท่านทั้งหลายตามระลึกถึงเราอยู่ ความกลัวก็ดี ความ
หวาดสะดุ้งก็ดี ความขนพองสยองเกล้าก็ดี อันใดจักมี อันนั้นจักหายไป

 

เคยได้ยินเเต่ว่า องค์อินสู้ไม่ได้ หนีเข้าเมืองปิดประตูเมืองเทพ

 

ครับ แต่ในพระอรรถกถากุลาวกชาดก ในตอนท้ายประชุมชาดกว่า
มาตลีสารถีในครั้งนั้นได้เป็นพระอานนท์ในบัดนี้
ส่วนท้าวสักกะในครั้งนั้นได้เป็นเราแล

จึงทำให้สงสัย เพราะข้อมูลขัดแย้งกัน
ถ้าพระอินทร์ ยังเป็น มาฆมาณพ ที่ขึ้นไปเกิด ก็แสดงว่า ทรงเป็นพระอินทร์ ที่กินเวลายาวนานมาก

ท่านผู้ใดเป็นผู้รู้ ได้โปรดชี้แนะด้วยครับ

 

เอามาจาก พระอรรถกถากุลาวกชาดกครับ ซึ่งเป็นคัมภีร์ในพระพุทธศาสนา
นอกจากนี้ยังมีปรากฎในพระสูตร ได้แก่ เทวสูตร ธชัคคสูตร เวปจิตติสูตร และเทวาสุรสังคามสูตร

เทวสูตร
กล่าวถึง สงครามระหว่างเทวดากับอสูร ซึ่งรบผลัดกันแพ้ ผลัดกันชนะ
ฝ่ายใดแพ้ ก็ยกทัพหนีเข้าเมืองของตน ทำให้อีกฝ่ายไม่สามารถทำอะไรได้

เวปจิตติสูตร
กล่าวถึง ท้าวเวปจิตติจอมอสูร ได้ตรัสกับพวกอสูรว่า ในการรบครั้งนี้ ถ้าชนะให้จับท้าวสักกะจอมเทวดา
ในขณะเดียวกัน ท้าวสักกะจอมเทวดา ได้ตรัสกับพวกเทวดาว่า ในการรบครั้งนี้ ถ้าชนะให้จับท้าวเวปจิตติจอมอสูร
ปรากฏว่าฝ่ายเทวดาชนะ จึงจับท้าวเวปจิตติจอมอสูรมายังสุธรรมาสภา เมื่อจอมอสูรเห็นท้าวสักกะ ก็ได้ด่าบริภาษท้าวสักกะ ด้วยวาจาอันหยาบคาย พระองค์ก็ทรงนิ่งด้วยขันติโสรัจจะ

เทวาสุรสังคามสูตร
กล่าวถึง ท้าวเวปจิตติจอมอสูร ได้ตรัสกับพวกอสูรว่า ในการรบครั้งนี้ ถ้าชนะให้จับท้าวสักกะจอมเทวดา
ในขณะเดียวกัน ท้าวสักกะจอมเทวดา ได้ตรัสกับพวกเทวดาว่า ในการรบครั้งนี้ ถ้าชนะให้จับท้าวเวปจิตติจอมอสูร
ปรากฏว่าฝ่ายเทวดาชนะ จึงจับท้าวเวปจิตติจอมอสูรมายังสุธรรมาสภา และขังด้วยเครื่องจองจำ 5 ประการ อยู่บริเวณประตูทางเข้าสุธรรมาสภา ระหว่างที่ถูกจองจำ เมื่อจอมอสูรดำริว่า เทวดาทั้งหลายตั้งอยู่ในธรรม อสูรทั้งหลายไม่ตั้งอยู่ในธรรม ก็ย่อมพ้นจากเครื่องจองจำ เป็นผู้อิ่มเอิบพรั่งพร้อมบำเรออยู่ด้วยกามคุณ 5 อันเป็นทิพย์
แต่ถ้าจอมอสูรดำริว่า เทวดาทั้งหลายไม่ตั้งอยู่ในธรรม อสูรทั้งหลายตั้งอยู่ในธรรม เมื่อนั้นย่อมไม่พ้นจากเครื่องจองจำ และย่อมเสื่อมจากกามคุณ 5 อันเป็นทิพย์

 

ครับ คือผลัดกันรบแพ้ รบชนะครับ

คราใด พวกอสูรมีกำลังมากกว่า เทวดาสู้ไม่ได้ก็หนีเข้าประตูเมืองเทพนคร แม้อสูรมีกำลังตั้งแสนก็ไม่อาจทำอะไรได้

คราใด เทวดามีกำลังมากกว่า อสูรสู้ไม่ได้ก็หนีเข้าประตูเมืองอสูรนคร แม้เทวดามีกำลังตั้งแสนก็ไม่อาจทำอะไรได้

เหตุที่เป็นเช่นนั้น เพราะว่า เมืองทั้งสอง ได้แก่ เทพนคร และ อสูรนคร ต่างก็ได้ชื่อว่าเป็น อยุชฌปุระ คือเมืองที่ใคร ๆ ก็ไม่สามารถรบชนะได้หรือยึดได้

 

คงต้องให้พระนารายณ์อวตารไปปราบ เเต่ไม่รู้คือเทพองค์ไหนในศาสนาพุทธ

 

ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน อันนี้จนปัญญา ในพระไตรปิฏกก็ไม่ได้มีนามนี้กล่าวไว้ ไปค้นหาในมหาสมัยสูตร ก็ไม่พบ พบแต่เทพเทวดาพระนามอื่นๆ

 

เเต่ว่า เเม้เเต่ จตุรเทพทั้ง 4 ก็สู้มารไม่ได้เหรอขอรับ

 

เอ่อ... ในที่นี้ คงเป็นคนละประเด็นกันนะครับ
ในที่นี้เป็นเรื่องของสงครามระหว่างเทวดากับอสูร
และอสูรในที่นี้ ตามความเข้าใจผม หมายถึงเทวดาจำพวกหนึ่ง

ส่วนมารนั้น ก็เป็นเทวดาที่อยู่บนสวรรค์ชั้นปรนิมมิตวสวัตดี โดยมี พญาวสวัตตีมาร เป็นพญามาร

เท่าที่ศึกษามายังไม่พบว่ามีสงครามระหว่างกองทัพเทวดากับกองทัพมาร

จะมีก็แต่ทัพมารที่ยกมาขัดขวางไม่ให้พระมหาโพธิสัตว์สำเร็จอนุตรสัมโพธิญาณ

จะว่าไปแล้วมารมีอานุภาพมาก เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายต่างก็อยู่ในอำนาจของมาร และรู้สึกจะเกรงกลัวมารอยู่ไม่น้อย

อำนาจของมารคืออะไร ตอบคือ อำนาจครอบงำให้ลุ่มหลงมัวเมาในการคุณทั้ 5 คือ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ธรรมารมณ์ อันจะทำให้เกิดราคะ โทสะ โมหะ และกิเลสอื่น ได้แก่ ทิฏฐิมานะ ถือตัวโอ้อวด ยกตนข่มท่าน อิจฉา ริษยา เป็นต้น

 

..... ฟุ้งซ่านมากเกินไปหรือเปล่าครับคุณSirius Galaxy เอาเรื่องใกล้ตัวเราตอนนี้ดีกว่า รู้หรือไม่รู้ เกิดจริงหรือไม่เกิดจริงก็ไม่มีประโยชน์อะไร ต่อการสร้างพระโพธิญาณ เอาเวลาไปพิจารณาใคร่ครวญในพระสมถะกัมมัฏฐานและวิปัสสนากัมมัฏฐานดีกว่า ยังจะเป็นปัจจัยต่อการสร้างบารมีในภายภาคหน้า (คิดฟุ้งซ่านอยากรู้นั่นรู้นี่แบบนี้แสดงว่าบารมีในด้านพุทธภูมิของคุณยังอ่อนยังไกลแสนไกลอยู่นะครับเนี่ย)

 

ขอบคุณครับท่านธัมมะสามี ในความหวังดีและเป็นห่วง
การเจริญพระกรรมฐาน สมถะ วิปัสสนา ก็ทำอยู่เป็นประจำ
รวมทั้งการให้ทาน รักษาศีลด้วย ถ้าเอามาสาธยายบอกเล่าว่าทำอะไรบ้าง มีอะไรบ้าง ไม่รู้จะเขียนไหวหรือเปล่า
ผมมีสติดี รู้ตัว ไม่ฟุ้งซ่านหรอกครับ เพียงแต่เห็นว่า กระทู้นี้อาจเป็นประโยชน์แก่เพื่อนสมาชิกผู้อื่นที่สนใจ เปิดเข้ามาอ่าน
และคิดว่าท่านใดที่ไม่สนใจ อาจเห็นว่าเป็นเรื่องไกลตัว ไม่เป็นประโยชน์ไร้สาระ ก็ไม่ต้องเข้ามาอ่านก็ได้นี่ครับ

เรื่องบารมีอ่อน ไม่อ่อน แก่หรือไม่แก่ ใครจะวิจารณ์ อย่างไร ก็แล้วแต่ตามอัทธยาศรัย หรือใครบางท่านแนะนำให้ผมลาพุทธภูมิ ก็ขอบคุณในความหวังดี และผมก็ไม่เคยไปวิพากษ์วิจารณ์กระทู้ของท่านผู้ใด หรือไปวิพากษ์วิจารณ์ การสร้างบารมีของทานผู้ใด ก็ได้แต่เพียงอนุโมทนาสาธุด้วย

ผมก็จะบอกให้ทราบว่า ผมรู้ตัวผมดีว่าอะไรเป็นอะไร รู้ได้เฉพาะตน เป็นเรื่องส่วนตน คนอื่นหรือจะมารู้จะมาทราบแทนผม หรือจะมาตัดสินใจแทนผมได้หรือ
วันนี้ ก็จะไปถวายสังฆทาน และนั่งกรรมฐานที่ซอยสายลม(ทำเป็นประจำ)
ปกติแล้ว จะไม่ค่อยโพสโต้ตอบกันไปมา ยกเว้นเป็นการโพสเพื่อตอบปัญหาข้อธรรม ที่ทำให้เกิดประโยชน์เป็นบุญกุศล
ต้องขออภัยท่านธัมมะสามี หากข้อความใดไม่เหมาะสม รบกวนจิตใจ ก็ต้องกราบขออภัย

 

ให้สังเกตว่าเรื่องจะคล้ายๆของพราหมณ์ และคล้ายๆกรีกโบราณ รวมถึงศาสนาคริสปัจจุบัน อัลกุลอ่านบางส่วน #ข้อคิดเห็นส่วนตัว อาจเป็นวัตรจักรปกติอยู่แล้วก็ได้ครับและผู้ที่มีญาณในศาสนาอื่นก็ทราบอยู่แล้วเช่นกัน

 

เคยมีคนเล่าให้ฟังค่ะว่า พระอินทร์องค์ปัจจุบันนั้นเป็นองค์เดียวกับมาฆมาณพในอดีต
พระมเหสีทั้งสี่ของพระองค์ ปัจจุบันมีเพียงพระองค์เดียวคือพระนางสุชาดาที่อยู่คอยช่วยงานพระอินทร์
นามของพระนางสุชาดามีหลายนามค่ะ บางท่านก็เรียกท่านย่ารัตนาวดีศรีโสภาคย์
ส่วนอีกสามพระองค์คือพระนางสุธรรมา พระนางสุนันทา พระนางสุจิตรานั้น
ได้เคลื่อนภพไปสู่พรหมอนาคามีำ และกำลังบำเพ็ญเพียรเพื่อเข้าสู่พระนิพพานค่ะ


พระอินทร์องค์ปัจจุบันเป็นองค์เดียวกับพระอินทร์ในสมัยที่พระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันยังดำรงพระชนม์ชีพ
แต่หลังจากที่พระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันได้เข้าสู่มหาปรินิพพานแล้ว
พระอินทร์องค์นี้ได้จุติมาเพื่อสรา้งบารมีหลายวาระค่ะ
เพราะพระองค์ท่านเองก็เป็นพระโพธิสัตว์พระองค์หนึ่ง
และในปัจจุบันนี้ท่านได้จุติเป็นพระอินทร์อีกวาระหนึ่ง
เพื่ออุปถัมภ์ค้ำชูพระพุทธศาสนาของพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันให้ครบวาระห้าพันปี


ปัจจุบันพระองค์ท่านได้ลาพุทธภูมิและสำเร็จเป็นพระอริยะบุคคลชั้นอนาคามีแล้วค่ะ
ท่านจะเข้าพระนิพพานหลังจากหมดพระศาสนานี้

เล่าเท่าที่ทราบมาจากคนอื่นค่ะ
ส่วนเรื่องจะตรงกับพระไตรปิฎกไหม อันนี้ก็ไม่ยืนยัน เพราะฟังเขาเล่ามาอีกทีนะคะ

 

ถ้าหากว่ากันตามในพระไตรปิฏก โลกนี้ถูกสร้างและทำลายมาแล้วหลายครั้ง
ถ้านับจำนวนครั้งที่อาภัสราพรหมลงมากินง้วนดิน
และนับจำนวนครั้งที่โลกถูกทำลายด้วยไฟบรรลัยกัลป์
คิดว่าคงนับกันไม่หวาดไม่ไหวแน่ ๆ
เหตุที่สวรรค์ทั้ง ๖ ชั้นถูกสร้างและมีพระอินทร์ปกครอง
ตามความคิดเห็นของเรา ความเห็นส่วนตัวล้วน ๆ อย่าเอาไปอ้างอิงนะคะ
มันเกิดจากหลายเหตุหลายปัจจัย... ในกัปป์นี้อาจจะเกิดจากสงครามระหว่างเทวดาและอสูร
แต่กัปป์ที่แล้วอาจไม่ได้เกิดจากปัจจัยเดียวกันก็ได้
ซึ่งเหตุและปัจจัยในแต่ละกัปป์ก็ต่างกันนับร้อยนับพันประการ


เพราะฉะนั้นถ้าถามว่า พระศรีอริยะเมตไตรยต้องไปเป็นพระอินทร์และสู้รบกับอสูรอีกไหม
เราว่าไม่นะคะ...แต่อาจจะมีเหตุและปัจจัยอื่น ภายใต้กฎแห่งกรรมเดียวกันนี่แหละค่ะ
อาจจะมีเหตุการณ์อื่นเกิดขึ้นแทน ซึ่งเราก็ไม่รู้ เพราะไม่มีอนาคตังญาณด้วยสิ...

 

ในการบำเพ็ญบารมีอันแสนยาวนานเพื่อจะเป็นพระพุทธเจ้านั้น
ความรู้เป็นสิ่งที่ต้องสะสมเอาไว้ แม้ความรู้นั้น คนทั่ว ๆ ไปอาจจะมองว่าไร้สาระ
ไม่เป็นไปเพื่อความหลุดพ้น ไม่เป็นไปเพื่อการสร้างบารมีหรืออะไรก็แล้วแต่...
แต่การที่เราต้องไปเป็นครูเขา เราต้องรู้ละเอียดกว่าคนธรรมดาหลายเท่า
เป็นต้นว่า เมื่อเดินขึ้นบันได คนทั่วไปรู้จำนวนขั้นของบันไดที่ตัวเองนับก็นับว่าเป็นคนช่างสังเกตแล้วใช่ไหมคะ
แต่ผู้ปรารถนาพุทธภูมินอกจากจะต้องรู้ว่าจำนวนขั้นมีเท่าไหร่แล้ว
บันไดนั้นทำจากอะไร กว้างยาวแค่ไหน ใช้วัสดุอะไรทำ ฯลฯ เป็นสิ่งจำเป็นค่ะ

 

..อะไร ?....อะไร ?..ก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นแหละ

ถ้ายังมีที่เรียกว่าความหลง...ไม่รู้จริงอยู่......pig_ballet.