ให้บุญเป็นทานเราจะหมดหรือไม่

เวลาเราทำบุญทำทานแล้วอุทิศหรือเราขอแบ่งบุญให้เราจะหมดบุญหรือไม่หรือเราได้บุญเท่าเดิมหรือได้เพิ่มขอถามผู้รู้ด้วยครับ

 

เท่าที่รู้มา... โดยส่วนตัวแล้วน่าจะได้เพิ่มมากขึ้นยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ "ยิ่งให้บุญให้ทานมากเท่าไหร่ผลที่ได้คือกลับคืนมาจะมากขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ"

 

ขอเปรียบเทียบนะครับ การอุทิศบุญเปรียบได้กับการให้แสงสว่าง แก่ผู้อื่น เช่นถ้าเรามีเทียนที่จุดไฟแล้ว อันเนื่องจากผลบุญกุศล แล้วเรายื่นให้ผู้อื่น (อุทิศผลบุญ) ทำให้ผู้อื่นได้รับแสงสว่าง (รับผลบุญ) จะให้แสงเทียนของเราหาได้หมดไปไม่ หากจะทำให้บริเวณนั้นสว่างขึ้นไปอีก เป็นผลของแสงสว่างซึ่งกันและกัน (ผลบุญซึ่งกันและกัน) ยิ่งอุทิศมาก ก้อยิ่งสว่างมาก ขึ้นไปอีกครับ
ฉะนั้น ผลบุญมิได้ลดลงไปเลย หากจะลดลงก็เป็นเพราะเรากินบุญเก่าหมดไม่ได้สร้างเพิ่ม หรือไม่ได้อนุโมทนาบุญของคนอื่นที่สร้างไว้ครับ

 

จริงของทั้งสองท่านที่ตอบไว้ข้างต้นครับ บุญนั้นยิ่งให้เรายิ่งได้ ยิ่งโมทนา บุญของผู้อื่น บุญของเรายิ่งเพิ่มครับ เพราะการโมทนานั้น ถือว่าเป็นการแสดงมุทิตาในพรหมวิหารสี่ครับ การโมทนาบุญผู้อื่น จิตเรายิ่งเกิดพลังบุญพลังสมาธิครับ บุญของเราจึงยิ่งทวีคูณขึ้น จิตเรายิ่งมีความสุขจาการให้ยิ่งๆขึ้นไปด้วยครับ มีแต่ได้กับได้ ทั้งผู้ให้และผู้โมทนาครับ

ส่วนความเข้าใจผิดๆอีกหลายอย่าง ผมขออนุญาตแก้ไขตรงนี้เลยนะครับ เช่น

การบริจาค ดวงตา หรืออวัยวะ ต่างๆตอนตาย จะทำให้ชาติหน้าเกิดมาไม่มีลูกตา บ้าง อาการไม่ครบ 32 บ้าง นั้นไม่จริงครับ พระโพธิสัตว์ทั้งหลายได้บำเพ็ญบารมีบริจาคชีวิต ร่างกาย อวัยวะ มามากมาย นับชาติไม่ถ้วนแต่ส่วนใหญ่ ท่านก็มีรูปร่างหน้าตาที่สวยงามแทบทุกชาติ โดยเฉพาะการปรากฏพระมหาปุริลักษณะ ของมหาบุรุษ ในพระชาติที่จะบรรลุเป็นพระพุทธเจ้าครับ ดังนั้น ท่านที่บริจาคดวงตา หรือ อวัยวะนั้น ในชาติต่อไปจะมีอานิสงค์คือ มีร่างกายและสุขภาพที่แข็งแรง และ หากอธิฐานในการปฏิบัติธรรมจะมีผลทำให้ ได้ทิพยจักษุญาณ หรือได้ดวงตาเห็นธรรมได้โดยง่ายครับ (เนื่องจากการมีวิปัสนาญาณในร่างกาย จึงกล้าบริจาค) ในกรณีท่านที่บริจาค ดวงตา และอธิฐานไว้ด้วยครับ

ส่วนเหตุที่มีผลทำให้เกิดเป็นผู้พิการนั้นเป็นผลกรรมของปาณาติบาต และเศษกรรมในสายนั้นครับ เช่น มีน้องคนหนึ่ง มีสายตาสั้น และสั้นขึ้นเรื่อยๆ ลองระลึกชาติดูก็ปรากฏว่า ในอดีต เคย เกิดเป็นเจ้าหญิง ไม่ชอบให้ใครมามอง มาจ้องตนเอง ใครฝ่าฝืนก็ให้ ทหารเจาะลูกตาคนผู้นั้นจนแตกครับ ผลและเศษกรรมทำให้ชาตินี้ตาสั้นครับ ต้องคอย อโหสิกรรมนั้นกันบ่อยๆครับ

 

ยิ่งให้ยิ่งได้ ยิ่งหวงยิ่งอด หมดแล้วมาเรื่อยๆ
ยิ่งงกยิ่งอด หมดแล้วไม่มา

 

การอุทิศส่วนกุศล โดย หลวงพ่อฤาษีลิงดำ
http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=3581


เนื้อความบางส่วน:

การอุทิศส่วนกุศล นี่นะ ถ้าเราไม่ให้ เราก็กินคนเดียวใช่ไหม..... ทีนี้ถ้าเราให้เขาของเราก็ไม่หมดอีก ส่วนที่เราให้ไปไม่ได้ยุบไปจากของเดิม

อย่างเรื่องของ พระอนุรุทธ สมัยที่ท่านเกิดเป็นคนเกี่ยวหญ้าช้างของมหาเศรษฐี เวลาที่ท่านทำบุญแล้ว เจ้านายขอแบ่งบุญ ท่านก็สงสัยว่าการแบ่งบุญน่ะจะแบ่งได้ไหม จึงไปถามพระปัจเจกพุทธเจ้า ที่ท่านรับบาตรนะ ท่านก็เปรียบเทียบให้ฟังว่า


"สมมุติว่าโยมมีคบ แล้วก็มีไฟด้วย คนอื่นเขามีแต่คบ ไม่มีไฟ ทุกคนต้องการแสงสว่าง ก็มาขอต่อไฟที่คบของโยมแล้วคบทุกคนสว่างไสวหมด อยากทราบว่าไฟของคุณโยมจะยุบไปไหม....?

ท่านอนุรุทก็บอกว่า ไม่ยุบ

แล้วท่านก็บอกว่า "การอุทิศส่วนกุศลก็เหมือนกัน ให้เขา เขาโมทนา แต่บุญของเราเต็ม 100 เปอร์เซ็นต์"

-----------------------------------------------------------------------------------------------



คัดลอกมาจากโพสของคุณ WebSnow จากกระทู้ กรวดน้ำนั้น..สำคัญไฉน..ที่เคยรู้มา อย่าคิดว่าถูกนะ !! << click!

( จากห้องย่อย บุญ-อานิสงส์การทำบุญ หมวด กฏแห่งกรรม - ภพภูมิ ) << click!

^^
-----------------------------------------------------------------------------------------------
<!-- / message -->

 

*****************
สิ่งที่ทำไปแล้ว...ไม่ตาย
*****************

ผลของการตั้งใจทำความดี
แล้วกระทำได้จริง
ตามสัญญากับใจตนเอง

ไม่มีวันตาย...
ไม่สูญสิ้น...
ไม่สูญสลาย....
จะติดตัวเราไปชั่วกัปล์ชั่วกัล

เป็นไปตาม "หลักสัจจะธรรม" ที่พระพุทธเจ้าค้นพบ คือ
"ตัวกระทำมีจริง ตัวกระทำไม่ตาย ตัวกระทำมีผลตอบแทน "

ศึกษาได้ในกระทู้
"ที่พึ่งสุดท้าย คือ สัจจะ...กับ....โลกุตตระ "

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ถ้า...เราไม่มี "ตัวกระทำ" ที่ดี
คาถาใด ๆ ก็ไร้ผล

สุดท้าย
ทุกคนต้องพึ่งตนเอง
พึ่งการกระทำของตนเองที่ได้ทำไปแล้ว

หาก...อดีต เคยทำดีไว้มาก
ปัจจุบัน และ อนาคต จะได้รับผลตอบแทนที่ดี มีความสุข มีโชคดีมาก

หาก...อดีต เคยทำไม่ดี ทำชั่วไว้มาก
ปัจจุบัน และ อนาคต จะได้รับผลตอบแทนที่เลวร้าย พบแต่ความทุกข์ ความโชคร้ายมาก

ก่อน..จะพึ่งคาถา
ถามตนเองว่า
อดีตเคยตั้งใจทำดี แล้วทำได้จริง...มากเพียงใด ?

เวลาปลอดภัยลดน้อยลงเรื่อย
รีบ...สะสมการกระทำให้มากที่สุด ด้วย "สัจจะ"

 

ไม่ต้องห่วงครับ บุญไม่มีวันหมดครับ เพราะเป็นสิ่งสมมติ ไม่เคยมีอยู่ จึงหมดไปไม่ได้ มีเพียงความสุขในใจที่เป็นของที่มีอยู่และสัมผัสได้