ไขปริศนาธรรม คนกวาดขยะ

ปริศนาธรรม คนกวาดขยะ​

เมื่อต้นปี 52 ผมได้มีโอกาสย้ายบ้านมาอยู่ที่ อ.แม่เมาะ จ.ลำปาง โดยได้ซื้อบ้านเดี่ยวสองชั้นบนเนื้อที่ หนึ่งไร่โดยรอบบ้านมีต้นลำไยถึง 8 ต้น ทุกเช้าเย็นผมต้องทำหน้าที่เก็บกวาดเศษใบไม้ที่หล่นลงมาเต็มพื้น ซึ่งก็เรียกเหงื่อได้พอสมควร ในช่วงที่เก็บกวาดอยู่นั้นทำให้นึกถึงหัวข้อธรรม ข้อหนึ่ง คนกวาดขยะ จากหนังจีนกำลังภายใน ที่พระในวัดเส้าหลินกำลังเก็บกวาดเศษใบไม้ แล้วได้ตีเป็นปริศนาธรรมไว้ ทำให้ผมคิดที่จะตีปริศนาธรรมข้อนี้มาตลอด เท่าที่คิดได้ก็คือ มันจำเป็นต้องเก็บกวาด ถ้าไม่ทำเศษใบไม้ก็จะเต็มบ้านจะเหมือนกับบ้านที่ไม่มีคนอยู่ หรือมีคนอยู่ถ้าไม่เก็บก็เป็นคนขี้เกียจ ผลกระทบที่ตามมามีอีกมากมาย มีสองวิธีที่จะไม่ต้องเก็บกวาดคือ1 ตัดต้นลำไยทิ้ง 2 ย้ายบ้านหนี ซึ่งก็เป็นไปได้ยากทั้ง2 วิธี ก็คิดได้อยู่แค่นี้แหละทุกครั้งที่ต้องเก็บกวาด
ผ่านมาปีกว่าในขณะที่กำลังเก็บกวาดพื้นเพื่อเปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยวในตลาด ดั่งเช่นทุกวัน แม่บ้านก็มีเรื่อง
บ่นมากมายหลายเรื่องกับเด็กในร้านไม่นานก็ลามปามมาถึงผม มีอยู่เรื่องหนึ่งจี้มาที่ผมโดยตรง ในช่วงที่กำลังจะโกรธอยู่นั้นทันใดนั่นเอง หัวข้อธรรมที่ได้เฝ้านึกถึงทุกครั้งที่ต้องเก็บกวาดเศษใบไม้ ก็สว่างโพล่งขึ้นมาในหัวสมองทันที่
โอ...เป็นอย่างนี้นี่เองเศษใบไม้ที่เราต้องเก็บกวาดอยู่ทุกวัน ที่แท้มันคือปัญหาของผู้ครองเรือนนี่เอง หาใช่เศษใบไม้จริงๆไม่ แค่เป็นการเปรียบเทียบเท่านั้นเองทำให้หูตาสว่างทันที และที่นึกได้ขณะนั้น อยากจะหนีไปออกบวชซะเหลือเกิน เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายกับปัญหาครอบครัว ซักพักแม่บ้านก็แว๊ดมาอีกต้องวางไม้กวาดเดินหนีไปออกไปนึกทบทวนหัวข้อธรรมที่พึ่งตีโจทย์แตกเมื่อครู่ และต่อมาผมก็ได้แค่คิดเรื่องออกบวช เพราะภาระหน้าที่ ที่ผมต้องทำในฐานะผู้ครองเรือนให้สมบูรณ์ก่อนแล้วค่อยว่ากันครับพี่น้อง ....จำเป็นต้องกวาดต่อไป
ขอให้เจริญในธรรมทุกๆท่าน<O></O>

 

หรืออีกแง่ กิเลสในจิตก็เหมือนใบไม้หากเรามันสนใจจะกวาดกิเลสทิ้งปล่อยไว้กิเลสก็เพิ่มมากขึ้นๆๆ หมั่นกวาดบ่อยๆชำระจิตใจบ่อยๆกวาดใบไม้บ่อยๆ

 

บ้านก็เหมือน รูป ร่างกายที่ต้องคอยหมั่นทำความสะอาดตัวเราเองให้สะอาด ภายนอก ก็พวก เกสา โลมา นขา ทันตา ตะโจ ส่วนภายในก็พวกกิเลส ทั้งหลายก็ต้องหมั่นเก็บกวาดมันทิ้งไปจากจิตใจ ให้ได้มากที่สุดหรือหมดไป

 

ผมใช้วิธีอยู่เปนโสดฮะ ไม่ต้องกวาดใบไม้ ซื้อผลไม้กินเอา

 

ขออนุโมทนา ครับ เป็นผู้มีดวงตาเห็นธรรมโดยชอบแล้ว
ว่าด้วยเรื่อง กิเลส แล้ว ขอ อุปมา เรื่องนี้สักนิดหน่อยครับ

จิตของเราโดยธรรมชาติแล้วนั้นผ่องใส แต่ไม่บริสุทธิ์เพราะมัน
แฝงไปด้วยอวิชชา คือความไม่รู้ และกิเลสต่าง ๆ ที่ซ่อนลึกอยู่ภายใน

ถ้าเรารองน้ำใส่ตุ่มเอาไว้นาน ๆ จะเห็นว่ามีตะกอนอยู่ที่ก้นตุ่ม
เวลาตะกอนยังไม่กระเพื่อมขึ้นมา น้ำก็ใส ใช่ไหมครับ
แต่เวลาตะกอนกระเพื่อมขึ้นมา น้ำก็ขุ่น ข้อนี้ ฉันใดก็ฉันนั้นครับ

สภาวะจิตโดยอนุสัยใด ๆ ที่สะสมอกุศล การกระทำชั่ว ต่าง ๆ แล้ว
พอเยอะเข้ามันก็รวมเก็บเอาไว้ในภวังค์จิต ถูกผัสสะแรง ๆ อารมณ์ร้าย ๆ
มากระทบ มากวนเข้าหน่อย ตะกอนก็ฟุ้งขึ้นมาทันที จากน้ำที่ใสก็หาไม่เป็นเช่นนั้นแล้ว

การเจริญสติ ปัญญา คล้าย ๆ ว่าเราค่อย ๆ กรองน้ำไปเรื่อย ๆ ในที่สุดก็
กรองเอาเศษขี้ผง ฝุ่น ต่าง ๆออกไปจนหมด ก็จะได้น้ำที่บริสุทธิ์ ดังนั้น
เครื่องกรอง กิเลส ออกจากใจเรา นั้นก็คือ มรรค มีองค์ 8 (ศีล สมาธิ ปัญญา)

ศีล เหมือน กระชอน คอยกรองเอาของหยาบ ๆ คือ ราคะ โทสะ โมหะ ออกจากใจ
สมาธิ เหมือน เครื่องกรองระดับกลาง ๆ คือ ตัดนิวรณ์ทั้งหลาย
ปัญญา เหมือน เครื่องจัดการกับ กิเลส โดยตรง ที่นอนก้นอยู่ในสันดาน
โดยไม่ต้องรอให้มันฟุ้งขึ้นมา ใช้ดูดเอาตะกอนที่นอนก้นออกไปให้หมดสิ้น
ซึ่งถ้าหากเราขจัดสิ่งสกปรกออกไปจากจิตใจเราได้
ก็จะนำมาซึ่ง จิตที่สะอาด ใส บริสุทธ์

ขอให้เจริญในธรรมยิ่งขึ้นไปครับ

 

ผมขอคุยแบบอ้างอิงหนังนะครับ


ในหนัง ก็มีข้อคิดบางอย่างที่น่าสนใจอยู่
เช่น วิชาสายสราญรมย์ ยิ่งฝึกก็ยิ่งมีกิเลส
แต่สายเส้าหลิน จะเลื่อนขั้นขึ้นไปได้ กลับ
ต้องมีกิเลสลดลง ถ้าฝืนฝึกก็กลับทำร้ายตัว
เองได้ (เหมือนพ่อของมู่หยงฝู ที่แอบฝึกเอง)
ทว่า ของบางอย่างอาจเหมาะสมกับคนไม่
เหมือนกัน เช่น สายที่ฝึกแล้วมีกิเลสมาก ก็
เหมาะสมกับ "ซีจุ๊" ไปได้ อาจเป็นเพราะเขา
ใสมากเกินไปแล้วต้องสึกจากเณร ก็ได้มังครับ


อันนี้ ก็เอามาคุยกันเล่นๆ นะครับ

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=bataCuACpig]8 เทพอสูรมังกรฟ้า 2003 ตอนที่ 34 1 - YouTube[/ame]


อ้างอิงมาจากหนังนะครับ 55

 

ขอบคุณท่านจอมยุทร ที่นำเรื่องนี้มาทบทวนความจำ ในบทสนทนาจะมีความหมายแฝงข้อธรรมที่มนุษย์เราทุกท่านน่านำไปคิดปฏิบัติครับ

 

ลำปาง หนาวมั้ยครับ ?
อากาศที่แม่เมาะสดชื่นดีมั้ยครับ ?

แล้วถ้าอยากหนีไปบวช ทำไมเป็นพระแล้วยังต้องกวาดเศษใบไม้อยู่หละ อย่างที่เขียนไว้ตอนแรกว่า "พระในวัดเส้าหลินกำลังเก็บกวาดเศษใบไม้"

 

มันเป็นการเปรียบเทียบจ่ะพ่อหนุ่ม มันเป็นปัญหาทางโลกกับทางธรรมต้องแยกให้ออก
สามารถใช้อ้างอิงเหตุและผลได้ เพราะธรรมมะคือธรรมชาติ

 

แล้วถ้าปล่อยใบไม้ไปตามธรรมชาติ
ไม่ต้องกวาด ได้มั้ยครับ?