ไบโพลา สมาธินำ ผมมองอย่างนี้

เมื่อสมาธินำ ชอบความสงบ นั่งหลับตาหาความสงบจากความนิ่ง
เข้าสมาธิเพื่อ หนีผัสสะของกายใจ เพื่อเข้าถึงสภาวะจิตดวงเดียว
มันจะชอบความสงบ แต่จะขาดการ เรียนรู้ความจริงของผัสสะกายและใจ
ทำให้ ขาดปัญญา รู้รอบในพระไตรลักษณ์ที่ตนเองมีอยู่จริง

จะมาอ้างว่า สมาธิคือ สมถะ นั้น..ไม่ควรอ้าง..เพราะสมถะหมายถึง
การกินง่ายอยู่ง่ายไม่มีภาระ ไม่สะสมสิ่งของมากมาย เมื่อไม่มีสิ่งของมากมาย
ห่วง หวง นิวรณ์ก็น้อยลง นี่จึงเป็นสมถะ

ส่วนวิปัสสนาคือ การรับรู้ตามจริงของผัสสะกายใจ รู้เห็นการทำงานของผัสสะกายใจตามจริง ด้วยสติปัฏฐานสี่ คือ กาย เวทนา จิต ธรรม
ไม่ไช่นั่งหลับตา ไปหาจิตดวงเดียว หรือไปดูสวรรค์นิพพาน ไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าด้วยกิเลสตัณหาในจิต แต่ปัญญารู้อริยสัจสี่ ไม่เกิด..นี่คือ ไบโพลา
คือวิปัสสนูกิเลส คือวิปัสสนึก นั่นเอง

พอมาเห็นวงจรปกิจจ ก็วิปัสสนึกเอา...ได้เท่าที่จะนึกได้
แต่ก็ไม่เข้าใจถ่องแท้ นั่นเพราะขาดการ วิปัสสนา เห็นการทำงานของผัสสะกายใจตามจริง จึงไม่รู้ว่า ความจริงของธรรมชาติ ที่มันเกืด ตั้งอยู่ ดับไป..เป็นเช่นไร

 

ส่วนการวิปัสสนา ด้วยสติปัฏฐานสี่ ถ้าทำได้จริง ทำเป็นจริงๆ
จะต้องมีสติรู้ทั่วกาย (ทุกผัสสะของกายใจ) แบบรักษาสภาวะให้ต่อเนื่อง
ตั้งแต่ตื่นลืมตา ไปทุกวินาที จนหลับ เอาจนหลับก็ยังรู้ตัว ฝึกแบบนี้
ถ้าต่อเนื่องได้จริง..รับรอง 7 วันเห็นผล นี่จึงเรียกสติปัฏฐานสี่ที่ถูกต้อง

เมื่อสติมันรู้ความจริงของผัสสะ ตามขั้นตอน จากหยาบจะไปละเอียดเอง
โดยปัญญา รู้จริง เข้าใจ ละ ได้ตามจริง เริ่มจาก กาย เวทนา ไปจิต..แบบนี้
จะเกิดปัญญาตามจริง
โดย ไม่ข้ามไปหาจิต แบบนั่งสมาธิ แล้วปัญญาไม่เกิด..แต่กิเลสตัณหาพาไปมะโนมะยุกยิก ไปดูสวรรค์นิพพานโน่น..แล้วไหนล่ะธรรมความจริง.?

 

ถ้าเกิดปัญญาเห็นธรรมคือ เห็นความจริง ของพระไตรลักษณ์จริง
ก็จะเข้าใจความจริงของกายใจ ของโลก ของจักรวาล เพราะเป็นธรรมชาติอันเดียวกันหมด
เมื่อมาดู วงจรปกิจจ ก็จะเข้าใจทั้งหมด โดยไม่ต้องมานั่งเดา มาวิปัสสนึก
ไม่ต้องมาสอนให้ หยุดผัสสะ หยุดเวทนา งี่เง่า กันหรอก เพราะ ธรรมชาติ ก็เป็นเรื่องของธรรมชาติ จะไม่มีการเข้าไปแทรกแซง ด้วยเจตนาหรืออัตตาตัวตนใดๆ

 

ดังนั้น การฝึกสติปัฏฐานสี่ เห็นการทำงานของผัสสะกายใจตามจริง
เข้าใจธรรมของไตรลักษณ์ จากการเกิด ผัสสะ เวทนา ความคิด จิต(ที่หยาบๆคือ รูป)
แล้วเมื่อมาถึงฐานจิต อรูป(คือ ขันธ์ทั้งห้า) ที่ประกอบตัวตนเป็นวิญญาณ
มันถึงจะเข้าใจในเรื่องขันธ์ห้า ว่ามันทำงานร่วมกันมาเกิดได้อย่างไร
เพราะมีต้นทุนปัญญาเห็นธรรม มาจากการเห็นความจริง ของผัสสะกายใจมาแล้วนั่นเอง จึงจะมาถึงขั้นอรูป พร้อมอาวุธคือปัญญา ที่พร้อมรบ..ไม่ไช่ ไบโพลา ที่พร้อมจะหลง

 

ไบโพลา คือ พวกวิปัสสนึก ที่ วิปัสสนาไม่เป็น ฝึกสติปัฏฐานสี่ไม่ถูก
ทำเป็นแต่ สติปัฏฐานแตก..
พอถูกว่า ก็ ไม่พอใจ หาว่า ผมหาเรื่อง...
พอถามอะไรก็ตอบไม่ได้..ก็ว่าผมถามหาเรื่อง

นี่แหล่ะพาลปุถุชน..ไบโพลา

 

ที่พากันสอนกัน ให้ดูจิตเลย โดยไม่ดูกายใจ อันนี้ผิด
เพราะสติปัฏฐานสี่ มันต้องดูทั้งหมด คือกายตยคติ ที่แท้จริง
จะบอกว่า การดูจิต ดูความคิด ว่าดูมันเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป คือดูไตรลักษณ์ อันนี้ผิดถนัด เป็นการสอนที่ไม่รู้จริง..เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป..คือหายไป หายไปไหนก็ไม่สน มันเกิดจากอะไรยังไง ก็ไม่สน นี่พวกนี้ ปัญญาไม่เกิด

เกิดขึ้น..อะไรคือสมุทัย เหตุแห่งการเกิด อวิชชาต้องรู้
ตั้งอยู่...ทุกข์ตั้งอยู่ เหตุแห่งการตั้งอยู่ ต้องรู้
ดับไป..นิโรธ..ดับเพราะอะไร ความไม่เที่ยงดับไปเพราะอะไรต้องรู้ตามจริง

นี่จึงเป็นการรู้พระไตรลักษณ์...ที่แท้จริง

 

อานาปาณสติ....ก็คือ กายตยคติ คือ สติปัฏฐานสี่..อันเดียวกัน
มันอยู่ที่ว่า ใคร ทำถูกต้อง ทำเป็น หรือเปล่า

อยู่แบบ สมถะ อยู่ง่ายกินง่ายเลี้ยงง่าย ห่วงน้อย นิวรณ์น้อย
สมถะมันก็คือฐานของการวิปัสสนา ที่เป็นสัมมาทิฐิ..
เริ่มฝึกโดยมีแค่ กายใจเป็นหลัก โน่นเรือนว่าง โน่นโคนไม้
นี่แหล่ะ สมถะ วิปัสสนา ที่ถูกต้อง..

 

จะนอนกลางวัน มันจะได้ อายคนอื่นมั่ง เมื่อเขามาเห็นสภาพ
ไม่ไช่อยู่ในตึก ห้องแอร์ ทรัพย์สมบัติเพียบ จะทำอะไรก็ไม่มีใครเห็น
ไม่มีความละอาย อะไรเลย เพราะ ปิดประตูแล้ว...แล้วแต่จะสุมหัวกันให้กิเลสมันพาไป...
ออกบิณฑบาตรก็จะได้ไม่ละอายใจตนเอง
เดี๋ยวนี้ บางคนหัวหมอ ไม่ออกบิณฑบาตร เพราะมีโรงครัว มีแม่ครัว
เอาเงินซื้อ อาหารกักตุนเอาไว้เพียบ..จะได้ไม่ละอายว่า นั่งกินนอนกิน

 

กั๊กๆๆๆๆ

ทิฏฐิอุทเฉท อะฮับ

สังเกตเบย ไม่มี กรรมใหม่
ที่แจ๋วๆ กระดิก

ฮะเออ....จรสับ งง เต็ก

การออกบิณฑ์ เปนเรื่อง โปรดสัตว์
ดับความร้อน ของ โลกฮับ ก้าวแรก
ที่ออกจากวัด แม้นพระทุสีล ก้ให้
ความ เย็ลลลลลล กว่า ฆราวาสมีธรรม

 

..สภาวะจิตใจ ที่เปรอะเปื้อน-สกปรก..
จิต จะรับรู้ สิ่งที่สะอาดบริสุทธิ์ได้แผล็บๆ แต่ไม่ยอมจดจำ แบบจิตมีสมาธิ- จิตจะนำเข้าสุตตะ ข้อมูลที่ดี ก็จะโดนสกัดกั้น จากข้อมูลที่จิตเคยชินรับอยู่ประจำ ของพื้นฐานจิตสกปรกก่อน..สัมมาทิฏฐิ กับ การดิริห์ชอบ-ในมรรคมีองค์8-นั่นจึงควรตั้งเป็นพื้นฐาน จิต ไว้ทุกวินาที..ของชีวิตเท่าที่ทำได้ ละนันทิ..ละนันทิ..
จิต สกปรก ลามก จะรับข้อมูลได้ยังไง ถ้าไม่ไล่สิ่งสกปรกออกจากจิตใจ ให้มัน เป็นปกติก่อน แค่ดำริห์ กุศล ยังทำไม่ได้เลย จะไม่คิดชั่วได้ยังไง..
"สมถะ" จะทำให้จิตเจริญ..เจริญ..ไม่ใช่การอยู่แบบพอเพียงเป็นหลัก จิตจะวิเวกไม่มีเครื่องสอง เข้าใจไหม..จิตละนิวรณ์5ได้นั่นเอง- เมื่อจิตเจริญ จิตจะมีกำลังมหาศาลพร้อมที่รับรู้ ตามความจริงของธรรมชาติ ในชีวิตประจำวันได้ตามจริง จะสงบระงับขึ้น ทิ้งความคิด หรืออดีต ที่คอยทำร้ายเราแบบวนไปเวียนมาทุกวันได้ ..ได้จริงๆๆๆ ทีละนิด-จนหมด-ไป-ไม่เป็นไบโพลาอีก..
-นี่ด้านตรงข้ามของวิปัสสนู-ไบโพลา ครับ รู้แบบหยาบๆแล้วยังมาต่อต้านสิ่งที่ถูกจะไร้สาระทั้งชีวิต..หรือ..

 

อยู่ท่ามกลางความไม่เที่ยงทั้งหลาย
คนก็ล้วนแต่ อวิชชากิเลสตัณหา ไบโพลาอย่างท่านก็เยอะแยะมากมาย
จิตใจมันย่อม เหมือนอยู่ในบ่อโคลนเดียวกัน..จะหนีไปไหนได้ล่ะครับ
ถ้าทำได้เลือกได้...ผมก็จะเก็บเอาไว้แต่คนดีดีเท่านั้นแหล่ะ
แล้วมันเลือกได้เหรอ..บอกแล้วไงว่าอย่าคิดมาก อย่าสิปัสสนึก

 

คุณ จขกท ทราบได้อย่างไรคะ ว่าการสอนดูจิต ไม่ได้ดูกายใจ ได้ลองฝึกแบบเห็นผลหรือยังคะ

และการวิปัสสนาเพื่อให้จิตเห็นไตรลักษณ์ ของแนวทางนี้ผิด จะไม่เกิดปัญญา คุณ จขกท เคยสัมผัสผลของวิปัสสนาญาณบ้างหรือยังคะ ว่าสภาวะธรรมของญานนั้นต่างจากฌานยังไง

แล้วจิตที่เกิดดับรวดเร็วชั่วขณะหนึ่งอารมณ์จิต คุณ จขกท สามารถตามวิเคราะห์ นี่คือเหตุการเกิด การตั้ง การดับ ได้ทันหรือคะ ทริกของการปฎิบัติเพื่อทันความรวดเร็วขนาดนั้น คืออะไรคะ

 

อ้อ งั้นก็นิมนต์ท่านจานพระศรีเล่าปัง เป็นหลวงพ่อตลอดชาติเทอญ..สาธุ

 

เท่าที่เคยฟังเขาสอนกันมา ก็สอนเน้นกันที่ดูจิต ไม่เน้นดูกายไปด้วย
และจิตมันเกิดรวดเร็ว มาก จะตามดู เลย มันทำไม่ได้ถ้าไม่มีทริค
เท่าที่เคยฟังเทศมาเรื่องวิปัสสนาญาณมีแต่คนเทศไม่ชัดเจน สอนไม่ชัดเจน
ผมมีทริคในการดูจิตดูกายไปด้วย โดยดูเพียง 1ความคิดเท่านั้น
ผมอ่าน ฟัง เรื่องสติปัฏฐานของที่สอนกันมา ผมว่ามันไม่ไช่ฐานสี่พร้อม
แต่เป็นฝึกทีละฐาน มันเลยถือว่าไม่ครบสี่ฐานพร้อมกัน

 

จิตมันคิดเร็วมาก เพราะ ผัสสะกาย มีตั้ง 6 ผัสสะแต่ แค่กายอย่างเดียว มากี่ขุมขน หู 2หู มากี่เสียง ตา 2 ตา ภาพเคลื่อนไหวมากี่อย่าง จมูกมากี่กลิ่น
ลิ้น มากี่รส....พอมาที่ใจ..ใจมันปรุงหมด..แล้วจิตที่มีอวิชชา มันจะอุปทานได้แค่ไหนล่ะ มากมายเลย ..เรามีทริค ..

ใจมันคิดมันปรุงไปทุกอย่าง จิตมันก็อุปทานไปได้ตลอด..เราควบคุมมันไม่ได้
แต่เราจะควบคุมมันด้วยการฝึก...เรามีทริค

 

ท่านฝึกถึงไหนอย่างไร ต้องบอกมาก่อน
เมื่อท่านถาม ผมจึงจะตอบถูก และคุยกันรู้เรื่องครับ
ถ้าจะถามเอาภาพรวม เผื่อคนอื่น มันไม่เกิดประโยชน์หรอกครับ

 

มันจะเป็นไปได้ยังไงคะ ดูจิตไม่มีดูกายใจ แสดงว่าคุณ จขกท ไม่เคยเข้าสัมผัสแนวทางนี้ ถ้าดูจิตไม่ตรงกับฐานทั้ง 4 ไม่ครบ 4 ฐาน ตามแนวทางของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แล้วอิริยาบทย่อยที่เขาให้กำหนดกันจากหลายๆ สำนัก ต่างจากแนวทางการดูจิตยังไงคะ ก็ควรมีแต่ดูอิริยาบทใหญ่อย่างเดียวไม่ดีกว่าหรือคะ เพราะเห็นฐานทั้ง 4 ง่ายกว่า ถ้าดิฉันจำไม่ผิด พระอานนท์บรรลุธรรมตอนเอนตัว ครบ 4 ฐานไหมคะ หรือถ้าฝึกจนชำนาญ กำหนดฐานสุดท้ายฐานเดียว คือธรรมยังได้เลยใช่ไหมคะ

ทริคในการปฎิบัติคือเอาปัจจุบันตอนนั้นเท่านั้นหรือเปล่าคะ ที่คุณ จขกท หมายถึง ถึงจะทันจิตที่รวดเร็วบางดวง ในฐานะปุถุชนที่อยู่ระหว่างปฎิบัติ เพื่อเข้าเส้นทางอริยะ

 

ที่ผมฝึกมา วิธีการฝึกมันง่ายมาก ถ้าเข้าใจที่แนะนำ
แต่มันจะยาก ก็ตรง การรักษาสภาวะ ให้มันเป็นสติปัฏฐานสี่
แบบต่อเนื่อง นี่แหล่ะ ...

 

ผมรู้ว่าคุณเข้าใจนะ แค่ถามเอาฮากับผม (แต่ไม่เป็นไรผมจะเล่นด้วย)
สติปัฏฐานสี่ ก็ส่วนสติปัฏฐานสี่ คนละส่วนกับการบรรลุ
สติปัฏฐานสี่เพื่อ เข้าใจพระไตรลักษณ์..นี่ได้ปัญญาญาณตรงนี้ก่อน รู้อริยสัจสี่ก่อน
ส่วนการบรรลุ ของพระอานนท์ท่าน เป็นส่วนของวิปัสสนาญาณจิต ที่มันจะดำเนินการเองตามที่พระพุทธองค์ได้เทศนาชี้เอาไว้ คือที่เคยฟังธรรมมานั่นแหล่ะทั้งหลายทั้งปวง

 

พระอานนท์
ฝึกดูอิริยาบทใหญ่อย่างเดียว ครบ 4มาแล้ว เข้าใจพระไตรลักษณ์มาแล้ว
เมื่อเข้าใจ กาย ใจ จิต จนเข้าใจพระไตรลักษณ์แล้ว ..จิตที่มีมันจะอยู่ในญาณ เดินญาณอยู่ตลอด เหมือน วิปัสสนาญาณอยู่ตลอดอยู่แล้ว ทุก อิริยาบท
มันเลย รอแค่...เวลาที่ดอกบัวจะบานพ้นน้ำ เท่านั้นไง