ไม่รู้จักกัน

จิตสั่งกายหรือกายสั่งจิต
จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว
กิเลส ตัณหา...ก็จิต
กรรมและวิบาก...ก็จิต
มรรคผล นิพพาน...ก็จิต
กายก็เหมือนท่อนไม้
หลงทางเพราะจิตหลงไปยึดกาย

 

ตอนแรกที่รับปาก ก็คิดว่า...โอ๊ยยยยยจิ๊บๆ ปั้นกำไลธรรมดาๆ แป๊บเดียวก็เสร็จ ก็เคยปั้นเล่นๆ เนาะ ไม่มีแบบหรอก

ที่ไหนได้....

โปรด้วยนะไม่มีโครง ใส่ได้รึป่าวไม่รู้ ถ้าใส่ไม่ได้ก็ส่งคืนมาแล้วกัน

ไม่ได้จบศิลปากร รู้จักลายไทยมั้ย? รู้จักแค่ลายกนกสามชั้น เคยวาดตอนเรียนมัธยม แต่นี่ปั้น ปั้นจากกระดาษ ใช้มือล้วนๆ

ของชั่วคราวอย่าไปคิดมาก

☘️ภาพสุดท้ายเป็นกำไลข้อเท้าค่ะ☘️

 

❤ทุกวันนี้ทำอย่างนี้ แค่นี้❤

ทุกอย่างแค่ทำไว้ในใจตลอดวัน ตลอดคืน ทั้งทาน ศีล ภาวนา จบ

ให้ทานกับตนเองด้วยการสละอารมณ์ขุ่นมัว รัก โลภ โกรธ หลง ให้อภัยกับความคิดลบที่เกิดขึ้นในตน

มีสติระลึกรู้ ผิด ชอบ ชั่ว ดี สำรวมอยู่ในกรอบของศีลธรรม

ภาวนา รู้สึกตัวทั่วพร้อมในกาย วาจา ใจ ไม่ไปล่วงละเมิด ไม่ก่ออกุศลกรรม สร้างกุศลให้เกิดขึ้นที่จิตด้วยการคิดดี พูดดี ทำดี เห็นการเกิด-ดับที่เกิดจากผัสสะ

แค่นี้แหละง่ายๆ

 

เพราะไม่ถือสา ปัญหาจึงไม่มี

อย่ารักกันมาก เพราะรักมากก็ห่วงมาก ห่วงมากก็ทุกข์มาก จะกิน เดิน นั่ง นอน ก็มีแต่กังวล

 

จากเฟสบุค

มิตร ศัตรู ล้วนเป็นญาติ

ทั้งมิตรรัก...ศัตรูร้าย...ล้วนเป็นญาติ
ธรรมชาติ...ธาตุสี่นี้...เป็นพ่อแม่
ทั้งให้ร่าง...สร้างเติบใหญ่...คอยดูแล
อย่าเห็นแก่ตัว...คิดมุ่งร้าย...ทำลายใคร

แบ่งกันกิน...แบ่งกันใช้...พอให้รอด
เมื่อตายกอด...เอาสิ่งใด...ไปไม่ได้
คืนธาตุสี่...ให้พ่อแม่...รับกลับไป
คงเหลือไว้...เพียงความว่าง...อย่างก่อนมี

 

รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี

ไม่ต้องไปต่อเวรกรรมกันด้วยกายกรรม มโนกรรมและวจีกรรม

 

อย่าพากันไว้ใจในชีวิตของตน ชีวิตเป็นของไม่เที่ยงไม่แน่นอน วันนี้เรามีชีวิตอยู่ หายใจอยู่ วันหลังมาชีวิตจะเป็นจั๋งใด ดีหรือไม่ ชีวิตเรานั้น หรือวันหลังมาจะเป็นอย่างไร ในพรรษานี้ พวกเราทั้งหลายเชื่อหรือว่า ชีวิตของเราจะตลอดพรรษา เพราะความตายเป็นของไม่มีกาลเวลา จิตมันจะตายเวลาไหนก็ไม่รู้ เพราะชีวิตมันเป็นของไม่เที่ยง สุดแท้แต่มันจะเป็นไป เมื่อเรายังมีชีวิตอยู่จึงอย่าพากันประมาท จงพากันรีบเร่งบำเพ็ญทำความดีให้เกิดให้มีขึ้นในดวงจิตความคิดของเรา
.
เมื่อรายังไม่ตาย ทานไม่มี เราพยายามบำเพ็ญให้มีขึ้น ศีลไม่มี เราพยายามบำเพ็ญให้มีขึ้น ภาวนาไม่มี เราพยายามบำเพ็ญให้มีขึ้น เมื่อเราพยายามบำเพ็ญบุญกุศลอยู่อย่างนี้ จึงว่าชีวิตของเราไม่ว่างหรือไม่สูญเปล่า ถ้าเราได้สำนึกประโยชน์อย่างยิ่งในชีวิตที่เราบำเพ็ญอยู่ เราก็มีสุคติ สุข สวรรค์เป็นที่ไป บุญกุศลที่เราบำเพ็ญไว้จะเป็นนิสัยปัจจัยให้แก่กล้าหน้าบาน เจริญงอกงามตามหน้าที่จนไปถึงประโยชน์อย่างยิ่ง คือพระนิพพาน
.
• พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ •
_/|\_ _/|\_ _/|\_

 

ปิ่นปักผมที่มีชิ้นเดียวในโลก ยังไม่ได้ลงสีค่ะ

ตั้งใจทำขึ้นแค่ชิ้นเดียว มอบให้คนไกล....มุกดาหาร

 

เวลาสวดมนต์ เห็นความคิด ไม่ใช่ว่า จิตฟุ้งซ่าน แสดงว่า มีสตินะ การเห็นความคิดได้ มีความรู้สึกตัว ถึงเห็นการทำงานของความคิดปรุงแต่งได้

อย่างบางทีเราปฏิบัติไป ทำไมรู้สึกมันยิ่งปฏิบัติ มันยิ่งคิดเยอะ นั้นคือมีสติ... มันเห็น

ปกติมันก็คิดปรุงอยู่ตลอดเวลานั่นแหละ แต่ว่าคนที่ไม่ได้ปฏิบัติ ไม่เห็นความคิดตัวเอง เค้าเรียกว่า ไหลไปกับความคิด แยกออกไหมเวลาไหลไปกับความคิดกับเวลาเห็นความคิด

ถ้าเห็นได้ นั่นมีสติ เห็นการปรุงแต่งของกาย ของใจ ก็แสดงว่าโยมเริ่มมีสติ ถึงเห็นความคิดได้ ให้สังเกต เวลามันไหลไปกับความคิด กับเวลาเห็นความคิด มันต่างกัน

เวลาเห็น มันมีสติ แต่เวลาไหลไปกับความคิดปุ๊บ มันลืมตัว ...อันนี้ขาดสติ

ให้ลองสังเกตดู ในแต่ละวัน มันก็จะไหลไปกับความคิดบ้าง หลงไปกับความคิดบ้าง แล้วก็เห็นความคิด เห็นการปรุงแต่งของจิต ให้สังเกตอาการมันต่างกัน เวลาเห็นมันมีสติแล้ว ให้ฝึกไปเรื่อยๆ

โดย พระมหาวรพรต กิตติวโร
พระวิปัสสนาจารย์
_/|\_

 

คำครู _/|\_ _/|\_ _/|\_

การระอา และเบื่อหน่ายในวัฏสงสารเป็นปัญญา และศีลสมาธิรวมพลกันอยู่ในตัวแล้วมีหน้าที่จะภาวนาติดต่อให้เด็ดเดี่ยว คือพิจารณาอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ให้กลมกลืนเป็นเป้าอันเดียวในปัจจุบันพร้อมกับลมออก-เข้าไม่ต้องส่งส่ายไปที่อื่น แม้จะส่งส่ายในอดีต อนาคต ก็ให้ตีความหมายว่าเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อันเดียว กันนั้นเอง และขอให้เข้าใจว่า..

"เรารวมโลก และกองทุกข์ทั้งปวง และสังขารทั้งปวงมารวมพลกันอยู่อนิจจังแล้ว เมื่อความจริงเห็นอยู่อย่างนี้แล้วรู้ตามเป็นจริงอย่างนี้แล้ว เราก็ไม่ได้หลงสิ่งใดๆ ในโลกเลย เพราะทำความเข้าใจผิดให้แจ้งแล้ว เป็นเพียงพิจารณา ติดต่อให้รู้ตามเป็นจริงเท่านั้น ความเพลิน ความทะเยอทะยานในโลกทั้งปวงก็ห้ามเบรคลง ในตัวแล้ว ถึงแม้จะต้องการก็ไม่เกินขอบเขตให้ได้เลี้ยงอาตมาไปเท่านั้น เพราะส่วนร่างกายมันอาศัยอามิสแต่ไม่ได้หลงอามิส เพราะอามิสอยู่ใต้อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ดังว่ามาแล้วนั้น แม้ตัวของเราที่สมมติว่าเป็นเราๆ ก็อยู่ใต้อำนาจอนิจจัง ทุกขังอนัตตาโดยนัยเดียวกัน เมื่อหาตัวเราที่แท้แล้ว ก็ไม่เจอเพราะมีแต่กองทุกข์ก็จบกันอยู่ ณ ที่นั้นเองโดยอัตโนมัติที่เห็นชัดด้วยปัญญาความหลงที่เคยหลงมาก็แตกกระเจิงไป ณ ที่นั้นเอง"...

 

จากเฟสบุค

ฉันคือเพชรน้ำหนึ่งพึงรู้ไว้
มองที่ใจใสซื่อถือสงสาร
ใจรวดร้าวเจ็บปวดทรมาน
ไม่อาจผลาญใจใครให้ทุกข์ตรม

พ่อบอกว่าเพชรแท้แม้ถูกทิ้ง
หรือเกลือกกลิ้งโคลนตมถมทับไว้
แสงแห่งเพชรก็เจิดจ้ายามคราไล
ความแกร่งในของเพชรเด็ดวิชชา

เพชรตัดเพชร เพชรจริงไม่กลิ้งกลอก
น้ำเพชรบอกราคาควรค่ายิ่ง
ประดับไว้อยู่ที่ใจให้เห็นจริง
แม้ตกห้วงเหวดิ่งไม่ทิ้งดี

 

วันนี้ #วันพระ #แรม๑๕ค่ำเดือน๖ปีชวด ขอน้อมนำ สุดยอด 20 วาทะธรรมคำสอนของ "หลวงปู่ฝั้น อาจาโร" พระอริยเจ้าแห่งเมืองสกลนคร มาฝากทุกท่านเพื่อเป็นเครื่องเตือนจิตสะกิดใจ เนื่องในวันธรรมสวนะดีๆ วันนี้
.
.
#20สุดยอด #วาทะคำสอน #หลวงปู่ฝั้น_อาจาโร
.
1. บุญและบาปสิ่งใด ๆ ใจถึงก่อนใจเป็นรากฐาน ใจเป็นประธาน มันสำเร็จที่ใจ
.
2. ตัวบุญคือใจสะบาย….เย็นอกเย็นใจ ตัวบาปคือใจไม่สบาย ใจเดือดใจร้อน
.
3. เราไม่อยากเป็นกรรมเป็นเวร เราต้องตัด ตัดอารมณ์น่ะล่ะ ให้อยู่ในที่รู้ อยู่ตรงไหน แล้วเราก็เพ่งอยู่ตรงนั้น
.
4. ปัญญาคือ ความรอบรู้ในกองทุกข์สังขาร
.
5. ถ้าคนเราไม่ได้ทำ ไม่ได้หัดไม่ได้ขัด ไม่ได้เกลา ที่ไหนเล่าจะมีพระอรหันต์ในโลก
.
6. ให้สติกำหนดที่ผู้รู้ อย่าส่งไปข้างหน้า ข้างหลัง ข้างซ้าย ข้างขวา ข้างบน ข้างล่าง อดีต อนาคต กำหนดอยู่ที่ผู้รู้แห่งเดียวเท่านั้นแหละ
.
7. พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อยู่ที่ใจ ในใจ
.
8. จำไว้พุทโธ ธัมโม สังโฆ ทำอะไร ๆ ก็พุทโธ กลัวก็พุทโธ ใจไม่ดีก็พุทโธ ขี้เกียจก็พุทโธ ท่านให้พิจารณามูลกรรมฐานก่อนม๊ด เวลาบวชพิจารณาเพราะเหตุใด เพื่อไม่ให้หลงถือทิฐิมานะอหังการ ถือว่าเป็นตัวเป็นตน เป็นสัตว์เป็นบุคคล เป็นเรา เป็นเขา มันจึงหลง
.
9. เราต้องปฎิบัติอย่างฝากตาย
.
10. ศีลห้านี้ คือ ขาสอง แขนสอง ศีรษะอันหนึ่ง เรารักษาห้าอย่างนี้ไม่ให้ไปทำโทษห้า คือ อันใดเล่า ปาณานั้นก็โทษ อทินนานั่นก็โทษ กาเมนั่นก็โทษ มุสานี่นก็โทษ สุรานั่นก็โทษ พระพุทธเจ้าให้เว้น เวรมณี คือ ละเว้น
.
11. อยากสวยให้ถือศีล อยากรวยให้ทำทาน อยากมีปัญญาชาญให้ภาวนา
.
12. จิตของเราสงบเป็นสมาธิ มันรู้สึกสบาย ส - บ๊ - า - ย เย็นอก เย็นใจ หายทุกข์ หายยาก หายลําบากรำคาญ
.
13. ผู้รู้ไม่ใช้ของแตกของทำลายของตายของดับ
.
14. ถ้าใจเราดีแล้ว ทำอะไร๊ก็ดี ไปไหน ๆ ก็ดี ทำการทำงานก็ดี ทำราชการก็ดี ครอบครัวก็ดี พี่น้องก็ดี ชาวบ้านร้านตลาดก็ดี ประเทศชาติก็ดี
.
15. ความสุขอันใดเสมอจุดสงบไม่มี
.
16. ธรรมของพระพุทธเจ้าแปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์นั้นอยู่ที่ตัวเรา ไม่ใช่ที่ไหนอื่น
.
17. กรรมดีกรรมชั่ว ผู้นี้เป็นผู้กำเอาเป็นผู้ทำเอาไม่เห็นมีกรรมมาจากต้นไม้ภูเขาเหล่ากา ไม่เห็นมีกรรมมาจากฟ้าอากาศ มาจากกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม กรรมเท่านี้แหละ
.
18. เราเกิดมามีกรรมฐานห้ามาพร้อม ทีนี้กับคนแก่พระกรรมฐานขาดไปองค์หนึ่ง ทันตาฟันไงล่ะ เด็กมันเกิดมาฟันยังไม่เกิด พระกรรมฐานขาดไปองค์หนึ่ง คนแก่ฟันหลุดหมด พระกรรมฐานก็ขาดไปองค์หนึ่ง
.
19. วิธีอื่นไม่มีจะตัดบาปตัดกรรมตัดเวร นอกจากเรานั่งสมาธินี้
.
20. มโนกรรมคือความน้อมนึกระลึกกรรมอันใดไว้ เป็นบุญหรือเป็นบาป เราจะรับผลของกรรมนั้นสืบไป
.

.
หลวงปู่ฝั้น อาจาโร
_/|\_ _/|\_ _/|\_

 

_/|\_ _/|\_ _/|\_

 

กำไลต้นแขน 1 คู่
กำไลข้อมือ 1 คู่
กำไลข้อเท้า 1 คู่
และปิ่นปักผม

 

ปฐมเหตุของงานปั้นชุดนี้

 

_/|\_ _/|\_ _/|\_

 

หากยัง...ละ...ไม่ได้ ก็ให้...หลีกออก
การหลีกออก คือ การนำใจออกจากสิ่งยั่วยุ ออกจากความติดข้องที่เผชิญอยู่ เพราะมันยังละไม่ได้ จิตขาดกำลังย่อมถูกดึงดูดไปในอกุศล...

 

เธอหนอเธอ