๏ กระโถน

๏ กระโถน

เรื่องที่เป็นอนัตตาอันนั้น อนัตตานี้พูดศัพท์ง่าย ๆ

ก็เรียกว่า ของไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน แต่ว่ามันอาศัยอาการตัวตนอยู่

อาศัยอาการของอัตตาอยู่ อนัตตานั้นจึงมี เป็นอนัตตาที่ถูกต้องด้วย

ถ้าอัตตานี้ไม่มีแล้ว อนัตตาก็ไม่ปรากฏขึ้นมา เช่นว่า

คุณหมอไม่มีกระโถนใบนี้อยู่ในบ้าน

เรื่องของกระโถนใบนี้ก็ไม่กวนกับคุณหมอเลย

มันจะแตกมันจะร้าวหรือขโมยมันจะขโมยไป

อย่างนี้ก็ไม่มีมากวนจิตใจของคุณหมอเลย

เพราะมันไม่มีเหตุไม่มีปัจจัย คืออะไร? ก็คือว่ากระโถนไม่มีในบ้านเรา

ถ้าหากมีกระโถนขึ้นมาในบ้านเรา

มันก็เป็นตัวอัตตาขึ้นมาแล้ว เมื่อกระโถนมันแตกมันก็กระทบ

เมื่อกระโถนมันหาย มันก็กระทบ เพราะกระโถนนี้มีเจ้าของแล้ว

อันนี้เรียกว่า อัตตา มันมีสภาวะอยู่อย่างนี้ ส่วนสภาวะที่ว่า อนัตตา

นั้น คือ สภาวะที่ว่ากระโถนในบ้านเราไม่มี

จะกลัวขโมยมันจะขโมยไปมันก็ไม่มีอันนั้นมันหมดสภาวะแล้ว เรียกว่า

สภาวะธรรม มันมีสภาวะ มีเหตุ มีปัจจัย

แต่เพียงมันยังเหลืออยู่เท่านั้น

คัดลอกจาก: เหมือนกับใจ คล้ายกับจิต


รวบรวมคำอุปมาของ หลวงพ่อชา สุภัทโท (พระโพธิญาณเถร)​

 

หวัดดี อาหลง
เจอกระโถน มั่งรึยัง
เรานะ เบื๊อเบื่ออัตตาของคนอื่น แต่ไม่ยักกะเบื่ออัตตาของตัวเองซักกะที

เศร้าจิต อีกแระ เธอว์ ได้แต่ รอ ร๊อ รอ ...
รอว่าเมื่อไหร่ความจริงจะปรากฏตัวให้เห็นซักกะที
กระโถนก็อยู่ตรงหน้า แต่ทำไมไม่เห็นกระโถนซักกะที...หนอเรา
รอ ร๊อ รอ แอนด์ รอ ต่อไป อีกละ ทำไงได้ล่ะ ต้องรอลูกเดียว
คุยกะใครก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง จะกลายเป็นคุยคนละเรื่องกันไปเลยทีเดียว เชียว !!!

ได้แต่ รอด้วยความเพียร เพียรด้วยการรอ
อย่าเพิ่งท้อ เอ้า รอ ร๊อ รอ เพียร เพี้ยน เพียร
กระโถนอยู่ไหน อยากเห็นกระโถนไวๆ ซะจริงๆเทียว

 

ก็ เจ๊ เล่นไปคบกับ คนพาล อย่างเอกวีร์ นี่เล่า มันเลยยังไม่ได้ล้างกระโถนสักที

 

กระโถนตั้งอยู่อย่างนั้นแล เค ขวัญ

ยังมีเศร้าจิตอยู่ อีกหรอ

เศร้าจิตเกิดขึ้นแล้วหนอ

มันต้องหาทางออกใช่ไหม

กด กด กด เิกิดดับ เกิดดับ

อ้าวพิมพ์เข้าไป พิมพ์เข้าไป สบายใจแล้วเน๊าะ หุหุ

 

...............................................................................

 

ว่า แร๊วววววว....ไม่ผิดจากที่คิด..เรย...

จะมีใครเข้าใจที่เราพูดไหม..นิ

คุยกะใครก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง จะกลายเป็นคุยคนละเรื่องกันไปเลยทีเดียว เชียว !!!



วี่ วีร์...เป็นกระโถนอีกแระ...

 

หูย....คุณลุงขรา

เจ๊..ยังไม่ได้เห็นกระโถนเรย...จะให้ไปล้างกระโถน ซะแระ

0...1...2...เอ้า เพียร เพี้ยน เพียร..รู้

ให้มันรู้จักกระโถนให้ได้จริงๆไป ก่อน ละกัน เนาะ

 

อืม...กระโถน คนอื่น อะ เห็นบ่อย

แต่กระโถนตัวเอง อยู่ตรงหน้า ดั๊นมองข้ามไปทุ๊กที เรย

เลยไม่เห็นกระโถนตัวเองซักกะที มันเลยเป็นเรื่องเศร้า อะ..ดิ

รู้...แต่ ทำ มะด้ายยยย...จะไม่เศร้า ได้งัย ล่ะ เธอว์

รู้ไปโม๊ดดดดด...แต่ก็ยังทำไม่ได้ ง่ะ

เหลือแต่ทำให้ได้ อย่างที่รู้ มันยาก นะเธอว์

มันถึงต้อง เพียร เพี้ยน เพียร รอ ร๊อ รอ อยู่นี่งัย

ว่าแต่ว่า อาหลง เห็นกระโถนตัวเอง แร้วฤา... หรือคิดว่าเห็นแร้ว...

 

หลวงปู่ชาท่านไม่ต้องใช้กระโถนแล้ว!

มันก็มีกระโถนเป็นของตัวเองกันทุกคนนั้นแหละ

ใบเล็ก ใบใหญ่บ้าง เป็นไปตาม กิเลสที่สำรอกออกมา

อัตตาน้อยก้ กระโถนใบน้อย อัตตามากก้กระโถนใหญ่หน่อย

กระโถนเรา มันก็เห็นอยู่ตรงหน้านั่นแหละ

ไม่เห็นกระโถน เพราะไม่มีกระโถน ดีกว่า

มีกระโถนแต่ไม่เห็น

ประมาทนะ

 

คนที่ไม่ทำความเพียร เพื่อจะเห็นกระโถน ถึงเรียกว่าประมาท
คนที่รู้ว่ามีกระโถนอยู่ตรงหน้า รู้ว่ายังไม่เห็นกระโถน รู้ว่ายังเพียรรู้เพื่อจะเห็นกระโถนให้ได้
จะเรียกว่า เป็นคนประมาท ด้วยรึป่าว (<<<อาการกระโถนติดเชื้อ แป่ววว...ซะแร้ว)

มีกระโถนแต่ไม่เห็นเพราะไม่รู้ ไม่มีคุณสมบัติจะไปเห็น(ตาบอดอยู่) จะเรียกว่าคนประมาท หรือคนไม่รู้ ดีหนอ

ไม่เห็นกระโถน เพราะไม่มีกระโถน ดีกว่าไหม...ไม่รู้ เพราะยังมีกระโถนอยู่ ไม่เคยไม่มีกระโถน ง่ะ

 

กระโถนนี่คือ อัตตา รึป่าว คุณหลง

เดี๋ยว จะคุยกันคนละเรื่องเดียวกันไปอีก...

 

แบบว่าบางคนเห็นแต่กระโถนของคนอื่น ก็เลยชอบไปล้างกระโถนของคนอื่นอยู่เรื่อย
เห็นกระโถนเขาเลอะมันก็อดมะด้าย...ต้องไปล้างไปทำความสะอาดให้เขา
แต่กระโถนตัวเอง ไม่เคยดู ไม่ค่อยจะแล มองข้ามไปตลอด ง่ะ
ก็เลยไม่ค่อยได้ทำความสะอาดกระโถนของตัวเอง ...อิอิ

 

Kwan จะถ่อมตัวไปใย

กระโถน มีอยู่ ตั้งอยู่นานแล้ว คุณเองก็รู้

แต่ไม่จักใช้บริการกระโถนนั้นๆ

ทุกท่านในนี้ก็เห็นกระโถนเหมือนกัน ไม่เว้นเรา

ปัญญานำสมาธิถูกแล้ว แต่ใช้ให้ถูกทางก็เท่านั้น

องค์มรรค ความรู้ทางปัญญา
สัมมาทิฐิ รู้ถูกต้อง
สัมมาสังกัปปะ เห็นถูกต้อง (พิจารณาถูกต้อง)

มีในพุทธศาสนา

องค์มรรค ศีล
สัมมาวาจา
สัมมาอาชีวะ
สัมมากัมมันตะ

ศีล มีอยู่ทุกศาสนา

องค์มรรค สมาธิ
สัมมาวายามะ
สัมมาสติ
สัมมาสมาธิ

สมาธิ มีมาก่อนพุทธศาสนา

 

หมายถึงอัตตานั่นแล ขาใหญ่ประขันธ์๕

อัตตา คือ โมหะ คือ ความหลง

ไม่รู้ มันก็ยึดอยู่อย่างนั้น นั่นแล อวิชา

เป็นมิจฉาทิฏฐิ

อัตตาจึง เหตุแห่งทุกข์

พึงละทุกข์ด้วย อนัตตา

ความลงเลสงสัย ความยึดผิดในขันธ์ก็หมดไป

ศรัทราจึงเกิด สัมมาทิฏฐิจึงเกิด มรรคย่อมเกิดตาม

 

ทวนกระแสบ่อยๆ เข้าหาสภาวะ อนัตตา

เข้าไปดูสิ ที่เขาว่า ฟังเขาว่า ตำราว่า กายใจไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา

นั้นจริงไหม ถูกไหม สภาวะนั้นมันเป็นยังไงกันหนอ

กาย กับ ใจ ( รูป นาม ) มีอยู่ด้วยกันทุกคน

กายใจนี้ เป็น อนัตตา

บังคับให้เป็นไปตามต้องการไม่ได้

ทำให้ไม่เกิดไม่ได้ ทำให้ไม่แก่ไม่ได้

ทำให้ไม่เจ็บไม่ได้ ทำให้ไม่ตายไม่ได้

บังคับให้ ไม่ร้อน ไม่หนาวไม่ได้

นั้นแล อนัตตา

อนัตตามีอยู่ในตัวเราแล้ว แต่เราไม่สังเกตุกันเอง<!-- google_ad_section_end -->

 

กระโถนของอาหลง เป็นอนัตตาไปแล้ว หรอ

กระโถนของเรา มันยังไม่ยอมปล่อยวาง ง่ะ ไม่ย่อมเป็นอนัตตาให้เรา ซะที

ยังไม่เลิกแป่ว ...ง่ะ (ไม่รู้พูดถูกไหม)

 

ไม่พึงกล่าวเช่นนั้น เรายังอยู่ในทางอยู่

หลับตาเนื้อ ใช้ตาปัญญาเข้าไป หา ความรู้สึกนั้น

จากนั้นใช้ การ เห็น เข้าไปพิจารณาอาการนั้นในขันธ์ 5 อย่างเงียบๆไม่ขาดสาย

เราจะไม่ใช้สมาธินำ แต่จะเข้าไปรู้ดื้อๆ ด้วยปัญญานำ

ยิ่งทุกข์ยิ่งดี ฟัดกันให้แหลกกันไปข้าง

เวทนาเกิดก็ให้ดูลงไปในสภาวะนั้น ความรู้สึกนั้น

อัตตา พิจจารณาด้วย อนัตตา

กิเลสมันตายได้จริง

 

ไม่รู้ ดูอะไร ให้ดูหัวใจไป

เต้นตุบๆนั้นแหละ อนัตตา เหมือนกัน