๏ กระโถน

ยัยบัวผ่องนี่ โอปาติกะที่ไหนเนี่ย!

วิญญาณคึกเรื่อยเปื่อย ออกมาเพ่นพ่านกลางดึก

หมกมุ่นอยู่แต่ภาชนะใส่อุจาระเป็นแดนเกิด


อัตตา ท่านว่าให้วางเสีย

การหาประโยชน์ในอัตตา ที่เกินวิสัยปุถุชนทั่วไปนั้น มีอยู่ 2 ประเภท

1 คือ ปฎิบัติธรรม เพียรทวนกระแสอัตตา เข้าไปรู้ความไม่เที่ยงนั้น
2 คิอ ไม่เห็นว่ามันไม่เที่ยง ไปคิดว่าเราควบคุมได้ สร้างขึ้นมาได้ สะกด บังคับ สั่งได้

 

อะไร.... ? อยู่ใน ..... กระโถน ...?




แหม๊ ?กะว่า หลัง วาเลนไทน์
จะไปนั่งบนภู ดูพุทธกัด
แร้วหลบเข้ากะลา เอาเวลาอันมีค่า
ไปรจนา มหากาพย์คิตตี้ ซะหน่อย


ดั๊น มี อิหมาน่อย หน้าเซื่อง
มาถาม เอาเรื่องเกี่ยวกับ กรโถนใส่ขรี้ ซะนี่ ?
โอ๊ะ โอ๋ งานเข้าซะแร้วสิตรู ?


งั้นเข้ามาโพส
เป็น ควันหลง วันวาเลนไน์
อีกสักดอกส์ 2 ดอกส์
ก่อน เผ่นออกจากกาทู้นี้ ดีฝ่าแฮะ
เพราะอิฉันชอบแลกเปลี่ยนน้ำลาย
กับ ดอกไม้งาม และ... สัตว์หน้าขนอิอิ


เอาล่ะ ก่อนอื่น ขอ บ่นก่อน
อ่าน ฟามเห็น ล่าสุด ของ จขกท. แร้ว อิฉันงอลลล จิง ๆ นะ
ทำไมคุณหมาหลง ต้อง มาแว้งกัด เอ๊ย มาดุมาว่า อิฉันด้วยอ่ะ
แหม๊ ? หาว่า อิฉัน เป็นหนอนน่อยที่หมกมุ่น
ครุ่นคิดถึงแต่กระโถนขรี้มั่งล่ะ
เป็น โอปาติกะ แอนด์ สัมภเวสี เร่ร่อน มั่งล่ะ
ทำไมม่ะลู้จัก คิดบวก ว่า อิฉัน เป็น...
เจ้ากรรมนายเวร มาทวงหนี้ร้ากกกก มั่งล่ะเจ้าคะ ?
แง้ เสียแรงที่อิฉันแอบปลื้ม กระโถนของคุณอยู่ห่าง ๆ
อ่ะซิก ....อ่ะซิก....:'(



แต่ก็ช่าง แมงมัน เถอะ นะ
ม่ะว่า คุณจะ ปรุงแต่ง ให้อิฉัน เป็น อะไร
มันก็ มิได้ ทำให้ กระโถนของอิฉัน สึกกร่อน ตรงไหนนิ
แค่ ขุ่นมัว จิ๊ดนึงส์ มั้ง ( ประมาณ 2-3 วินาที )
นับว่า เป็นสถิติ ที่ยังยอมรับได้
แสดงว่า กระโถนใส่ขรี้ของอิฉัน
ยังทำหน้าที่ของมันได้อย่างมีประสิทธิภาพ ดีอยู่ หุหุ



ว่าแต่ที่ แง่ง ๆ ใส่ อิฉัน แร้ว บอกว่า

แร้ว คุณคิดว่า อิฉัน เป็น แบบ ที่ 1 หรือ 2 ล่ะเจ้าคะ ?
แหม ๆอันนี้ ก็ สุด แร้วแต่ กระโถนของคุณ
จะปรุงแต่ง แระกัน ว่า มีไร อยู่ในกระโถน ของอิฉัน

แต่การจะรู้ว่า มีอารายอยู่ในกระโถนเนี่ย
ใช้ วิปัสนึก เอ๊ย วิปัสนาญาณ อย่างเดว ม่ะได้หรอกมั้ง
มัน ต้อง รู้จัก ชะโงกเข้ามาดู เข้ามาดม ด้วย
ว่า มีกลิ่นขรี้ ที่ไหน ติดอยู่ในกระโถนไหม
ถ้าอยากรู้อยากเห็นนัก ก็ ลอง ดม กระโถนอิฉันดูได้นะค๊ะ
ไม่แน่นะ อาจได้กลิ่น โซดาปั่น อยู่ในนั้นก็ได้ อิอิ

ทว่า อิฉานเอง คงม่ะใส่ใจ
ไปดูไปดมอะไรในกระโถนของใคร หรอกนะ
รู้แล้วได้อะไร ไม่รู้แล้วได้อะไร จิงไหม เจ้าคะ ?
บอกแระ ว่า กระโถนใคร กระโถนมัน
กระโถนเมิง มิใช่ กระโถนกรู ชะเอิงเอย

 

อืม...ถ้ากระโถน ของเอ็ง
มันนึกอยากจาเต้นแร้งเต้นกา
ประท้วง ปฏิปทา ของกระโถนป้า
เก๊าะ ตามฉะบาย สิจ๊ะ ไอ้หลานชาย

เพราะมันม่ะได้ ทำให้ กระโถนของป้าบัวผ่อง
ต้องกระเด็นหล่นจากเก้าอี้ ตรงไหนนิ
( คาดว่า น่าจะอยู่ได้อีกหลายเทอม อิอิ )
เออ แต่เอ็ง อย่าทะลึ่ง ไปก่อหวอดประท้วงป้า
จนกลายเป็น ม็อบปิดถนน ล่ะ
เด๋วมันจา สระเทือน กระโถนชาวบ้านชาวช่องเขา หุหุ

อ้อ ป้า ถาม หน่อย จิ
ถ้า มิมี กระโถน แร้วไซร้
เวลาที่ ปวดขี้ พระอรหันต์จะทำไง
จะให้ ขรี้เรี่ยขรี้ราด คา กุฏิ งั้นหรือ
เอ๊ หรือ พอสำเร็จ ออระหัน แร้ว
รูทวาร มันจะปิดได้ล่ะหว่า เรยไม่ต้องขรี้
เฮ้อออ อันนี้ป้า ก็มิอาจลู้ได้หรอกนะ
เพราะ ยังมิได้ ทะลุ อรหันต์ ว่ะ อิอิ

แต่ที่ ป้า แพล่ม ไป ก็ แค่ นำฉะเหนอ ให้เห็น
เป็นไอเดีย แค่นั้นเอ๊งงงง
ว่าหาก เรายังเป็น หมานุดตูดเหม็น มี รูขรี้ อยู่
แร้วไม่รู้วิธี ปิด รูทวาร ทั้งหก
ถ้ามี ขโมยมายก กระโถน เราไป
เราควรจะ ใช้ปัญญาอันน้อยนิด
คิดจัดการบริหารการขรี้ ของตัวเอง ยังไง


ไม่ใช่ว่า พอกระโถนของตัวหาย
ก็มัวแต่ มาทำตัว ขี้แย เป็น อิแก่ขี้บ่น
แร้ว ต้อง ทนทุกข์ บุกไล่ล่าตามหากระโถน
ตะโกน ก้องร้องบอกทั้ง สามโลกว่า
" กระโถน กรู อยู่หนายยยยยยย ? "










เฮ้อออ มีไร ให้ใช้ ก็ใช้ไปดิ
เลือกสุก เลือกดิบสารพัด ไปทำติ้งไรฟระ
อาหาเรปฏิกูลสัญญา ก็รู้จักแร้วกันนิ
หัดพลิกแพลง ไปเป็น กระโถเนปฏิกูลสัญญา ซะมั่งจิ
เฮ้อออ พวก พุทธมามกะจ๋า นี่
ช่างไม่ลู้จักครีเอท เอาซะเรย


อะไร คือ หัวใจของ อาหาเรปฏิกูลสัญญา ล่ะ
พระท่านว่า กรูจะกิน เพื่อ อยู่ ไม่ใช่อยู่เพื่อกิน นี่นะ
มีอะไร ให้ แดร่ก ก็แดร่ก ไปเต๊อะ
มี เพทดีกรี ก็ กินเพทดีกรี
มีน้ำพริกปลาทู ก็ กินน้ำพริกปลาทู
มี ปลาบู่นึ่งซีอิ้ว ก็กิน ปลาบู่นึ่งซีอิ้ว
มี ชีสอบช็อคแลต ก็ กิน ชีสอบชอคแลต
มี โซดาปั่น ก็ กินโซดาปั่น
มันก็เท่านั้นเอง


กระโถเนปฏิกูลสัญญา
มันก็มีหลักการเดียวกัน นั่นแหล่ะ
กรู จะ ขรี้ เพื่อ อยู่ มิใช่ อยู่ เพื่อ ขรี้
ดังนั้น มี อะไรมาให้ใส่ขรี้ ก็ ใส่ ไปสิ


มีกระโถน ก็ใช้กระโถน
มีผ้าอ้อม ก็ใช้ผ้าอ้อม
มีชักโครกก็ใช้ชักโครก
สรุปก็คือ มีอะไร ก็ใช้อันนั้นแล่ะ
อย่าทะลึ่งมาจุกจิกเรื่องมาก
หรือ ถ้า ไม่มีซักอย่าง....
เก๊าะ ส้วมหลุม เป็น คำตอบสุดท้ายยย อิอิ

 

อิหม่ามี๊ ขราาาาาา


นี่ ๆ ลู้ป่ะ การจะจัดการ
กับ สัตว์ป่า ที่อยู่ในกรงขังแห่งจิตน่ะ
มันทำได้หลายวิธีนี่เน๊าะ
และหากเรายังทำให้มันเชื่องไม่ได้
ระหว่างรอ เราก็ต้องรู้จักเอาสินบนเข้าล่อ
เพื่อ ให้ เจ้าสัตว์ป่าเหล่านั้น
มันไม่เป็นอันตรายต่อเราจนเกินไป

แต่ถ้าใครญิ๋งไทยใจกล้า
สามารถ ฆ่า พวกมันทิ้งได้
อิฉันเก๊าะ อนุโมทนา โตย อิอิ

ว้า บ่นเรื่อยเปื่อย
ตามประสา ผู้ญิ๋งปากมากอีกแระตรู
เอาเป็นว่า แท้งกิ๋วเจ้าค่ะ
ที่ ยังคิดถึงกัน ฉะเหมอ....

แร้ว ครึ้ม ๆ กระโถนของอิฉัน
จะมาพ่นขี้ฟัน รจนา
" สันดานดิบ ( Id ) ของฉัน ชื่อ คิตตี้ "
ให้ได้อ่านนะเธอว์
เผื่อว่ามันจะช่วยให้พวกเสือใบลานแถวนี้
รู้จัก ได้ พบเจอ คำภีร์บริหารขรี้
ในกระโถน ตัวเองซะมั่ง
แต่ตอนนี้ กระโถนอิฉัน มันยัง ขี้เกียจ อยู่
( นู๋บีขอติดไว้ก่อน แระกันเน๊าะ แหะ ๆ )

เฮ้ออออ...ม่ะลู้ เหมียนกัล ว่า
การโพสครั้งล่าสุด ของอิฉันนี้
จะทำให้ โปรเจค อิน้องบัวผ่องเป็นยองใย ต้องเจ๊งบ๊ง
กลายเป็น โปรเจค ตะละแม่บัวผุด ปู๊ดดป้าดดดดด ไหมหนอ ?


ปอลิง
อ้อ ก่อนจะหายหัวไป จิง ๆ
ฝาก ดอกบัวผุด ( กระโถนฤาษี )ทิ้งไว้
ให้ เหล่าแควนขับของนู๋บี ได้เอาไป
ดม แก้ คิดถึง โตยยยเน้อออ
บ๊ายยย บาย คร้าาาา ขอนุยาด หุบ ในกระลา จิง ๆ แระ อิอิ








หมายเหตุ


ถ้าพวกเมิง...เอ๊ย... เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ลุง ๆป้า ๆ น้า ๆ อา ๆ
ทนอ่าน ตัวหนังสือ ของกรู...เอ๊ย.... ของนู๋ มิได้..

นู๋ จา กลั้นใจตาย ( จิง ๆ น๊ะ ) อ่ะซิก ๆ

 

ยัยบัวผ่อง ถ้าจะท้องเสีย

พยายามทาน อาหารที่มีไฟเบอร์ มีกากใยให้มากๆ

จำพวกผัก ผลไม้สีแดงมากๆก็ดี มีวิตามิน ช่วยในการมองเห็น หุหุ

 

แม๊...เล่นมาโยนกระโถนฤาษีทิ้งไว้ แล้วไปหุบอยู่ในกะลา เลยหรอ อิอิ
แต่ก็...แล้วแต่แม่นางจะกรุณาปราณี แระกัน ว่างเมื่อไหร่ก็มาพ่นไฟละกันนะ หุหุ
หม่ามิ๊จะรอดูลวดลายกระโถนกังไสของแม่นางบัวผ่อง แระกัน
ว่าจะรอดพ้นบ่วงมีแบรนด์ ได้ป่าว หึหึ

 

อตีตปัจจเวกขณปาฐะ

(หันทะ มะยัง อะตีตะปัจจะเวกขะณะปาฐัง ภะณามะ เส)

.......................... (พิจารณาจีวร)

อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิต๎วา ยัง จีวะรัง ปะริภุตตัง,

จีวรใดอันเรานุ่งห่มแล้ว, ไม่ทันพิจารณาในวันนี้,

ตัง ยาวะเทวะ สีตัสสะ ปะฏิฆาตายะ,

จีวรนั้นเรานุ่งห่มแล้ว, เพียงเพื่อบำบัดความหนาว,

อุณ๎หัสสะ ปะฏิฆาตายะ, ...................... เพื่อบำบัดความร้อน,

ฑังสะมะกะสะวาตาตะปะสิริงสะปะสัมผัสสานัง ปะฏิฆาตายะ,

เพื่อบำบัดสัมผัสอันเกิดจากเหลือบ ยุง ลม แดด และสัตวเ์ลื้อยคลานทั้งหลาย,

ยาวะเทวะ หิริโกปินะปะฏิจฉาทะนัตถัง,

และเพียงเพื่อปกปิดอวัยวะ อันให้เกิดความละอาย.

......................... (พิจารณาอาหาร)

อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิต๎วา โย ปิณฑะปาโต ปะริภุตโต,

บิณฑบาตใดอันเราฉันแล้ว, ไม่ทันพิจารณาในวันนี้,

โส เนวะ ท๎วายะ,

บิณฑบาตนั้นเราฉันแล้ว, ไม่ใช่เป็นไปเพื่อความเพลิดเพลินสนุกสนาน,

นะ มะทายะ,

ไม่ใช่เป็นไปเพื่อความเมามันเกิดกำลังพลังทางกาย,

นะ มัณฑะนายะ, ........................... ไม่ใช่เป็นไปเพื่อประดับ,

นะ วิภูสะนายะ, ............................. ไม่ใช่เป็นไปเพื่อตกแต่ง,

ยาวะเทวะ อิมัสสะ กายัสสะ ฐิติยา, ... แต่ให้เป็นไปเพียงเพื่อความตั้งอยู่ได้แห่งกายนี้,

ยาปะนายะ, ................................... เพื่อความเป็นไปได้ของอัตภาพ,

วิหิงสุปะระติยา, .............................. เพื่อความสิ้นไปแห่งความลำบากทางกาย,

พ๎รัห๎มะจะริยานุคคะหายะ, ................ เพื่ออนุเคราะห์แก่การประพฤติพรหมจรรย์,

อิติ ปุราณัญจะ เวทะนัง ปะฏิหังขามิ,

ด้วยการทำอย่างนี้ เราย่อมระงับเสียได้ซึ่งเวทนาเก่าคือความหิว,

นะวัญจะ เวทะนัง นะ อุปปาเทสสามิ,

และไม่ทำเวทนาใหม่ให้เกิดขึ้น,

ยาต๎รา จะ เม ภะวิสสะติ อะนะวัชชะตา จะ ผาสุวิหาโร จาติ,

อนึ่ง ความเป็นไปโดยสะดวกแห่งอัตภาพนี้ด้วย, ความเป็นผู้หาโทษมิได้ด้วย,
และความเป็นอยู่โดยผาสุกด้วย, จักมีแก่เรา ดังนี้.

......................... (พิจารณาที่อยู่อาศัย)

อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิต๎วา ยัง เสนาสะนัง ปะริภุตตัง,

เสนาสนะใดอันเราใช้สอยแล้ว, ไม่ทันพิจารณาในวันนี้,

ตัง ยาวะเทวะ สีตัสสะ ปะฏิฆาตายะ,

เสนาสนะนั้นเราใช้สอยแล้ว เพียงเพื่อบำบัดความหนาว,

อุณ๎หัสสะ ปะฏิฆาตายะ, ..................... เพื่อบำบัดความร้อน,

ฑังสะมะกะสะวาตาตะปะสิริงสะปะสัมผัสสานัง ปะฏิฆาตายะ,

เพื่อบำบัดสัมผัสอันเกิดจากเหลือบ ยุง ลม แดด และสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย,

ยาวะเทวะ อุตุปะริสสะยะวิโนทะนัง ปะฏิสัลลานารามัตถัง,

เพียงเพื่อบรรเทาอันตรายอันจะพึงมีจากดินฟ้าอากาศ,
และเพื่อความเป็นผู้ยินดีอยู่ได้ในที่หลีกเร้นสำหรับภาวนา.

........................ (พิจารณายารักษาโรค)

อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิต๎วา โย คิลานะปัจจะยะเภสัชชะปะริกขาโร ปะริภุตโต,

คิลานเภสัชบริขารใดอันเราบริโภคแล้ว, ไม่ทันพิจารณาในวันนี้,

โส ยาวะเทวะ อุปปันนานัง เวยยาพาธิกานัง เวทะนานัง ปะฏิฆาตายะ,

คิลานเภสัชบริขารนั้นเราบริโภคแล้ว,
เพียงเพื่อบำบัดเวทนาอันบังเกิดขึ้นแล้ว, มีอาพาธต่างๆ เป็นมูล,

อัพ๎ยาปัชฌะปะระมะตายาติ,

เพื่อความเป็นผู้ที่ไม่มีโรคเบียดเบียนเป็นอย่างยิ่ง ดังนี้.


อนุโมทนาคุณป้าบัวผ่องครับ

การขี้เพื่ออยู่ปฎิปทาในการดำรงอยู่

ทั้งนี้เรายอมรับปฎิปทานี้ภายใต้เงื่อนไขดังนี้

การขี้นี้ไม่เป็นไปเพื่อประดับตกแต่ง
การดำรงค์อยู่ของอัตถภาพ
เพื่อความสิ้นไปแห่งความลำบากทางกาย,
เพื่ออนุเคราะห์แก่การประพฤติพรหมจรรย์
ด้วยการทำอย่างนี้ เราย่อมระงับเสียได้ซึ่งเวทนาเก่าคือปวดขี้,

แต่สำหรับการกล่าวถึงกระโถนในที่นี้ เพื่อแสดงว่าสภาวะต่างๆอันพึงมีได้แก่กระโถนนั้นย่อมไม่มี หากเพียงไม่มีอธิปไตยเหนือกระโถนนั้นแต่แรกทีเดียวแล้ว
ดังนั้นจึงกล่าวว่าให้สภาวะต่างๆที่เกิดเป็นโมฆะไปทั้งสิ้น

แต่การจะสิ้นไปแห่งการยึดมั่นในกระโถนนี้จะเกิดได้จากการวิปัสสนาเห็นกระโถนไม่เที่ยง
เราขอแสดงจุดยืนต่อถ้อยแถลงการณ์ดังนี้