๐ ห้วงคำนึง ๐

<table width="100%" cellpadding="3" bgcolor="#000000"><tr><td><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" bgcolor="#000000"><tr><td width="100"><img src="http://www.jriss.net/diary/bloggang-comment-topleft.gif"></td><td><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"><tr><td background="http://www.jriss.net/diary/bloggang-comment-top.gif">&nbsp;</td><td width="143" align="right"><a href="http://sevenofnine.bloggang.com" target="_blank" style="position: fixed; left: 0px"><img src="http://www.jriss.net/diary/bloggang-comment-topright.gif" border="0"></a></td></tr></table></td></tr><tr><td width="100" background="http://www.jriss.net/diary/bloggang-comment-side.gif" valign="top"><img src="http://www.jriss.net/diary/bloggang-comment-side1.gif"></td><td valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="3" cellpadding="0"><tr><td><font size="-1" face="Microsoft Sans Serif" color="#E5A589">
๐ เมื่อราบตัวสอดแขนหนุนแทนหมอน
สัมผัสริ้วลมย้อนความอ่อนไหว
ลำดับแห่งความหลังที่ฝังใจ
จึงก่อรูปขับไขขึ้นในตา

๐ สืบผ่านยิ้มพิมพ์ใจของใครหนึ่ง
สู่หวานซึ้งรอยเล่ห์เสน่หา
เสพความคิดคำนึงที่ตรึงตรา
ส่งส่วนความปรารถนาสื่อหากัน

๐ ป่านฉะนี้อยู่ไหนกับใครหนอ
ปล่อยคนรอคอยนับเฝ้ารับขวัญ
ช่างช้านักเกินคำจักจำนรรจ์
กับภาพฝันแฝงอยู่ไม่รู้จาง

๐ หรือเพรงบาปผ่านพาดทำคลาดแคล้ว
ถวิลแล้วก็ลำบากด้วยขวากขวาง
แม้นพอรู้อยู่ในน้ำใจนาง
หากช่องว่างถ่างจนเหลือทนนัก

๐ ลำดวนเอ๋ยแต่เมื่อพรากลับจากเจ้า
เวียนคลุกเคล้าอาวรณ์เกินกร่อนกัก
เมื่อตัวต่ำน้ำใจเทียวใฝ่ภักดิ์
ย่อมต้องหักหาญวงศ์ให้ตรงตาม

๐ กุสุมาโชยฉมกลางลมแผ่ว
พากลิ่นแก้วโรยทาบก่อวาบหวาม
แก้วยุพาก็โผล่รับจนวับวาม
จะหักห้ามโหยหาเกรงช้าเกิน

๐ สังคีตดงแผ่วเสียงยินเพียงผ่าน
เหมือนเสียงแว่ววาทหวานอันนานเนิ่น
สู่สำนึกลึกล้ำเพื่อดำเนิน
ให้เพลิดเพลินเพ้อพร่ำเพียงลำพัง

๐ ตราบห้วงหาวยังเห็นไม่เร้นหาย
จักวอดวายสายสวาดิ