๑๐. มารตัชชนียสูตร ว่าด้วยการคุกคามมาร

มาทบทวนกันอีกนิด

ก็จะเห็นว่า การปารภจะปรบมือกับ มาร หรือ พญามาร หากทำด้วยความไม่รู้
เรื่องรู้ราวอะไรเลย ก็เท่ากับ เดินเข้าไปสู้กับกองไฟ หรือ เข้าไปประกาศตน
จะสู้กับ หมู่มวลเทวดา พรหม ยม ยักษ์

เมื่อทราบแล้วกำลังเล่นกับ ไฟ แล้วจะทำอย่างไร

ก็ต้องถือไฟให้เป็น จะไม่ถือก็ไม่ได้ ไม่เล่นด้วยก็ไม่ได้ ของมันต้องเจอ

แต่เจอแล้วก็ต้องจับให้เป็น

จะจัดการ บริหาร กับ มัจจุมาร และ ขันธมาร ก็ต้อง ละวางตัวตนเป็น

จะจัดการ บริหาร กับ กิเลสมาร และ อภิสังขารมาร ก็ต้อง จับสัจจวาจาเป็น

วางตัวตนเป็นแล้ว มีสัจจเป็นแล้ว แค่นี้นั้นยังสู้ พยามารไม่ได้ ก็ต้อง อธิษฐานให้เป็น

ตั้งจิตระบุเป้าหมายให้ชัด อธิจิตต้องชัด ซ้อมการตั้งจิตให้ตรงต่อเป้าหมายไว้เนืองๆ

แพ้แล้วลุกๆ ไม่เลิก ไม่ท้อ ไม่ถอย ไม่เสียเป้าหมาย และที่สำคัญเป้าหมายนั้นจะต้อง
เป็นความไม่ยึดมั่นถือมั่น อธิษฐานไว้ให้ถูกต้อง เมตตามันก็จะถูกต้อง อุเบกขาก็จะ
ถูกต้องตามกันไปได้ ถ้าอธิษฐานไม่มีแล้ว สังเกตไว้เลยว่า มันจะถอย ล้มเลิก เมื่อเห็น
มารเขาเข้ามาง๊องแง๊ง

 

โอ้ว...มารง๊องแง๊ง น่ากลัวมากนะท่าน
มาแบบน่ารัก สวยงาม เนี่ย น่ากลัวกว่ามาแบบยักษ์มาร เป็นไหนๆ
เรามักจะแพ้ มารง๊องแง๊ง ซะด้วยจิ

แวะเอากลอนมาฝากเตือนใจ ไม่ประมาท กันเนาะ

ยามบุญมา กาไก่กลายเป็นหงษ์
ยามบุญหลง หงส์เป็นกาน่าฉงน
ยามบุญมา หมูหมากลายเป็นคน
ยามบุญหล่นคนเป็นหมาน่าอัศจรรย์

 

มารมี มารพี่ก็มา ถ้ามารไม่มา ก็เพราะว่า มารพี่ไม่มี

ไม่รู้เกี่ยวกันไหม กิ๊วๆ

 

จิตหนอจิต เป็นสิ่งสูงส่งก็ได้ เป็นสิ่งต่ำทรามก็ได้ ไม่มีใครทำให้เขาเป็นได้ ด้วยตัวเขาเอง ทุกสิ่งในโลก ในจักรวาลนี้มันมีสองด้านเสมอ แม้จะเห็นชัดเจนในด้านหนึ่งแต่อีกด้านหนึ่งแม้ไม่เห็นก็ใช่ว่าจะไม่มี เช่นเดียวกับจิตใจคน เมื่อจิตที่เป็นกุศลมีมากกว่าเพราะทำเพราะสร้างไม่ใช่เพราะรอแล้ว ด้วยสิ่งที่รู้ตามสติปัญญาตน จิตที่เป็นอกุศลย่อมไม่เกิดขึ้นเป็นธรรมดา ทำสิ่งใดก็เป็นบุญเป็นกุศล เหมือนเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นความมืดก็หายไป ดังนั้นคนเราก็ควรจะทำจิตใจตนให้สว่างเหมือนกับเวลาเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นให้บ่อยๆ ให้มากๆอย่าเผลอไป เพราะหากเผลอไปก็กลายเป็นตอนมืด มีความมืดมิดเหมือนกับอกุศลเป็นใหญ่ในจิตแล้วย่อมจะมีแต่ความมืดมิด เห็นอะไรก็เพียงลางๆ เห็นอย่างชัดเจนไม่ได้เพราะมันเป็นเงื่อนไขของความมืดที่มีผลต่อสิ่งต่างๆ เช่นเดียวกันเมื่อจิตเป็นอกุศลเห็นสิ่งใดก็เห็นเพียงลางๆ รู้สิ่งใดก็รู้เพียงลางๆ แต่นั่นแหละ เพราะกรรมของแต่ละคนต่างกัน บางคนชอบอยู่ที่สว่าง บางคนชอบอยู่ที่มืด มันเป็นของเฉพาะตนจริงๆ
หากคิดว่าหลอกด่าก็ได้ แต่หากคิดว่าหลอกสอนก็ได้ หรือหากจะคิดว่าหลอกให้คิดพิจารณาก็ได้ เพราะสุดท้ายตนเองนั่นแหละเป็นผู้เลือกว่า จะอยู่ในที่ๆใดตามที่ตนต้องการ

 

กลอนไพเราะ เสนาะโสต มากนะ อาเค

อาเค นี่รู้จัก มารง๊องแง๊ง ด้วย เราไม่ค่อยรู้จัก ตอนนั้น มันรั้นงัย

มารู้ตัวอีกที พระ(เอก) ไปไหนแล้ว แล้ว เมย์ก็ ฮือ ๆๆๆๆ

 

อาเมย์ รอดจากพระ(เอก)ได้ ก็ไม่ต้องเจอมารง๊องแง๊ง แร้วจิ
อาเค เจอเข้าไปเนี่ย หาทางกลับบ้านไม่ถูกเลยนะ เกาะแข้งเกาะขา เกาะหน้าเกาะหลัง
เป็นอีเย็น นางทาส ไปแร้ว...อ่า ได้ล๊อตเตอรี่ แถมมาอีก 2 ใบ ชาย 5ขวบ หญิง 3 ขวบ
ยังมึนไม่หายเลยเนี่ย...เหอะๆ

โชคดีแร้วนา... มารไม่มา แปลว่ามารไม่มี อิอิ อาเมย์ ลื้อมีบุญจริงๆ...น้า

ภาพแสดงอุดมการณ์สมัยก่อนเจอมารง๊องแง๊ง อิอิ

 

สาธุ อาเค ....ข้าพเจ้าจงรอดบ้นบ่วงมาร หากมารมาจ๊ะเอ๋

จะมาขอคำแนะนำ ท่านอาเค ด้วย ลงคานมาแล้ว

ขี้เกียจขึ้นก็ต้องไปขึ้นคาร แต่จะไม่ไปสวรรณ์ หรือนรก เป็นแน่แท้

ขอทำให้ถึงที่สุด เลย ..กิ๊วๆ

มารมาเมื่อไร คงต้อง ใช้ ทัพพี ตี เลย

 

เขาให้ปฏิบัติ แล้ว หาอุปสรรค มาถามธรรม

ไม่ใช่ มาเพ้อเจ้อ เรื่องมาร แอบเหน็บคนนั้นคนนี้

 

บ๊ะ ให้มันได้อย่างนี้สิ
ปัดโถ่

 

อาเมย์... ถ้าว่างก็ไปแจมกันได้ที่นี่ เนาะ
สมาคมคนรักคานยิ่งชีพ อิอิ (ช่วยเจ้าป้าบัวเหล่าที่5 ทำมาหากินซะหน่อย)
เจ้าของบ้านเป็นหนุ่มโฉด เจ้าของเนื้อหาเป็นสาวน่ารัก อิอิ แต่พวกเค้า รักคานยิ่งชีพกันทั้งน้าน จริงๆ นะ
ส่วนอาเค เป็นแฟนขับ(เคลื่อนที่แบบกองโจร) อะนะ
BlogGang.com : : itoursab :

 

ใครโดนมาร รบกวนอย่างไร ให้ตั้งคำถามมา

จะบอกให้ว่าแก้อย่างไร

 

คนที่ไม่รู้จักมาร เท่ากับไม่รู้ตัวเอง คนที่รู้ตัวเอง ก็ย่อมจะรู้มาร การเอาชนะมาร

ก็คือ การเอาชนะตนเอง เหมือนท่านพระพุทธเจ้า ที่ใช้นิ้วชี้จิ้มดินจะ ไม่ยอมเคลื่อน

ต่อรัตนบัลลัง แม้มารจะรบกวน ปานใดก็ตาม

จะไปถามหามารที่ไหน กันอีกล่ะ ขี้เกียจ โกหก ขลาดกลัว ผลัดวันปะกันพรุ่ง

นี่ก็มาร ยิ่งขี้เกียจปฏิบัติ ยิ่งเป็นพยามาร


อาเมย์

 

ขอรับ ป้าเมย์ . . .:VO

 

พอดีแวะมาสาธุท่านขันธ์...
ไม่นึกเลยว่าจะซวยขนาดนี้ เข้ามาเจอ นางอัญชลี กับ ไอ้สนธิ.. ในกระทู้นี้อีกจนได้ ลมละเอียดผมหายหมด.. ผมไปก่อนละครับ หมดอารมณ์นานๆจะมาสักครั้ง เพื่อจะมาถามธรรมท่านผู้รู้หน่อย มาเจอมารตัวเอ้เลยในนี้..!

 

วจีกรรม 4

ผลของมุสาวาท(การพูดปด พูดเท็จ โกหก หลอกลวง) มี ๘ ประการ คือ

๑. พูดไม่ชัด
๒. ฟันไม่เป็นระเบียบ
๓. ปากเหม็นมาก
๔. ไอตัวร้อนจัด
๕. ตาไม่อยู่ในระดับปกติ
๖. กล่าววาจาด้วยปลายลิ้น และปลายปาก
๗. ท่าทางไม่สง่าผ่าเผย
๘. จิตไม่เที่ยงคล้ายวิกลจริต

ผลของปิสุณวาจา (พูดส่อเสียด คือพูดยุยงให้เขาแตกแยกกัน) มี ๔ ประการ คือ

๑. ตำหนิตนเอง
๒. มักจะถูกลือโดยไม่มีความจริง
๓. ถูกบัณฑิตตำหนิติเตียน
๔. แตกมิตรสหาย

ผลของผรุสวาจา(พูดคำหยาบ)มี ๔ ประการ คือ

๑. พินาศในทรัพย์
๒. ได้ยินเสียง เกิดไม่พอใจ
๓. มีกายและวาจาหยาบ
๔. ตายด้วยอาการงงงวย

หมายเหตุ ยกมาเพื่อเตือนไม่ให้ละเมิดศีล


ข้าพเจ้าไม่คิดทำร้ายใคร และไม่เบียดเบียนกาย-ใจของใคร
ขออโหสิกรรมให้
ขอเป็นพลังให้ ข้าพเจ้าได้บรรลุนิพพานในชาติปัจจุบัน

 

<TABLE class=tborder id=post3213765 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> วันนี้, 10:48 AM </TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right>#39 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->สับสน!<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3213765", true); </SCRIPT>

สมาชิก ​

​

วันที่สมัคร: Apr 2010

ข้อความ: 85
Groans: 4
Groaned at 2 Times in 1 Post
ได้ให้อนุโมทนา: 335
ได้รับอนุโมทนา 148 ครั้ง ใน 50 โพส
พลังการให้คะแนน: 16 ​

​

</TD><TD class=alt1 id=td_post_3213765 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- google_ad_section_start -->พอดีแวะมาสาธุท่านขันธ์...

ไม่นึกเลยว่าจะซวยขนาดนี้ เข้ามาเจอ นางอัญชลี กับ ไอ้สนธิ.. ในกระทู้นี้อีกจนได้ ลมละเอียดผมหายหมด.. ผมไปก่อนละครับ หมดอารมณ์นานๆจะมาสักครั้ง เพื่อจะมาถามธรรมท่านผู้รู้หน่อย มาเจอมารตัวเอ้เลยในนี้..!<!-- google_ad_section_end -->

__________________​

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->

✿ สิ่งที่สอนกันไม่ได้ก็คือ.. 'สามัญสำนึก'​

<!-- google_ad_section_end -->



​

</TD></TR><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> <SCRIPT type=text/javascript> vbrep_register("3213765")</SCRIPT> </TD><TD class=alt1 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> </TD></TR></TBODY></TABLE>​

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><THEAD><TR><TD class=tcat> สมาชิกที่ กล่าวคำ " อนุโมทนา สาธุ " กับข้อความของ คุณ สับสน! ที่เขียนไว้ทางด้านบน </TD></TR></THEAD><TBODY id=collapseobj_post_thanks_3213765><TR><TD class=alt1><TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt1>ขันธ์ (วันนี้)

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>

ธรรมของคุณขันธ์ เริ่มเสื่อม ดูจากตรงนี้

มโนกรรม 3

ผลของอภิชฌา (ละโมบ เพ่งเล็งอยากได้ของของผู้อื่นมาเป็นของตน อย่างไม่ถูกทำนองคลองธรรม เป็นโลภะ (ความโลภ) ขั้นรุนแรง)มี ๔ ประการ คือ ​

๑. เสื่อมในทรัพย์และคุณงามความดี
๒. ปฏิสนธิในตระกูลต่ำ
๓. มักได้รับคำติเตียน
๔. ขัดสนในลาภสักการะ ​

ผลในปวัตติกาลของพยาบาท (คิดร้าย ปองร้าย มุ่งร้ายต่อผู้อื่น มีความปรารถนาที่จะทำลายประโยชน์ และความสุขของผู้อื่นให้เสียหายไป เป็นโทสะ (ความโกรธ) ขั้นรุนแรง) มี ๔ ประการ คือ ​

๑. มีรูปทราม
๒. มีโรคภัยเบียดเบียน
๓. อายุสั้น
๔. ตายโดยถูกประทุษร้าย ​

ผลของมิจฉาทิฏฐิ (เห็นผิดจากคลองธรรม เช่น เห็นว่าทำดีได้ชั่ว ทำชั่วได้ดี มารดาบิดาไม่มีบุญคุณ ไม่เชื่อเรื่องกรรมและผลของกรรม ไม่เชื่อเรื่องบาป บุญ คุณ โทษ ฯลฯ เป็นโมหะ (ความหลง - ไม่รู้สิ่งต่างๆ ตามความเป็นจริง) ขั้นรุนแรง) มี ๔ ประการ คือ ​

๑. ห่างไกลรัศมีแห่งพระธรรม
๒. มีปัญญาทราม
๓. ปฏิสนธิในพวกคนป่าที่ไม่รู้อะไร
๔. เป็นผู้มีฐานะไม่เทียมคน ​

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

จะเสื่อมก็ให้มันเสื่อมไปเถอะ

 

เสื่อมฮะเสื่อม

 

ถ้ามีเสื่อมก็แสดงว่าเคยเจริญมาแล้ว

แต่ที่เห็นพวกที่ไม่เคยเสื่อมนี่
ดูแล้วคือยังไม่เคยเจริญมาเลย

ลงเป็นสังขารทั้งหมดทั้งสิ้นเสื่อมหมดนะแหละ

อย่าทิ้งคำบริกรรมนะครับ
ถ้ายังไม่ได้สติ
เมื่อได้สติแล้วอย่าทิ้งสติ
คำบริกรรมก็เป็นบางโอกาส
ลองพิจารณาดูนะครับ

 

รดราวาศอก แพ้เสียบ้างเพื่อสิ่งที่ดีกว่า ยิ่งโง่มากยิ่งฉลาดมาก (ถ้ารู้จักคิด) ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข นินทา ทุกข์ ตั้งอยู่บนความไม่เที่ยง นะท่านทั้งหลายนะ ข้างนอกนั่นสังคมนั่น ชาติแผ่นดินที่เราอาศัยอยู่นั่น กำลังเป็นไปด้วยสิ่งเหล่านั้น เราอย่านำมาไว้ที่นี่ด้วยอีกเลย ที่นี่จะได้ร่มเย็น เผื่อแผ่ให้คนที่ร้อนรนได้มาพบความสงบสุขเย็นใจบ้าง เหลือที่ไว้ให้ผู้อื่นได้เย็นใจบ้างนะ อะไรที่ผ่านไปแล้วให้ผ่านไปเมื่อรู้แล้วว่าใครเป็นเช่นใดก็ให้อภัยกันเถอะ อย่าไปถือสากันเลย เก็บไว้มากก็ทุกข์มากความไม่ดีที่เกิดกับใจ อุปกิเลสทั้งหลายนั่นแหละ ทิ้งๆมันไปบ้าง สละ จาคะ มันบ้าง ทุกคนจะได้มีแต่ความสุขความเจริญ ที่นี่น่าจะแตกต่างกับโลกภายนอกนะครับ ผมมองว่าอย่างนั้น หรือทุกท่านว่ายังไง