๑๗ มิถุนายน ๒๕๕๕ รำลึกครบรอบวันเกิดพระโพธิญาณเถร (ชา สุภัทโท)

fon-dekwat · 16 มิถุนายน 2012

ทุกๆวันที่ 16-17 มิถุนายน ของทุกปี เป็นวันครบรอบวันเกิดของหลวงปู่ใหญ่วัดหนองป่าพง ในวันนี้ศิษยานุศิษย์สาขาต่างๆของวัดหนองป่าพง จะมาร่วมประชุมประจำปีกัน เพื่อทบทวนข้อวัตรปฏิบัติที่หลวงปู่ใหญ่ชา สุภัทโท พาดำเนินมา เพื่อรักษาและทรงไว้ซึ่งจารีตประเพณีอันดีงามของพระป่า เพื่อเป็นหลักชัยให้แก่บวรพระพุทธศานาสืบต่อไป

fon-dekwat · 16 มิถุนายน 2012

[FONT=&quot] หลวงปู่ชาละสังขารแล้ว 20 ปี แต่แมกไม้ในป่าพงยังคงเติบโต

[/FONT]

[FONT=&quot] บนพื้นที่ 300 กว่าไร่ของบริเวณวัดยังคงสงบแต่ไม่เงียบเหงา ข้อวัตรตามแนวทางของวัดป่ายังคงได้รับการปฏิบัติสืบสานไม่ตกหล่น วัดหนองป่าพงยังคงเป็นที่หมายปลายทางผู้แสวงหาแก่นธรรมจากทุกสารทิศ ละจะยังคงเป็นเช่นนี้ไปอีกตราบนานเท่านาน[/FONT]

[FONT=&quot] นี้เป็นข้อยืนยันความจริงว่า การสืบสายโดยธรรมนั้นยืนนานยิ่งกว่าการสืบทอดวงศากันทางสายเลือด[/FONT]

[FONT=&quot] พระโพธิญาณเถร (ชา สุภัทโท) หรือท่านอาจารย์ชา หรือที่มักเรียกติดปากกันว่า หลวงปู่ชา เป็นพระป่าที่ใช้เวลาในช่วงวัยหนุ่มจาริกธุดงค์ไปในพงไพร ปฏิบัติกัมมัฏฐานขั้นอุกฤษฏ์อยู่เป็นสิบปี ก่อนมาตั้งวัดหนองป่าพงที่บ้านเกิดในอำเภอวารินชำราบ อุบลราชธานี เป็นที่ศึกษาอบรมธรรมะแก่พระเณร อุบาสกอุบาสิกา ให้ละห่างกิเลสอาสวะมุ่งเข้าแก่นธรรมของพระพุทธองค์ จนเป็นที่เคารพเลื่อมใสศรัทธาในปฏิปทา เกิดสำนักสาขาของวัดหนองป่าพงกระจายไปทั่วประเทศแล้วร่วม 300 สาขา

[/FONT]

[FONT=&quot] ไม่เพียงเท่านั้น ท่านอาจารย์ชา สุภัทโท ยังเป็นภิกษุไทยรูปสำคัญที่เผยแผ่คำสอนในพระพุทธศาสนาไปสู่ชาวต่างชาติ กระทั่งเกิดสำนักสาขาของวัดหนองป่าพงในหลายประเทศนับสิบสาชา นอกเหนือจากวัดป่านานาชาติที่อุบลราชธานี สำหรับให้คนต่างชาติที่มีความสนใจ มีโอกาสได้เข้าถึงพุทธธรรม ซึ่งมีเป้นจำนวนมากที่ซาบซึ้งในพระพุทธศาสนาจนเข้ามาอยู่ในร่มกาสาวพัสตร์

[/FONT]

[FONT=&quot] ดังนี้แล้วสำหรับคนไทยที่ได้เกิดมาร่วมแผ่นดินเดียวกับท่าน ไยที่จะไม่ใส่ใจในธรรมะคำสอนอันลึกซึ้งและล้ำค่าเหล่านั้น[/FONT]

[FONT=&quot] อมฤตธรรมอันล้ำค่าของบูรพาจารย์ผู้กำเนิดขึ้นบนแผ่นดินไกลอันสุดขอบแดนประเทศทางภาคอีสาน ผู้อุทิศตนให้พระศาสนาเพื่อเกื้อกูลเพื่อนมนุษย์ให้ได้พ้นทุกข์[/FONT]

[FONT=&quot] อีกทั้งสำหรับสาธุชนทั่วไปแล้ว บางทีการได้รู้เห็นแบบอย่างของพระอริยสงฆ์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ย่อมเป็นแรงเกื้อหนุนและส่งเสริมกำลังใจว่า การละถอยจากกองกิเลสที่คุ้นเคยไปสู่ชีวิตใหม่ในธรรม เป็นเรื่องเป็นไปได้

[/FONT]

[FONT=&quot] มองเห็นเป้าหมายปลายทางที่จะไป ทางแห่งธรรม ทางเดินที่เรียบง่าย ต้นทางก็ทอดรออยู่ต่อหน้า เพียงแต่การจะไปถึงที่หมายนั้น เป็นเรื่องที่แต่ละคนต้องไปเอง เข้าถึงเอง[/FONT]

fon-dekwat · 16 มิถุนายน 2012

คืนวันหนึ่ง หลังจากหลวงพ่อทำความเพียรแล้วคิดจะ พักผ่อนบนกุฏิเล็กๆ พอเอนกายลง ศีรษะถึงหมอนด้วยการกำหนด สติ พอเคลิ้มไปเกิดนิมิตขึ้นว่า ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต ได้มาอยู่ใกล้ๆ นำลูกแก้วลูกหนึ่งมายื่นให้แล้วพูดว่า ชา...เราจะให้ลูกแก้วลูกนี้แก่ท่านมันมีรัศมีสว่างไสวมาก หลวงพ่อยื่นมือขวาไปรับลูกแก้วลูกนั้น รวบกับมือท่านพระอาจารย์มั่นแล้วลุกขึ้นนั่ง พอรู้สึกตัวก็เห็นตัวเองยังกำมือและอยู่ในท่านั่งตามปกติมีอาการคิดค้นธรรมะเพื่อความรู้เกี่ยวกับ
การปฏิบัติมีติปลื้มใจตลอดพรรษา

(จากประวัติหลวงปู่ชา สุภัทโท)

มาถึงวันนี้ประทีปดวงนี้ได้ส่องสว่างไสวไปทั่วภาคพื้นปฐพี ไม่จำเพาะแต่ประเทศไทยเท่านั้น แต่ยังส่องสว่างแสงแห่งพระธรรมไปสู่ต่างประเทศ จนเกิดเป็นสำนักสาขาต่างชาติมากมายหลายสิบสาขา มีลูกศิษย์เป็นชาวต่างชาติมากมาย ช่วยเป็นกำลังในการเผยแผ่ธรรม

fon-dekwat · 16 มิถุนายน 2012

ธรรมโอวาทของพระเดชพระคุณหลวงปู่ชา สุภัทโท

"ไม่ดีก็ให้มันตาย ไม่ตายก็ให้มันดี"

"เอาละ ชาตินี้เราจะมอบกายนี้ ใจอันนี้ ให้มันตายไปชาติหนึ่ง จะทำตามคำสอนของพระพุทธเจ้าทุกประการ จะทำให้มันรู้จักในชาตินี้"

"คำสอนของผมมันนอกตำรา แต่อยู่ในขอบเขต อาจไม่ถูกคัมภีร์ท่านเขียน แต่มันถูกคัมภีร์สัจธรรม"

"ถ้าผมสิ้นไป พวกท่านทั้งหลายค้นเห็นปัจจัยเงินทองอยู่ในกุฏิของผม โอ๊ย!เสียหายหมด เสียหายมาก เสียศักดิ์ศรีของพระปฏิบัติมากที่สุด"

"ธรรมะเป็นสิ่งที่อยู่เหนือคำพูด คำสอน ธรรมะทั้งหลายนั้นมันเป็นคำสมมติกันขึ้นมาพูด ตัวธรรมแท้ๆนั้นอยู่เหนือคำพูด"

"ถ้าไม่รักษาพระวินัย ไม่เคารพพระวินัย ก็เท่ากับไม่เคารพพระพุทธเจ้า ถ้าจะให้ผมละเมิดพระวินัย ผมยอมตายก่อน ไม่เสียดายเท่าเสียดายพระวินัย"

"เราไม่ได้ปฏิบัติเพื่อจะได้ แต่ปฏิบัติเพื่อละ ถ้าปฏิบัติเพื่ออยากได้นั่นนี่ ความอยากจะพานักปฏิบัติไปสู่ภพสู่ชาติอยู่เรื่อยไป ไม่เป็นไปเพื่อการพ้นทุกข์"

fon-dekwat · 16 มิถุนายน 2012

พระโพธิญาณเถร นามเดิมว่า ชา ช่วงโชติ เกิดเมื่อวันที่ 17 มิถุนายน พ.ศ.2461 ณ บ้านจิกก่อ หมู่ที่ 9 ตำบลธาตุ อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี ตามประวัติท่านมีจิตฝักใฝ่ธรรมมาแต่เด็กบรรพชาเป็นสามเณรเมื่อเดือนมีนาคม 2474 ได้ 3 พรรษา แล้วก็ลาสิกขาอุปสมบทเป็นภิกษุเมื่อ พ.ศ. 2482 ปี พ.ศ. 2484 ออกศึกษาปริยัติต่างถิ่นโดยเริ่มที่วัดสวนสวรรค์ อ.พิบูลมังสาหาร จ.อุบลราชธานี การที่ท่านบวชแต่เยาว์วัยยังผลให้ท่านมีโอกาสศึกษาเล่าเรียนทางโลกเพียงแค่ ชั้นประถมปีที่ 1

หลวงพ่อชา เป็นผู้สนใจธรรมมาก ท่านมีความปรารถนาอยากรู้แจ้งเห็นจริงตามคำสอนของพระพุทธองค์ จึงเริ่มศึกษาธรรมจากสำนักต่าง ๆ เมื่อโยมบิดาถึงแก่กรรม หลวงพ่อชาสิ้นภาระห่วงใย มองเห็นความเป็นอนิจจังของชีวิต หลังจากสอบนักธรรมเอกได้เกิดเบื่อหน่ายด้านปริยัติ พิจารณาว่าไม่ใช้ทางพ้นทุกข์ ประสงค์จะศึกษาด้านวิปัสสนาธุระบ้าง จึงออกธุดงค์ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2489 เพื่อค้นหาอาจารย์ที่จะสอนด้านวิปัสสนาธุระ โดยระยะแรกมุ่งหน้าไปจังหวัดสระบุรี-ลพบุรี ที่ลพบุรีมุ่งตรงมาที่สำนักวัดป่าของหลวงพ่อเภา แต่น่าเสียดายที่หลวงพ่อเภามรณภาพเหลือแต่อาจารย์วันลูกศิษย์ จึงได้แต่ศึกษาระเบียบข้อปฏิบัติที่หลวงพ่อเภาวางไว้ และจากอาจารย์วัน อาจารย์ที่สำคัญอีกองค์หนึ่ง คืออาจารย์ชาวเขมร (ซึ่งธุดงค์จากเขมรมาไทย และมุ่งไปพม่า) เป็นผู้วางหลักแนวทางปฏิบัติโดยใช้หนังสือ บุพพสิกขาวรรณนาวินัยกถา ซึ่งแต่งโดยพระอมรมภิรักขิต (เกิด) ในคณะธรรมยุตินิกาย หลวงพ่อชาจึงได้ใช้หนังสือบุพพสิกขาวรรณนาวินัยกถา เป็นข้อกำหนดเกี่ยวกับวัตรปฏิบัติของพระสงฆ์ในวัดหนองป่าพงและสาขามาจนทุก วันนี้

ปี 2490 หลังจากจำพรรษาที่เขาวงกต อยู่ได้หนึ่งพรรษา ได้ทราบข่าวว่าท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต (หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต) เป็นผู้มีคุณธรรมสูงทั้งเชี่ยวชาญด้านวิปัสสนาธุระ มีประชาชนเคารพเลื่อมใสมาก จึงเดินทางมาที่วัดหนองผือนาใน อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร วันแรกย่างเหยียบเข้าสำนัก เห็นบริเวณร่มรื่น ปฏิปทาของพระภิกษุเคร่งครัดเป็นที่น่าเลื่อมใสศรัทธา หลวงปู่มั่นได้เทศนาสั่งสอนเกี่ยวกับหลักธรรม อาทิ ศีลนิเทศ ปัญญานิเทศ พละ 5 อิทธิบาท 4 ให้แก่หลวงพ่อชาและศิษย์จนเป็นที่พอหายสงสัย

หลังจากฟังเทศน์จากหลวงปู่มั่น หลวงพ่อชามีจิตอิ่มเอิบ เป็นสมาธิ และได้ยึดคำสอนปฏิปทาของท่านไว้เป็นแนวปฏิบัติต่อไปองค์ที่ตรัสว่า “ ทำตนให้ตั้งอยู่ในคุณอันสมควรเสียก่อน แล้วจึงสอนคนอื่นทีหลัง จึงจักไม่เป็นบัณฑิตสกปรก ” ดังนั้นไม่ว่าจะทำกิจวัตรอันใด เช่น กวาดวัด จัดที่ฉันล้างบาตร นั่งสมาธิ ตักน้ำ ทำวัตร สวดมนต์ เดินจงกรม ในระหว่างวันพระถือเนสัชชิไม่นอนตลอดคืน หลวงพ่อชาลงมือทำเป็นตัวอย่างของศิษย์โดยถือหลักว่า “ สอนคนด้วยการทำให้ดู ทำเหมือนพูด พูดเหมือนทำ ” ดังนั้นศิษย์และญาติโยมจึงเกิดความเลื่อมใสเคารพยำเกรงในปฏิปทาที่หลวงพ่อ ดำเนินอยู่

ในระยะแรกของการมาอยู่ป่าพงค่อนข้างลำบาก ชาวบ้าน ญาติโยมผู้ศรัทธาเข้ามาสร้างวัดเป็นกระท่อมเล็ก ๆ ให้ได้อาศัย ไข้ป่าชุกชุม เพราะเป็นป่าทึบ เมื่อเจ็บป่วยยารักษาก็หายาก โยมอุปัฏฐากยังน้อย อาหารการกินฝืดเคือง แต่กระนั้นหลวงพ่อก็ไม่เคยออกปากของญาติโยม แม้จะเลียบเคียงก็ยังไม่ยอมทำ ปล่อยให้ผู้พบเห็นพิจารณาด้วยตนเอง เดือนต่อมาเกิดสำนักชีขึ้นที่วัดเพื่อสนองคุณต่อโยมมารดาให้ได้ปฏิบัติธรรม โยมแม่พิมพ์จึงเป็นแม่ชีคนแรกของวัดหนองป่าพง และมีแม่ชีติดต่อกันมาถึงปัจจุบันเป็นจำนวนมากและทางวัดมีการแบ่งเขตสงฆ์เขต ชีไว้เรียบร้อยไม่ก้าวกายปะปนกัน

วัดหนองป่าพงได้รับอนุญาตให้สร้างในปี 2513 ปี 2516 หลวงพ่อได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดหนองป่าพงและได้รับสมณศักดิ์เป็นพระ ราชาคณะที่ “ พระโพธิญาณเถร ” ปี 2519 สิ้นเงิน 5 ล้านบาท ปี 2520 ได้เดินทางไปประกาศสัจธรรมในภาคพื้นยุโรปเป็นครั้งแรกปี 2522 ได้เดินทางไปอังกฤษ อเมริกา คานาดา เพื่อประกาศสัจธรรม เป็นครั้งที่ 2

ปี 2525 หลวงพ่อชาอาพาธ เป็นโรคเกี่ยวกับสมอง มีอาการเวียนศีรษะความจำเสื่อม จนต้องผ่าตัดสมอง หลังจากการผ่าตัด ท่านไม่สามารถพูดได้เคลื่อนไหวไม่ได้ ต้องอาศัยพระภิกษุในวัดช่วยปรนนิบัติเอาใจใส่ดูแลอย่างใกล้ชิด การบริหารวัดทั้งหมดมอบให้อาจารย์เหลื่อมเป็นผู้รักษาการแทน
กระทั่ง เมื่อวันที่ 16 มกราคม 2535 หลวงพ่อชาถึงแก่มรณภาพ สร้างความอาลัยให้แก่ศฺษยานุศิษย์ทั้งในประเทศไทยและทั่วโลกเป็นอย่างมาก

สังขาร ไม่เที่ยงทุกอย่างล้วนเป็นอนิจจังเมื่อเกิด ก็ต้องมี เจ็บมีแก่และสุดท้ายก็ดับไป....

แม้เพลานี้ หลวงปู่ชาจะมรณภาพไปเป็นเวลา 2 ทศวรรษ พอดิบพอดีแล้ว แต่ธรรมคำสอนของท่าน ยังคงเป็นที่เลื่อมใสศรัทธาแก่พุทธศาสนิกชนรุ่นหลังผู้ยึดมั่นในหลักแห่งพระ พุทธศาสนามิได้เสื่อมคลายลงแม้แต่น้อย